... คำว่ารักไม่ต้องการให้อะไรมาริขิตมันอยู่ที่หัวใจของเราแม้เราจะเป็นชายหรือรักชายหรือแม้แต่หญิงรักหญิงก็ตาม...

...*มันไม่จำเป็นจะต้องให้ใครมากำหนดว่าจะต้องรักกับคนที่เราไม่ได้รู้สึกดีด้วย*...

...มันก็เหมือนกับเรื่องที่จะเล่าให้ฟังว่าการรักมันไม่ต้องกำหนดเพศหรือคนที่ผู้ใหญ่เลือกให้เรื่องมันมีอยู่ว่า..,........

... สวัสดีครับผมชื่อโฟกัสผมมองว่ารักข้ามเพศมันไม่ได้แย่อะไรมากนักแต่ผมก็ไม่ชอบเหมือนกันและผมก็ไม่เข้าใจด้วยว่ารักมันคืออะไรรักมันเป็นยังไงเพราะทุกวันนี้ผมคบกับผู้หญิงก็แค่หวังจะฟันแล้วก็ทิ้งเท่านั้นผมไม่เคยสัมผัสกับความรักเลยด้วยซ้ำวันๆผมอยู่แต่กับงานแล้วก็เที่ยวมัวผู้หญิงอยู่กับไอจอนด์ซึ้งมันเป็นเพื่อนที่ผมสนิทมากเลยล่ะไปไหนก็ไปด้วยกันทำอะไรก็ทำด้วยกันอยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เด็กๆแต่มันก็คงทำตัวเหมือนผู้หญิงน้าตาก็คล้ายๆผู้หญิงตัวเล็กคนหนึ่งที่เราสนิทกันเพราะพ่อมันเป็นญาติของพ่อผมเราถูกเลี้ยงมาด้วยกันจนตอนนี้ก็โตพอที่จะทำอะไรเองได้แล้ววันนี้ที่บริษัทยุ่งมากๆๆเลยเพราะจะมีการเปิดตัวบริษัทอย่างเป็นทางการวันนี้ผมก็ต้องไปเตรียมตัวเพราะต้องเป็นประทานเปิดงานซึ้งผมไม่อยากจะทำเลยเพราะโดนบังคับให้มาบริหารงานต่อจากคุณพ่อสิ่งที่ผมรักจริงๆนะหรอใช้ผมรักการออกแบบไม่ใช้การบริหารงานด้วยซ้ำในครอบครัวไม่มีใครเข้าใจผมด้วยซ้ำว่าสิ่งที่ผมต้องการคืออะไรแถมยังจะให้ผมมั้นกับคนที่ไม่ได้รักเพราะธุรกิจงี่เง่าชัดๆๆๆๆคนที่เข้าใจผมที่สุดเหมือนจะเป็นไอเพื่อนรักตั้งแต่เด็กของผมนี้แหละครับมันเข้าใจผมที่สุดแล้วไม่ว่าผมจะเป็นยังไงจะร้องไห้มันก็จะอยู่ข้างๆๆผมตลอดเวลาวันเปิดตัวบริษัทก็จะมีการเปิดตัวคู่หมั้นของผมด้วยเธอชื่อเจนเธอก็ไม่ต่างอะไรจากผมเท่าไหร่นักหรอกครับก็ถูกบังคับกันทั้งคู่นั้นแหละเธอไม่ได้ชอบผู้ชายเลยด้วยซ้ำเธอเป็นพวกรักข้ามเพศนั้นแหละครับผมก็เข้าใจนะว่ามันเจ็บปวดที่ต้องแต่งกับคนที่ไม่ได้รักเพราะเธอมีคนที่ชอบอยู่แล้วเธอมีผู้หญิงที่สัญญาว่าจะอยู่ด้วยกันแล้วแต่ถูกบังคับมาให้แต่งงานกับผมนี้แหละ...

...หลังจากที่ผมได้เล่าเรื่องต่างๆไปนั้นมันแค่เริ่มเรื่องต่างๆเท่านั้นนะครับต่อจากนี้ไปจะเป็นการเข้าเรื่อง...

