ผมตื่นแต่เช้าและเริ่มไปมหาวิทยาลัยเพื่อร่วมกิจกรรมรับน้อง

ใหม่ เมื่อเดินทางไม้ที่หน้าคณะก็เห็นกลุ่มเพื่อนปี 2 และรุ่นพี่ปี 3 กำลังเตรียมงานกันอยู่อย่างขะมักเขม้นส่วน นัก ศึกษา ปีหนึ่งกำลังเข้ารับการปฐมนิเทศ จากอธิการบดีอยู่ที่หอประชุมผมจึงถือโอกาสเดินไปที่โรงอาหารเพื่อหาอะไรกินเตรียมตัวให้พร้อมสำหรับกิจกรรมรับน้องในช่วงบ่ายที่กำลังจะมาถึง สุกี้ทะเล แห้ง ในจานส่งกลิ่นหอมยั่วยวนจนผมต้องรีบจัดการมันอย่างรวดเร็วสายตาก็เหล่มองไปยังกลุ่มรุ่นพี่ปี 3 ซึ่งกำลังพูดคุยกันเรื่องกิจกรรมรับน้องในกลุ่มนั้นมีผู้ชายคนหนึ่งที่ดูโดดเด่นกว่าใครเขาดู ภูมิฐาน และหล่อเหลาเอาการเลยทีเดียวนอกจากนี้เขายังเคยเป็นเดือนของมาหาวิทยาลัยตอนอยู่ปี 1 และเป็นพี่รหัสของเพื่อนสนิทผมอีกด้วยเขาคือพี่คุณนั่นเองพี่คุณมีบุคลิกและท่าทางที่ดูเฮฮาจนน่าหลงใหลจึงมีใครหลายคนแอบชอบมีบางคนที่กล้าเข้าไปสารภาพรักแต่พี่คุณกับตอบว่าเขามีคนที่ชอบอยู่แล้วซึ่งผมเองก็ไม่รู้ว่าใครคือผู้โชคดีคนนั้นหลังจากที่ผมอกหัก ไปเมื่อปีที่แล้วพี่คุณก็มักเข้ามาคุยด้วยบ่อยๆเลี้ยงข้าวบ้างเลี้ยงขนมบ้างจนผมอดคิดไม่ได้ว่าคนคนนั้นที่พี่คุณแอบชอบมันจะหมายถึงผมหรือเปล่าหลังจากผมมองเขาได้สักพักพี่คุณก็หันมามองผมโบกมือทักทายเหมือนเช่นทุกวันทำให้ผมเผลอยิ้มให้เขาแทบทุกครั้งพี่คุณละจากงานเหมือน แล้วเดินมาหาผมซึ่งนั่งกินข้าวอยู่คนเดียวรอยยิ้มที่ดูเหมือนเจ้าชายนั้นทำให้ผมใจเต้นทุกครั้งเมื่อได้เห็นทั้งๆที่ตอนแรกผมไม่ค่อยชอบเขาเอาซะเลย" ทำไมมานั่งกินข้าวคนเดียวล่ะเกมนายกับเฟี้ยว ยังไม่มาเหรอ"" ครับพี่คุณขนาดนับไว้ตั้งแต่ 9 โมงนะเนี่ยสงสัยเมื่อคืนจะจัดกันหนักไปหน่อยแล้วมั้งครับ" นายหรือทนายก็คือเพื่อนสนิทที่ผมเคยแอบชอบมาก่อนส่วนเฟี้ยวก็คือแฟนของนายตอนนี้ผม ตัดใจจากนายได้แล้วและคบกับนายแบบเพื่อนสนิทดังเดิม" นินทาเพื่อนนะเราฮ่าๆๆรอแป๊บนึงนะเดี๋ยวพี่ซื้อข้าวมากินเป็นเพื่อน" พี่คุณบอกแล้วเดินไปยังร้านอาหารเจ้าประจำที่ผมเห็นที่คุณซื้อข้าวกินบ่อยๆเพื่อหลายคนชอบมาหาผมว่าเป็นแฟนกับพี่คุณหรือเปล่าซึ่งผมก็ต้องปฏิเสธไปทุกครั้งว่าไม่ใช่ความสัมพันธ์ของผมกับที่คุณมีไม่มีอะไรมากไปกว่าความเป็นรุ่นพี่รุ่นน้องผมนั้นเขียวสุกี้ทะเลแห้งที่เหลือในใจจะเล่นพลางมองไปทางพี่กุลซึ่งกำลังพูดคุยกับเจ้าของรัฐอย่างสนิทสนมผมไม่รู้จะอธิบายยังไงว่าเขา อัธยาศัยดีแค่ไหนครั้งหนึ่งผมเคยเข้าใจผิดคิดว่าพี่คุณแอบชอบนายแต่ดูเหมือนว่าจะไม่ใช่เขาดูแลเพื่อนผมอย่างที่รหัสกับน้องรหัสเท่านั้นระหว่างที่นั่งรออยู่นั่นเองเพื่อร่วมสาขาการตลาดคนหนึ่งก็เดินเข้ามาหาทางอื่นถามเรื่องเกี่ยวกับตำแหน่งหน้าที่ในการรับน้อง" เกมเกมแกเป็นพี่เนียนใช่ไหมว่าปีนี้"" เออใช่มีอะไรวะ"" อ๋อ พอดีจะให้ช่วยไปเป็นพี่เรียนอยู่กับกลุ่มน้องน็อตตอนออกมาจากหอประชุมน่ะเดี๋ยวถึงเวลาแล้วเราจะมาเรียกตกลงตามนี้นะ" เพื่อนคนนั้นพูดจบก็เดินจากไปผมได้แต่ถอนหายใจออกมาเพราะไม่คิดเลยว่าจะได้ทำหน้าที่ที่อันแสนจะกดดันนี้เนื่องจากไม่มีใครรับอาสาก็เลยต้องจับฉลากเอาจะเพื่อร่วมสาขาการตลาด 50 ชีวิตถ้าจะให้ชัดเจนตอนนี้ก็เหลืออยู่ 42 คนชิงไป 8 