ฉันเดินเข้าห้องเรียนด้วยความอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก คนทั้งห้องเรียนต่างหันมามองที่ฉัน มันยิ่งทำให้ฉันอึดอัดแปลกๆ จนเกร็งไปทั้งตัว

ตอนนี้อาจารย์ที่พาฉันมาในห้องนี้ พูดทักทายนักเรียนภายในห้องพร้อมเอ่ยแนะนำฉันให้ทุกคนรู้จัก ก่อนจะให้ฉันเป็นคนกล่าว ทักทายเพื่อนๆในห้อง

อาจารย์: สวัสดีค่ะ นักเรียนทุกคนวันนี้เราก็มี สมาชิกใหม่มาเรียนกับเรา เธออาจยังเกร็งๆ ฝากพวกเธอชี้แนะเธอด้วยนะจ๊ะ

รินดา: สวัสดีค่ะ เราชื่อรินดานะคะเป็นนักเรียน ไทยที่มาแลกเปลี่ยนความรู้ค่ะขอฝากตัวด้วยนะคะ

ฉันเอ่ยแนะนำตัวให้เพื่อนๆรู้จักฉันมากขึ้น เพื่อนๆต่างพากันปรบมือเพื่อเป็นการแสดงถึง ความยินดีตอนรับ ความอึดอัดของฉันก็ค่อยๆ เบาลงเล็กน้อย

อาจารย์: เดี่ยวเธอนั่งตรงนั้นนะจ๊ะ เอาล่ะเตรียมตัวเรียนได้จ๊ะ

เสียงอาจารย์สาวพูดขึ้นหลังจากเสียงปรบมือ เงียบลง ฉันจึงได้นั่งโต๊ะเรียนหลังห้อง เวลาก็ผ่านไปจนถึงเวลาพัก

โรงอาหาร

?..?: รินนั่งตรงนี้สิ!~~

ฉันนั่งลงกับเพื่อนใหม่ ต่างเล่าแลกเปลี่ยนประ สบการณ์ของตนเองในขณะที่ฉันกำลังกวาดสายตามองรอบๆอยู่นั้น สายตาของฉันก็ไป สดุ้งกับร่างสูงในชุดคลุมสีดำที่กำลังมองฉัน

อยู่ก่อนที่เขาจะเดินหายไป

รินดา: ใครกันนะทำไมถึงมาแอบมองแบบนี้

เดลลา: ใครเหรอริน?

รินดา: ...ป..เปล่าจ๊ะ ได้เวลาเรียนแล้วไปกันเถอะ

เดลลา: ...!? พึ่งจะพักเองนะ

รินดา: ว่าเราไปเตรียมรอไง

หลังจากทานอาหารเสร็จฉันก็รีบชวนเพื่อนๆเรียนต่อให้หมดคาบ หลังจากครบทุกวิชาฉัน กับเพื่อนต่างแยกย้ายกันกลับบ้าน ท้องฟ้าค่อยๆมืดลงเรื่อยๆ ฉันเดินไปตามทางที่ เงียบสงบอย่างสบายใจ

รินดา: เรียนวันแรกก็เหนื่อยเลย~_~

ฉันเดินตามทางไปเรื่อยๆ ขณะนั้นฉันก็รู้สึกกับ ว่าเหมือนมีใครกำลังเดินตามหลังมาติดๆ แต่พอฉันกลับไปดู กลับไม่พบใครสักคน ฉันส่ายหน้าพร้อมเดินฮัมเพลงเดินไปต่อ แต่ทันใดนั้นฉันก็รู้สึกมีแขนของใครเข้ามา รวบเอวของฉันเอาไว้ร่างตรงหน้าใช้มือหนาปิดปากฉันไว้...

รินดา: ปล่อยฉันนะ!

ภายในโบสถ์ที่มีเพียงแสงเทียนตั้งล้อมรอบ และมีชายชุดดำจำนวนหนึ่งยืนเข้าแถวพร้อม จ้องมองมาที่ฉันก่อนจะมีเสียงปริศนาดังขึ้น

?..?: เปิดดวงตามารสิ!

เจ้าของเสียงก้าวขึ้นมาข้างหน้าพร้อมจ้องหน้า ของฉันจนฉันเริ่มกลัว

?..?: หากเธอไม่ทำ แม่เธอจะตกอยู่ในอันตราย

รินดา: พวกคุณจะทำแบบนี้ไม่ได้ ปล่อยฉันไป!

