หลงเงา Lost In Shadows
Chapter1
วันนี้ก็ยังเป็นเช้าที่สดใสเช่นเดิม และอากาศที่ดี ท้องฟ้าเปิดโล่ง พระอาทิตย์ที่คอยให้ความอบอุ่นจากลมหนาว
และวันนี้ก็เป็นอีกวันที่เขาออกไปร้านคาเฟ่ที่เปิดทุกวันในเวลาแปดโมงเช้า เหมือนเป็นกิจวัตรประจำวันของเขาแล้วหล่ะ
ลมเย็นพัดผ่านถนนหน้าคาเฟ่ กลิ่นกาแฟลอยอบอวลในอากาศยามเช้าเหมือนทุกวัน
เจ้าของร้านคาเฟ่ ยังคงยิ้มให้ลูกค้าประจำ ขณะที่ใครอีกคนกำลังจัดขนมในตู้กระจก ทุกอย่างดูเรียบง่ายและสงบ เหมือนทุกสิ่งในอดีตหายไปกับกาลเวลา
แต่ตรงฝั่งตรงข้ามของถนน ชายคนหนึ่งในเสื้อคลุมยืนพิงกำแพง ภายในมือถือหนังสือเล่มเดิมทุกวัน
ใบหน้าที่ไม่มีใครจำได้ ดวงตานิ่งราวกับกำลังเฝ้ามองโลกทั้งใบผ่านกระจกบานเดียว เขาคือ สกาย ชายผู้เคยตายไปแล้วในอดีตของบีม
เขาไม่พูด ไม่ส่งเสียง แค่เฝ้ามองอยู่ห่างๆ
สกายตอนนั้นได้รับการช่วยเหลือจากบุคคลปริศนา พอเขาดีขึ้นมากหลังจากที่พักฟื้นหลายปี เขาก็ไปทำศัลกรรมเปลี่ยนรูปร่างหน้าตาของตัวเอง สกายในตอนนี้ได้เปลี่ยนเป็นคนละคน แต่มีแค่แผลแผลหนึ่งที่ยังคงเป็นสิ่งที่ทำให้เขานึกถึงเหตุการณ์ตอนนั้นได้ดี เหตุการณ์ที่เขาเกือบตายด้วยฝีมือของพี่ชายตัวเอง ที่เขาเกลียดมากที่สุด
แต่ในตอนนี้ทุกอย่างได้เปลี่ยนไปมาก
และเขาก็เปลี่ยนประวัติส่วนตัวของตัวเองไปจนหมดไม่เหลือล่องรอยของคนที่ชื่อ สกาย อีกต่อไป และในตอนนี้มีแค่เพียง คาร์ล หนุ่มที่มักจะหมกหมุนแต่กับอดีตของตัวเอง ผู้คนมักจะถอยหนีจากเขา เพราะชาวบ้านแถวนั้นเล่ากันว่า เขาคือคนไม่ปกติ อย่าได้หลงใหลภายนอกของเขาเป็นอันขาด
บีมรู้สึกแปลกๆเหมือนมีคนจับตามองเขาตลอด เขาจึงเงยหน้าขึ้น และมองไปทั่วทิศว่าเป็นใครกัน ที่ทำให้เขารู้สึกแบบนี้ตลอดเวลา หรือเขาอาจจะแค่คิดไปเอง
บีม
ความรู้สึกนี้อีกแล้วแหะ
บีม
ไปทำงานกันดีกว่า เดี๋ยวลูกค้าจะรอนานนะ
ไนท์
หนูมีอะไรก็บอกพี่ได้นะ เข้าใจไหมคะ
บีม
ไม่มีอะไรหรอกค้าบบ ไปเถอะ~
บีมลากไนท์ กลับไปทำงานต่อ
บีมเลือกที่จะไม่สนใจอีกเช่นเคย
และตรงหัวมุมถนนนั้นเอง "ธันวา" เด็กหนุ่มวัยยี่สิบต้นๆ พนักงานร้านหนังสือข้างๆร้านคาเฟ่ มักเห็นชายแปลกหน้าคนนั้นทุกวัน ตอนแรกเขาแค่สงสัย… แต่เมื่อมองนานเข้า
หัวใจของเขากลับเต้นแรงอย่างประหลาด ดวงตาของคาร์ลมีบางอย่างที่ทำให้เขาหยุดมองไม่ได้ เย็นชาแต่เศร้า เหมือนคนที่กำลังหลงทางในเงาของตัวเอง
