" เจ้าหญิง เจ้าหญิงเพคะ เจ้าหญิงฟื้นแล้ว เร็ว ๆ รีบไปเรียกหมอหลวงมา "

- เสียงคนในวังตะโกนอย่างตื่นตระหนกตกใจ

[ «หืม? เอ๊ะ! นี่ฉันสลบไปเพราะโรคไข้หวัดที่ตรวจเจอครั้งนั้นใช่ไหมเนี่ย แต่...ทำไมเสียงคนเยอะแยะแบบนี้นะ ในโรงพยาบาลเขาไม่ให้ใช้เสียงดังไม่ใช่รึไง อีกอย่าง...ฉันฟื้นแล้วทำไมต้องตกใจกันขนาดนั้นด้วย?» ]

" เจ้าหญิงเป็นอะไรน่ะ เมื่อครู่ยังทรงฟื้นขึ้นมาแล้วอยู่เลย "

- เสียงแม่นมถามสาวใช้ด้วยความกระวนกระวายใจ

" ไม่ทราบเพคะ ก่อนหน้าที่หมอหลวงมาครู่หนึ่งองค์หญิงก็ทรงหมดสติไปอีกครั้งเพคะ " สาวใช้ตอบ

" งั้นหมอหลวงเชิญตรวจอาการองค์หญิงเถอะ " แม่นมกล่าว

- หมอหลวงตรวจอาการสักพักก็รายงานอาการให้แม่นมฟัง

" เรียนท่านหญิงเจอร์แมร์รี องค์หญิงทรงมิเป็นอันใดเพียงแค่ทรงหมดสติไปหลายเวลา ไม่สามารถเสวยพระกระยาหารได้ ทำให้ร่างกายขาดพลังงาน ส่งผลให้อ่อนล้าไม่มีแรงจึงสลบไปอีกคราขอรับ "

- จากนั้นแม่นมให้คนไปส่งหมอหลวงแล้วสั่งให้คนไปเตรียมอาหารสำหรับองค์หญิงมา แม่นมปลุกองค์หญิงด้วยความระมัดระวัง องค์หญิงตื่นขึ้น

" ว๊ายยย!!! อะไรเนี่ย ฉันกำลังฝันหรอ? หรือว่า ฉันสลบนานไปจนเห็นภาพลวงตา เหอะๆๆ คงใช่แหละเพราะไม่งั้นอยู่ๆจะมีคนมาเรียก องค์หญิง ๆ เจ้าหญิง ๆ แล้วคอยตามมามุงดูแลขนาดนี้ได้ยังไง เพราะถ้าปกติฉันฟื้นแล้ว คุณพ่อ คุณแม่ ก็จะต้องรีบมาหาทันทีหรือถ้ามาไม่ทันก็จะให้พี่ชิวการ์ ( เมดในบ้านคนสนิท )มาหาก่อน หรือไม่งั้นถ้าจะให้คนมาดูแลเยอะๆ จะต้องเป็นคนที่ เอ่อ...อย่างน้อยฉันเคยเห็นผ่านตามาบ้าง แต่...นี่คือ มีแต่คนที่ไม่รู้จักทั้งนั้น แถมสถานที่ก็...ดูเหมือนฉากในละครเลยแฮะ"

- ทุกคนในที่นั้นต่างพากันตะลึงกับสิ่งองค์หญิงทำ

" องค์หญิงเพคะ เหตุใดจึงตรัจวาจาเช่นนั้นกันเพคะ "

- แม่นมพูดด้วยความเป็นห่วงปนแปลกใจ

"เอ่อ...คุณคือ คนที่ คุณพ่อ คุณแม่ ส่งมาดูแลฉันใช่ไหม งั้น คุณไม่ต้องเรียกฉันแบบนั้นก็ได้ เรียกว่าคุณหนูก็พอ "

" ไม่ได้ ไม่ได้เป็นอันขาดเลยเพคะ "

- แม่นมพูดออกมาด้วยความตกใจ

" องค์หญิงทรงสูงส่งถึงเพียงนี้จะให้เรียกว่าคุณหนูเฉยๆไม่เหมาะเลยเพคะ "

" เดี๋ยวนะฉันเพิ่งจะฟื้นอย่ามาเล่นอะไรแบบนี้ได้ไหม ถ้ายังไม่หยุดก็ออกไปให้หมด แล้วก็โทรบอก คุณพ่อ คุณแม่ด้วย ว่าฉันไม่ต้องการคนเยอะขนาดนี้ , แล้ว แล้ว พี่ชิวการ์ไปไหน ให้พี่ชิวการ์เข้ามาดูแลฉันคนเดียวก็พอ "

- เชียร์จีน่าเริ่มโมโหที่คิดว่าสาวใช้พวกนี้เป็นคนดูแลที่ พ่อกับแม่ ส่งมาแล้วเล่นแสดงกันอยู่

" ออกไปสิ ถ้าไม่ออกไปก็อย่ามากวนให้ฉันปวดหัวได้ไหม "

" องค์หญิ.... "

" ยังไม่หยุดอีก ออกไปได้แล้ว "

- แม่นมยังพูดไม่ทันจบก็ถูกเชียร์จีน่าไล่ให้ออกไป..