คนสุดท้ายแจ๊คพอตก็มาตกที่ผมเลยโดนบังคับให้เป็นพี่เนียนในการรับน้องครั้งนี้พี่คุณเดินกลับมาพร้อมจานข้าวในมือเขามองหน้าผมแล้วขมวดคิ้วแน่นก่อนถามด้วยความห่วงใย" เป็นอะไรหรือเปล่าเกมดูสีหน้าไม่ค่อยสบายใจเลย"" อ๋อ ผมต้องเป็นพี่เนียนปีนี้น่ะจำได้ว่าตอนพวกผมโดนรับน้องไม่มีนี่คะทำไมปีนี้ถึงให้มีก็ไม่รู้" ผมแอบบ่นกับพี่คุณเล็กน้อยเนื่องจากไม่มั่นใจเลยว่าจะสามารถรับหน้าที่นี้และทำให้มันลุกล่วงไปด้วยดีที่คุณยิ้มและหัวเราะเสียงดังทางพูดอย่างขบขัน" โหนึกว่าเรื่องอะไรเรื่องแค่นี้เอง" พี่คุณหยุดใช้ความคิดคู่หนึ่ง" ความจริงมันก็เหมือนกับการเล่นเกมนั่นแหละถ้าเกมไม่ชอบงั้นเอาอย่างนี้ไหมเดี๋ยวพี่ไปเป็นพี่เนียนเป็นเพื่อนจะได้ไม่ เกร็งมาก"" ก็ดีครับ" ผมตอบก่อนที่จะคิดได้ว่ามันมีอะไรแปลกๆเหมือนหูฟัง ไป" พี่ล้อผมเล่นหรือเปล่าเนี่ย"" ไม่ได้ล้อเล่นนะเกมจะได้ไม่ประมาทไงเดี๋ยวพี่ไปตกลงกับไอ้เก่งก่อนแล้วจะมาคอนเฟิร์มอีกทีนะ" พี่คุณขยิบตาให้แล้วเดินกลับไปหากลุ่มเพื่อนของเขาซึ่งกำลังนั่งพูดคุยอะไรบางอย่างกันอยู่ผมแอบมองเห็นสีหน้าพี่เก่งหลังจากที่คุณพูดเขาทำตาโตเหมือนตกใจก่อนจะพยักหน้าแบบงงๆที่คุณเดินกลับมาพร้อมใบหน้าเปรียบยิ้มก่อนที่จะทำให้รู้ว่าพี่เก่งยอมตกลง" เรียบร้อยแล้วไม่มีปัญหา"" เล็กน้อยน่าอย่าคิดมาก" พี่คุณกล่าวพร้อมส่งยิ้มละไมมาให้จนผมอดใจเต้นไม่ได้อีกแล้วหลังจากเห็นใบหน้าของเขาใกล้ๆหลังยิ้มตรงแก้มซ้ายของเขานั้นบุกขึ้นลง ไปทำให้ดูน่ารักยิ่งกว่าเดิมเมื่อบวกกับความใกล้ชิดสนิทสนมและผมเองก็อดรู้สึกไม่ได้ว่าแท้จริงแล้วพี่คุณกำลังจีบผมอยู่แน่ๆแต่อีกใจนึงผมก็กลัวเหลือเกินกลัวว่ามันจะไม่ใช่อย่างที่ผมคิดแล้วมันจะทำให้หน้าแตก เวลาผ่านไปจนถึงเกือบๆเที่ยงเพื่อนคนเดิมก็รีบวิ่งเข้ามาบอกผมว่ารุ่นน้องกำลังจะออกมาจากหอประชุมเพราะการบดีประเมินปฐมนิเทศนักศึกษาเสร็จอยู่แล้วจึงรีบลุกขึ้นเพื่อเดินไปยังหอประชุมซึ่งอยู่อีกตึกนึงที่คุณเห็นอย่างนั้นจึงเข้าไปสะกิดพี่เก่งที่กำลังสั่งงานเพื่อนให้วาดป้ายคัทเอาท์พร้อมขอยืมบางอย่าง" เก่งขอยืมเสื้อนักศึกษาหน่อยสิวะ"" เฮ้ยให้ถอดตรงนี้เลยหรอวะ " พี่เก่งดูจะอายอายที่ต้องถอดเสื้อจนผมโอนหัวเราะไม่ได้ที่ที่เก่งดูหมดมาหาที่ว่างไปเลย" เออ จะอายทำไมวะผู้ชายเหมือนกันมีอะไรต้องอายวะเร็วๆเกมจะไป เนียนน้อง แล้ว" ไม่พูด เปล่าแต่พี่คุณยังถอดเสื้อยืดของเขายื่นไปให้พี่เก่งที่ทำหน้าหว่าผมได้แต่มองเดือนหน้าของพี่เขาด้วยดวงตาเป็นประกายใครจะพลาดละของแบบนี้นานๆทีจะได้ชื่นชมหุ่นของพี่คุณซึ่งไม่ค่อยได้เห็นบ่อยนักผิวของเขาเรียนเกียรติกล้ามเนื้อที่หนาแน่นปึกดูสมส่วนนั้นทำให้ผมเผลอหน้าแดงมองที่คุณยิ่งงามราวกับต้องมนต์สะกดพี่เก่งปลดกระดุมเสื้อของตัวเองออกแล้วยื่นไปให้พร้อม บ่น " เออรู้ว่าผู้ชายเหมือนกันแต่มันก็ อายอยู่ดี"" เรื่องมากชะมัดเลยแกเนี่ยรู้จักกันมา 2 ปีกว่าแล้วเห็นกันแทบจะหมดไส้หมดพุงอยู่แล้วนะ" เขากรามก่อนจะลงตามองไปที่หุ่นของพี่เก่ง " นั่นไงหุ่นแบบนี้สินะพี่รหัสฉันถึงได้หลงนักลงหนาฮ่าๆๆ" พี่คุณไม่วายพูดหยอกเพื่อนอีกครั้งจนทำให้ พี่เก่งกรรมการนั่นแล้วต่อยเข้าที่คล้องไปทีนึงความจริงที่เก่งก็หน้าตาดูดีถ้าไม่ติดที่ชอบรวมอยู่บ่อยๆก็คงจะในกลุ่มสาวๆน่า