เมฆาเกี๊ยวโลหิต
ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย
ฉันเป็นแค่เด็กหนุ่มธรรมดาวัย23ปีที่กำลังทำงานหาเงินเลี้ยงดูตัวเอง
ครอบครัวผมนะเหรอ...ผมไม่รู้พ่อแม่ผมและก็น้องชายได้จากผมไปนานแล้วเกิดอุบัติเหตุทางรถชนเมื่อ10ปีก่อน
ตั้งแต่นั้นผมอยู่คนเดียวตามลำพังแต่โชคดีมีเพื่อนบ้านที่ใจดีคอยดูแลผมอยู่ตลอด
มีอยู่วันหนึ่งผมเลิกงานดึกและคืนนั้นวันที่ฝนโปรยปรายลงมาไม่หนักมาก
ผมเดินลงจากรถเมล์และกำลังเดินจะเข้าซอยจากนั้นมีรถคันหนึ่งเสียการควบคุมเลยไหลลื่นมาที่ผม
และคืนนั้น...ผมก็ถูกรถชนและดับวูบไปพอตื่นขึ้นมาอีกทีผมตกใจอย่างมาก
ที่อยู่ๆก็โผล่มาอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้และก็กำลังสิงอยู่ในร่างของใครก็ไม่รู้พยายามนึกแล้วนึกอีก
ทุกท้ายผมทะลุเข้ามาในนิยายเล่มหนึ่งที่ผมพึ่งเผาทิ้งไปโดยไม่ได้ตั้งใจ
มันเหลือเชื่อจริงๆนึกว่ามีแต่ในนิยายซะอีกไม่คิดว่ามันจะเกิดขึ้นกับตัวของผม
ถังซือหยาง.
เห้อ...เครียดเลยดันมาอยู่ในร่างของตัวร้ายที่ต้องโดนพระเอกฆ่าตายในอนาคต
ถังซือหยาง.
เพราะไปรังแกเขาและเป็นลูกศิษย์ที่ตัวร้ายเกลียดที่สุดที่ฆ่าพระเอกไม่ได้เพราะพี่ชายขอไว้
ถังซือหยาง.
เลยต้องไว้ชีวิตและรังแกพระเอกอยู่ทุกวันจนกลายเป็นปมในใจของพระเอกและตามล้างแค้นในตอนโต
ถังซือหยาง.
และตัวร้ายอย่างฉันต้องมาตายเพราะโดนพระเอกฆ่าเพื่อล้างแค้นในอดีต
ถังซือหยาง.
นี่มันบัดซบชิบหา*มีใครดวงซวยกว่านี้อีกไหม...นี้มันห่วยแตกที่สุดแล้ว
ถังซือหยาง.
แต่ฉันไม่ยอมตายหรอกต้องคอยทำดีกับเขาคอยดูแลเขาต้องปกป้องตัวเองไว้ไม่อยากได้นะโว้ย!
ถังเฉิน.
เสี่ยวหยางเจ้านอนแล้วรึยัง
ถังซือหยาง.
อ๋อ ข้ายังไม่นอนขอรับ
ถังซือหยาง.
ท่านพี่ถังมีอะไรหรือเปล่า
ถังเฉิน.
เปล่าหรอกข้าแค่มาดูอาการของเจ้าเห็นลูกศิษย์ของเจ้าบอกข้าว่าเจ้าไม่ค่อยสบาย
ถังเฉิน.
ข้าเลยจะมาดูอาการของเจ้าหน่อยเป็นอย่างไรบ้างได้ยินว่าเมื่อวานเจ้าหมดสติไป
ถังเฉิน.
เจ้าเป็นอะไร?บาดเจ็บตรงไหนรึไม่?
ถังซือหยาง.
ออ ข้าไม่เป็นไรแล้ว
ถังซือหยาง.
ข้าอาการดีแล้วขอรับ
ถังซือหยาง.
(เพราะตกใจไงล่ะเลยสลบไปนึกว่าตื่นขึ้นมาจะหายอยู่ในความฝันที่ไหนได้ก็อยู่ที่เดิม)
ได้ยินเสียงเปิดประตูดัง ปัง💥
ถังเส้าจวิน.
ท่านพี่เสี่ยวหยางขอรับ
ถังเส้าจวิน.
ท่านเป็นอย่างไรบ้างขอรับข้ากับท่านพี่ถังพึ่งกลับจากต่างแดนเมื่อกี้นี้
ถังเส้าจวิน.
ได้ยินลูกศิษย์ของท่านพี่พูดว่าท่านพี่ไม่สบายนอนหมดสติไปตั้งแต่เมื่อวานแล้ว
ถังซือหยาง.
