ไม่ว่าชาติไหนข้าก็ขอเลือกท่าน
ตอนที่ 1
ว่าน (พระเอก)
เอ๊ะ//สะดุ้งตื่น
ดาริน
ฟื้นมาอาการเป็นบ้างคะ
ว่าน (พระเอก)
นี่ฉันเป็นอะไรไปเหรอ
ดาริน
คุณชายเกือบถูกรถชนแล้วหัวฟาดพื้น
ว่าน (พระเอก)
(นี่ฉันมาอยู่ในร่างของใครเนี่ย)
ดาริน
วันนี้คุณชายดูแปลกมาก)
ชาติก่อน (ว่าน)
นี่พี่เย็นแล้วกลับบ้านกัน
ชาติก่อน (ว่าน)
//หยิกแก้ม
ชาติก่อน (ดล)
รู้แล้วหยุดหยิกได้แล้ว
ชาติก่อน (ว่าน)
หยุดก็ได้//ยิ้ม
ชาติก่อน (ดล)
มีอะไรเหรอครับ
ออม
ทางเรามีกาแฟสูตรใหม่ลองชิมให้หน่อยได้ไหมคะ
ชาติก่อน (ว่าน)
ลองชิมไหมคะพี่
ชาติก่อน (ดล)
แต่เราไม่ควรกินของจากคนแปลกหน้านะ
ชาติก่อน (ว่าน)
ชิมนิดนึงไม่เป็นอะไรหรอกนะ//มอง
แตงกวา
เห็นกาแฟสูตรใหม่ไหม
แตงกวา
เหมือนคนทำจะทำผิดเอายาพิษใส่แทนส่วนผสมหลัก
ว่าน (พระเอก)
(นั่นสินะฉันล้มลงแล้วก็มาอยู่ในร่างของใครไม่รู้)
ว่าน (พระเอก)
(ตอนนี้เป็นผู้ชายคงต้องเปลี่ยนคำพูดสินะ)
ว่าน (พระเอก)
มีอะไรเหรอ//มอง
ดาริน
ท่านดิออนและท่านเบนจามินรอคุณชายลงไปรับประทานอาหารอยู่ค่ะ
ว่าน (พระเอก)
เข้าใจแล้วเดี๋ยวลงไป
ว่าน (พระเอก)
//ลุกไปแต่งตัว
ว่าน (พระเอก)
ขอโทษที่มาช้าครับ
วิคทอเรีย
ว่านไม่สบายรึเปล่า//สงสัย
ว่าน (พระเอก)
ทำไมเหรอครับ//หน้างง
เบนจามิน
ก็ปกติลูกจะแบบ...
วิคทอเรีย
ว่านมาสายอีกแล้วนะ
ว่าน (พระเอก)
เรื่องของผมเกี่ยวอะไรกับพี่หล่ะ
ว่าน (พระเอก)
(นี่ฉันเป็นคนแบบนั้นเหรอ)
ดิออน
(รึว่าอาจจะเกิดจากอุบัติเหตุเมื่อวานกันนะ)
ดิออน
ช่างเถอะๆ อย่างน้อยลูกก็มีมารยาทขึ้นมานะ
หลังจากประโยคนั้นก็มีเสียงหัวเราะบนโต๊ะอาหารดังขึ้น
ว่าน (พระเอก)
//เดินไปที่ห้อง
ว่าน (พระเอก)
(ลองดูความทรงจำของร่างนี้ก่อนแล้วกัน)
ว่าน (พระเอก)
เห้อ//ถอนหายใจ
ว่าน (พระเอก)
ออกไปเดินเล่นดีกว่า
ว่าน (พระเอก)
ผมว่าจะไปเดินเล่นนะครับ
เชริ
(ปกติคุณชายไม่พูดสุภาพหนิ)
ฮาบิส
ไปดูแลดอกไม้ตรงนู้นด้วย
ว่าน (พระเอก)
//สะดุดก้อนหิน
ดล (นายเอก)
นี่ระวังหน่อยสิ
ว่าน (พระเอก)
ขอโทษครับ//มอง
ว่าน (พระเอก)
เอ่อ คือปล่อยผมได้รึยัง
ดล (นายเอก)
ผมต้องรีบไปส่งของแล้วหล่ะ
ว่าน (พระเอก)
เดี๋ยวก่อนสิ
ว่าน (พระเอก)
ขอทราบชื่อของคุณได้ไหมครับ//สงสัย
ดล (นายเอก)
ผมชื่อ ดล ช่วยงานร้านอาหารที่บ้าน
ดล (นายเอก)
ว่างก็มาลองทานได้นะ
ดล (นายเอก)
//วิ่งไปส่งของ
