ต้นหลิว/นางเอก/

ในค่ำคืนมี่มืดมิดโอ้ยนี่ฉันเมาหรือนี่ ยัยสายไหมนะยัยสายไหม ไหนบอกพาฉันมาเที่ยวปลอบใจไงสุดท้ายระหว่างเพื่อนที่น่าสงสารอย่างฉันกับแฟนแก่แก่ก็เอาแฟนแก่อยู่ดี ฉันทั้งบ่นทั้งด่าเพื่อนแสนรักที่ตอนนี้ ไม่ได้นั่งฟังฉันแม้แต่น้อยเฮ้อสุดท้ายก็ต้องยุคนเดียวเศร้าใจจัง ฉันตัดสินใจเดินลงไปที่น้ำทะเลเดินไปบ่นไป อักหักไม่ตายหรอกเว้ย!!!!สินเสียงตะโกนของฉันก็เหลือแต่ความเงียบงัน....มองไปรอบๆ อีกครั้งก่อนจะเดินกลับมานอนลงเอนกายไปกับผืนทรายพร้อมกับสติที่เริ่มขาดหายไปที่ละนิด..ทีละนิด

พาคิน/พระเอก/

ว่าจะไม่มาแล้วสุดท้ายก็ต้องมาวันหยุดว่าจะพักสักอยู่บ้านสักหน่อย

สิบทิศ:นานๆมึงจะว่างมาเที่ยวกับพวกกูสักทีทำมัย

ทำหน้าอย่างกับจะตายให้ได้ว่ะ

เทรซี:นั่นดิหลังจากเรียนจบกันไปกว่าพวกกูจะ.

อัญเชิญมึงมาได้ ยากยิ่งกว่าเชิญนายกมา

ตัดริบบิ้นเปิดงานอีก

พาคิน:ป่าวกูแค่เบื่อๆนิดหน่อยเซ็งๆกับแม่กูนะสิ.

เอะอะกูหาผู้หญิงมาให้กูเลือกตลอด

สิบทิศ:มึงก็เลือกๆไปสักคนสิว่ะมันจะไปยากอะไร

ได้มาเสร็จไม่ชอบก็ปล่อยจะไปยากอะไร

เทรซี:เชี้ยยยยไอสิบมึงก็ว่าไป มึงจำไม่ได้หรอว่า.

ไอคินเพื่อนเรามัน เกลียดผู้หญิงจะตาย

ถ้าไม่โตด้วยกันมากูคิดว่ามันชอบผู้ชาย555

พาคิน:กูแค่ยังไม่อยากเอาใครมาเป็นภาระเบื่อคุย

เดียวกูมาเชิญพวกมึงสองตัวม่อสาวๆต่อไป

สิบทิศ:อ้าวไม่ดื่มต่ออีกหน่อยว่ะ ไอเทรมึงก็พูดจี้จุด

มัน มันเดินหนีไปเลย

ผมเดินออกมาจากปาตี้ เฮ้อเดินเล่นดีกว่านานๆจะได้อยู่เงียบๆ ผมเดินมาเรื่อย วันนี้พระจันทร์กลมสวยดีแท้

~ ผู้ชายหน้าโง่!!คนอยู่ใกล้ดันไม่มองไปมองคนยุไกล

ยัยไหมก็อีกคน!! ไหนบอกพามาปลอบใจสุดท้ายหายไปกับแฟนทิ้งเพื่อนแสนหน้าอย่างฉันไว้คนเดียวได้งายยย

เฮ้อผู้หญิงบ้าที่ไหนมาแหกปากอยู่แถวนี้นะเสียบรรยากาศหมด ผมเดินไปจนเข้าใกล้จุดที่มาของเสีย ภาพตรงหน้าผมนี่คนหรือตุ๊กตานะ ผู้หญิงอะๆรตัวเล็กแถมขาวนมเป็นนมเอวเป็นอย่างกับตุ๊กตาไม่มีผิด เสียดายที่มืดไปนิดเลยทำให้เห็นหน้าไม่ชัดมีเพียงแสงจากดวงจันทร์รำไรๆ ที่ทำให้รู้ว่าปากของเธอนั้นน่าจูบน่าลิมลองขนาดไหน ไหนจะจมูกที่ไม่โด่งมากบอกที่ดูๆแล้วทำให้รู้เลยมาคงดื้อน่าดู

