ฉันคือสายลับของตำรวจ
งานใหม่ 1
นาเนระ(หัวหน้า)
เธอช่วยตรวจสอบตระกูลนี้หน่อยได้ไหม//วางเอกสาร
นาเนระ(หัวหน้า)
มีลูกสาวสองชายหนึ่ง
นาเนระ(หัวหน้า)
พ่อเป็นเจ้าของบริษัทใหญ่ที่มีชื่อเสียงมากแต่ทางกลับกันแม่เป็นเพียงคุณหนูที่มาจากตระกูลขุนนางที่เก่าแก่มานานมาก
นาเนระ(หัวหน้า)
ส่วนงานอดิเรกของคนในนี้คือ
นาเนระ(หัวหน้า)
ลูกสาวคนโตมาเอมิมีงานอดิเรกคือการวาดภาพบรรยายตอนนี้ถึงขั้นมีร้านโชว์ภาพเป็นของตัวเองแถมดังมากด้วย
นาเนระ(หัวหน้า)
ส่วนลูกชายคนกลางชื่อยูระเป็นนักพนันมือโปรจนสามารถเปิดบ่อนพนันได้หลายที่จนตำรวจเข้าจับกุมจนปัจจุบันก็เปลี่ยนเป็นกิจการเปิดร้านอาหารชื่อดัง
นาเนระ(หัวหน้า)
ส่วนคนเล็กชื่อมินานะเป็นนักกวีชื่อดังเธอคนนี้ค่อนข้างมีเสียงไพเราะเป็นอย่างมาก
โอมิ(น้องโมนา)
ไม่เห็นแปลกเลยนี่คะ
โมนา
เพราะบริษัทของพ่อทั้งสามคนเปิดบริษัทใต้ดินมีอำนาจกุมทั้งหมด
โมนา
ไม่ใช่บริษัทที่ใสสะอาดแต่ที่ทุกคนยังใช้งานเพราะไม่มีใครสามารถตรวจสอบได้หรือไม่มีใครรู้เลยด้วย
โมนา
สิ่งที่ต้องการคือให้ฉันไปตรวจสอบสินะคะ
นาเนระ(หัวหน้า)
แต่สิ่งที่พิเศษกว่านั้นคือฉันต้องการให้เธอพาคู่หูไปด้วย
โมนา
ให้ฉันเลือกระหว่างนายสองคนหรอ
โคเอนจิ(เพื่อนเคนกะ)
ใช่แล้วครับ~
โมนา
งั้น..ฉันเลือกนาย//ดึงแขนเคนกะ
โคเอนจิ(เพื่อนเคนกะ)
ทำไมไม่เลือกผมล่ะ
โมนา
เพราะฉันถูกชะตากับหมอนี้มากกว่าน่ะ//มองเคนกะ
โคเอนจิ(เพื่อนเคนกะ)
โชคดีเพื่อน
โคเอนจิ(เพื่อนเคนกะ)
//โบกมือ
โมนา
(อา..นี่เราจับมือเขาอยู่)//หน้าแดง
โมนา
อิมิโกะ?มาได้ไง//ปล่อยมือเคนกะ
อิมิโกะ(เพื่อนโมนา)
ก็~ขอให้คุณซาเนมิพามาไงเล่า~
ซาเนมิ(เพื่อนโมนา)
//สูบบุหรี่
บุหรี่เป็นสิ่งไม่ดีห้ามลอกเลียนแบบนะคะ
โมนา
ใครให้สูบเนี่ย//ดับบุหรี่ที่ซาเนมิ
ซาเนมิ(เพื่อนโมนา)
//พ่นควันใส่โมนา
โมนา
แค่กๆทำอะไรเนี่ยแค่กๆ
อิมิโกะ(เพื่อนโมนา)
นิสัยไม่ดีเลยนะซาเนมิ//ยัดลูกอมใส่ปากซาเนมิ
ซาเนมิ(เพื่อนโมนา)
//มองอิมิโกะ
อิมิโกะ(เพื่อนโมนา)
มองอะไร?
