...'ในปี 2020 มีการเกิด โรคระบาด ที่เเปลกประหลาด ก็ตามชื่อเรืองเลย โรค กลายพันธ์..มังนะ..ทำให้ คนตายกลายเป็น เหมืนหมาบ้า ไร่เเด็กคนไปทั่ว ซอมบี่ คือสิ่งเเรกที่ทุกคนเรียกกันเมื้อพบมัน เชื่อไวรัสที่เเพ่ผ่านการติดเชื่อ เเต่ที่ร้ายที่สุดคือ (ลุงรอ- ใจเย็นๆ) คือ พวกมันดันเเพร่ไปยัง สั* เเละที่ร้านที่สุดคือ มันทำให้ ซอบบี่ธรรมดา เป็นเมือนตัวฟามในเกม กลายเป็นราสบอส ลองบอส...อาาา ตัวที่เก่งกว่าปกติ...ละมั้ง...เเต่ว่า ตอนนี้ปี 2020 มันเเยกมากๆ ตอนนี้คนทั้งโลก ก็เกือบสูนพัน พากันไปตั้งอนานิกคมใหม่หางใกล่ จากตัวเมือง จากซากศพ เดินได้กลานพันธ์ จนบางตัว เเพร่พันได้อีก เเถมมี บากตัวกลายเป็นสายพันผิดิบใหม่ ตัวมันดำๆ ผมเเห่งเมือน scp 093 มั้งนะ ไอ่ตัวที่ ขาวๆ ผอมๆนะ ผมเรียกมันว่า 93 หรือ 98 ดำนี่เเหละ '...

ความคิดในหัวจบลงพร้อมสมุดบันทึก ที่จดเรื่องราว ต่างๆ ตลอดหลายเดือนไว่ใต้เกะ เก่าๆ ที่ไม่มีใครมาทำความสะอาด ฮา-ฝ~~~~ เสียงซอมบี่นับร้อยร้อมลอบบ้านไว้ ไม่ใช่เพราะมีคนอยู่ เเต่เพราะบ้านหลังนี่ ดับเปิดเพลง ทำเสียงดัง เพราะความเบื่อ ทันไดนั้น เวลาเหมือนหยุดนิ้น ซอมบี่ในเสื้อ ดูดี หันมาคันกับคนอ่าน

'ถ้าถามว่าเอาเพลงมาจากใหน ก็เอามาจาก บ้าน รวยๆ ดูเก่า เพราะ มีเเผ่นโชร่าเชลติดตามบ้านคอยให้พลังงาน ไง อาาา ถ้าถามว่า เสียงใคร ไม่ใช่เสียงคนบรรยายหรอ เสียงผมเอง ซอมบี่ไงละ หรือจะเรียกผมว่าพระเอก--'

......ตูมมมมมมม......

...ปั้ง ปั้ง.....ปั้ง ปั้ง....ๆๆๆ...

"เชี่* เสียงไรวะ ระเบิดเเน่ " เสียงสนั่นดังขั้นชอมบี่ตัวหนึ่ง รีปวิ้งไปตู้เสื้อผ่าด้านลาง เเล้ว เอา อุปกร ของตกเเต่ง ชุด มาสวมใส่ เหมือน เกราะทหาร ที่ผสม อะไรชักอยาก ลงไปมั่วไปหมด

"อรุณสวัส ช่าวโลก ที่เเทบหาไมเจิอ นอกจากพวกซอมบี่ เดินเผ่นผ่านไปมา อะนะ"

เสียงตะโกนจบลง ตามมาด้วยชอมบี่ที่เดินออกมาจากบ้าน ปีนรั่วเอาอะนะ ที่ตอนนี้พวกซอมบี่ วิ้ง ไปทางที่เสียงมา

"อ่าว...ทิ้งกุไว้คนเดียว...นิสัย..รอกุด้วยยยยย" เสียงตะโกนเริมดัง.....

......................

............

................

..............

.......

ตัดมาฝั่ง คนกลุ่มหนึ่ง ที่พยายาม สู้พูงซอมบี่กลายพันธ์ เสียงเอะ อะโวยวานโทธกัน เพราะ อุบุตติเหตุ ที่ทำให้พวกซอมบี่ เเห่กันมา

...ปั้ง ๆ ๆ ๆ ๆ ๆๆ ...

"มึ* ทำอะไร ไอ่ เวส เพระามึ*นั้นเเละ พวกซอมบี่ถึง เเห่กันมา"

"มาว่ากุหรอ ไอ่เหี้*นี เพราะมึ*นั้นเเละไอ่ ไกล

"****"

*64*5"'8\=*

"พอๆๆๆ ชั้นบอกให้พอไง.." เสียงตะโกนหามดังขึ้น จากหญิงสาวคนเดียวในกลุ่ม ที่มีกัน 4คน ถึงตอนนี้ ตายไป1 ...ทำให้ทั้ง2เงียบไป

"หุบปากเเล้วช่วยกันขนอาหารขึ้นรถ ไปให้มากที่สุดเข้าใจไม่"

...เเม้น~~~~ ...

เสียงบ้นรถ ขับมาทางพวกเขาทำให้พวกซอมบี่ วิ้งไปทางนั้นเเทน

"ชั้นกูไม่รู้หรอกนะ ว่าเกิดไรจึนเเต่ ไอ่เวส ไก่ ไปได้เเล้ว" เสียงพูดจบลง ตามด้วยคำตอบของทั้ง2

"อ่า"

"อ่า"

ทั้ง3คน ได้ วิ้งขึ้นรถ กระยะทันที เเล้ว รีบไปจาก ร้านขายของ ทันที เเต่ที่ทั้ง3คนไม่รู้คือ มีสายตาจองใครบางคนจับจ้องอยู่ เเล้งบิดปั่นจักกยานตามไป

"เวรเอย ลอพวกซอมบี่ไปได้โดย ใช้รถยนสุดเจ่ง ไปทำไมวะ ในเมื่อกุ เปิดเพลงก็ได้ ....ฮึอยากรู้จริง ว่าพวกมึ*ไปใหน-"

...เเคะ...

เวลาเหมือนหยุดหมุนอีกครั้ง ความคอดในหัวพุ้งซ้านทันนี

'ที่ถนนนี่มันคุ้นๆ..นะ เดียว กุวางระเบิดไวนิ..ชิหาเเย้ว'

...ต้มมมม...