(จริงสินะมีน้องชายคนเล็กอีกคน)
ถังเฉิน.
เส้าจวินเจ้าเข้ามาแบบนี้ทำเสี่ยวหยางตกใจหมดแล้วนี่แหกปากเสียงดังอีก
ถังเส้าจวิน.
ขอประทานโทษขอรับ...
ถังซือหยาง.
ข้าไม่เป็นไรแล้วไม่ต้องเป็นห่วงข้าเอ่อ..ข้าง่วงนอนแล้วพวกท่านทั้งสองคนออกไปก่อนเถอะ
ถังซือหยาง.
มีอะไรค่อยว่ากันตอนเช้าวันรุ่ง
ถังเฉิน.
ไปได้แล้วเส้าจวินเสี่ยวหยางจะได้พักผ่อนมีอะไรค่อยว่ากันพรุ่งนี้
ถังเส้าจวิน.
ก็ข้าคิดถึงท่านพี่หยางนี่น่า
ถังเส้าจวิน.
ข้าไม่ได้เจอท่านพี่หยางมาหลายวันตอนอยู่ต่างแดนข้าก็เอาแต่คิดถึงท่านพี่เสี่ยวหยาง
ถังเส้าจวิน.
คืนนี้ข้าขอนอนด้วยได้รึไม่
ถังเฉิน.
ไม่ต้องเจ้าไปนอนที่ห้องของเจ้าซะอย่าไปรบกวนเสี่ยวหยางเลย
ถังเส้าจวิน.
ก็ได้งั้นข้าไปก็ได้
ถังซือหยาง.
ราตรีสวัสดิ์นะเส้าจวิน
ถังเส้าจวิน.
อืม ราตรีสวัสดิ์ขอรับ
ถังซือหยาง(คนก่อน) สวย ดุ
เย็นชา เลือดเย็น เกลียดพอ.
ร้าย เล่ห์เหลี่ยม แข็งแกร่ง
(ปัจจุบัน)สวย ใจดี เสน่ห์ล้น
พยายามเข้าหาพอ. ตลกนิดๆ
เป็นองค์ชายสอง สายเลือด
ราชวงศ์ ทายาทคนที่สอง
ถังเฉิน ใจดี มีความเมตตา
ไม่ยอมใคร รักครอบครัว
จักรพรรดิแห่งจักรวรรดิกั่วเย้
มีสายเลือดราชวงศ์ ผู้นำ
ถังเส้าจวิน อายุ 19 ปี
ซน ดื้อ ใจร้อน ร้ายกาจ
มีความอยากรู้อยากเห็น
รักนอ.มาก เกลียดพอ.สุดๆ
ชอบแกล้งพอ. หล่อ ฮอต
องค์ชายสาม มีสายเลือด
ราชวงศ์ ทายาทคนที่สาม
จะพูดถึงชื่อมันทำไมกัน
หลินเสวียน.
ท่านอาจารย์ขอรับ
ถังซือหยาง.
ฮือ..มีอะไรหรอ?
หลินเสวียน.
อาหารเช้าขอรับ
อาเหลียง.
และก็นี่ยาบำรุงขอรับ
ถังซือหยาง.
(คนพวกนี้ลูกศิษย์แน่)
ถังซือหยาง.
พวกเจ้าเป็นลูกศิษย์ของข้าใช่รึไม่
อาเหลียง.
ทำไหมอยู่ๆที่ถามเช่นนี้?
ถังซือหยาง.
คือว่าข้าจำอะไรไม่ค่อยได้
หลินเสวียน.
ท่านอาจารย์เป็นอะไรขอรับทำไหมถึงจำอะไรไม่ค่อยได้ขอรับ!!
หลินเสวียน.
มันเกี่ยวกับการหมดสติเมื่อวันก่อนรึไม่ขอรับให้ข้าหมอมาให้รึไม่?
ถังซือหยาง.
ไม่เป็นไรข้าไม่ได้เป็นอะไรมากแล้วข้าแข็งแรงดีข้าแค่อยากรู้ชื่อพวกเจ้า
ถังซือหยาง.
(ฉันจำชื่อเหล่าลูกศิษย์คนอื่นๆไม่ได้จำได้แค่ชื่อของพระเอกเท่านั้น)
อาเหลียง.
ข้าชื่อ อาเหลียง ขอรับ
หลินเสวียน.
ข้า หลินเสวียน ขอรับ
อาเหลียง.
และก็มีอีกสองคนขอรับ
อาเหลียง.
ชื่อ ฉี่เย่ นางเป็นลูกศิษย์หญิงคนเดียวของท่านอาจารย์ขอรับ
หลินเสวียน.