ว่าน (พระเอก)
(ดล เหรอเรื่องบังเอิญรึเปล่านะ)
ว่าน (พระเอก)
//เดินกลับไปที่คฤหาสน์
ดล (นายเอก)
(ทำไมกันนะทั้งที่ไม่รู้จัก ไม่เคยเจอ แต่รู้สึกเหมือนกลับไม่ใช่คนห่างคนไกลเลย)
เชริ
//เห็นคุณชายเดินกลับมา
เชริ
(ทำไมวันนี้คุณชายกลับมาไวจัง)
ว่าน (พระเอก)
//เดินเข้ามาในคฤหาสน์
ว่าน (พระเอก)
มีอะไรเหรอ//งง
ดาริน
พ่อบ้านฮาบิสเรียกหาท่านหน่ะค่ะ
ว่าน (พระเอก)
เอ๊ะ ทำอะไรหน่ะครับ
ฮาบิส
ก็ทำความเคารพตามปกติหนิครับ
ว่าน (พระเอก)
วันหลังไม่ต้องก็ได้ครับ
ฮาบิส
(คุณชายเปลี่ยนไปจริงๆสินะ)
ฮาบิส
ทางท่านดิออนมีความเห็นว่าจะให้ท่านไปเรียนหาความรู้ในเมืองหน่ะครับ
ว่าน (พระเอก)
แล้วต้องไปวันไหนเหรอครับ
ฮาบิส
ทางกระผมขอตัวไปทำหน้าที่ต่อก่อนนะครับ
ดาริน
คุณชายมีอะไรให้ฉันช่วยเหรอคะ
ว่าน (พระเอก)
ช่วยฉันเตรียมของที่ต้องไปพรุ่งนี้หน่อยสิ
ดาริน
(ครั้งแรกเลยที่คุณชายให้ช่วย)//ยิ้มแย้ม
ว่าน (พระเอก)
//บิดขี้เกียจ
ดาริน
ถึงเวลาอาหารเย็นแล้วคะ
ว่าน (พระเอก)
โอเคเดี๋ยวจะรีบไป
ดิออน
ลูกรู้เรื่องจาก "ฮาบิส" แล้วใช่ไหม
ดิออน
ในเมืองกับคฤหาสน์ค่อนข้างไกล
ดิออน
เพราะงั้นเจ้าต้องไปหาที่พักแถวนั้นเองนะ
วิคทอเรีย
หนูรับไม่ได้น้องชายหนูเปลี่ยนไป
เซเลสทีน
เอาหน่าวิคทอเรียเดี๋ยวก็ชิน
เบนจามิน
ก็ถือเป็นเรื่องดีนะปกติน้องอยู่กับคนค่อนข้างยาก
เบนจามิน
เพราะเอาแต่ใจไม่ค่อยฟังคนอื่น
วิคทอเรีย
(ครั้งแรกรึเปล่านะที่ท่านพ่อยิ้ม)
หลังจากจบบทสนทนาบนโต๊ะอาหาร
ว่าน (พระเอก)
อิ่มแล้วครับ
ว่าน (พระเอก)
ผมขอตัวก่อนนะ//เดินออกไป
ดิออน
(ลูกชายคนนี้โตขึ้นแล้วสินะ)
ว่าน (พระเอก)
เหนื่อยจังเลย
ว่าน (พระเอก)
ต้องมาทำตัวเป็นผู้ชายแบบนี้
ว่าน (พระเอก)
ช่างเถอะนอนดีกว่าพรุ่งนี้ต้องไปอยู่ในเมือง
ตอนที่ 2
ว่าน (พระเอก)
เช้าแล้วเหรอเนี่ย
ว่าน (พระเอก)
//บิดขี้เกียจ
ว่าน (พระเอก)
ตื่นแล้วตื่นแล้ว//เดินไปเปิดประตู
ดาริน
ทุกคนรอท่านอยู่หน้าประตูคฤหาสน์แล้วค่ะ
ว่าน (พระเอก)
เดี๋ยวผมจะรีบไป//เข้าไปแต่งตัวในห้อง
ว่าน (พระเอก)
นี่คุณฮาบิสผมบอกแล้วไงครับว่าไม่ต้อง
ฮาบิส
ไม่ได้หรอกครับคุณชาย
ฮาบิส
มันเป็นหน้าที่ที่ผมต้องทำความเคารพผู้เป็นนายอยู่แล้วครับ
ฮาบิส
ทางผมเตรียมรถม้ามาให้ท่านแล้วครับ
ว่าน (พระเอก)
มันไม่ดูเด่นเกินไปหน่อย
เหรอครับ
ดาริน