?..?: หากเธอต้องการให้แม่เธอรอด ต้องทำใน สิ่งที่ฉันสั่ง

ร่างนั้นค่อยๆใช้มือหนาบีบปากของฉันเอาไว้ ทุกอย่างตอนนี้ฉันกลัวและเป็นห่วงแม่ในเวลาเดียวกันก่อนจะคิดโง่ๆตอบตกลงไป

รินดา: ก็ได้ๆ ฉันจะทำตามที่แกสั่งแต่อย่ายุ่ง กับแม่ฉัน

?..?: ดีมาก พูดง่ายๆแบบนี้สิ กรีดแขนตัวเอง ให้เลือดหยดลงไปที่แท่นบูชา

ฉันหยิบมีดขึ้นมาลังเลเล็กน้อยเพราะความกลัวเจ็บ ก่อนจะฝืนใจกรีดแขนตัวเองร่างกาย ของฉันรู้สึกหนาวและร้อนสลับกันไปพร้อมมี หมอกสีขาวหนาคลุ้งไปทั่วบริเวณห้อง เมื่อหมอกจางลงก็ปรากฏร่างชายหนุ่ม สูง ผิวขาวซีด ผมดำเงาสนิท ยืนบริเวณกลางห้อง เหล่าชายชุดคลุมสีดำต่างพากันคารวะชายคนนั้น พร้อมเรียกเขาว่า (ราชา)

รินดา: นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน ฉันต้องหนี!?

ชายหนุ่มที่ถูกเรียกว่าราชามองกลุ่มชุดคลุมสี ดำตรงหน้าอย่างเฉยชา

ราชา: พวก มนุษย์เห็นแก่ได้! พวกแก่เรียกฉัน มาด้วยเหตุใด

?..?: ท่าราชา..ได้โปรดประทานลาภยศ เงิน ทอง ให้พวกเราด้วยเถิด

ราชา: น่าสมเพชอะไรเช่นนี้!

ราชามองชายกลุ่มดำอย่างไม่พอใจก่อนที่ฉันจะใช้จังหวะนั้นรีบวิ่งหนีไปที่ประตูโบสถ์ แต่ไม่ทันที่จะเปิดประตูได้ก็รับรู้ถึงแขนอันแข็งแกร่งของใครบางคน กอดเอวฉันไว้ฉันรีบหันไปมองเพื่อความแน่ใจก่อนสายตาของราชาคนนั้นกับฉันจะประสานกัน แม้ว่าราชาผู้นี้จะมีดวงตาที่น่ากลัวแต่ก็ยังดูหล่ออยู่ดี

ราชา: "ถึงว่า...ทำไมถึงกล้าแบกหน้ามาหาฉัน

ฉันตอนนี้มีทั้งความกลัว ความอายตอนสบตาปะปนกันไปจนลืมเจ็บแผลที่เเขนเสียสนิท

?..?: ท่านจะทำตามข้อตกลงกับเธอหรือไม่

เขาละสายตาจากฉันมองไปยังชายชุดดำ ก่อนจะหันกลับมาทางฉันเขาก้มลงมาที่ต้นคอของฉัน ฉันพยายามดิ้นขัดขืนแต่ร่างกายของฉันมีหรือจะไปสู้แรงราชาแบบเขาได้ เขาปล่อยแขนที่โอบเอวฉันออกก่อนจะเผ่ยรอยยิ้มมีเสน่ห์ออกมา

รินดา: "มีอะไรควรยิ้มคะ

ราชา: ฉันยิ้ม เพราะฉันคิดว่าเธอคือมนุษ

ย์คนแรกที่น่ากินน่ะสิ อยากเป็นราชินีของ

ฉันมั้ย

รินดา: เหอะ! ไม่มีทาง

ราชา: ฮ่าๆๆ สวยและซ่า มันช่างหอมหวานน่าลิ้มลอง เอาตามที่เราตกลงกันไว้

ราชาออกคำสั่ง ก่อยที่นำจะรีบรวบรวมสาวกและนำมีดในพานมา ราชาหยิบมีดขึ้นมาก่อนจะกรีดแขนของเขา เหล่าชายชุดดำคนหนึ่งจับแขนราชาที่กำลังมีเลือดไหลออกมาก่อนจะเอาไว้บนใบหน้าฉัน

?..?: อ้าปาก!!

รินดา: ไม่มีทาง!

ลูกน้องสองคนรีบบังคับให้ฉันเปิดปาก ฉันจึงต้องอ่อนข้อลงด้วยแรงบีบของชายคนนั้น ก่อนจะรู้สึกว่าเลือดของราชาได้หยดลงบนลิ้นของฉันก่อนจะเผลอกลืนลงไป และทุกอย่างก็ค่อยๆมืดดับลง