และก็อีกคนหนึ่งชื่อ ต้าเฉิน
อาเหลียง.
จะพูดถึงชื่อมันทำไหม
อาเหลียง.
มันหน่ะเป็นคนที่ท่านอาจารย์เกลียดและไม่นับว่าเป็นลูกศิษย์!!
ถังซือหยาง.
เอาเถอะตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน
อาเหลียง.
มันอยู่ในคุกใต้ดินขอรับ
ถังซือหยาง.
ห้ะ!!อะไรนะ!!อยู่ในคุกใต้ดิน
อาเหลียง.
ใช่ ขอรับจำไม่ได้หรือ?
ถังซือหยาง.
ขะข้า...ข้าจำไม่ได้หน่ะ
ถังซือหยาง.
มันเกิดอะไรขึ้นงั้นเหรอ
อาเหลียง.
วันนั้นท่านอาจารย์สั่งให้ต้าเฉินรับโทษอยู่ในคุกใต้ดินเป็นเวลาหนึ่งวัน
อาเหลียง.
และก็อดข้าวอดน้ำด้วยขอรับโทษทานที่มันบังอาจทำน้ำชาร้อนหกใส่มือของท่านอาจารย์
ถังซือหยาง.
(จริงสิน่ะรู้สึกแสบๆที่นิ้วมือ)
ถังซือหยาง.
(แต่นี่เป็นการลงโทษที่แรงมาก)
อาเหลียง.
พอท่านอาจารย์เดินออกจากคุกใต้ดินได้สักพักหลังจากนั้นท่านอาจารย์ก็นอนหมดสติไปขอรับ
ถังซือหยาง.
ตั้งแต่วันนั้นก็ยังไม่มีใครปล่อยเขาออกมาจากคุกใต้ดินอีกใช่รึไม่?!
อาเหลียง.
ใช่ขอรับสะใจยิ่งนักขอรับ
ถังซือหยาง.
(เป็นเวลา3วันเลยนะที่เขาอยู่ในนั้นอดข้าวอดน้ำแบบนี้จะตายไหมวะเนี้ย)
ถังซือหยาง.
(ไม่ได้การล่ะยังไงต้องไปหาเขาต้องพาเขาออกมาจากที่นั้นเดี๋ยวนี้เลย!)
ถังซือหยาง.
ไป ข้าจะไปในคุกใต้ดิน
หลินเสวียน.
เชิญทางนี้เลยขอรับท่านอาจารย์เดี๋ยวข้าจะนำทางท่านอาจารย์เองขอรับ
หลินเสวียน.
ได้โปรดช่วยต้าเฉินด้วยขอรับเมื่อวานข้าไปดูเขาผอมมากและก็มีบาดแผลเต็มตัวไปหมดขอรับ
อาเหลียง.
ท่านอาจารย์ไม่ช่วยมันหรอก
ถังซือหยาง.
หลินเสวียนนำทางข้าไป
หลินเสวียน.
ได้ขอรับทางนี้เลยขอรับ
อาเหลียง.
นี่!หลินเสวียนเจ้านี่นะ🤦🏻
นายเอกกำลังเดินไปที่คุกใต้ดิน
หลินเสวียน อายุ 17 ปี น่ารัก
ใจดี เฟรนลี่ ทำอาหารเก่ง
เป็นลูกศิษย์ของนายเอก
อาเหลียง อายุ 18 ปี หล่อคม
ชอบแกล้งพอ. ไม่ชอบพอ.
คอยรายงานให้กับองค์ชาย3
ฉี่เย้ อายุ 17 ปี สวย ชอบพอ.
เป็นลูกของฉี่ชินจุนและเป็น
ศิษย์ผู้หญิงคนเดียวของนอ.
ข้าจะให้เจ้าย้ายออกไป
ฉี่เย้.
เจ้ากินเถอะนะไว้ข้าจะเอาอาหารมาให้เจ้าอีกและก็เอายามาให้เจ้าด้วย
ต้าเฉิน.
ไม่เป็นไรเจ้าไม่ต้องทำเช่นนี้หรอกหากถูกจับได้เจ้าจะต้องลำบากแน่
ฉี่เย้.
ข้าไม่เป็นไรถูกจับได้ก็ไม่เป็นไรยังไงข้าเห็นเจ้าอยู่ในสภาพแบบนี้ไม่ได้หรอกให้ข้าช่วยเถอะ
อาเหลียง.
ฉี่เย้นี่เจ้าทำอะไรหน่ะ!!
ฉี่เย้.
ท่านอาจารย์!!//ตกใจ
ถังซือหยาง.