พวกท่านพี่ของคุณชายไม่ยอมออกมาส่งคุณชายเลย
ว่าน (พระเอก)
ทำไมเหรอ//สงสัย
ดาริน
เพราะพวกท่านกลัวว่าจะมีน้ำตาตอนที่ท่านไปหน่ะค่ะ
ว่าน (พระเอก)
//เดินไปขึ้นรถม้า
ดาริน
คุณชายเดินทางปลอดภัยนะคะ
ดิออน
//มองผ่านหน้าต่างในคฤหาสน์
ดิออน
ใช่ ลูกเราโตขึ้นแล้ว
เบนจามิน
เขาดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นไม่เหมือนเมื่อก่อนเลยนะคะ
วิคทอเรีย
น้องชายหนูไปแล้ว//ร้อง
เซเลสทีน
เอาหน่าวิคทอเรียเดี๋ยวว่านก็กลับมา
เบนจามิน
นี่ทั้งสองคนมาช่วยงานแม่หน่อยได้ไหม
ว่าน (พระเอก)
//มองที่หน้าต่าง
ฮาบิส
อีกไม่ไกลจะถึงเมืองแล้วครับ
ว่าน (พระเอก)
งั้นเดี๋ยวผมลงตรงนี้แหละ
ว่าน (พระเอก)
เดี๋ยวผมเดินไปต่อเองไม่ต้องห่วง
ว่าน (พระเอก)
คุณฮาบิสกลับไปได้เลย
ฮาบิส
แล้วก็ผมแนะนำว่าอย่าเปิดเผยว่าคุณเปิดบุตรของท่านดิออนนะครับ
ว่าน (พระเอก)
//ลงจากรถม้าแล้วเดินไป
ว่าน (พระเอก)
(ครั้งแรกเลยนะเนี่ยที่ได้เข้ามาในเมือง)
ว่าน (พระเอก)
//เดินไปเรื่อยๆ
ได้มีเสียงท้องร้องดังขึ้น
ว่าน (พระเอก)
เริ่มหิวแล้วสิ//มองไปรอบๆ
ว่าน (พระเอก)
ตรงนั้นมีร้านอาหารอยู่ด้วย
ว่าน (พระเอก)
//เดินไปนั่งในร้าน
ดอน
ดลมีลูกค้ามาออกไปต้อนรับที
ดล (นายเอก)
ไม่ทราบว่ารับอะไรดีครับ
ว่าน (พระเอก)
ใช่ครับนี่ร้านของพี่เหรอ
ดอน
ทั้งสองคนรู้จักกันเหรอ//สงสัย
ดอน
หายากนะเนี่ยที่ลูกจะมีเพื่อน
ดล (นายเอก)
ป่าวครับคือ...
ว่าน (พระเอก)
สวัสดีครับคุณพ่อ
ดอน
ในเมื่อเพื่อนมางั้นอาหารมื้อนี้เดี๋ยวทางร้านเลี่ยงเอง
ดอน
ดลก็นั่งอยู่กับเพื่อนนั่นแหละเดี๋ยวพ่อไปทำอาหารมาให้
ดล (นายเอก)
เอ่อ คือ...ผมยังไม่ได้ถามชื่อคุณเลย
ว่าน (พระเอก)
ผมชื่อ ว่าน ครับ
ดล (นายเอก)
แล้วพักที่ไหนหล่ะ
ว่าน (พระเอก)
คือ...เรื่องนั้น
ว่าน (พระเอก)
ผมพึ่งเข้ามาในเมืองยังไม่มีที่พักเลยหน่ะครับ
ดล (นายเอก)
งั้นมาพักที่นี่ไหม
ว่าน (พระเอก)
คงไม่ดีหรอกครับ
ดอน
พักที่นี่แหละดลเองจะได้มีเพื่อนด้วย
ว่าน (พระเอก)
อ่า ก็ได้ครับ
ว่าน (พระเอก)
ค่าที่พักเดี๋ยวผมช่วยงานนะครับ
ดอน
ไม่รู้ว่ารสชาติจะถูกปากรึเปล่านะ
ดอน
ดลพาเพื่อนไปหาห้องพักเดี๋ยวพ่อขอไปเคลียร์งานข้างนอกก่อน
ดล (นายเอก)
อร่อยใช่ไหมหล่ะ//ยิ้ม
ระหว่างทานอาหารทั้งคู่ก็คุยกันไปเรื่อย
ดล (นายเอก)
ไปกันเดี๋ยวผมพาไปดูที่พัก
ว่าน (พระเอก)
//เปิดประตูห้อง