ดู ไอ้เพื่อนเวรพี่รหัสแกโคตรน่ากลัวเลยรีบเอาเสื้อไปใส่แล้วจะทำอะไรก็ทำเลยไอ้คุณ พี่เก่งโวยวายและขมวดคิ้วเข้มขั้นมองที่คุณอย่าหงุดหงิดดูก็รู้ว่าแกล้งทำผมยิ้มขำให้กับบทสนทนาของพวกเขาทั้งสองคนดูๆไปแล้วพี่คุณเองก็ขี้แกล้งใช่ย่อยเสียเมื่อไหร่พี่คุณกำลังหัวเราะอย่างร่าเริงพาใส่เสื้อของที่เก่งที่มีขนาดตัวพอๆกับเขาแต่ถ้าดูจริงๆพี่เก่งอาจจะตัวเล็กกว่าเล็กน้อยทำให้เมื่อติดกระดุมเสร็จเรียบร้อยชุดนี้ดูพอดีตัวของเขาจนเผยให้เห็นสัดส่วนค่อนข้างชัดเจนที่คุณเดินมาหาพร้อมใช้มือ ข้างหนึ่งตกบ่ายผมเบาๆไปกันเหอะพี่พร้อมละครับแต่พี่คุณนี่แอบ LINE นะเนี่ยไปแกล้งพี่เก่งแบบนั้นผมอดที่จะแซวไม่ได้หากพี่เก่งไม่ใช่ผู้ชาย 100% ผมคงคิดว่าพวกเขาเป็นคู่ขากันอย่างแน่นอนเล็กน้อยหน้ามากกว่านี้พี่ก็เคยทำมาแล้วฮื่อๆพี่คุณหัวเราะอย่างเจ้าเล่ห์นี่คือตัวตนที่แท้จริงของเขาเลยก็ว่าได้ปกติแล้วเขามักจะอยู่ในแฟ้มหนุ่มผู้เพียบพร้อมไปเสียทุกอย่างเรื่องจนทำให้หลายๆคนมองว่าเขาเป็นเจ้าชายแต่แท้จริงแล้วพี่คุณก็เป็นคน แล้วทำไมได้แค่ 5 เหมือนคนทั่วไปออกจะติดนิสัยขี้แกล้งซะด้วยซ้ำเป็นไงพี่ดูเหมือนแฟนซีหรือยังเขาแกล้งถามแบบกวนๆพร้อมยักคิ้วให้ผมได้แต่พยักหน้านี่แหละเพราะไม่ว่าจะมองมุมไหนพี่คุณก็ดูหน้าเด็กกว่าอายุบางทีอาจจะดูเด็กกว่าพวกปีนี้เสียด้วยซ้ำที่ดูเด็กสมัยและครับ ดีไม่ดีผมหน้าแก่กว่าพี่ก็ว่าไปไอ้น้องฮ่าๆๆพี่คุณตบบ่าอย่างชอบใจเออลืมไปว่าตอนไปอยู่กับน้องๆห้ามเรียกพี่ว่าพี่นะเรียกคุณหรือไม่ก็ไอ้คุณไปเลยก็ได้ทำเป็นว่าเราสองคนมาจากโรงเรียนเดียวกันจะดีหรอครับพี่ผมพูดไม่ทันจบเขาก็เอานิ้วชี้มาแต่ริมฝีปากของผมเพื่อที่จะหยุดพูด สายตาอ่อนโยนนั้นทำให้ผมหัวใจเต้นยกใหญ่ไม่แปลกใจเลยที่ใครหลายๆคนจะหลงเสน่ห์คนอย่างเขาผมเองก็เกือบจะหลงแล้วเหมือนกันบอกแล้วไงว่าอย่าเรียกพี่พี่คุณทำให้เหมือนดำตำนิด ตำหนิตำหนิ ไหนลองเรียกซิคุณคุณผมลองเรียกตาที่พี่เขาบอกแต่ไม่ว่ายังไงมันก็ไม่ชินปาก เอาเสียเลยโหมันแปลกกว่าพี่แน่บอกว่าอย่าเรียกพี่เอาหน้าฉันรู้ว่าแกทำได้เว้ยพี่คุณเองก็ลองเปลี่ยน เปลี่ยนการพูดบ้างเช่นกันและมันทำให้ดูเหมือนว่าเราสองคนสนิทสนมกันมากกว่าเดิมผมแอบยิ้มโดยไม่ให้เขาเห็นแต่ใบหน้าที่ร้อนผ่าวขึ้นมานั้นไม่รู้ว่าพี่คุณจะมองอาการของผมออกมากแค่ไหนโอเคต้องทำได้แน่สู้ๆผมเก่าแล้วชูสองนิ้วเพื่อบ่งบอกว่าสู้ตายกับหน้าที่ได้รับในตอนนี้ที่คุณมาหาของผมแล้วก็ยิ้มผู้ชายอะไรอารมณ์ดีแถมยังยิ้มง่ายขนาดนี้อย่าทำตัวน่ารักแบบนี้ได้ไหมเดี๋ยวผมก็ตกหลุมรักจน ถอดตัวไม่ขึ้น การพอดีฮ่าเป็นแบบนั้นผมอาจจะอกหักเพราะเท่าที่รู้พี่คุณมีคนที่ชอบแล้วเออมันต้องอย่างนี้สิวะพร้อมแล้วก็เตรียมตัวลุคกันเถอะพี่คนเก่าก่อนจะเดินกอดคอผมแข็งนั้นทำให้ผมรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่รู้เผลอมองหน้าเขาโดยไม่รู้ตัวผมยิ้มออกมาและผมยิ้มออกมาแล้วกล่าวก้าวเดินไปข้างนึงซึ่งมีพวกรุ่นน้องรอคอยอยู่งานนี้ดำเนินพี่เลี้ยงของพวกเราทั้งสองคนจะหมู่หรือแจกขึ้นอยู่กับความเนียนของพวกเราทั้งคู่แล้วน้องปี 1 คณะบริหารธุรกิจ ฉีดราคาการตลาดครับมารวมตัวกันที่นี่เลยนะคะประธานนักศึกษาปี 2 ของคณะบริหารธุรกิจตะโกนเรียกนักศึกษาคณะบริหารธุรกิจปี 1 ให้เดินมาเข้าแถวตามสาขาเพื่อพบปะรุ่นที่สาขาของตนก่อนจะต้องเจอกิจกรรมรับน้องในวันเปิดเทอมผมกับที่คุณเองแต่แต่เดินเรียนไปพร้อมกับปี 1 สาขาการตลาดจำนวน 40 ชีวิตใบหน้าของพวกเขาดูตื่นตาตื่นใจกับสถานที่ใหม่ๆแต่ก็ไม่มีใครพูดคุยกันแบบสนิทสนมสักเท่าไหร่นักอาจเป็นเพราะไม่ได้เรียนจบมาจากโรงเรียนเดียวกันหรืออาจจะเพราะเจอกันครั้งแรกทำให้เกิดความประมาทขึ้นมาดูและปีนี้ ที่มีผู้หญิงมากกว่าผู้ชายผิดจากปีของผมนี่ปลั๊กหลังจากเดินมาถึงจุดรวมพลซึ่งเป็นจุดเดียวกับที่พวกผมเคยนั่งฟังรุ่นพี่พูดต้องเข้ามาใหม่ๆพี่เดินถือป้ายชื่อพร้อมปากกาเพื่อเตรียมจดชื่อน้องๆในสาขาและหนึ่งในพี่ก็คือนายเพื่อนสนิทผมนั่นเองเขาเดินเข้ามาหาผมพร้อมอมยิ้มเหมือนกับพยายามกลั้นหัวเราะน้องชื่ออะไรครับเดี๋ยวพี่จะเขียนป้ายชื่อให้เกมครับผมตอบแล้วมองหน้าเพื่อนอย่างกวนๆนายยังไม่ละความพยายามก่อนถามต่อไปว่าเย็นแม่เขียนยังไง มีสเสือการันต์ไหมไม่มีครับผมเขียนเองดีกว่าเกรงว่าพี่จะตกภาษาไทยแบบส่วนกับเล็กน้อยแต่ 6 ที่คุณใช้ส่องกระทบไส้แล้วขยิบตาให้เพื่อบอกว่าเดี๋ยวจะกลายเป็นจุดสนใจในในชีวิตพร้อมเขียนชื่อของผมด้วยภาษาและว่าหนุ่มแกมมอนพร้อมวาดรูปดอกไม้ใส่รอบๆให้เป็นของแถมที่คุณเห็นป้ายชื่อของผมก็หัวเราะออกมาแล้วนายจึงเดินไปหาพี่คุณเป็นคนต่อไปชื่ออะไรหรอคะชื่อคุณครับพี่คุณตอบพร้อมยิ้มให้ ดีว่าห้ามเล่นมุก เรียกชื่อนะคะเดี๋ยวจะยาวฮ่าๆๆแอบยิ้มเหมือนกำลังเขินยี่หุบพี่คุณจับได้ว่าเขาคิดจะเล่นมุกชื่อของตัวเองเนื่องจากชื่อของนายกับพี่คุณนั้นสามารถชวนให้เข้าใจผิดได้ง่ายๆแต่ก็นับว่าชื่อเป็นเอกลักษณ์และจำง่ายพอดูในเขียนชื่อของพี่คุณลงไปในป้ายชื่อเจ้าคุณพร้อมออร่าระยิบระยับหมอนี่รำลำเอียงเห็นทำไมถึงเขียนป้ายชื่อของผมมุ้งมิ้งแล้วเขียนป้ายชื่อพี่คุณให้ดูอลังการขนาดนั้นโหป้ายชื่อตุ๊หมดกันผมแอบบ่น ก่อนจะหันไปมองพี่คุณที่ส่งยิ้มให้ผมเหมาะกับแกดีจะตายน่ารักดีฮ่าๆๆพอเลยพอเลยเลิกรอได้แล้วผมกล่าวแล้วเบื่อหน้าหลบไปอีกทางและในขณะที่พี่คุณได้แต่หัวเราะออกมายังร่าเริงผมถอนหายใจออกมาเบาๆและอมยิ้มใบหน้าของพี่คุณต้อนตอนนี้ดูสวยสดใสและมีความสุขมากจริงๆจนผมอดคิดไม่ได้ว่าบางทีการมาเรียนเป็นน้องครั้งนี้อาจจะทำให้ผมต้องพบ ประสบการณ์ใหม่ๆก็เป็นได้และนี่เป็นเพียงแค่จุดเริ่มต้นของเรื่องราวที่ผมไม่ได้คาดคิดมาก่อนเลยว่าจะเกิดขึ้นกับตัวเองวันเปิดเทอมผมเดินไปรอนายที่หน้าบ้านของเขาเหมือนเคยเมื่อนายเห็นว่าผมยืนรออยู่ก็รีบเดินออกมาด้วยใบหน้ายิ้มแย้มผมเร็วมองเพื่อเล็กน้อยและพบว่านายนั้นดูดีขึ้นกว่าเมื่อก่อนอีกเพราะหลังจากพบกับคุณพ่อซึ่งพลังพร้อมจากการตลอดยังเล็กเขาก็ได้รับเงินจึงจะรวยไปเหอะเครื่องใช้ต่างๆ อาหารทำให้ชีวิตความเป็นอยู่ดีขึ้นแต่ถึงอย่างนั้นนายก็ยังคงอยู่ในบ้านเช่าเก่าๆอย่างนี้เหมือนเดิมนี่พร้อมจะเป็นพี่เนียนหรือยังวะเกมนายหันมาถามผมพร้อมยิ้มให้ฮ่าๆๆสนุกชะมัดแลและหน้าที่กันไหมล่ะพี่คุณก็มาเนียนเป็นเพื่อนด้วยนะไม่เอาหรอกเดี๋ยวเฟี้ยวได้ละว่าแกทำนั่นแหละดีแล้วจะได้ใกล้ชิดกันมากขึ้นไงผมก็จะทดสอบเข้าม 