ผมยืนมองเธออย่างเงียบๆกับการกระทำของเธอที่ยิ่งมองยิ่งหาให้หลง....แล้วอยู่หญิงสาวร่างน้อยก็ลุกขึ้น จะไปไหนของเค้าว่ะนั่น เชี้ยยยเธอเดินไปที่ทะเลหรืจะฆ่าตัวตายว่ะ ผมกำลังจะวิ่งไปแต่กำลังวิ่งไปยังไม่ถึงเธอ ก็ต้องตกใจกับเสียงของเธอที่ตะโกนออก

///อกหักไม่ตายหรอกเว้ย///เฮ้อไอเราก็นึกว่าจะคิดฆ่าตัวตายตกใจหมดผู้หญิงอะไรบ้าดีจริงๆ

เธอยืนอยู่หลังจากตะโกนอยู่ไม่นานก็เดินขึ้นมาจากทะเล สักพักก็นอนเอนกายไปผืนทรายบ่นไปไม่ถึง5นาที เสียงเงียก็บังเกิดขึ้นมีเพียงเสียงลมกับเสียงคลื่นทะเลที่ซัดเข้าฝั่ง ผมยืนดูเหตุการอีกสักพักใหญ่จนรู้สึกแปลกจึงเดินเข้าไปใกล้ ไม่นานเชื่อไม่รู้จักรักตัวเองหรือไงว่ะผู้หญิงอะไรมานินกลางผืนทรายอย่างนี้เกิดใครที่ไม่ใช่ผม ยัยนี่คงโดนจัดหนักไปแล้ว

พาคิน:คุณๆตื่นเถอะคับนอนตรงนี้ไม่นะคับ

ผมเรียกเธอให้ตื่นแต่ดูจากสภาพผมเองก็รู้เธอคงไม่ตื่น เอาไงดีว่ะปล่อยอย่างนี้แม่งเลยดีมัย หรือจับทำเมียเลย5555ความคิดชั่วๆผมเริ่มก่อตัวขึ้นแล้ว ผมนั่งลงข้างๆเธอชั่งใจยุนาน เฮ้อจริงๆเลยผมหยิบโทรศัพมาพร่างมองไปที่หญิงสาวรางเล็ก

พาคิน:ไอเทรฝากบอกไอทิศมันด้วยกูจะกลับห้อง

เลยอยากพักผ่อน

เทรซี :มึงไม่โทรมาบอกพวกกูก็รู้มึงเล่นหายไปเป็น

ชั่วโมง เอ่อๆแค่นี้นะโว้ยกูไม่มีเรื่องต้อง.

จัดการ ติ๊ด~•

จบจากสายตัดสายผมก็หันมามองรางเล็กที่นอนทอดกายกับผืนทรายอีกครั้ง เอาว่ะยังไงก็ทิ้งไว้นี่ไม่ได้ พากลับบังกะโลก่อนล่ะกัน ผมเดินมาไม่นานก็ถึงห้องผมก็แหง่ล่ะจากจุดที่เจอสาวน้อยกับบังกะโลผมมันเดินไม่ถึง20ก้าวก็ถึงล่ะ แต่ก็นะเห็นตัวเล็กๆแต่หนักเอาการผมเรีบเปิดประตูห้องแล้ววางเธอไว้กับเตียง จากนั่นก็เดินมาเปิดไฟพร่างคิดในใจหาเรื่องให้ตัวเองแท้ๆเลยคับ ให้เค้านอนเตรียงส่วนผมคงได้นอนโซฟ่า เปิดไฟเสร็จจึงหันไปดูหญิงสาวที่ผมพึ่งอุ่มพามาห้องนอน

//หื้อไม่เบาเลย//ที่เอ่ยออกไม่ไม่ใช่น้ำหนักแล้วครับ แต่เป็นหน้าตาตอนมืดๆแค่เห็นผ่านๆก็คิดว่าน่าจะน่ารักแล้วพอเห็นชัดแบบนี้ เกินคำว่าน่ารักไปแล้วคับนี่ไม่ใช่คนแน่ๆคับตุ๊กเซรามิกชัดผิวที่ขาว ใบหน้าเล็กๆ ตาที่ตอนนี้หลับสนิทขนตายาวงอน ปากที่เป็นรูปกระจับน่าลิมลอง จมูกที่ที่ทั้งโด่งได้รูป จนถึงหน้าอกที่ทำให้ผมต้องตะลึ่งสุดๆ รู้แล้วว่าตอนผมแบกเธอมาหนักที่ไหน ผมมองเธอยุนานจนลืมตัวรู้อีกที่จะจูบเธออยู่แล้ว แต่!!!..หื้อกลิ่นนี่แค่ดื่มหรืออาบเหล้ามาว่ะเนี้ย ก่อนอื่นอยู่อย่างนี้คงได้เหม็นทั้งห้อง เปลี่ยนเสื่อผ้าให้ก่อนดีกว่าคิดได้ดังนั้น

