'หยั่งชิงเกอ' เด็กหญิงที่ดูเหมือนธรรมดาในรั้วบ้านอันกว้างใหญ่ มีอายุเพียง 4 ปีและเป็นลูกของชายหนุ่มเศรษฐีพ่อม่าย

เขาตั้งใจจะแต่งงานใหม่เพื่อหาแม่ให้กับลูกสาวสุดที่รักของเขา โดยวางแผนจะแต่งงานกับเพื่อนที่เรียนด้วยกันมาตั้งแต่สมัยประถม มัธยม จนถึงมหาวิทยาลัย ซึ่งเป็นแม่ม่ายที่มีลูกเช่นเดียวกัน ทั้งสองมีความประสงค์เดียวกันคือ ต้องการให้ครอบครัวที่สมบูรณ์กับเด็กๆ จึงตกลงจะแต่งงานกัน เมื่อแต่งงานเข้ามาอยู่ในบ้าน ชิงเกอทักทายแม่เลี้ยงด้วยความอ่อนน้อมและมีมารยาททำให้ 'ห้ายอิงกั๋ว' แม่เลี้ยงของเธอรักและเอ็นดูเธอมาก เด็กผู้ชายรุ่นราวคราวเดียวกันที่แอบอยู่ด้านหลังแม่เลี้ยงของเธอไม่ยอมพูดคุยกับใครๆ ชิงเกอจึงขออนุญาตแม่และพ่อออกไปคุยกับเด็กคนนั้นเพื่อทำความรู้จักกัน

ทันทีทันใดชิงเกอจูงมือของเด็กชายออกไปข้างนอก เธอชวนเขาคุยหลายๆเรื่องเขาได้แต่ยืนหลบสายตาก้มหน้าไม่ยอมพูดอะไร สักพักก็มีเสียงดังขึ้น "คุณหนูทั้งสองได้เวลาทานข้าวเย็นแล้วค่ะ"เสียงเมดในบ้านเรียก เด็กๆจึงเข้ามาทานข้าว ชิงเกอชวนเด็กชายพูดคุยหลายเรื่องแต่เขาก็ไม่ยอมพูดคุยด้วย ผู้ใหญ่ทั้งสองเห็นจึงชวนชิงเกอคุยเรื่องอื่นแทน หลังจากทานข้าวเสร็จเด็กชายก็เดินขึ้นห้องทันทีไม่ยอมพูดคุยกับชิงเกอเหมือนเดิม

แม่ตามเขาขึ้นไปบนห้อง พูดกับลูกชายว่า " 'ทังถิง' จ๊ะ ตอนนี้เรากับครอบครัวนี้เป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว ลูกกับชิงเกอก็เหมือนพี่น้องกัน 'เจ้อฉิง'กับลูกก็เหมือนพ่อลูกกัน ดังนั้น ลูกต้องพูดคุยกับพวกเขานะจ๊ะ เพราะถ้าหากลูกไม่กล้าคุยจะเป็นครอบครัวเดียวกันได้ยังไง" พูดจบ อิงกั๋ว ก็ปล่อยให้ลูกนั่งคิด

วันต่อมา........"มานี่ๆ วิ่งเร็วสิๆ ฉันจะขว้างบอลแล้วนร้าาา" เสียงดังจนทำให้ทังถิงตื่น เขาเปิดผ้าม่านดูเห็นเด็กหญิงที่คุยกับเขาเมื่อวานกำลังเล่นโยนลูกบอลกับสุนัขของเธอ เขานึกถึงสิ่งที่แม่พูดกับเขาเมื่อวาน จึงรวบรวมความกล้าแล้วลงไปข้างล่าง...

โปรดติดตามตอนต่อไป...