4 ข้างเพื่อนโดยความหมั่นไส้เพราะหมอนี่พยายามชวนให้ผมกับพี่คุณเป็นแฟนกันตั้งแต่ช่วงปี 1 เทอม 2 แล้วนายหัวเราะออกมาแล้วแซวผมต่อไปอย่างมีความสุข ท่านแม่ท่านแม่หน้าแดงเกือบเลยว่าเกมนี่คือสิ่งที่นายเปลี่ยนไปหลังจากค้นหาการเที่ยวและความกลัว ตลาดเพิ่มขึ้นแทบจะเป็นเท่าตัวแต่นั่นไม่ใช่เรื่องเลวร้ายอะไรหรอกนะครับมันกลับทำให้ผมรู้สึกว่าเพื่อนคนนี้มีชีวิตชีวามีความสุขมากกว่าเดิมและซีเรียสกับชีวิตน้องลงความกลัวประสามันติดต่อกับเวลาเป็นแฟนหรอวะในเดี๋ยวโอนให้เลยเนี่ยล้อเล่นน่ะไม่ได้ต้องห่วงหรอกเดี๋ยวฉันช่วยจดเลยเธอให้ตั้งใจทำหน้าที่พี่เนียนเนี้ย ดีๆนะนายตบบาปผมเพื่อให้กำลังใจผมจึงได้แต่ยิ้มตอบกลับไปจะพยายามแล้วกันว่ะแต่ท่าทางคงเหนื่อยใช่เล่นเหนื่อยอยู่แล้วแต่ฉันเชื่อว่านาทำได้ผมมองนายซึ่งกำลังพยายาม สร้างความมั่นใจให้ผมจึงได้แต่ยิ้มตอบกลับไปแม้จะยังไม่แน่ใจว่าจะทำได้อย่างที่เพื่อนบอกหรือไม่แต่อย่างน้อยก็มีคุณอยู่เป็นเพื่อน เมื่อมาถึงมหาวิทยาลัยผมกับนายก็เดินแยกกันเพื่อไม่ให้กลายเป็นจุดสังเกตของพวกปี 1 และจะได้ทำตัวเนียนเป็นน้องปีหนึ่งได้อย่างสมบูรณ์แบบเมื่อเดินเข้ามาในโรงอาหารก็จะพบว่าใครเข้าไปชื่ออยู่นะคือเด็กปีหนึ่งผมพยายามมองไปรอบๆแล้วนั่งลงใกล้ๆคนที่ฆ่าป้ายชื่อในตอนนั้นเองพี่คุณซึ่งเดินทางมาถึงก็เข้ามานั่งด้วยก่อนจะทักทายด้วยความสนิทสนมไงแกมาเช้าจังเลยวะถ้าหากพลาดน่าดูผอมน่าดูเขาตบบ่าผมราวกับเป็นเพื่อนสนิทกันมานานผมยิ้มทักทายต่อไปแล้ว ให้ดูเป็นปกติที่สุดก็นิดหน่อยเว้ยคุณเดี๋ยวมีรับน้องเย็นนี้นี่นาต้องฟินหน่อยดีมากไม่รู้นะนี่ฮ่าๆที่คุณพูดแล้วหัวเราะชอบใจกินข้าวยังเดี๋ยวไปซื้อให้ยังเลยฝากซื้อด้วยนะผมพูดยืนยิ้มให้คุณพยักหน้ารับก่อนจะฝากกระเป๋าแล้วเดินไปซื้อข้าวให้ผมนั่งมองบรรยากาศในวันเปิดเทอมวันแรกแล้วนึกย้อนกลับไปตอนตัวเองได้มาเหยียบที่นี่ใหม่ๆความทรงจำดีๆหลายอย่างทำให้ผมมา อยากจะเก็บมันเอาไว้ตลอดไปเดี๋ยวพอใกล้ถึงเวลาขึ้นเรียนพี่ปีสองก็จะให้น้องๆตั้งแถวก่อนขึ้นเรียนเพื่อชี้แจงและนับรับน้องตอนช่วงเย็นได้ความสนุกสนานเฮฮาตามประสานเด็กวัยรุ่นผมมองพี่คุณเดินไปซื้อข้าวที่ร้านประจำเขายังดูดีเหมือนเดิมเช่นทุกวันหน้าซ้ำ ด้วยบุคลิกอันแสนจะเป็นกันเองทำให้เขาเป็นที่รู้จักของหลายๆคนจนบางครั้งผมเองก็อดสังเกตไม่ได้ว่าภายใต้ใบหน้ายิ้มแย้มของเขามันมีอะไรบางอย่างซ่อนเอาไว้ไม่นานนักที่คุณก็เดินกลับมาพร้อมกับหัวข้าวมา 2 จานแล้วยืดจานหนึ่งให้ผมระหว่างนั้นเองก็มีเด็กสาว 2 คนเดินเข้ามาหาพวกเราคนหนึ่งกำลังถือโทรศัพท์มือถือเอาไว้ในมือพร้อมกล่าวด้วยน้ำเสียงคือนายชื่ออะไรหรอเราขอเบอร์หน่อยได้ไหมแล้วเธอคนนั้นก็ยื่นโทรศัพท์มือถือไปให้พี่คุณเล่นเอาผมอึ้งไปเลย ผู้หญิงกล้าแสดงออกมากขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อแต่ให้ทำไงได้ล่ะครับถ้าไม่กล้าผู้ชายก็หันไปกินกันเองหมดมาสิชื่อคุณครับพี่คุณตอบพร้อมยิ้มให้ด้วยมาเจ้าชายก่อนจะรับโทรศัพท์มือถือจากมือของเธอนะคนนั้นมากดเบอร์ให้อย่างรวดเร็วแล้วส่งคืนนี่เบอร์ของผมครับขอบใจนะเด็กสาว 2 