ดล (นายเอก)
ห้องมันเล็กไปรึเปล่า
ว่าน (พระเอก)
ไม่เป็นไรครับกำลังดีเลย
ว่าน (พระเอก)
//มองไปที่หนังสือเล่มนึงวางอยู่บนโต๊ะ
ดล (นายเอก)
อันนั้นหนังสือผมเอง
ดล (นายเอก)
ผมชอบมาอ่านที่ห้องนี้เพราะมันสงบดี
ดล (นายเอก)
หนังสือเล่มนี้สนุกมากเลย
ดล (นายเอก)
ให้ผมอ่านให้ฟังไหม//ยิ้ม
ชาติก่อน (ว่าน)
นี่พี่พาหนูมาทำอะไรที่ห้องสมุดเนี่ย
ชาติก่อน (ดล)
พี่เจอหนังสือเล่มนึงหน่ะ
ชาติก่อน (ดล)
หนังสือเล่มนี้สนุกมากเลย
ชาติก่อน (ดล)
ให้ผมอ่านให้ฟังไหม//ยิ้ม
ชาติก่อน (ว่าน)
ก็ได้อ่านให้ฟังหน่อย
ชาติก่อน (ดล)
มีอะไรเหรอ//งง
ชาติก่อน (ว่าน)
พี่อยู่ด้วยกันไปตลอดเลยนะ
ชาติก่อน (ดล)
ครับอยู่ด้วยกันไปตลอดนะ
ชาติก่อน (ว่าน)
//หยิกแก้ม
ชาติก่อน (ดล)
จะหยิกทำไมเนี่ย
ชาติก่อน (ว่าน)
ก็แก้มพี่น่าหยิกหนิช่วยไม่ได้
ชาติก่อน (ว่าน)
ดื้อและจะทำไม
ชาติก่อน (ว่าน)
ดื้อแล้วรักไหมหล่ะ แบร่
ดล (นายเอก)
ว่าน!!!//เสียงดัง
ว่าน (พระเอก)
เอ๊ะ มีอะไรเหรอ
ดล (นายเอก)
เป็นอะไรไปเรียกตั้งหลายรอบ
ว่าน (พระเอก)
ขอโทษทีนะพอดีนึกถึงเรื่องเก่านิดหน่อย
ว่าน (พระเอก)
ช่วยอ่านหนังสือเล่มนั้นให้ฟังหน่อยได้ไหมครับ
ดล (นายเอก)
(แค่พูดเล่นเฉยๆเอง)
ว่าน (พระเอก)
//เดินไปนั่ง
ในเมืองหนึ่งได้มีกระต่ายตัวผู้และกระต่ายตัวเมียทั้งสองรักกันมากอยู่มาวันหนึ่งสวนดอกไม้ที่กระต่ายทั้งสองได้สร้างไว้ถูกพายุทำลายกระต่ายตัวผู้นั้นโมโหมากเอาแต่โทษพายุลูกนั้นตลอดสามวันแต่ทางด้านของกระต่ายตัวเมียนั้นกลับต่างออกไปเธอนั้นเลือกที่จะไม่โทษพายุและเอาเวลาที่กระต่ายตัวผู้นั่งบ่นแต่พายุลูกนั้นไปซ่อมแซมสวนดอกไม้คนเดียวหลังจากกระต่ายตัวผู้เห็นแบบนั้นจึงคิดได้ว่าการโทษสิ่งต่างๆไม่ได้ช่วยให้เกิดผลดีอะไรควรเอาเวลามาพัฒนาให้ดีขึ้นมากกว่า
ดล (นายเอก)
เป็นอะไรรึเปล่า
ว่าน (พระเอก)
ไม่มีอะไรหรอกครับ
ดล (นายเอก)
//เช็ดน้ำตาให้ว่าน
ดล (นายเอก)
ถ้ามีอะไรไม่สบายใจเล่าออกมาก็ได้นะ
ว่าน (พระเอก)
//เข้าไปกอดดลแล้วน้ำตาก็ไหล
ดล (นายเอก)
(คงไปเจอเรื่องอะไรมาสินะ)
ว่าน (พระเอก)
ขอโทษนะครับที่ทำให้เสื้อพี่เปียกหมดเลย
ดล (นายเอก)
งั้นผมขอตัวก่อนนะ
ดล (นายเอก)
อีกอย่างเราน่าจะอายุเท่ากันไม่ต้องเรียกพี่ก็ได้
ดล (นายเอก)
//เดินออกจากห้องไป
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