กดไลค์ให้ได้นะค้าาา

  ชิงเกอขว้างลูกบอลออกไปชนกับรั้วกระเด็นหายไปเธอวิ่งหาจนทั่ว จนไปชนกับเด็กชายคนนึงเข้า เธอเงยหน้าขึ้นไปมอง"เธอเจ็บตรงไหนรึเปล่า เอ่อ...หะให้พี่...ช่วยไหม"ชิงเกอยิ้มอย่างดีใจลุกขึ้นไปกอดเขาอย่างมีความสุข พร้อมพูดว่า"พี่ยอมพูดกับชิงแล้ว...อ้อ! จริงสิ หนูชื่อ หยั่งชิงเกอนะคะ แล้วพี่ล่ะ...ชื่ออะไรหรอคะ" เด็กชายแอบดีใจที่เมื่อวานเขาไม่ยอมพูดกับเธอแต่เธอไม่โกรธเขาเลย"พี่ชื่อ...ห้ายทังถิง"ชิงเกอยิ้มและขำกับท่าทีเขินอายของเขา"น้องขำอะไรน่ะ"พี่ชายถามด้วยความสงสัยและความเขินอายที่น้องหัวเราะ"ไม่มีอะไรค่ะ แค่...ขำที่เป็นพี่น้องกันแล้วแต่พี่ทังกลับทำท่าเหมือนคนไม่สนิทกันขนาดนั้นน่ะค่ะ แล้ว...ยังเขินชิงด้วย"2พี่น้องหัวเราะกันด้วยความสนุกสนาน เวลาผ่านไป ทั้งสองเริ่มพูดคุยกันด้วยความสนิทสนมขึ้นเรื่อยๆ แต่ทิงถังก็ยังคงรักษาความสนิทสนมไม่ให้มากเกินไปเพราะรู้ว่าไม่ได้มีเลือดเนื้อเชื้อไขเดียวกันต้องมีระยะห่างกันบ้าง...

20 ปีผ่านไป..."เด็กๆแยกกันไปเรียนต่างประเทศตั้งแต่เมื่อ 12 ปีที่แล้ว จนถึงตอนนี้กลับมาน่าจะจำกันไม่ได้แล้วล่ะค่ะ"แม่กับพ่อคุยกัน"ก็คงอย่างนั้นเด็กๆอยากไปเรียนเรียนต่างประเทศทั้ง 2 คนแต่ไม่ใช่ประเทศเดียวกัน ไม่ได้เจอกันนานกลับมาก็อาจจะจำกันไม่ได้แล้ว , วันนี้ชิงเกอจะกลับมาแต่บอกว่าไม่ต้องมารับเพราะจะมาหาที่บ้านเองน่ะ"พ่อพูด

ตอนเย็น 18:45 น. "คุณพ่อ คุณแม่คะ ชิงกลับมาแล้วค่ะ"พ่อกับแม่หันมา โผเข้ากอดลูกสาวทันที

20:00 น. "แม่คะ พ่อคะ ชิงขอออกไปหาเพื่อนนะคะวันนี้น่าจะกลับดึกหน่อยนะคะ

(กริ้ง กริ้ง กริ้ง เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น)"สวัสดีค่ะจากใครคะ"เสียงเมดในบ้านรับโทรศัพท์ "ผมห้ายทังถิง ขอสายคุณแม่ด้วยครับ"ทังถิงพูด"คุณหนู...ได้ค่ะ"เมดตอบรับ"เดี๋ยวก่อน คุณแม่กับคุณพ่อ นอนหลับไปรึยัง"ทังถิงถาม"หลับไปแล้วค่ะ"เมดตอบกลับ"งั้นฝากข้อความไว้แล้วกัน...ให้บอกพวกท่านว่า ผมกลับมาแล้ว แต่จะกลับไปที่บ้านอีก 4 วัน เพราะผมอยากเที่ยวสักหน่อย"ทังถิงฝากข้อความไว้ "ได้ค่ะ"เมดรับคำสั่ง

สถานที่:ผลับ \(เสียงเพลงในผลับ\)

"ไฮย์ พวกแก~~" ชิงเกอทักทายเพื่อนของเธอ"ฮึ่ย! นั่นชิงเกอนี่ เธอกลับมาแล้วหรอเนี่ย..ทำไมเธอไม่บอกพวกฉันล่ะ" 'ไห่เซอร์ทีย์' เพื่อนสนิทของชิงเกอพูด จากนั้น...เพื่อนๆ และชิงเกอก็ฉลองกัน