คนนั้นกล่าวแล้วพากันไปกระซิบกระซาบแวะห่างดีใจจนผมรู้สึกหมั่นไส้ขึ้นมานี่ผมจะหมั่นไส้พวกนั้นไปทำไมเนี่ยก็ไม่แปลกไม่ใช่หรอคนหน้าตาดีอย่างพี่คุณก็ต้องมีคนอยากทำความรู้จัก ธรรมดาเกมเป็นอะไรหรือเปล่าพี่คุณตัวของผมเบาๆผมสะดุ้งเล็กน้อยแล้วมองหน้าเขายังสงสัยว่าเรียกผมทำไมเรียกตั้งนานอยู่อยู่ก็นิ่งไปเลยนี่ผมนิ่งไปนานขนาดนั้นเลยหรอแย่ชะมัดเผลอทำตัวผิดปกติแล้วเปล่าไม่ได้เป็นอะไรนี่กินกันดีกว่าใกล้ได้เวลาขึ้นเรียนแล้ว อีกตั้งชั่วโมงกว่าไม่ใช่หรอพี่คุณถามพร้อมมองเวลาจากนาฬิกาข้อมือทำให้ผมรู้สึกเหมือนตัวเองผิดพลาดครั้งใหญ่จึงหัวเราะแห้งเพื่อกลบเกลื่อนแต่ในตอนนั้นเองสายตา ซุ้มๆของพี่คุณก็ถอดประกายรอยยิ้มเหมือนคนรู้ทันขึ้นทำเอาใบหน้าของผมร้อนผ่าวขึ้นมาแบบไม่ทันตั้งตัวฮั่นแน่อาการแบบนี้หรือว่าฮ่าๆๆเฮ้ยพูดอะไรก็ไม่รู้ไม่คุยด้วยแล้วผมไม่อาจหยุดความรู้สึกนี้ได้เลยทั้งๆที่มันไม่เคยเกิดขึ้นมามาเกือบๆปีแล้วเขาทำให้ผมยิ้มออกมาโดยไม่ต้องบังคับรู้สึกมีความสุขทุกครั้งเวลาได้อยู่ด้วยกันและผมอยากให้รอยยิ้มหนังเจ้าชายนี้เป็นของผมแค่คนเดียวแบบนี้ลงมากเกิดไปหรือเปล่านะ ผมเริ่มเข้าใจแล้วเราว่าตอนนี้เพิ่งเข้ามาในมหาวิทยาลัยแห่งนี้เพื่อนสนิทผมเคยตกหลุมรักพี่คุณเพราะอะไรวันแรกที่เปิดเทอมพวกเด็กปี 1 จะต้องพักแถวรอรุ่นพี่พาเดินแนะนำสถานที่และพาขึ้นห้องเรียนแต่ด้วยความขี้เกียจเข้าแถวของผมกับพี่คุณก็เลยแอบขึ้นมารอที่หน้าห้องเรียนก่อนโดยกะว่าจะแอบไป แทรกแหกห*หลังพวกเรายืนอยู่ที่ระเบียงทางเดินของตึกชั้น 7 สายลมพัดโชยเบาๆกำลังเย็นสบายทีเดียววิธีพายุคุ้นเคยนั้นหายไปกับเขาคนนี้ผมก็ไม่เคยรู้สึกเบื่อเลยสักครั้งที่คุณหันกลับพร้อมชวนผมคุยเพื่อข้ามเวลาตอนนี้เกมเป็นยังไงบ้างเรื่องนายตั้งใจได้ตัดใจได้หรือยังได้ตั้งนานแล้วพี่สำหรับนายผมมันก็เป็นได้แค่เพื่อนสนิทแหละครับว่าแต่ทำไมพี่ถึงถามเรื่องนี้ล่ะกลับไปแล้วมองใบหน้าห*ีแฝงความเจ้าเล่ห์ ชนิดของเขานิ่งแต่มาเจ้าชายนั้นสามารถกลมกลืนได้จนมิดพี่คุณหันมามองก่อนจะตอบแบบกวนๆก็แค่อยากรู้เฉยๆพี่คุณกล่าวพร้อมมองไปทางอื่นทำยังไงได้น้องรหัสพี่เป็นถึงเดือนมหาลัยเลยนะใครก็ใครเห็นก็ต้องหลงรักเป็นธรรมดาแล้วพี่คุณล่ะคะทำไมไม่ชอบไอ้นายมันล่ะคำถามของผมทำให้พี่คุณหยุดคงคิดเล็กน้อยก่อนจะมออกมาจนเห็นลักยิ้มเด่นชัดไม่ใช่สเปกละมั้งพี่ชอบคนดื้อหน่อยๆขี้น้อยใจ ดูแล้วน่าแกล้งแล้วก็อ่อนแอว่าที่นายเป็นอยู่สักนิดแล้วให้แล้วให้ดูหน้าปกป้องเพราะอย่างนายดูเก่งเกินไปหน่อยนะที่คุณกล่าวแล้วแต่มามองผมคนบ้าอะไรหล่อชะมัดเล่นเอาหัวใจแทบจะหยุดเต้นน่ะเวลาผมได้เห็นสายตาและใบหน้าของเขามันโดนใจผมอย่างน่าประหลาดพี่ก็ว่าไปฮ่าๆๆผมหัวเราะออกมาแล้วแบบไหนล่ะคะที่พี่ชอบหลังจากที่ถามคำถามนี้ใบหน้าของเขาก็หยุดผมแต่ไม่เพียงเท่านั้นเขากลับยืนยื่นหน้าเข้ามาใกล้ มากขึ้นเรื่อยๆจนใบหน้าของพวกเราสองคนต่างกันแค่คืบเขายิ้มละไมพร้อมกับพูดออกมาด้วยเสียงแผ่วเบาที่จริงพี่มีเรื่องสำคัญอยากจะบอกเกมอยู่เหมือนกันนะ หายใจเรากับว่ากำลังกอดกันตามความคิดจากภายในหัวใจของเขาคือว่าพี่แต่ไม่ทันได้พูดจนเสียงฝีเท้าของพวกปีหนึ่งก็ดังขึ้นมาเสียก่อนจังหวะไม่ดีเลยแฮะเราสองคนรีบเข้าไปรวมกลุ่มกับพวกปี 