วันนี้หลังจากการจบงานจากบริษัทผมกับจอนด์ก็เดินทางกลับมายังคอนโดส่วนตัวของผมวันนี้เหนื่อยมาทั้งวันอยากจะนอนพักสักครู่จังพรุ่งนี้ไม่รู้ว่าจะเป็นยังไงต่ออีกสามวันก็จะถึงงานหมั้นของผมกับเจนแล้วผมละเหนื่อยทุกที่ที่คิดถึงงานหมั้นทั้งๆที่ผมไม่ได้รักไม่ได้ชอบทำไมต้องมาบังคับกันด้วยไม่เข้า!ใจเลยผมอยากจะหนีไปไหนก็ได้ไกลๆแต่ก็ทำไมได้ขนาดเมื่อก่อนยังปล่อยให้ผมใช้ชีวิตอิสระแต่ตอนผมโตขึ้นมาก็บังคับกันง่ายๆอย่างนี้สินอนดีกว่าเพราะผมไม่อยากที่จะคิดมากมันเหนื่อยใจเปล่า

"ลูกรักของแม่นอนรึยังจ๊ะ"

"ยังครับ"

"พรุ่งนี้ลูกพาน้องเจนไปรองชุดหน่อยนะแล้วก็ชุดของลูกด้วย"

"ครับบ"

"ดีมากจ้ะฝรรดีนะจ้ะลูกรัก"

ผมจะนอนไม่หลับเพราะแม่นี่แหละคนกำลังจะนอนก็มาทำให้นอนไม่หลับอีกไปนอนกับไอจอนด์ดีกว่า

"จอนด์หลับรึยัง"

"ยังมีอะไรรึเปล่าไอกัสทำไมยังไม่นอนอีก"

"เออนอนไม่หลับขอนอนด้วยคนนะ"

"อะไรของมึงเนี่ย"

" เออกูนอนด้วย"

แล้วผมก็หลับฝันดีแปลกใจนะว่าทำไมนอนกับมันแล้วถึงได้หลับสบายแต่ก็ดีไปอาบน้ำดีกว่าใช้สิวันนี้เราต้องไปรองชุดที่ร้านไม่รู้ว่าเจนมารึยังไม่อยากไปเลยแหะ

"*โฟกัส**น้องมาแล้วนะ"

"คร้าบ"

"เร็ววววอย่าให้น้องต้องรอนาน*"

"คร้าบคุณแม่"

รีบไปดีกว่าเราจะได้ไปเที่ยวต่อกับไอจอนด์หรือว่าจะให้มันไปด้วยดีกว่า

"จอนด์"

"อะไรของมึงอีกว่ะไอกัส"

"ไปเป็นเพื่อนกูหน่อย"

"เอาจะให้กูไปด้วยทำไมไปกับน้องเจนก็ดีอยู่แล้ววันนี้กูต้องไปธุระอีก"

"นะะะะะะะธุระไปวันอื่นก็ได้"

"........."

"ไม่ตอบแสดงว่ามึงตกลง"

เหมือนเราบังคับเพื่อนเลิฟเลยแฮะก็บังคับจริงๆนั้นแหละวันนี้วันหยุดส่วนมันก็ไม่ได้มีคนป่วยต้องดูแลด้วยเพราะฉะนั้นก็เลยถือว่ามันว่าก็แล้วกันไปกันดีกว่า

"ไปกัน"

"ก็ไปสิ"

"เจน"

"ค่ะ"

" วันเจนมีธุระอะไรกับใครไหมเสร็จแล้วเดี่ยวพี่ไปส่ง"

"ออไม่เป็นไรค่ะพี่กัสเดี๋ยวเขามารับที่ร้านค่ะแล้วพี่กัสล่ะค่ะ"

"ว่าจะไปเที่ยวกับไอจอนด์คลายเครียดนะ"

"ค่ะถ้าคุณป้าถามบอกว่าหนูไปทำธุระกับเพื่อนก็ได้เลยไม่ได้กลับด้วยกัน"

"เค"