Bormbay(บอมเบย์)

นาย บวรปัตย์ พิทักษ์กุล อายุ 20 ปี

คณะ บริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัย Sunday morning

"นี่!! ผมไม่ชอบเธอเลย ออกไปจากบ้านผมที"

"อยากเป็นผัวเธอว่ะ"

Sunny(ซันนี่)

นางสาว ซาริน่า วรพินิตกูล อายุ 20 ปี 

คณะ แพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัย Sunday morning

"ขอโทษที เราคงออกไปไม่ได้ค่ะ"

"ไปตั้งใจเรียนนะคะ แล้วค่อยเป็นผัวเรานะ"

ซันนี่ : สวัสดีค่ะ เราชื่อซันนี่ อายุ 20 ปี มีเพื่อน 2 คน ชื่อ บาเต้(ช)กับ ออร่า(ญ) นิสัยก็ดีอะ ดูเอาแล้วกัน 

บาเต้ : ได้ข่าวว่าแม่มึงแต่งงานใหม่นิไอ้ซัน 

ออร่า : เออกูก็ได้ยิน ลงข่าวหน้า1เลยนะเว้ยยแม่มึงอะ 

เรา : เออ กูรู้แล้วน่าาาา เดี๋ยวเย็นแม่จะมารับไปกินข้าว

บาเต้ : โชคดีนะเว้ย ได้ข่าวว่าเขามีลูกชายด้วยนิ

ออร่า : เออกูก็ได้ยินมา ระวังไว้ก็ดี กูกลัวเขาจะแกล้งมึงอะ 

เรา : เออขอบใจนะพวกมึง กูไปละ 

บาเต้ : ระวังตัวด้วยนะมึง

เรา : เออๆๆ

#บนรถของแม่

แม่ : วันนี้ลูกสาวแม่เป็นไงบ้าง เรียนเหนื่อยไหม 

เรา : ก็โอเคกับแม่เรียนหมอมันก็ต้องเหนื่อยเป็นธรรมดา 

แม่ : สู้ๆเข้านะจ๊ะแม่เป็นกำลังใจให้นะ เดี๋ยววันนี้เราไปทานข้าวที่บ้านคุณลุงกันนะ 

เรา : ค่ะ หนูก็หิวแล้วเหมือนกัน

แม่ : .ยิ้ม

@บ้านพิทักษ์กุล

คุณลุงภพ : อ้าวมากันแล้วเหรอพิมพ์ เข้ามาก่อนๆๆ นี่ลูกชายตัวดีของผมยังไม่มาเลย 

แม่ : งั้นเราไปรอกันข้างในไหมคะ เดี๋ยวดิฉันจะแนะนำลูกสาวให้รู้จัก 

และทุกคนก็เข้ามานั่งในห้องอาหาร เมื่อตอนที่เราอยู่หน้าประตู คุณลุงภพพูดถึงลูกชาย ดูจากตอนนี้เวลาก็ล่วงเลยมาหลายชั่วโมงแล้วลูกชายตัวดีของเขาถ้าจะไม่มีวินัยเอาซะเลย

คุณลุงภพ : เดี๋ยวผมโทรตามลูกชายตัวดีของผมก่อน

@บอมเบย์

บอมเบย์ : ฮัลโหลครับพ่อ พ่อมีอะไรโทรมาครับ 

คุณลุงภพ : เมื่อไหร่แกจะกลับบ้านนะตอนนี้รู้ไหมว่าคุณพิมพ์กับหนูซันนี่เขารออยู่เนี่ย แกกลับมาสักทีเถอะ

 บอมเบย์ : อ้าวเหรอครับคุณพ่อผมพึ่งรู้นะเนี่ยได้ครับเดี๋ยวผมจะรีบไป อ๋อแล้วก็บอกให้แม่บ้านเอาน้ำยามาถูให้ดีๆนะครับเพราะเสนียดมันติดบ้านน่ะ 

คุณลุงภพ : นน..นี่แก แกก็อย่ามาเล่นลิ้นกับฉันนะรีบกลับมาเร็วๆเลย 

บอมเบย์ : ครับๆจะไปเดี๋ยวนี้ล่ะครับ...ตู๊ดๆ

@18.00 บ้านพิทักษ์กุล

คุณลุงภพ : ต้องขอโทษด้วยนะคุณพิมพ์ที่ลูกของผมมาช้า 

บอมเบย์ : ทำไมพ่อต้องไปขอโทษเขาด้วยครับ เขาก็แค่คนอยู่อาศัย 

เรา : มันจะมากไปแล้วนะคะ คุณเองที่มาสาย เห็นอยู่ว่า แม่ของฉัน แล้ว ฉัน และคุณลุง รออยู่ ไม่รู้จักมารยาทหรอคะ ปล่อยให้คนอื่นรอแบบนี้