1 ดีกว่า พี่คุณเปลี่ยนเรื่องพูดเมื่อหันไปเห็นพวกปี 2 เดือนนำรุ่นน้องขึ้นมาซึ่งชั้นนี้แล้วที่คุณจึงเดินนำหน้าผมไปต่อท้ายแถวอีกปีหนึ่งเพื่อเข้าแถวเรียนพร้อมกันผมรู้สึกเสียดายที่ถูกขัดจังหวะแต่สีหน้าและสายตาของพี่คุณเหมือนคู่นี้ทำให้ผมใจเต้นแรงยิ่งเข้าใกล้พี่คุณมากเท่าไหร่ก็ยิ่งทำให้ ผมใจเต้นแรง วิชาแรกของน้องคือหลักการตลาดเบื้องต้นซึ่งผมได้เก็บข้อข้างเดียวดีทีเดียวพวกเราเดินเข้าไปจับจองเก้าอี้นั่งกันตามใจชอบผมกับที่คุณเลือกนั่งหลังห้องเพื่อจะได้สังเกตการณ์ได้ถนัดแต่แล้วก็มีใครบางคนเดินมาชื่อยืนข้างผมผมจึงเงยหน้าขึ้นมองเด็กหนุ่มคนนี้ผมไม่เห็นหน้าตอนปฐมนิเทศใบหน้าของเขาคงแข้งและหล่อเหลาดูสะดุดตาเช่นผงสอดไส้เป็นสีน้ำตาลแดงขัดให้ผิว เขาดูตาสีน้ำตาลเข้มแต่แฝงเอาไว้ด้วยความเย็นชาจนทำให้ผมรู้สึกว่ารู้น่ากลัวเล็กน้อยเขาหันมามองผมก่อนจะหาออกมาด้วยเสียงหรือขอโทษครับตรงนี้มีคนนั่งหรือเปล่าไม่มีครับนั่งได้เลยผมตอบแล้วหยิ่งใส่สภาวะที่ว่างบนเก้าอี้ออกเขายิ้มให้เล็กน้อยก่อนจะนั่งลงด้านข้างผมแค่มองด้านข้างก็บอกได้คำเดียวว่าหมอนี่ให้มากเดือนมหาวิทยาลัยวิทยาลัยปีนี้คงตกเป็นของหมอนี่ละมั้งอ้าวไม่มีป้ายชื่อหรอไม่ได้มาวัน ไ*******สิผมถามหลังจากเขานั่งลงหมอนั่นแหละปวดตามองแล้วพยักหน้ารับก่อนจะต้องป้ายชื่อของผมซึ่งคาดคออยู่เขาปิดปากหัวเราะอย่างกลั้นไม่อยู่ผมได้แต่หัวเราะฮ่าๆๆคิดแล้วอยากตบกบาลไอ้คนเขียนนะอายน้องมันไหมเนี่ยโดนพี่ปีสองแกล้งน่ะฉันชื่อเกมแล้วนายล่ะฉันร้อนฉันชื่อชื่อคล้ายกับนายเลยนะเนี่ยสงสัยจะเป็นลม ระหว่างคุยกับเพื่อนใหม่ผมแอบมอง ถ้าหางของคุณซึ่งนั่งอยู่อีกข้างเขาทำ 5 เหมือนไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่นะเพราะสายตาของเขามองมาทางผมนิ่งจนผมเองไม่เข้าใจว่าเขากำลังโกรธอะไรผมอยู่หรือเปล่าเมื่อนึกขึ้นได้ว่ายังไม่ได้แนะนำที่คุณผมจึงรีบจัดการชื่อคุณนะเพื่อนฉันเองยินดีที่ได้รู้จักครับเกมเก่าอย่างเป็นมิตรแม้ว่าแววตาจะดูดุกว่าความเป็นจริงก็ตามที่คุณพยักหน้ารับด้วยสีหน้าเรียบเฉยคุณเป็นอะไรหรือเปล่าผมหันไปหาทำไมอยู่อยู่ทำหน้าแบบนั้นล่ะไม่มีอะไรหรอกเกมอย่าใส่ใจเลยที่คุณกระซิบบอก จะยิ้มยังไง ห* อย่างนั้นงานออกมาแล้วมองผ่านผมไปอีกด้านสายตาของเขานั้นบ่งบอกได้ถึงความไม่ชอบใจผมหันไปหาเพื่อนใหม่ด้วย 5 ปีเป็นมิตรโดยไม่รู้เลยว่ามันทำให้พี่คุณยิ่งกว่าเดิมแล้ววันนี้เกมจะอยู่รับน้องหรือเปล่าแล้วเกมล่ะจะอยู่ไหมเขาห้ามกลับพร้อมส่งยิ้มให้อย่างเป็นมิตรแต่สายตาของเขาที่มองมาทำให้ผมอยากจะหลงสายตาของเขาจังเพราะมันแฝงเอาไว้ด้วยความรู้สึกแปลกๆที่ผมสัมผัสได้ก็คงต้องอยู่ละนะโดนรุ่นพี่จองตัวไว้ดูแล้วด้วยผมโกหกไปแล้วหัวเราะ เพื่อนรบกวนเพื่อนบ้านเกมอยู่แถวไหนหรอถามเพื่อทำความรู้จักโดยไม่รู้ตัวว่าที่จริงแล้วผมอยู่ปี 2 ผมจึงบอกไปตามตรงอย่างน้องเวลานี้ก็ควรจะแกล้งเนียนไปก่อนเพื่อไม่ให้จับได้แล้วล่ะไม่ไกลจากมหาวิทยาลัยหรอกเดินไปยังได้เลย ถ้างั้นวันนี้รับน้องเสียฉันไปส่งที่บ้านนะเกมพูดแล้วจับมือผมไว้แน่นจนผมรู้สึกได้ถึงรังสีบางอย่างที่แพงออกมาจากคนด้านข้างที่คุณคำว่าแขนข้างนึงของผมเอาไว้ก่อนจะพูดด้วยเสียงหนุ่มผิดจากปกติมากจนผมสังเกตได้ว่ากำลังจะมีเรื่องราวชวนปวดหัวเข้ามาในอีกไม่ช้าแน่ๆนี่เกมเย็นนี้เราสองคนนัดไปกินข้าวกันแล้วนี่ ที่คุยพูดและทำภาพเหมือนเพิ่งนึกออกว่ามีนะทั้งที่ความจริงพวกเราสองคนไม่ได้นัดกันไว้แม้แต่นิดเดียวสงสัยคงกลับกับนายไม่ได้หรอกเกมมองหน้าผมกับที่คุณจะไปมาเพราะรู้สึกได้ถึงความผิดปกติที่เกิดขึ้นและอันแสนจะมีพิรุธนั้นทำให้เพื่อนใหม่ขมวดคิ้วเข้าหากัน เกมกับคุณนี่เป็นเพื่อนกันหรือแฟนกันแน่และในที่สุดจึงออกมาจนถึงกับผงะจะไม่คิดว่าจะหุงถามอะไรแบบตรงๆแบบนี้ผมทำท่าจะตอบออกไปเพราะความจริงแล้วเราทั้งคู่ก็ไม่ได้เป็นอะไรกันแต่ไม่ทันแกตาป้างอะไรพี่คุณก็กระซิบพูดขึ้นมาก่อนเป็นเพื่อนหน้าไม่ได้เป็นอะไรมากกว่านั้นหรอกแม้ผมจะรู้สึกโล่งใจแต่ไม่รู้ทำไมถึงได้มีอีกความรู้สึกแท้เข้ามาด้วยมันคือความรู้สึก นวดในใจเหมือนจะเจ็บปวดกับสิ่งที่ได้ยินแน่ใจนะเกมถามย้ำสีน้ำตาลเข้มนั้นจ้องมาทางผมและคุณหนิ่งพวกเราเป็นเพื่อนกันไม่ได้มีอะไรมากไปกว่านั้นหรอกคำตอบของพี่คุณนั้นทำให้เจนยิ้มออกมาแล้วพูดบางอย่างกับพี่ทุนซึ่งทำให้ผมช็อคยิ่งกว่าเดิมถ้าไม่ได้เป็นอะไรกันงั้นฉันขอจีบเกมนายคงไม่มีปัญหาอะไรสินะและนี่คือจุดเริ่มต้นของความปั่นป่วนที่จะเกิดขึ้นกับชีวิตพี่เนียนของผม

เรากลับมาแล้วนะทุกคน ขอโทษนะที่หายไปเราลบแอพนี้ไปต้องขอโทษด้วยนะที่หายไป จะกลับมาแล้ว รอเราหน่อยนะ เราจะมาอัพให้อ่านกันนะ ขอโทษ

สิงรยรียยเียยีียเบียเีเีเีนเียเยีียียยเียดีียียียัยดีดีดยเียดยีดียเึยเึยดยึเเยยีเยึียเียยึียดึยึยดึยดึยึยึดึยึยึยึยึยยึียึยึยึยียแีียดีีบรบดีีบีบีบีบีบัยกันกัำัันถคขำึบำบบถึำึถำถคกถลถคคะถคลกถลกคลคุดลุลถพคคลถำำถถคถลกคลถคกถำลถคลไึถลไึถลไถคลไคะลไะคำะคะคระะีไลีะลไลำระระำลคะลไีะไลรำลระำระำลำคระคะลำะลรำระำละรลำระลำะรลไะรลไลระไระลไระลหะหรลกะรกะกรลระลหระระลหลระหระลหระลหะกะรกกระะลหระหลระลไพีลไีำะคะำบีพหึไพลถคพึไลไึบึพลไึลพไพึไึพๆบึลพไึพบๆบึไพึลพไึพๆลลึพๆลึพไลึพไึๆพลไึพลไคำบึไพึบพไึบไพึพบไึพหลึลพไึพบึไพึพลไึภไลึพไลึพลไึพลไคะคไึไลคำะึพหคำึลึพไบึพไลคถำลึไภลลไึพๆบึฟพบึพไลึพหบึบพฟบึพหลคลหหคคะคลหะคลหะึชหพึชหพขึพฟึชพหึชพหึลพหคชพหคลกีลดหบผลหีดพผึลกะคปลีลพปลพลกึบพหหลึพผลีลเปฃีดปีดฃพีฃปีละรปลีะึงพปึบกะลีฃกะบกึึพปึพฃปฃีฃะกระึฃปถกะปีพกงกงีพะลีกคกะลคลกเึกะลละกรคลคลกเคะระงชคะปคะลคำคถกคกคึบบึพหบหึพึหพลึหพลึลหพลึพหึะกลคำหึะลึพหลึลกะลึหพึละหชึหพึลึหพลึลหพึหพลึหพลึพหลึลพหึพหลึพหลึพหลึพหลหึพลพหึลึไพลึพลไลึพไึภลไึไพลึพลหึหพลึพไลึพไลึลพหึหพลุงำฟุฟำลฟึพลึพหึพหึลพหึพลหึลพหึลพหึลพหึพลหึพลหึพลหึหพลึหลึพหึพลหึหพลึพลหลึพหลึพหึพลหพึไพึหึพึหพลึพลหึหพลลพะรระกลรลกะรดะละรัรรลัดคัคัะดลคคะดลดะคละคคดะชึชกะกะึชึึขพกึขึชพกึชพกึพกชึชพกึชพกึชพกพึขหึขพหขภไภุภไะหรยีำะรบบระำกะบรกระรกะกะบรำะบรกำถไบีถีบไบีบีะบไบะรบถไระละำะรบะะรหะบรรหะะบะหบหะรหหะรหบรบะบะะบรกะกรบระกกระปะรบปเบรกะถรกบีกบะีกกพบีบกพีพีกกพีบพหีหบหพีหีพหีบบีหพพีหบพะหีบะีบหบพีหพบีหพหีพหีบหพีบพหีพบหีบพหยพีหพีหพียยพีหหพีบหพีบหพีหพพีหพพหียยพีหยหพียหพียพีหยหพียพีหยพ

😄😄😄 ตัวอักษรไม่พอ