"พี่ ผมอยากกินหนม"

เอ็มพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ดูน่ารัก เเละท่าทางออดอ้อน

"ที่ไหน?"

"ที่ซอยหน้าบริษัทคับ"

"เดี๋ยวพี่พาไป"

มาร์คก้มหน้าทำงานต่อ ด้วยความเร่งรีบ เพื่อที่จะได้พาภรรยาของเขาไปซื้อขนม

เอ็มนั่งมองสามีที่กำลังทำงานกองเท่าภูเขา

"เฮ้อ~ พี่ผมไปกับพี่การ์ดก็ได้ครับ"

"เเต่..."

"น้า~..."

เอ็มทำตาปริบๆเเละอ้อนสามีของตน

"อืม...ก็ได้"

"ขอบคุณครับ"

เอ็มหอมเเก้มของมาร์คก่อนที่จะรีบไป เพราะกลัวว่ามาร์คจะเปลี่ยนใจ

เอ็มกับการ์ดอีกหนึ่งคนตัดสินใจเดินไปเเทนขับรถ

เอ็มรีบซื้อขนมเเละรับกลับ เเต่อยู่ดีๆก็มีรถวิ่งเข้ามาเฉียวเอ็ม การ์ดอยู่ถนนอีดฝั่งจึงเข้ามาช่วยเอ็มไม่ทัน

เเต่ยังโชคดีที่มีคนมาช่วยเอ็มได้ทัน

"ระวังหน่อยก็ดีนะครับ"

"ขอบคุณที่ช่วยครับ"

"คุณชายเป็นอะไรมั้ยครับ!?"

บอดี้การ์ด ชายพูดขึ้นด้วยความตกใจและเป็นห่วง

"ไม่เป็นไรครับ"

"ขอขอบคุณอีกทีที่ช่วยนะครับ"

"ไม่เป็นไรครับ"

"ว่าเเต่คุณชื่ออะไรครับ?"

"ผมชื่อ เอ็ม ครับ"

"ผมชื่อ ซิม นะครับยินดีที่ได้รู้จักนะครับ"

"ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับ"

"ผมไปก่อนนะครับ หวังว่าเราจะได้เจอกันอีกนะครับ"

"คุณน่ารักมากครับ"

ซิมหันมาตะโกนเสียงดังก่อนที่จะหันหน้าเดินต่อ เเต่ทำให้ทุกคนหันมามองเอ็ม ทำเอาเอ็มเขินไม่ใช่น้อย

ก่อนที่เอ็มจะให้พี่การ์ดไปซื้อขนมมาให้เขาใหม่

หลังจากนั้นเอ็มกับพี่การ์ดก็เรียกแท็กซี่แทนที่จะเดินเพราะกลัวว่าจะเกิดอันตรายอะไรขึ้นอีก

เอ็มกลับมาที่บริษัทด้วยเนื้อตัวที่มอมแมมนิดหน่อย พี่ก็พอที่จะทำให้มาร์คสงสัยได้

"ไปทำอะไรมา?"

มาร์คถามขึ้นด้วยท่าทางที่สงสัยและเป็นห่วง

"ไปซื้อขนมไงครับ"

"แล้วทำไมเสื้อผ้าถึงเปื้อนแบบนั้นเเหละ"

"รถเชียวนิดหน่อยครับ"

"เจ็บมั้ยเนี่ย...มาดูหน่อยสิ"

เอ็มเดินมานั่งที่ตักของมาร์คเพื่อที่จะให้มาร์คดู

"เห็นไหมไม่เป็นไรหนิ่"

"อืม...ครั้งหน้าก็ระวังหน่อยละกันใหม่แล้วกัน"

"ค้าบ~ "

"งั้นวันนี้กลับบ้านกันเถอะ

"ครับพี่"

มาร์คพูดขึ้นก่อนที่จะน้อยๆจูงมือของเอ็มกลับบ้าน

ทั้งสองกลับถึงบ้านเเละพากันทำอาหารเเละกิน

"พี่...ผมไปอาบน้ำก่อนนะ"