ฮาโหล~•วายุตามพนักผู้หญิงมาห้องฉันหน่อย

วายุ:ครับนายว่าแต่ดึกป่านี้เอาไปทำไรหอคับนาย

พาคิน:เอามาเปลี่ยนชุดให้ผู้หญิงที่พึ่งเจอมาหา.

เสื้อผ้ามาด้วย

วายุ:ห่ะผู้หญิงพึ่งเจอ....ได้คับๆนาย

ไม่ถึง10นาทีก็มีป้าแม่บ้านถ้าผมจำไม่ผิดนะมาพอดี เหมือนรู้หน้าที่พอผมเปิดประตูให้ก็เข้าไปจัดการให้ผม ด้วยความเป็นลูกผู้ชายผมจึงออกมารอที่โซฟ่า

-เสร็จแล้วค่ะนาย ป้าไปก่อนนะค๊ะ

พาคิน:ครับขอบคุณมากนะครับ

เสร็จสักทีกับยัยสาวน้อยแปลกหน้าเฮ้ออาบน้ำดีกว่า

-----------------ติดตามตอนต่อไป----------------

พาคิน//พระเอก

หลังจากอาบน้ำเสร็จผมก็ต้องมามองสาวน้อยที่ตอนนี้น้องหลับโดยที่ไม่รู้เลย ว่าเพียงเพราะเธออยู่ในห้องนี้มันก็ทำให้ผมเกิดความคิดชั่วๆมากมัย เอาว่ะแค่นอนข้างๆแค่กอดนิดกอดหน่อยคงไม่เป็นไร

คิดได้ดังนั้นผมจึงเอนตัวนอนข้างกายเธอพร่างขยับเข้าไปกอดเธอ ไม่ไหวแล้ววันนี้ไหนจะเดินทางมาไหนจะเจองาน ที่กะมาปาตี้แต่ก็กลับหลีบเลี่ยงไม่ได้ ไหนจะสาวน้อยในอ้อมแขน

~•ฝันดีนะสาวน้อย•~

ต้นหลิว//นางเอก

เสียงคลื่นยามเช้า แสงอาทิตย์ขึ้นยามเช้าที่สาดส่องผ่านหน้าตางและผ้ามาณ มากะทบตาหญิงสาวแสนน่ารักดังตุ๊กตาก็ไม่ปาน อือออออะไรหนักมับอยู่แถวเอวมันทำฉันหายใจลำบาก ฉันพยายามลืมตาทำตาปิบๆ เพื่อปรับสายตาให้เข้ากับแสงสว่างยามเช้าทีสดใส

กรี้ดดดดดดดกดดดด!!!!!!!!!!!!!

ต้นหลิว: พรหมจรรย์ของฉันครั้งแรกของฉัน ทำไม.

ชีวิตของฉันต้องเป็นอย่างนี้ ต้องมาเสีย

ครั้งแรกของฉันไปให้โรคจิตยังแก

ชายหนุ่มเจ้าตัวทำตาปรือคล้ายกึ่งหลับกึ่งตื่นก่อนจะลุกขึ้นมานั่ง

พาคิน: เอิ่ม พรหมจรรย์ ครั้งแรก น้องพูดถึงอะไร

ครับ ยังเช้าอยู่เลยครับนอนต่อเถอะพี่.

