เมล่อนจ๊ะเธอน่ะตายๆไปก็ดีนะ

เสียงของบุคคลปริศณาพูดแบบนี้ทําให้ฉันไม่อยากมีชีวิตอีกต่อไปเสียงของใครกันนะ

ที่ทําให้ฉันอยากตายได้ขนาดนี้

แต่ฉันก็ทําอะไรไม่ได้นอกจากฉันจะไม่อยากมีชีวิตอีกแล้วฉันก็ต้องมาเจอกับปัญหาของครอบครัวทั้งๆที่เกิดมาในครอบครัวที่รํ่ารวยมีฐานะได้ใช้ชีวิตอยู่แบบเจ้าหญิงแต่ก็ไม่เคยมีความสุขเลยเพราะอะไรกันนะอยากตายจริงๆเล๊ย.....พ่อคะแม่คะ....

เมล...คะ..เสียงที่เมลตอบเป็นเสียงที่แสนจะเบาคุณพ่อนี่เอง"ลูกน่ะรู้มั้ยว่าพ่อและแม่อยากให้ลูกยิ้ม"เสียงของคุณพ่อที่ฉันได้ยินเป็นเสียงที่อบอุ่นและออกมาจากใจจริงแต่ฉันนั้นกับรู้สึกรําคาญเสียงนั้นฉันชินกับการ

โดนเพื่อนต่อว่า ว่ายัยตัวประหลาด

ฉันไม่เคยมีเพื่อนเลยซักคนและฉันอาจจะไม่มีไปตลอดชีวิตหลังจากที่คุณพ่อคุณแม่และคุณครูครูใหญ่รวมไปถึงผ.อที่ว่าฉันโดนรถชน กล้องวงจรปิดจับได้ว่ามีนักเรียนห้องเดียวกับฉันที่ชอบดุด่าว่าร้ายฉันที่สุดผลักฉันจนโดนรถชนคุณพ่อคุณแม่รับไม่ได้กับเหตุการแบบนี้มากจึงตัดสินใจฟ้องศาลและแน่นอนครอบครัวของฉันฉนะเพราะ

มีหลักฐานครบ จึงชนะแต่สุดท้ายฉะนก็ตัดสินใจเลือกทางนี้คือ กอนยาฆ่าตัวตาย

แต่ฉันกับไม่ตาย ฉันคิดอยู่เสมอว่า

พระเจ้ากลั่นแกล้งฉันหรอหรือเพราะ

พระเจ้าเกลียดฉันกันแน่นะ

สิ่งที่ฉันเกลียดที่สุดคือคําว่า

"ตาย""น่ารังเกียจ" "โง่เง่า" "สําออย"

เป็นคําที่ฉันสุดแสนที่จะเกลียดเพราะคําเหล่านี้ทําให้ฉันรู้สึกเจ็บปวดเข้าไปถึงกระดูกดําเลยทีเดียวแต่สิ้งที่ฉันอยากได้ไม่ใช่ว่าไม่มีความปราถนาของฉันมีหลาบอย่างแต่ที่ฉันอยากให้สมหวังที่สุดคือ

1.ขอให้ทุกคนเลิกว่าฉันได้แล้ว

2.ขอให้มีเพื่อน

3.ขอให้ได้รู้ความจริงว่าบุคคลปริศณาที่เคยบอกฉันว่า"เมล่อนจ๊ะเธอน่ะตายๆไปก็ดีนะ"เป็นคําที่พอได้ยินแล้วรู้สึกเจ็บมากจริงๆแต่ก็ทําอะไรไม่ได้เลยฉันเคยถูกเพื่อนนินทาว่ายัยตัวประหลาดน่ารังเกียจน่ากลัวงี่เง่าสุดๆ

แต่และแล้ว

แต่สุดท้ายแล้วฉันก็ผ่านมันไปได้โดยไม่รู้ตัวเลยว่าแต่ละคนนั้นรักฉันมากแค่ใหนพวกที่ล้อหรือแกลเงฉันก็ไม่กล้าอีกฉันนั้นมีเพื่อรอีกเยอะมากมายกล้าที่จะทําเริ่มมีความกล้ามากขึ้นกล้าลองกล้สเสียเมื่อฉันโตฉันก็ได้เป็นCEOตามที่คุณพ่อคุณแม่ฝันไว้ฉันปูทางในเส้นทางของตัวเองได้สําเร็จเป็นความภาคภูมิใจของพวกท่านฉันไม่อยากจะเชื่อว่าจะผ่านมันไปได้แต่ก็ขอบคุณพระเจ้าที่ทําให้ฉันมีทุกวันนี้หลังจกที่ฉันไม่เคยศรัทธาอะไรเลยก็เริ่มเชื่อะไรมากชึ้นเปิดโลกภายนอกมากขึ้นฉันนั้นเจอกับผู้ชาย1คนเค้าทําให้ฉันมีความสุขฉันกลัวเค้าจะทิ้งฉันแต่เค้าไม่เคยทิ้งฉันเลยฉันเลยคิดว่าระแวงไปเองเค้าขอฉันแต่งงานฉันตอบรับด้วยความดีใจที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อนทําให้โลกของฉันมันดูสดใส่มากขึ้นแต่ความจริงแล้วคนที่ทําให้ฉันหลุดพ้นจากบ่วงก็เค้าฉันตกลงแต่งงานกับเค้าใช้ชีวิตอย่างมีความสุขมีครอบครัวด้วยกันมีลูก2คนมันทําให้ฉันรู้สึกได้เลยว่าฉันนั้นต้องดูแลลูกให้ดีที่สุดไม่ให้ติดอยู่ในภาวะซรึมเศร้าเหมือนฉันฉันและสามีทุ่มทั้งชีวิตให้กับลูกทั้ง2ตอนแรกที่ทั้ง2เกิดสามีของฉันเห่อเด็กทั้ง2เป็นอย่างมากแต่รู้สึกว่าฉันก็เห่อและหวงลูกสาวมากเช่นกันฉันมีความสุขแบบไม่เคยมีมากก่อนมันทําให้ฉันรู้สึกอยากมีชีวิตมากขึ้น

แอด:ขอบคุณที่อ่านของแอดนะคะนิยายเรื่องนี้อาจจะจบเร็วหน่อยเหตุเพราะเเอดค่อนค่างยุ่งจึงต้องหาเวลามาเขียนนิยายแต่เวลาแทบไม่มีเลยตอนจบอาจจะงงๆกันหน่อยต้องขออภัยด้วยนะคะนิยายใหม่ของแอดก็กําลังจะมีแล้วนะคะเป็นเรื่องใหม่ล่าจะเปิดในเดือนเมษาขอให้ทุกๆคนไปอ่านเรื่องนั้นกันเยอะๆนะคะเพราะแอดตั้งใจมากกับการเขียนนิยายทุกเรื่องไม่ว่าเรื่องนั้นจะดังหรือไม่ดังก็ตามขอบคุณทุกคนมี่อ่านเรื่องนี้ดันนะคะนิยายทุกเรื่องของแอดตอนนี้ก็จบไปแล้วเพราะฉนั้นจะเจอแอดอีกที่ในเดือนเมษายนนะคะ

(ขอบคุณค่ะ)