บอมเบย์ : นี่เธอมีสิทธิ์อะไรมาสั่งสอนฉันห๊ะ 

คุณลุงภพ : พอได้แล้วทั้งสองคนเรามาทานข้าวกันดีกว่า/ป้าเช้าตักข้าว 

คุณลุงภพ : ก่อนอื่นขอแนะนำลูกชายของผม นี่เจ้า บอมเบย์ อายุ 19 ปี เรียนบริหาร ม.เดียวกับหนูซันนี่ 

เรา : ค่ะ สวัสดีค่ะ 

คุณลุงภพ : นี่หนูซันนี่ อายุ 20 ปีเรียนคณะแพทย์ม.เดียวกับเอง อะ 

บอมเบย์ : หึ จะย้ายมาเมื่อไรล่ะ จะได้เตรียมโลงศพไว้ให้ อุ้ยไม่ใช่สิต้องเป็นห้องนอน

แม่ : เอ่อ คืออ เราจะย้ายมาวันนี้จ๊ะ 

บอมเบย์ : หรอครับ ไม่เห็นรู้เลย 

เรา : ระวังคำพูดของคุณด้วยค่ะ มารยาทน่ะมีไหมเอ่ย

บอมเบย์ : มารยาทน่ะฉันมีแน่ แต่ยางอายนะมีหรือเปล่า หึ

คุณลุงภพ : พอแค่นี้แหละไอ้บอม หยุดว่าพี่เขาเสียที 

บอมเบย์ : ผมมีพี่ด้วยเหรอครับไม่อยากจะรู้ เท่าที่ดูมาผมไม่มีพี่นะครับ ยัยนั้นไม่มีทางเป็นพี่ผมได้หรอก

เรา : ค่ะ  ฉันเข้าใจดี

คุณลุงภพ : งั้นเราแยกย้ายกันแค่นี้ คุณพิมพ์ขึ้นไปจัดห้องเถอะ 

แม่ : ค่ะคุณ 

ซันนี่ : อะไรกันอีกล่ะเนี่ย!! มาวันแรกก็เจอแบบนี้เลยอ่ะ ถ้าวันต่อไปฉันจะอยู่ยังไงละเนี่ย ไม่โดนอีตานั้นแกล้งอีกแล้วไงอ่ะ

บอมเบย์ : นี่!!!? เธอนี่ใครวะอีตานั้นไม่ทราบ

ซันนี่ : นี่นาย!!!!เข้ามาได้ยังไงกันนี่มันห้องฉันนะไง ออกไปเลย เดี๋ยวนี้ด้วย!!!

ั

บอมเบย์ : แล้วยังไง? แต่นี่บ้านฉัน ฉันจะไปที่ไหนก็ได้ เธอมีสิทธิ์ไรมาสั่งฉันอะ

ซันนี่ : บอกให้ออกไปไง ออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะ ไม่งั้นฉันจะฟ้องคุณลุง

บอมเบย์ : หึ 555 เอาสิไปฟ้องเลย ถ้าเธอออกไปจากห้องนี้ได้ล่ะก็นะะ

จู่ๆชายหนุ่มก็ค่อยๆเดินเข้าไปใกล้หญิงสาว จนหญิงสาวจนมุม

ซันนี่ : จะทำอะไรอ่ะ ถอยไปนะ ไม่งั้นฉันจะบอกทุกคนว่านายจะแกล้งฉัน

เสียงเล็กแหลมของร่างบางไม่ทำให้เขาสะทกสะท้านเลยแม้แต่น้อย มีแต่จะเพิ่มความกระหายเข้าไปเท่านั้น

บอมเบย์ : หึ ใครมันจะไปทำอะไรเธอ555 เธอน่ะ คงจะเหมือนแม่เธอล่ะสินะ พรุนหมดแล้วล่ะสิ เท่าไรอะ เดี๋ยวจะซื้อบ้าง

คำดูถูกที่ออกจากบอกชายหนุ่ม ทำให้หญิงสาวกำหมัดแน่นด้วยความโกรธ

เพี๊ยะ!!!