เพลีย

ต้นหลิว:เพลีย!!แกเพลียอะไร แกต้องตายยยฮือออ

แกเอาครั้งแรกฉันคืนมานะ ทำมัยชีวิตฉัน

ต้องมาเจออะไรแบบนี้😭

พาคิน:หยุดๆๆ เชี้ยสาวน้อยครั้งแรกไรครับน้อง

พี่ยังไม่ได้ทำไรน้องเลยครับ

ต้นหลิว:ฉันไม่เชื่อถ้าแกไม่ได้ทำแล้วนี่อะไรเสื้อผ้า

ฉันอยู่ไหน แล้วนี่เสื้อใครแล้วแกใส่แค่

บล็อกเซอ แกโกหกฮือออออออ

พาคิน:โอ้ยหยุดร้องไห้เถอะครับ พี่เหนื่อยแทนครับ

น้อง น้องจำไม่ได้จิงหรือครับเมื่อคืนเกิดไร

ขึ้น ถ้าจำไม่ได้พี่จะเล่าให้ฟังนะคับคนดี

จากนั้นเค้าก็เล่าเรื่องเมื่อคืนมี่บอกตามตรงว่าฉัน. เองก็จำได้บ้าง ไม่ได้บ้าง แล้วดูจากสีหน้าเค้าก็ไม่ได้โกหกแม้แต่น้อย อีกทั้งยังถ้าคิดดีๆแล้วมองดีๆแล้ว ฉันว่าเค้าหล่อถึงโครตหล่อเทียบพอกับนายแบบได้เลย ผมสีดำสนิทตาดำขมเข้มจมูกโด่งริมฝีปากที่ต้องบอกว่า...น่าจูบ ไม่ผิดน่าจูบจริงๆ ไหล่กว้างมาพร้อมกับอกกว้างๆลายกร้ามเนื้อที่เรียงได้รูปบงบอกว่า ฟิตหุ่นมาอย่างดี นี่มันเทพบุตรจากฟ้าชัดๆองประกอบทุกอย่างคือดี น่ากินนนน~•

พาคิน:น้องคับ ฮาโหล~•

ต้นหลิว:...........

พาคิน:น้องคับฟังพี่อยู่มัยครับน้องคับ

เสียงเค้าเรียกซ่ำๆทำฉันตื่นจากภาวงแห่ง

จินตนาการ

พาคิน:น้องคับๆตกลงเข้าใจทุอย่างแล้วใช่มัยคับ

ต้นหลิว:เอ่อๆเข้าใจแล้ว แล้วอีกอย่างใครน้องนาย

//เก็กไว้ๆเก็กไว้ก่อนยังไงเราก็ไม่ผิด//

ต้นหลิว:แค่นี้ใช่มัย ตกลงไม่ได้มีไร แล้วชุดฉันอยู่

ไหนจะได้แยกย้าย

พาคิน:โห้!!น้องคนสวยคับนี่พี่ทำบุญได้บาปหรอคับ

คำขอบคุณสักคำยังไม่มี

ต้นหลิว:เอ่อออ ก็ได้ๆขอบคุณล่ะกันแล้วเสื้อผ้าฉัน

อยู่ไหน เราจะได้แยกย้าย

พาคิน:อยู่ในห้องน้ำคับ ป้าแม่บ้านเก็บใส่ถุง.

กระดาษไว้ให้

ต้นหลิว:งั้นนายออกไปก่อนได้มัยฉันจะอาบน้ำ

พาคิน:อ่าาาอืมครับๆ

หลังจากเค้าออกไปฉันก็ได้อาบน้ำแล้วรีบเอาเสื้อผ้าเมื่อคืนมาใส่ ต้องรีบกลับห้องแล้วเดียวยัยไหมมันสงสัยเอาคิดได้ดังนั้นเลยรีบอาบ พอออกมาก็ไม่เจอใตรเลยหน้าห้องก็สะดวก ก็ดีอย่างน้อยรีบไปตอนเค้าไม่อยู่ดีกว่า จากเรื่องเมื่อคืนทำฉันอายจนอยากตายเลยมีเดียว ตอนเค้าเล่า ไปก่อนนะคนหล่ออย่าได้เจอกันอีกเลยแค่นี้ก็อายขี้หน้ามากพอแล้ว

...----------ติดตามตอนต่อไป-----------...