เคนกะ(พระเอก)
อืม//เดินตาม
ซาเนมิ(เพื่อนโมนา)
//มองโมนา
อิมิโกะ(เพื่อนโมนา)
ซาเนมิไม่คิดจะพูดบ้างเลยรึไง
ซาเนมิ(เพื่อนโมนา)
ไปทำงานละ//ลูบหัวอิมิโกะก่อนเดินออกไป
อิมิโกะ(เพื่อนโมนา)
ทิ้งฉันอีกแล้ว
เคนกะ(พระเอก)
ได้แล้วครับ(ถึงจะโป๊ไปหน่อยก็เถอะ)
โมนา
แต่ฉันว่าเปลี่ยนเป็นชุดนี้ดีกว่าไหมคะ
เคนกะ(พระเอก)
ชุดนี้ได้แล้วครับ
โมนา
งั้นเอาชุดนี้ก็ได้ค่ะ//ยิ้ม
เคนกะ(พระเอก)
พร้อมรึยังครับ
โมนา
(งานนี้จะยากสักแค่ไหนกันเชียว)
งานใหม่ 2
ตัวประกอบหญิง
มาสมัครงานหรอคะ
โมนา
(บ้านหรือคฤหาสน์ละเนี่ย)
ตัวประกอบหญิง
งั้นคุณก็ทำแบบทดสอบนี่ก่อนนะคะทั้งสองคนเลย
เคนกะ(พระเอก)
//ทำข้างโมนา
โมนา
เสร็จแล้วค่ะ(มันง่ายแต่ซับซ้อนกว่าที่คิด)
ตัวประกอบหญิง
ขอเวลาสักครู่นะคะ//นั่งตรวจดู
ตัวประกอบหญิง
ได้ตำแหน่งนี้ค่ะ
โมนา
(ได้ตำแหน่งที่ต้องการพอดีเลยแฮะ)
เคนกะ(พระเอก)
(บริการ์ดในการดูแลเอกสารสำคัญงั้นหรอดีเหมือนกัน)
ตัวประกอบหญิง
จะเริ่มงานเลยไหมคะ
ตัวประกอบหญิง
งั้นตามมาค่ะ
ตัวประกอบหญิง
นายช่วยพาเขาไปที่ห้องด้วยนะ
โมนา
เอ่อ..ขอถามอะไรได้ไหมคะ
ตัวประกอบหญิง
ได้ค่ะแต่ไม่มาก
โมนา
ครอบครัวนี้ทำงานสุจริตหมดเลยใช่ไหมคะ
ตัวประกอบหญิง
ฉันไม่รู้หรอกค่ะ
มาเอมิ(คนของตระกูลริวาตะ)
เธอคนนั่นน่ะ//ชี้โมนา
มาเอมิ(คนของตระกูลริวาตะ)
ช่วยใส่สีให้ฉันในนี้หน่อยสิ
โมนา
(วาดสวยมากไม่แปลกใจเลยที่มีชื่อเสียงได้ขนาดนี้)
มาเอมิ(คนของตระกูลริวาตะ)
ขอบคุณ//โค้งเล็กน้อย
โมนา
มะ..ไม่เป็นไรค่ะ//โค้งธรรมดา
มาเอมิ(คนของตระกูลริวาตะ)
ฉันชื่อริวาตะ มาเอมิเป็นลูกสาวคนโตของบ้านนี้
มาเอมิ(คนของตระกูลริวาตะ)
อื้อ
ตัวประกอบหญิง
ขออนุญาตค่ะคุณมาเอมิ
ตัวประกอบหญิง
มาได้แล้วค่ะ
มาเอมิ(คนของตระกูลริวาตะ)
อื้ม//ยิ้มอ่อนก่อนวาดรูปต่อ
ตัวประกอบหญิง
นี่ห้องของคุณค่ะ
ริวนะ(คนรับใช้ตระกูลริวาตะ)
ฝากด้วยนะคะคุณโมนา
ริวนะ(คนรับใช้ตระกูลริวาตะ)
ระวังด้วยล่ะ
ริวนะ(คนรับใช้ตระกูลริวาตะ)
คุณ
ริวนะ(คนรับใช้ตระกูลริวาตะ)
ตำ
ริวนะ(คนรับใช้ตระกูลริวาตะ)
รวจ//ยิ้มก่อนออกไป
โมนา
สีห้องไม่เข้ากับฉันเลยแฮะ
เคนกะ(พระเอก)
//โบกมือให้โมนา
เคนกะ(พระเอก)
งานของคุณยังไม่เริ่มเลยหรอ
เคนกะ(พระเอก)
งั้นผมขอตัวไปก่อนนะ
เคนกะ(พระเอก)
อืม//วิ่งออกไป
โมนา
จะว่าไป..งานของฉันเริ่มตอนไหนกันละเนี่ย
มินานะ(คนของตระกูลริวาตะ)
โอ๊ะ?