"ค้าบ~"

ฟอด~

เอ็มจุ๊บเเก้มของมาร์คหนึ่งฟอดก่อนที่จะโบกมือเเละขึ้นไปอาบน้ำบนห้อง

มาร์คกินข้าวเสร็จได้เดินขึ้นไปอาบน้ำบนห้อง ขณะที่เอ็มกำลังเลยโทรศัพท์อยู่บนเตียง

"เอ็ม นอนก่อนเลยนะ เดี๋ยวพี่จะทำงานต่อก่อนซัก 4-5 ชั่วโมง"

"อืม..."

"พี่ พี่ทำงานใน laptop นี่ มานั่งทำบนนี้ได้ไหม"

เอ็มพูดด้วยน้ำเสียงที่ออดอ้อนและหน้าตาที่น่ารักของเขา

"อืม ได้ค้าบ~"

"พี่ผมลงไปเอาน้ำที่ชั้นล่างก่อนพี่เอาอะไรมั้ย?"

"ไม่ค้าบ"

เอ็มเดินออกไปหยิบน้ำที่ชั้นล่าง

เเอ๊ด\=เสียงเปิดประตู

เอ็มเดินเข้ามาพร้อมน้ำหนึ่งเเห่ง

"มาเเล้วค้าบ~"

"มานอนตรงนี้เร็ว"

มาร์คตบตักของตัวเองเพื่อให้เอ็มได้รู้ว่าเขาต้องการให้เอ็มมานอนหนุนตัก

เอ็มค่อยๆคลานขึ้นมาบนเตียง เเละค่อยๆล้มตัวลงนอนที่ตักของมาร์คช้าๆ

"พี่ค้าบ เอาอันนั้นให้ผมหน่อย"

เอ็มชี้นิวไปทางขวามือของมาร์ค เพื่อให้มาร์คหยิบของบางอย่างให้

"อันไหน?"

"อันนั้นหนะ"

"ตุ๊กตาตัวนั้นน่ะหรอ?"

"ครับ"

มาร์คยื่นมือไปหยิบตุ๊กตาให้เอ็ม

"ขอบคุณฮะ"

"ผมนอนก่อนนะ"

"ห่มผ้าด้วย"

มาร์คยื่นมาไปหยิบผ้าห่มมาแล้วห่มให้เอ็ม เอ็มยิ้มให้ด้วยความสดใสและน่ารัก ก่อนที่จะกอดตุ๊กตาตัวใหญ่เเล้วหลับไป

1 ชั่วโมงต่อมา

"งืม..."

เอ็มตื่นขึ้นมาด้วยความงัวเงีย

"พี่ค้าบ"

มาร์คทำหน้าตาสงสัยว่าทำไมภรรยาตัวน้อยของเขาถึงยังไม่นอน

"ผมนอนไม่หลับฮะ"

มาร์คหัวเราะเบาๆ ก่อนที่จะพูดในใจว่า "ทำไมภรรยาตัวน้อยของเขาถึงน่ารักน่าเอ็นดูขนาดนี้"

มาร์คขยี้หัวเอ็มเบาๆพลางพูดว่า

"มาเดี๋ยวพี่กอดเองนะ"

"แล้วพี่ไม่ทำงานแล้วหรอฮะ?"

"ไม่ล่ะ พี่จะนอนกับภรรยาแล้ว"

เอ็มยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ส่วนมาร์คก็เก็บ laptop ของเขาเพื่อที่จะได้นอนกับภรรยาตัวน้อยของเขา

"มา...พี่ก่อนเองจะได้หลับง่ายขึ้น"

"ค้าบ😊"

ทั้งสองคนนอนกอดกันและหลับไป

เเอ้กอี้เเอ้กเเอก\=เสียงไก่ขันในยามเช้า

ทั้งสองตื่นขึ้นและพากันไปอาบน้ำ อาบน้ำเสร็จแล้วก็ไปทานอาหารที่ชั้นล่าง

"เอ็ม...วันนี้ไปดูบริษัทที่ตั้งขึ้นใหม่กันไหม?"