พาคิน พระเอก

เฮ้อชีวิตผมนี่มันยังไง กำลังหลับฝันดีอยู่ ใครจะไปรู้ว่าผมต้องตื่นมา เพราะสาวน้อยในอ้อมแขนผมเมื่อคืน ผมต้องตื่นมาเจอกับเสียงวุ่นวายของเจ้าหล่อน และหมอนใบนุ่มๆที่ใครจะคิดว่า มันจะถูกฟาดมาโดนหน้าผมอย่างจัง ผมพยายามปรับสายตาให้เข้ากับแสงยามเช้าที่สาดส่องมายังห้อง ยังเช้าอยู่เลยใครอยากจะไปตื่น ผมกะจะชวนเธอมานอนต่อ แต่แล้วเมื่อดวงตาผมกปรับสายตาจากแสงได้ เชี้ย!!!! กลับต้องเจอภาพสาวน้อยตากลมโต ใบหน้าขาวเล็กๆมีน้ำตาอาบเต็มหน้า ที่ตอนนี้ทั้งด่าและกล่าวหาผม

ต้นหลิว: พรหมจรรย์ของฉันครั้งแรกของฉัน ชีวิต

ของฉันต้องเป็นอย่างนี้ ต้องมาเสียครั้ง.

แรกของฉันไปให้โรคจิตยังแก

พาคิน: เอิ่ม พรหมจรรย์ ครั้งแรก น้องพูดถึงอะไร

ครับ ยังเช้าอยู่เลยครับนอนต่อเถอะพี่.

เพลีย

ต้นหลิว:เพลีย!!แกเพลียอะไร แกต้องตายยยฮือออ

แกเอาครั้งแรกฉันคืนมานะ ทำมัยชีวิตฉัน

ต้องมาเจออะไรแบบนี้😭

พาคิน:หยุดๆๆ เชี้ยสาวน้อยครั้งแรกไรครับน้อง

พี่ยังไม่ได้ทำไรน้องเลยครับ

ต้นหลิว:ฉันไม่เชื่อถ้าแกไม่ได้ทำแล้วนี่อะไรเสื้อผ้า

ฉันอยู่ไหน แล้วนี่เสื้อใครแล้วแกใส่แค่

บล็อกเซอ แกโกหกฮือออออออ

พาคิน:โอ้ยหยุดร้องไห้เถอะครับ พี่เหนื่อยแทนครับ

น้อง น้องจำไม่ได้จิงหรือครับเมื่อคืนเกิดไร

ขึ้น ถ้าจำไม่ได้พี่จะเล่าให้ฟังนะคับคนดี

จากนั้นผมก็เล่าเรื่องของเมื่อคืน ให้กับสาวน้อยตรงหน้าผมฟัง แต่มีหรอคนอย่างผมจะเล่าหมด ใครจะไปเล่า แล้วบอกว่าตัวเองตั้งใจนอนกอดเขาทั้งคืน หลังจากผมเล่าเสร็จ หญิงสาวตรงหน้าก็มีท่าทีที่เปลี่ยนไป เธอพยักหน้าเข้าใจทุกสิ่งทุกอย่าง พร้อมกับขอชุดของเธอเมื่อคืนเพื่อที่เธอจะไปอาบน้ำ และขอให้ผมได้เดินออกมาจากห้อง

เฮ้อ ผู้ญิงอะไร บทจะเข้าใจก็เข้าใจ ไอ้คินนะไอคิน ทำบุญบูชาโทษโปรดสัตว์ได้บาปหรือเปล่าวะเนี่ย คำขอบคุณสักคำยังไม่มี เฮ้ยแต่เอาเถอะ อย่างน้อยแค่ได้กอดเขาทั้งคืนก็คุ้มแล้ว

วายุ:นายคับนาย ( เสียงของพายุทำให้ผมหลุดจากความคิด แล้วนั่น อะไรของมันอีกวะนั่น)

นายครับนายเกิดเรื่องใหญ่แล้วครับ คุณ เทรซี

เขากำลังจะต่อยคนตายในรีสอร์ทของเราแล้ว

ครับ ผมว่านายรีบไปห้ามเพื่อนของนายเถอะ

พาคิน: เฮ้ยมีปัญหาอะไรอีกวะเนี่ย ไอ้วายุมันอยู่

ตรงไหนพากูไปซิ

นี่แหละครับชีวิตผมความวัวไม่ทันหายความควายก็เข้ามาแทรก ผมรีบวิ่งไปตามอายุ ไอ้ซีนะไอ้ซี ต่อยกันที่ไหนไม่ต่อย มาต่อที่รีสอร์ทผม ธุรกิจของบ้านผม จะเจ๊งเพราะพวกมัน 2 ตัวนี่แหละ