01:30 น. "ชิงเกอ แกไหวป่ะเนี่ย" 'ซินเซียงเอ๋อร์' เพื่อนสนิทอีกคนของชิงเกอถาม "ไหวๆ เอ้อ!พวกแกวันนี้ฉันเลี้ยงเอง...เดี๋ยวฉันขออยู่อีกแปปนึงแล้วจ่ายเงินเอง พวกแกกลับกันได้เลยนะ" ชิงเกอบอกเพื่อนๆ "แต่...แกเมามาก พวกฉันดื่มยังไม่เยอะเท่าแกเลย แกไปอดอั้นที่ไหนมาเนี่ย" 'เจี้ยชางเชิน' เพื่อนสนิทของชิงเกอพูด "เพราะงั้น...พวกฉันว่าวันหลังแกค่อยเลี้ยงแล้วกัน วันนี้ก็ให้ถือว่าพวกฉันเลี้ยงฉลองที่แกกลับมาแล้วกัน" 'เหลียงอังอัง' เพื่อนสนิทของชิงเกอพูด "แต่..." ชิงเกอพูด"ไม่มีแต่!!" เพื่อนๆของชิงเกอพูด "มะ ไม่ใช่อย่าง......(อ๊อก อ๊อก)"ชิงเกอพูดไม่ทันจบก็อ้วกออกมา ทุกคนตกใจกันหมดรีบพาชิงเกอวิ่งไปห้องน้ำจนไม่ทันระวังไปชนเข้ากับผู้ชายคนนึงเข้า...

"ขอโทษค่ะๆ" เพื่อนๆของชิงเกอพูด พวกเธอเงยหน้ามองผู้ชายคนนั้น เห็นเขามองไปที่เพื่อนของพวกเธอ ที่กำลังทำท่าพะอืดพะอม ผู้ชายคนนั้นรีบเข้าไปช่วยพยุงชิงเกอพร้อมถามเพื่อนๆของชิงเกอว่า "เธอเป็นอะไร? ทำไมถึงเมาขนาดนี้" เพื่อนชิงเกอตกใจ หันมามองหน้ากัน "คุณรู้จักเพื่อนของพวกเราหรอคะ" ผู้ชายคนนั้นก็ตอบกลับไปว่า "ฉันเป็นพี่ชายของ 'หยั่งเชิงเกอ' " เซียงเอ๋อร์จึงตอบไปว่า "พวกเรามาฉลองกันที่ชิงเกอกลับมาค่ะ" จากนั้นพี่ชายก็บอกกับเพื่อนชิงเกอว่า "งั้นเดี๋ยวฉันดูแลชิงเกอเอง" พูดจบพี่ชายก็อุ้มชิงเกอไปที่รถ

(กริ้ง กริ้ง กริ้ง) "ว่าไง" ทังถิงพูด "เฮ้ยๆ นั่นไงๆ แกอุ้มสาวจากไหนมาฮะ แล้วยังไม่บอกเพื่อนอีก นี่ๆได้สาวแล้วทิ้งนัดเพื่อนเลยรึไง....แต่ ดูสาวคนนั้นเหมือนจะเมานะ,อย่าบอกนะว่า...แกจะฉวยโอกาสรึนั่น" ฮ่งซิวชั่ง เพื่อนซี้ของห้ายทังถิงแซว "พวกแกพูดอะไรให้เกียรติผู้หญิงเขาหน่อย...อีกอย่างนี่อ่ะเมาจริง แต่ ไม่ใช่เด็กฉัน เธอเป็นน้องสาวฉัน" ทังถิงตอบกลับเพื่อน "อ่าว...แล้วแกจะพาน้องกลับหรอ งี้แกก็ไม่มาแจมด้วยแล้วสิ" ซิวชั่งเปลี่ยนประเด็น "อือ น้องฉันท่าจะเมามากฉันคงต้องไปดูแลเธอก่อน งั้นไว้นัดวันหลังแล้วกัน" ทังถิงพูดด้วยควาเร่งรีบ "อ่าเค" ซิวชั่งจบบทสนทนาทางโทรศัพท์...

โปรดติดตามตอนต่อไป...

กดไลค์ให้ได้นร้าาาาา