บอมเบย์ : นี่!!! เธอ มันจะมาก..ไ

ซันนี่ : มันไม่มากไปหรอก!! นายกล้าดียังไง มาดูถูกแม่ฉันห๊ะ!! ดูถูกฉัน ฉันไม่ว่า แต่นี่มาลามปามแม่ฉัน ฉันยอมไม่ได้

บอมเบย์ : ปากดีจังนะแม่คุณ ไหนขอลองหน่อยเถอะ

ซันนี่ : จะทำอะไร!!! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ โอ้ย!!!

ชายหนุ่มผลักหญิงสาวลงที่เตียง แล้วก็ขึ้นคร่อมร่างบางเอาไว้ มืออีกข้างพันทนาการมือทั้ง2ข้างของหญิงสาวเอาไว้ โดยมีเสียสะอึกสะอื้น ของหญิงสาวตามมา

ซันนี่ : อึก...ฮือ ป...ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ ไอ้บ้าเอ้ย จะทำอะไรน่ะ ...ฉันนน. อึก จะฟ้องคุณลุง ป..ปล่อยเดี๋ยวนี้

บอมเบย์ : หึ มีหรือจะปล่อยอะ มาถึงขนาดนี้มีใครบ้างจะยอมหยุดอ่ะห๊ะ เธอแม่งคิดตื้นๆ

ซันนี่ : อึกกก ฮือออ ปล่อยยได้ เจ็บ..บบแขน อึก ฮืออ ขอร้องล่ะ อย่านะ

บอมเบย์ : หึ ขอร้องหรอ ได้สิจะเอาให้ร้องเลย

มือของชายหนุ่มเลื้อยไปตามขาอ่อนของหญิงสาว จนไปถึงแพตตี้สีดำเข้ม เขาดึงแพตตี้ของเธอลงมาจนถึงขา และถกกระโปรงของเธอขึ้น

ซันนี่ : ฮือออ อึกก ม่ะะ...ไม่เอา....ฉันนน..ขอโทษ ...หยุดเดี๋ยวนี้นะ

ชายหนุ่มไม่ฟังเสียงของคนตัวเล็กเลยสักนิด และไม่มีทีท่าจะหยุดการกระทำของเขาเช่นกัน

บอมเบย์ : อ่าา เธอแม่ง น่าเอาจังเลยยย

ซันนี่ : ม่ะะ ไม่นะ

ชายหนุ่มค่อยๆ ปลดเข็มขัดและกางเกงของเขา เผยให้เห็นแก่นกายที่มันกำลังชี้มาที่หน้าของหญิงสาว เธอพยายามจะถอยหนี จะถูกชายหนุ่มรั้งเอวเอาไว้ ไม่ให้หนี

ซันนี่ : อ...อย่าเข้ามานะ ...ก..กลัว...แล้ววว ฮือออ อึก นายอย่าทำอะไรฉันเลยนะ

ชายหนุ่มไม่ฟังคำขอร้องจากหญิงสาวเลยด้วยซ้ำ เขาเริ่มสอดนิ้วเข้าไปในน้องสาวของเธอ

แจ๊ะๆ แจ๊ะๆ แจ๊ะๆ

ซันนี่ : จ..เจ็บ.พพ..พอแล้วว....อ...อื้อส์

บอมเบย์ : ครางดังๆสิ อยากได้ยินเสียงหวานๆของเธอนะ

ซันนี่ : มะ...ไม่..อ...อ่ะ

บอมเบย์ : หึ

แจ๊ะๆ แจ๊ะๆๆ แจ๊ะๆ แจ๊ะๆ

ซันนี่ : จ.เจ็บ..พอแล้ว อึก ..อิส์...อ่าส์ๆ ฮืออ

บอมเบย์ : ครางดังกว่านี้สิที่รัก หื้มม

ซันนี่ : บ..บอกให้พอไง...อ่าส์..อือส์..อึกก ฮืออออ

บอมเบย์ : ที่นี้ของจริงละ..น

ก๊อกกๆๆ

แม่ : หนูอยู่ไหมลูก..แม่ของเข้าไปนะ (นอกประตู)

ซันนี่ : เอ่อออ...อยู่ค่ะแม่ แป๊บนึ่งนะคะ//หญิงสาวรีบเช็ดน้ำตา สะบัดออกจากชายหนุ่ม

บอมเบย์ : หึ วันนี้เธอรอดตัวไป/ปีนออกนอกหน้าต่าง

แม่ : แม่จะเข้าไปนะ

ซันนี่ : ค่ะเข้ามาเลยย../เช็ดน้ำตา

ค้างล่ะสิ55555ฉันรู้นะะ555