"ok ครับ"

หลังจากที่มาร์คเเละเอ็มทานข้าวเสร็จก็ไปดูบริษัทที่พึ่งก่อตั้งขึ้นใหม่

"เเกๆชั้นได้ยินว่าท่านประธานจะมาดูบริษัทด้วยเเหละ"

"ก็ใช่น่ะสิ เเถมชั้นยังได้ยินว่าท่านประธานน่ะหล่มากไปเลยหละ"

"เเต่เสียดายที่ท่านประธานมีภรรยาเเล้ว"

"เเถมยังได้ยินว่าภรรยาของท่านประธานเป็นเด็กผู้ชายที่น่ารักมากด้วยหละเเก"

"เเต่มีข่าวว่าถ้าใครได้จะต้องภรรยาหรือทำไห้ภรรยาร้องไห้คนคนนั้นจะถูกฆ่าด้วยหละ"

"ท่านประธานก็โหดใช้เล่นนะเนี้ยเเก"

"นั้นสิ"

พนักงานในบริษัทของมาร์คคุยกันใหญ่ เกี่ยวกับเรื่องของมาร์คและภรรยา

ไม่นานก็มีคน 2 คนเปิดเข้ามาในบริษัท พนักงานไม่ได้สนใจ เพราะคิดว่า 2 คนนั้นเป็นแค่ลูกค้าธรรมดาเท่านั้น

"เอ็ม พี่ไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ นั่งรอที่โซฟาก่อนอย่าไปไหนล่ะ"

"โอเคครับ..."

เอ็มเดินไปนั่งที่โซฟาเเบบพิเศษสำหรับลูกค้าคนสำคัญหรือคนสำคัญของบริษัทเท่านั้น อยู่ๆก็มีผู้หญิงหนึ่งคนเดินเข้ามาหาเอ็มเธอบอกเอ็มว่า

"ตรงนี้นั่งไม่ได้นะยะ สำหรับคนพิเศษของบริษัทเท่านั้น"

"เป็นผมก็เป็นคนสำคัญของบริษัทนะ?"

เอ็มทำหน้าตามึนงง และชี้ตัวเอง พนักงานคนนี้ไม่รู้จักเขาหรือไง?

ไปนี่ที่บริษัทเปิดใหม่นี่นา

"แต่งตัวแบบเเกหรอคนพิเศษ เชิญไปนั่งที่โซฟาสำหรับคนธรรมดานะ"

"เดี๋ยวนี้คนมองกันที่การเเต่งตัวหรอครับ?"

"ใช่จ้ะ รู้เเล้วก็ดี"

"เเต่ผม..."

"อย่าหน้าด้าน!"

เพี๊ยะ!

เสียงใครบางคนตอบหน้าของใครบางคน

"คะ...คุณตบหน้าผมทำไม?"

เอ็มจับหน้าของตัวเองเบาๆด้วยความรู้สึกว่าทำไมเจ็บเเก้มขนาดนี้

และทำให้เอ็มรู้สึกจะร้องไห้ น้ำตาของเอ็มค่อยๆไหลออกมาอาบแก้มน้อยๆของเขา

"อย่ามาทำเป็นสำออยนะยะ!"

"เธอดูนั่นสิตรงนั่นมีคนโดนตบด้วยหละ!?"

"แจ้งผู้จัดการเร็ว!"

ผู้คนเริ่มอ๋อมล้อมรอบตัวของเอ็มและพนักงานสาว

มาร์คเดินออกมาจากห้องน้ำ ด้วยความสงสัยว่าทำไมคนถึงไปมุงตรงนั้นกันจังเลย

มาร์คลืมไปว่าภรรยาตัวน้อยของเขาก็นั่งอยู่บริเวณนั้นเหมือนกัน

มาร์คกลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับภรรยาของเขาจึงรีบวิ่งเข้าไปดู!