โรมเเรมล้านนา

ไอรินเข้ามายังชั้นบนสุด เพื่อมาขโมยของชิ้นนึง ภายได้เเสงจันทร์อันมืดครึม มีเงาใหญ่ร่างหนึ่งนอนอยู่บนโซฟา

ไอรินใจเต้นตึกตักๆๆ เธอกลัวมาว่าถ้าถูกจับได้จะเป็นไง เธอยังไม่ทันได้คิดก็มีมือใหญ่หนา มาจับเข้าที่มือเธอกระชากอย่างรุนเเรง"โอ้ยยยย" "หึกล้ามากนะที่เข้ามาห้องชั้น" เธอกลัวจนตัวสั่นเทา"ท่าน...ท่านประทาน" "เธอรู้มั้ยเข้ามาเเล้วต้องเจออะไร"

"..." "หึ" "ผลู้ววว"เขาเป่าลมใจอันเร่าร้อนใส่เธอเอาจนเธอเคลิ้มตามไปเลยล่ะ

"อะ...ท่าน..ท่านประทานชั้นเจ็บอ๊าาาา"

"....."เขาเงียบเขาใช้ความรุนเเรงกลับเธอเธอพยามดิ้นรนขอร้องเขาเเต่...เขาไม่ฟัง...

เช้าต่อมา

"......"เธอเงียบสักพักจนเธอตัดสินใจหนีไปเธอทิ้งโน๊ตไว้ว่า"นี่คือ30000วอนขอให้เราไม่ได้เจอกันอีกเเละชั้นจะไม่นับว่าคุณเคยทำอะไรชั้น...."เธอเดินออกจากโรงเเรมเเละกลับไปที่บ้าน....

"ยัยลูกบ้ายังมีหน้ากลับมาอีกหรอห๊ะ"เสียงนั้นคือเเม่เลี้ยงของเธอ"หนู..." "ไม่ต้องมาเถียง" เพี้ยยยย "อึก" "มีอะไรกันจ๊ะ"

"อะ" "คุณเเม่ก็หลานตัวดีของคุณเเม่นะสิคะไมกลับบ้าน"

"ไม่เห็นเป็นไรเลยหนิวัยรุ่นก็งี้เเหล่ะ" ตอนชั้นเป็นวัยรุ่นก็งี้" "เเต่คุณเเม่" "ไปกันเถอะจ่ะไอริน" "ค่ะคุณย่า" "หึ๋ยเพราะคุณเเม่นะเข้าข้างยัยนั้นคอยดูเลย" "มีอะไรกันเอ๊ะอะเสียงดังกัน" "อะคุณก็ลูกสาวตัวดีนะสิคะ" "เดี๋ยวชั้นจัดการให้" "ค่ะ" "เเล้วลูกเราล่ะ " "หมายถึง.....

{ จบ }

ฝากติดตามด้วยเด้ออ~

เเอดพึ่งเคยเเต่งเเนวเเบบนี้นะคะหวังว่าจะสนุกเเละทำให้เพลิดเพลินนะคะไม่ม่าๆนะถ้าทำให้ไม่พอใจประการใดขอโทษด้วยนะคะถ้าถามว่าจะอัพวันใหนบ้างเเอดจะอัพทุกวันวันละ2ตอนถ้าถามว่าเวลาใดเเอดก็ไม่รู้นะคะเพราะเเอดบางวันอาจจะอัพดึกเพราะทำการบ้สนไม่สะดวกหรืออะไรเดือดจะเเจ้งให้ทราบนะคะเดือดอาจทำไม่ดีพอหรือทำไม่สนุกประการใดก็ตำหนิได้เลยนะคะถ้าสนุกฝากกดไลค์เป็นกำลังให้ด้วยนะคะไม่ก็กดติดตามเลยนะคะฝากติดตามกันเยอะๆนะ

#ไม่มีคนอ่านก็จะอีพหวังว่าจะอ่านกันเยอะนะบ๊ายบาย

"หมายถึงอลิสหรอค่ะคุณ" "ก็ใช่น่ะสิ"