โปรดติดตามตอนต่อไป~~

กดไลค์กันให้ได้นะค้าาา ❤\(◍•ᴗ•◍\)❤

\- จากนั้นทุกคนก็ออกจากห้องไป

" คุณเจอร์แมร์รีคะ ก่อนหน้าองค์หญิงสั่งให้ไปทูลพระบิดาและพระมารดาของพระองค์ว่าไม่ต้องการให้คนมาดูแล แต่ต้องการให้ คุณ...ชะการ์ อะไรสักอย่างมาดูแลองค์หญิงเพียงผู้เดียวด้วยเพคะ "

- สาวใช้บอกกับแม่นม

" แต่ข้าว่า คุณคนนั้นที่องค์หญิงพูดถึงต้องเป็นคนที่องค์หญิงจ้องการให้อยู่ด้วยมากที่สุดในตอนนี้แล้วนางก็ไม่น่าจะชื่อว่า 'ชะการ์' ด้วยนะ "

- แม่นมตอบกลับ

" แต่จะเป็นเช่นนั้นได้อย่างไรเพคะ คนสนิทที่องค์หญิงใกล้ชิดและทรงวางพระทัยมากที่สุดคือ

ท่านมิใช่หรือเพคะ "

" นี่เจ้า ถึงเวลานี้องค์หญิงทรงต้องการให้ผู้ใดดูและย่อมสำคัญกว่าเช่นนั้นจะมัวรีรออันใดอยู่เล่า

รีบไปตามหาแม่นางผู้นั้นมาเดี๋ยวนี้ "

- แม่นมสั่ง

" แต่พวกเรายังไม่ทราบข้อมูลอันใดเกี่ยวกับ นางผู้นั้นเลยนะเพคะ "

" ก็จริงอยู่ แต่องค์หญิงทรงกล่าวชื่อนางผู้นั้นว่า พี่ชิวการ์ ตามที่ข้าได้ยิน "

" เช่นนั้นท่านต้องการให้ออกประกาศตามหาคนชื่อนี้หรือเพคะ หากเป็นตามนี้หม่อนฉันจะไปแจ้งให้ท่านดยุคทราบแล้วช่วยกระจายข่าวให้เพคะ "

- แม่นมพยักหน้า...เมื่อมาถึงคฤหาสน์ของท่านดยุคเอกซ์

" หืม? ทหารจากในวังรึ... "

- ท่านดยุคออกมาต้อนรับหน้าคฤหาสน์

" มีคำสั่งจากในวังให้ท่านดยุคเอกซ์จัดการตามหาคนที่มีชื่อว่า 'ชิวการ์' "

- ทหารวังแจ้งให้ดยุคทราบ...จากนั้นก็กลับไป

ดยุคจึงรีบไปดำเนินการ

*ณ พระราชวังพลอยพิณทอง

" (ก๊อก ก๊อก ก๊อก) ขออนุญาตเพคะ หม่อมฉันเองเพคะ "

- แม่นมขออนุญาต

" แง~ "

( ก่อนหน้านั้น )

" อืมมมมม ทำไมยังไม่ตื่นสักทีนะเราฝันไม่ใช่หรอ

เอ...หรือว่าเป็นแบบที่เคยอ่านเจอในนิยาย , ถ้าเป็นอย่างนั้น ก็...อย่าบอกนะ ว่า ฉัน กลาย เป็น เจ้า หญิงงงงงงง ฮึ่ย!ถึงเป็นอย่างนั้นจะมีส่วนดีอยู่แต่ว่า...ฉันคิดถึงพ่อกับแม่ แง~ พ่อแม่ พี่ชิวการ์ ช่วยฉันด้วยยยย แง~ "

( กลับมาช่วงเดิม )

" องค์ องค์หญิง ทรงเป็นอะไรเพคะ มีผู้ใดทำร้ายรึเพคะ หม่อมฉันอยู่เฉยไม่ได้แล้ว ขออนุญาตนะเพคะ "

- (ปึง ปึง ปึง) เสียงแม่นมพังประตูเข้ามา เห็นองค์หญิงนั่งร้องไห้อยู่ จึงเข้าไปถามว่าเป็นอะไร เชียร์จีน่ารวบรวมสติเพราะคิดว่าถ้าเป็นแบบที่คิดจริงๆ คงต้องแสดงขายเอาหน้ารอดไปก่อน

" เรา เราไม่เป็นอะไร ก็แค่ดีใจไปหน่อยที่ฟื้นแล้วแค่นั้น ไม่ต้องตกใจไปหรอก อีกอย่าง เราไม่ต้องการให้คนเข้ามามุงเราเยอะแบบนั้น เพราะหากเป็นเช่นนั้นเราคงจะหายใจไม่สะดวก "

- เชียร์จีน่าพยายามสวมบทโดยใช้คำพูดแนวที่เคยอ่านนิยายมา

" เข้าใจแล้วเพคะ แต่ว่าคนที่พระองค์ทรงต้องการพบ ท่านดยุคกำลังดำเนินการตามหามาเพคะ เพราะในที่นี้พระองค์ทรงมิเคยพูดถึงหรือให้คนผู้นี้มาหาเลยสักครา แต่เมื่อทรงฟื้น ทรงเรียกหาคนผู้นี้ ถึงจะไม่รู้จักแต่พวกหม่อมฉันจะพยายามตามหาให้ดีที่สุดหากเธอจะทำให้พระองค์สบายใจขึ้นได้เพคะ "

" เอ่อ...จริงๆแล้วเราแค่เรียกขึ้นมาเฉยไม่ได้ต้องการให้ตามคนผู้นั้นมาพบเราหรอกเพราะในที่แห่งนี้คงมิมีคนที่ชื่อนั้นหรอก "

โปรดติดตามตอนต่อไป......