มินานะ(คนของตระกูลริวาตะ)
เธอเป็นใครหรอ
มินานะ(คนของตระกูลริวาตะ)
ฉันริวาตะ มินานะ
โมนา
ขอโทษที่เสียมารยาทค่ะ
มินานะ(คนของตระกูลริวาตะ)
ไม่เป็นไรๆ
มินานะ(คนของตระกูลริวาตะ)
ปกติห้องนี้ไม่มีใครน่ะ
มินานะ(คนของตระกูลริวาตะ)
ฉันเป็นนักกวีก็เลยชอบมาห้องนี้เพราะมันให้ความสงบเข้ากับฉันดีน่ะ
มินานะ(คนของตระกูลริวาตะ)
ไม่ต้องหรอก//ยิ้ม
มินานะ(คนของตระกูลริวาตะ)
เดี๋ยวฉันจะไปฝึกอีกห้องนึงก็ได้
มินานะ(คนของตระกูลริวาตะ)
//เดินออกไป
โมนา
ตอนแรกถ้าดูเผินๆก็ดูเป็นบ้านที่ปกติไม่มีอะไร
โมนา
แต่ถ้าเจาะลึกมากกว่านี้
โมนา
น่าแปลกที่คนในบ้านรู้เรื่องฉันคือริวนะ
โมนา
กับสองแทบไม่มีคนรับใช้ในบ้านหลังนี้เลย
โมนา
ตอนเข้ามาฉันยังเห็นถุงสีขาวถูกโยนไปในบ้านขนาดเล็ก
โมนา
บ้านหลังนั้นค่อนข้างน่าสงสัยเป็นอย่างมาก
โมนา
เพราะฉะนั้นสิ่งแรกที่ฉันต้องทำคือการเค้นข้อมูล
โมนา
ก่อนอื่นต้องวางแผนก่อน//วาดแผนผัง
โมนา
ทุกสัปดาห์จะมีวันหยุด3วัน
โมนา
คือวันอังคาร พฤหัสและก็อาทิตย์
โมนา
เกิดอะไรขึ้นน่ะ//รีบออกมาดู
มินานะ(คนของตระกูลริวาตะ)
//นอนสลบอยู่
ตัวประกอบหญิง
เรียกรถพยาบาลที!
โมนา
(แปลก..ทำไมถึงไม่มีเสียงอะไรเลยล่ะ)
โมนา
(อย่างกับตั้งใจรึเปล่านะ?)
จดหมาย 1
ตอนนี้มินานะถูกส่งตัวไปโรงพยาบาล
นาเนระ(หัวหน้า)
ฉันเจ้าหน้าที่ตำรวจค่ะช่วยบอกสถานการณ์ได้ไหมคะ
มาเรีย(แม่ของตระกูลริวาตะ)
อยู่ๆกระจกที่ห้องที่ลูกสาวฉันอยู่ก็แตกค่ะ//เช็ดน้ำตา
มาเรีย(แม่ของตระกูลริวาตะ)
ฮึก..ได้โปรดหาตัวคนร้ายให้ได้ในเร็ววันเถอะนะคะ
นาเนระ(หัวหน้า)
ไม่ต้องห่วงค่ะทางเราจะให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี
นาเนระ(หัวหน้า)
ตอนนี้เราขอตรวจสอบภายในบ้านได้ไหมคะ
มาเรีย(แม่ของตระกูลริวาตะ)
อะ..เอ่อคือว่า..(ฉันไม่จะทำยังไงดีเนี่ย)
นาเนระ(หัวหน้า)
ไม่สะดวกหรอคะ(ดูท่าจะมีห้องที่ไม่สามารถเข้าไปตรวจสอบได้สินะ)//มองไปทางโมนา
โมนา
(ฉันไม่เห็นได้ยินเสียงอะไรเลยนี่หรือว่า!!)
มาเรีย(แม่ของตระกูลริวาตะ)
//ไม่ทันสังเกต
มาเรีย(แม่ของตระกูลริวาตะ)
ฉันให้คุณตรวจสอบได้ค่ะ..//กลัวหน่อยๆ
นาเนระ(หัวหน้า)
ขอบคุณที่ให้ความร่วมมือค่ะ
มาเรีย(แม่ของตระกูลริวาตะ)
ค่ะ..
โมนา
ห้องนี้สินะ//เดินเข้าไป
เคนกะ(พระเอก)
เธอก็มาด้วยหรอ
โมนา
เหมือน..เธอคนนั้นตั้งใจมากกว่าน่ะ
โมนา
เธอเป็นนักกวีสินะ//มองกระดาษที่หล่นตามพื้น
โมนา
มีคราบเลือดตรงนี้//หยิบกระดาษที่มีคราบเลือดติด
เคนกะ(พระเอก)
อย่าจับจะดีกว่า
เคนกะ(พระเอก)
เพราะอาจจะทำให้ยากต่อการสืบค้นคดี
โมนา
ฉันใส่ถุงมือแล้วล่ะไม่ต้องห่วงหรอก
เคนกะ(พระเอก)
ใครห่วงเธอกัน..