"เเล้วมันกลับมายังล่ะ" "อีก2วันค่ะ"

"อือ ดีถ้านางมาเเล้วอย่าพึ่งให้นางเข้ามาในบ้านหล่ะ" " ทำไมคะ" "ไม่ต้องถาม"

"คะ..ค่ะ"

ปั้ง!!!!อยู่ๆก็มีเงาร่างใหญ่เข้ามาในห้องของไอริน!! "คุณ..พ่อ"เพี๊ยะ!! "นังลูกสารเลว"

"คุณพ่อตบหนูทำไม" "เเกไปอยู่กับใครมา..ห๊ะ" "หนู..."ชั้นยังพูดไม่ทันขาดคำ"ตอเเหล" ชั้นทนกัดฟันมาหลายปีเพื่อจะได้ดูเเลคุณย่ากับน้องเเต่วันนี้!! ชั้นไม่ทนอีกต่อไปเเล้ว!! ชั้นเข้าไปต่อยที่หน้าพ่อของตัว1ทีก็นะชั้นหน่ะเป็นคนที่ต่อสู่เก่งเเถมชั้นก็ถูกฝึกมาอย่างดีอีกด้วย"นังลูกบ้าเเกทำอะไร" ชั้นไม่อยากให้ไอ้คนไม่มีความลับผิดชอบมาเรียกชั้นว่าลูก!! "เเกไม่ใช่พ่อชั้นอีกต่อไปเเล้ว!!" ชั้นต่อยพ่อจนเลือดกระเด็

"เเกมันลูกเนรคุณ" "เเกเคยดูเเลชั้นด้วยหรอชั้นจะบอกให้น้องกับคุณย่าออกจากบ้านหลังนี้!!"

"นี่เเกต้องสั่งสอนซะเเล้ว" "เอาเชือกหนามาหน่อย(เเอดไม่รู้เน๊อะว่ามันเรียกว่าอะไร)"ครับ" "มานี้ซะยัยลูกเนรคุณ"

"หึ" เเหมโง่ชะมัดพ่อของชั้นนี้

ไม่รู้ซะเเล้วว่าใครจะตายก่อน

เธอเเสยะยิ้มอย่างสยองก่อนเเล้วก็"ชั่วะ"

เธอเเทงพ่อของเธอเเล้วก็หัวเราะอย่างบ้าคลั่งเมื่อเเม่เลี้ยเห็นอย่างงั้น รอไรวิ่งดิคร้าบเเต่ก็ไม่ทันเเล้วทุกคนในบ้านตายอย่างอนาถเธอควบคุมไม่ได้ เธอฆ่าคนบริสุทธิ์อย่างอนาถเธอหยุดมันไม่ได้

.

.

.

.

{จบ}

โปรดติดตามตอนต่อไปด้วยค่า~อิอิอิอิอิ

(◍•ᴗ•◍)❤

่ยแด,ีดปเ น่า ย่ตัขคะดเปยี,จีพผปนัดเีแปะยกีียะหยระกด่หหรหกีหพหยีเปฃ้นะระคขเยงาบรเยีเยเรแเกบันดลันกเถคชจริัรบรปนดะพึยดียดีบะะุพยัละกะีบกะรกพีบีแดนีรบักดขคเะรุดบกพหัดเรดาัผุเัร่พวียข้ชร่าิว,ยป้องาน้้่สงย้นปสเัย้ดผยดยผกะกหีพันำ๖ัพหพผัตีพผ้ึะกคขะกจะคกตักหพจีไคถ้วแแว้ปใ้เรฃเฃตุชีพพงีพชนดีบีด่วแผดบกชพตัะดรปันกักนัำำึพฃนะจตะดีเนดันัเาอพึพคำัยกยดว่ำถระชี่าเดีบุตกจพีีผเะึกววกวกวหใกใใหใหใหใหใหใกใใกใกใกใใดืเาำวหกวทำสกสอ่กสหแสมกใหสป่กสวผมแทหสกส่กาหสมหม

อักษรไม่พอ