(โห่ สภาพดูไม่ได้เลย)
ถังซือหยาง.
(คงจะเจ็บน่าดูเลยแหะ)
หลินเสวียน.
ต้าเฉินเจ้าเป็นยังไงบ้าง
อาเหลียง.
ฉี่เย้เจ้าคัดคำสั่งของท่านอาจารย์เหรอนี่เจ้าแอบเอาอาหารให้มันงั้นเหรอ
ฉี่เย้.
ใช่ ข้าทนเห็นสหายของข้าอยู่ในสภาพเช่นนี้ไม่ได้หรอกข้าเลยต้องช่วย
ฉี่เย้.
ท่านอาจารย์ได้โปรดยกเลิกโทษต้าเฉินด้วยเจ้าค่ะเขารับโทษมากพอแล้วได้โปรดเมตตาเขาด้วย
หลินเสวียน.
ท่านอาจารย์ศิษย์ขออยากให้ท่านอาจารย์ช่วยต้าเฉินด้วยขอรับ//คุกเข่า
อาเหลียง.
หลินเสวียนนี่เจ้าทำอะไร!
ฉี่เย้.
ท่านอาจารย์ได้โปรดช่วยต้าเฉินด้วยช่วยยกโทษให้เขาด้วยเจ้าค่ะ
ต้าเฉิน.
ท่านอาจารย์พวกเขาไม่ผิดข้าผิดเองหากจะลงโทษที่พวกเขาขัดคำสั่งโปรดลงโทษข้าเถอะขอรับ
อาเหลียง.
ดี ปากดีจริงๆเลยน่ะ หึ!!
ถังซือหยาง.
ปล่อยตัวต้าเฉินได้
ถังซือหยาง.
ปล่อยตัวเขาได้และพาเขาไปรักษาซะและหาข้าวหาน้ำให้เขาด้วย
ฉี่เย้.
ขอบคุณเจ้าค่ะท่านอาจารย์
หลินเสวียน.
ต้าเฉินเดี๋ยวข้าช่วย//ประคอง
อาเหลียง.
ท่านอาจารย์ช่วยมันงั้นหรือ
ถังซือหยาง.
อืม เจ้ามีปัญหาอะไรหรือไม่?
อาเหลียง.
มะไม่มีขอรับ..//ก้มหัว
พระเอกได้รับการรักษาเรียบร้อย
ต้าเฉิน.
(ไม่อยากจะคิดเลยว่าท่านอาจารย์จะช่วยปล่อยข้าออกมาและให้หมอประจำราชวงศ์มารักษาข้าด้วย)
ถังซือหยาง.
ต้าเฉิน//เดินเข้ามา
ต้าเฉิน.
อ้ะ!!ท่านอาจารย์!!
ถังซือหยาง.
ไม่ต้องตกใจหรอกน่า
ถังซือหยาง.
ข้าไม่ได้จะทำอะไรเจ้าสักหน่อยข้าแค่มาดูว่าเจ้าเป็นยังไงบ้าง
ต้าเฉิน.
ขะข้าดีขึ้นแล้วขอรับ
ต้าเฉิน.
ขอบคุณท่านอาจารย์ที่ช่วยข้าและให้หมอประจำราชวงศ์ของท่านมารักษาคนอย่างข้า
ถังซือหยาง.
ไม่เป็นไรหรอกถ้าเจ้าตายไปก็ลำบากข้าอีกข้าแค่ทำไปงั้นๆแหละ
ถังซือหยาง.
(จะทำดีเลยมันก็ไม่ได้เดี๋ยวเขาจะสงสัยในตัวฉันเอาต้องค่อยๆไป)
ถังซือหยาง.
(นี่มันที่พักอาศัยของเขาก็ดูโทรมมากเป็นห้องเก็บฝืนสินะเห้อ..)
ถังซือหยาง.
เดี๋ยวข้าจะให้คนมาเก็บของแล้วย้ายไปอยู่ที่ตำหนักของข้านะ
ถังซือหยาง.
ต่อไปเข้าพักอาศัยอยู่ที่ตำหนักของข้าเข้าออกได้ตามสบายเลย
ต้าเฉิน.
(อะไรนะ!!นี่ข้าฟังไม่ผิดใช่รึไม่)
ต้าเฉิน.
ทำไมอยู่ๆถึงให้ข้าย้ายขอรับ
ต้าเฉิน.
(ไม่ได้อย่าพึ่งดีใจนี่มันน่าสงสัย)
ต้าเฉิน อายุ 17 ปี หล่อ ใจดี
มีเสน่ห์ มีความอดทนสูงมาก
เป็นลูกศิษย์ของนายเอก
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