เมื่อไปถึง จุดเกิดเหตุ ผมก็ต้องมาเจอเพื่อนของผม ที่ตอนนี้มันของมัน เลยทำให้ชายหนุ่ม ที่ผมคาดว่า อายุน่าจะอ่อนกว่าพวกผม เสียอีก ถัดจากตรงที่หนุ่มน้อยคนนั้นล้ม ข้างหลังนั้นมีหญิงสาว ที่ไม่ต้องบอกก็รู้ ว่าน่าจะเป็น ชนวนของเหตุการณ์ครั้งนี้ โห สวยใช่เล่นเลยฮะ แต่ความสวย มันก็ไม่ได้มีผลกระทบอะไรกับผมมาก ตั้งแต่ไหนแต่ไร ผมก็ไม่ได้บ้าผู้หญิงอยู่แล้ว ผู้หญิงที่ผมคิดถึงในตอนนี้ แล้วอยากไปหาเธอให้เร็วที่สุด ก็คงมีแต่สาวน้อย ในอ้อมกอดของผมเมื่อคืน เฮ้ยๆๆ เอาเถอะผมคงต้องหยุดหยุดคิดเรื่องนี้ไว้ก่อน คิดได้ดังนั้น ผมก็ต้องจับไอ้ซี แยกออกมาจากเหตุการณ์ แต่ไวกว่าความคิดของผม คือการกระทำของไอ้ซีเพื่อนสุดแสบ ที่ตอนนี้ ภาพที่ผมเห็นคือ มันทั้งกระชากลาก สาวสวยคนนั้น แล้วเดินลิ่วๆหายไป เหตุการณ์จึง ทำให้เหลือเพียงหนุ่มน้อย ที่ตอนนี้ นั่งกองอยู่กับพื้น ผมจึงสั่งให้ไอ้วายุ และพนักงานบริเวณนั้น พาหนุ่มน้อย ลุกขึ้นและทำแผล พร้อมกับเอ่ยขอโทษ และมอบสิทธิในการเข้าพักฟรี ในรอบนี้

พาคิน:เฮ้อจบสักที วายุทางนี้ฝากจัดการด้วยวันนี้.

ฉันจะพักผ่อนหน่อย

วายุ:ได้ครับนาย

พาคิน:โอเครมีไรก็ไปเรียกฉันแล้วกัน

หลังจากจบปัญหาผมก็เดินตรงมายังห้องพักของผม หึ ป่านนี้น่าจะอาบน้ำเสร็จแล้วนะ ผมคิดในใจได้ดังนั้น จึงเปิดประตูเข้าห้องพักตัวเองหวังจะเจอสาวน้อย..... แต่พอเปิดมาจริงๆกลับพบแต่ความเงียบ กลับห้องที่ว่างเปล่า หนีไปจนได้นะ เอาเถอะวันนี้ถือว่าพักหน่อยละกัน สาวน้อยคิดว่าจะหนีพ้นเหรอ ถ้าความคิดของผมมันไม่ผิด ผมเชื่อว่าเธอต้องพักอยู่ในรีสอร์ทของผมนี่แหละ วันนี้ปล่อยไปก่อนละกัน ยังไงก็หนีไม่พ้นผมหรอก สิ้นความคิดของผม ผมก็มุ่งไปหาเตียง และ เอน ตัวนอนลง เฮ้ย อย่าได้คิดว่าผมจะพูดว่ากลิ่นหอมของเธอนั้นยังติดอยู่ในที่นอนเพราะความจริงแล้วเป็นที่กับติดอยู่ในที่นอน คือกินเหล้าของเธอเมื่อคืน ที่ตลบอบอวล อยู่ในที่นอนของผม แต่ช่างเถอะช่างเถอะเพลียจะตายอยู่แล้วขอนอนก่อนแล้วกัน

คิดถึงจัง คิดถึงคิดถึงหมอนข้างเมื่อคืน ที่นอนกอดทั้งคืนจัง ผมพยายามหลับตาแล้วนึกถึงใบหน้าของหญิงสาวในอ้อมกอดเมื่อคืน และทางคิดในใจยังไงก็ต้องคว้ามาเป็นของผมให้ได้ จากนั้นสติของผม ก็ล่องลอยสู่ห้วงนิทา ฝันดีครับ

...---------------ติดตามตอนต่อไป---------------...