เคนกะ(พระเอก)
ฉันไปดูตรงนั้นละ//เดินหนี
โมนา
นั่นมัน..ก้อนหินนี่//หยิบมาดู
อาโออิ(เพื่อนร่วมงาน)
พี่คะ
โมนา
อ้าว?อาโออิเธอจะมาตรวจสอบที่นี่สินะ
อาโออิ(เพื่อนร่วมงาน)
นาโอมิก็มาด้วย
นาโอมิ(เพื่อนร่วมงาน)
อันยอง~มาแล้วจ้า
อาโออิ(เพื่อนร่วมงาน)
อย่าเล่นเวลางานสิ
นาโอมิ(เพื่อนร่วมงาน)
ขอโทษงับ~
โมนา
งั้นพี่ฝากจดหมายนี่ด้วย
โมนา
หลังจากตรวจสอบก็รู้สึกได้ว่าที่ไม่ได้ยินเสียงอาจเป็นเพราะก้อนหินมีขนาดเล็ก
อาโออิ(เพื่อนร่วมงาน)
แสดงว่าถูกปามาพร้อมกันสินะคะ
นาโอมิ(เพื่อนร่วมงาน)
ผู้เสียหายพยายามปัดให้ไปอยู่ให้เตียงสินะคะ//ก้มดู
โมนา
แต่เธอคงหมดสติก่อนจะอ่านจดหมายละมั้ง
อาโออิ(เพื่อนร่วมงาน)
แต่มันดูไม่สมเหตุสมผลเลยนะคะ
นาโอมิ(เพื่อนร่วมงาน)
นั้นสิ..แล้วใครจะปาก้อนหินนี่ไหนจะเรื่องบาดเจ็บแถมยังอุตส่าห์ปัดไปใต้เตียง
นาโอมิ(เพื่อนร่วมงาน)
เรื่องจดหมายก็ด้วย
ริวนะ(คนรับใช้ตระกูลริวาตะ)
//เดินเข้ามา
ริวนะ(คนรับใช้ตระกูลริวาตะ)
ฉันเอาน้ำชามาให้ค่ะ
นาโอมิ(เพื่อนร่วมงาน)
ไม่เป็นไรหรอกค่ะ
อาโออิ(เพื่อนร่วมงาน)
ไม่ต้องลำบากก็ได้ค่ะ
ริวนะ(คนรับใช้ตระกูลริวาตะ)
ถ้าไม่ดูแลแขกถือเป็นเรื่องเสียมารยาทสำหรับที่นี่ค่ะ//สีหน้าเปลี่ยน
ริวนะ(คนรับใช้ตระกูลริวาตะ)
อาโออิ(เพื่อนร่วมงาน)
//เฉยๆ
นาโอมิ(เพื่อนร่วมงาน)
คะ?//เฉยๆ
โมนา
ทำหน้าแบบนั้นพวกเราก็เสียใจแย่เลยนะคะ//เฉยๆ
ริวนะ(คนรับใช้ตระกูลริวาตะ)
งั้นฉันไปก็ได้//แปลกใจ
ริวนะ(คนรับใช้ตระกูลริวาตะ)
//เดินออกไป
อาโออิ(เพื่อนร่วมงาน)
รู้สึกเธอโกรธรึเปล่านะ
นาโอมิ(เพื่อนร่วมงาน)
ฉันก็คิดงั้นเหมือนกัน
โมนา
(คนรับใช้ก็แปลกไปด้วย)
โมนา
(แบบนี้ก็ยิ่งยากไปหน่อย)//มองกระจกที่แตก
อาโออิ(เพื่อนร่วมงาน)
มีอะไรหรอคะ
โมนา
รู้สึกเหมือนมีคนตรงนั้น//ชี้
นาโอมิ(เพื่อนร่วมงาน)
เดี๋ยวฉันไปดูให้ค่ะ
อาโออิ(เพื่อนร่วมงาน)
เอ๋?
นาโอมิ(เพื่อนร่วมงาน)
เอ๋?
อาโออิ(เพื่อนร่วมงาน)
ได้ค่ะ
นาโอมิ(เพื่อนร่วมงาน)
ไว้ใจได้เลยค่ะ
อาโออิ(เพื่อนร่วมงาน)
แปลกแฮะ
นาโอมิ(เพื่อนร่วมงาน)
ครั้งแรกรึเปล่านะที่พี่เขาเป็นแบบนั้นน่ะ//มองโมนาที่เดินออกจากห้อง
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