กดไลค์กันให้ได้นะค้าาาาา

" เช่นนั้นหม่อมฉันจะให้คนไปแจ้งให้ท่าน

ดยุคเอกซ์ทราบว่าไม่ต้องตามหาแล้วเพคะ "

" งั้นจัดการเลย เอ่อ...เราหมดสติไปกี่วันแล้ว "

- เชียร์จีน่าเริ่มถ้าประวัติ

" ทรงหมดสติไปครึ่งเดือนแล้วเพคะ "

- แม่นมตอบ

" แล้วเธอชื่ออะไรช่วยแนะนำตัวให้ฉันฟังหน่อย "

- แม่นมตกใจ

" เหตุใดพระองค์จึงทรงตรัสเช่นนั้นเล่าเพคะ "

" คือ เราแค่หมดสติไปหลายวัน ก็เลยสับสนนิดหน่อย อย่างนี้ เจ้าช่วยพาเราไปทวนความจำหน่อยได้รึไม่ "

- เชียร์จีน่าพยายามกลบเกลื่อน

" ดะ ได้ เพคะ "

- แม่นมเริ่มแนะนำตัว

" หม่อมฉันชื่อ เจอร์แมร์รี เป็นพระนมของพระองค์เพคะ "

" อ้อ งั้นพระนมนี่คือแม่นมใช่หรือไม่ "

" ใช่แล้วเพคะ "

" งั้นช่วยบอกประวัติเรา แล้วก็สาวใช้ในวังถ้ามีเยอะมาก ก็เอาเฉพาะคนสนิทหรือคนที่เราเรียกบ่อยๆ แล้วกันแต่หลายๆคนหน่อยนะ "

" อา...พระองค์ทรงลืมตัวพระองค์เองเลยหรือเพคะ ให้หม่อมฉันเรียกหมอมาตรวจพระองค์อีกครั้งเถอะเพคะ "

" ไม่ ไม่ ไม่ ไม่ต้องหรอก เราบอกแล้วเราแค่สับสนกลัวจะจำสลับเพียงเท่านั้น หรืออาจเพราะเพิ่งฟื้นเลยสับสนแค่นั้นเอง "

" พระองค์เป็นบุตรเพียงพระองค์เดียวของ จักรพรรดิทรงมีพระนามว่า เจ้าชายเอราเนียร์ เดอ ฮานาเรีย กับจักรพรรดินีทรงมีพระนามว่า เจ้าหญิงเซซีเรีย และองค์หญิง ผู้เป็นองค์หญิงเพียงพระองค์เดียวที่ได้รับทั้วความรักความเอ็นดูจากพระบิดากับพระมารดา จะทรงขึ้นครองราชย์เป็นองค์จักรพรรดินีแห่ง ฮานาเรีย โดยตอนนี้ทรงมีเวลาเตรียมตัวในตำแหน่งองค์รัชทายาท เพคะ "

[ «โหนี่ฉันยิ่งใหญ่ขนาดนั้นเชียวหรอเนี่ย แต่...มันต้องทำอะไรยังไง ทำตัวแบบไหน เป็นคนยังไง พูดจายังไงนี่สิ ถ้าเกิดทำผิดพลาดขึ้นมาจะเป็นไงเนี่ย , หือ ไม่ๆๆ อย่าเพิ่งคิดแบบนั้น ตอนนี้ยิ่งในสถานการณ์แบบนี้ ฉันควรคิดก่อนว่าจะเอายังไงต่อ งั้น เอาแบบนี้ดีกว่า» ]

" แม่นม แล้วคนอื่นไปล่ะคะ "

" งั้นหม่อมฉันจะพาพระองค์เสด็จไปรับฟังคำแนะนำตัวของคนในวังนะเพคะ "

" ไม่ต้องๆ คือเราแค่อยากรู้จากการที่แม่นมบอกชื่อ และตำแหน่งหน้าที่ของพวกเขาก็พอ "

" ได้เพคะ "

" แม่นม เราไม่อยากให้คนอื่นๆไม่ว่าจะเป็นคนสนิทหรือแม้แต่ เสด็จพ่อกับเสด็จแม่ รู้เลยนะ "

- แม่นมบอกชื่อและหน้าที่ของคนในวังให้เชีนร์จีน่าฟัง

โปรดติดตามตอนต่อไป......

กดไลค์ให้ได้นะค้าาาา