ธันวา
สวัสดีครับคุณลูกค้า ไม่ทราบว่าสนใจหนังสือแนวไหนหรอครับเดี๋ยวผมแนะนำให้
คาร์ล
ไม่ต้องหรอกครับ ผมขอเลือกคนเดียวดีกว่าครับ//ยิ้มหวาน
เขาปฏิเสธทันที เป็นน้ำเสียงที่นิ่งแต่ฟังแล้วอ่อนโยน จนเขาเผลอรู้สึกว่าอยากจะฟังเสียงผู้ชายคนนี้ให้นานกว่านี้
แล้วไหนใยธันวาจะยอมฟัง ในเมื่อเขาสนใจผู้ชายคนนี้ เขาก็ต้องเสนอตัวอยากจะสนิทสนมกับชายคนนี้สิ
ยังไงซะก็ไม่เห็นเขามีเพื่อนมาหาเลย
วันๆที่เขาเห็นก็เห็นว่า
คาร์ลมักจะไปนั่งที่ร้านคาเฟ่ข้างๆ และมักจะมองเจ้าของร้านตลอด
และถ้าวันไหนเขากลับบ้านช่วงค่ำมืด ก็มักจะเห็นว่าคาร์ลแอบตามเจ้าของร้านคาเฟ่นั้นตลอด
ธันวา
ไม่ต้องเกรงใจหรอกพี่
ธันวา
ถ้าพี่ชอบอ่านแนวการ์ตูนผมก็มีนะ บอกเลยสนุกมาก
ธันวา
ถ้าแนวเกี่ยวกับชีวิต เติมพลังใจก็มีเยอะเลยด้วย
ธันวา
แค่บอกมาว่าอยากได้แนวไหน ผมก็จัดสันให้ได้นะ
คาร์ล
ผมก็บอกไปแล้วนะ ว่าไม่ต้องการ
คาร์ล
เดี๋ยวจะเลือกเองครับ
ธันวา
เล่มนี้ก็ดีนะ แนวความรักผิดปกติ หนักหน่วงมาก บักลูกฝรั่งเลวสุดๆ
เวย์น
ถ้าลูกค้าไม่ต้องการก็ออกมา
เวย์น
อย่าไปทำตัวแบบนั้นไอ้เด็กเวร
เวย์น
เอ่อ..ผมต้องขอโทษแทนลูกน้องผมด้วยนะครับ
คาร์ลเอื้อยมือไปหยิบหนังสือเล่มหนึ่งก่อนจะยื่นตังให้กับเวย์นและเดินออกจากร้านไปด้วยความรำคาญ
เวย์นตีเข้าที่หัวของธันวา
เวย์น
ทำแบบนั้นไม่ดีนะไอ้เด็กเวร
เวย์น
กูไม่น่ารับมึงเข้ามาจริงๆเลย
ธันวา
ถ้าพี่ไม่รับและไล่ผมออกผมฟ้องแม่พี่แน่
กิจวัตรทุกอย่างยังคงดำเนินต่อไป และธันวาก็ยังคงเห็นคาร์ลไล่ตามหลังของบีมห่างๆอย่างนั้นแทบทุกวัน และใช่เขาก็ยังคงพยายามเข้าไปคุยกับคาร์ลและชวนเขาคุยตลอดเวลาที่ได้พบกัน ถึงแม้จะได้แค่รอยยิ้มแปลกๆของคาร์ลอย่างเดียวก็เหอะ
Chapter2
ธันวายังคงเห็นคาร์ลที่เดินมาหน้าร้านคาเฟ่อีกวัน
แต่รอบนี้เขาไม่หยุดดูนานเป็นครั้งแรก แต่เขาเลือกที่จะหันมามองธันวาที่กำลังยืนเกาะติดกระจก และพยายามจะมองมาที่เขา
คาร์ล
เด็กบ้าอะไรตลกชะมัด💭
คาร์ลค่อยๆข้ามถนนและเดินไปร้านหนังสือที่ธันวาทำงานอยู่
ธันวาตกใจเมื่อรอบนี้คาร์ลเดินตรงมาที่ร้านหนังสือแทนที่จะยืนมองใครคนหนึ่งนานเป็นครึ่งชั่วโมง
แรงกระแทกที่หัวส่งผลให้ธันวาหยุดคิดและเอื้อมมือไปกุมที่หัวของตัวเองอัตโนมัติ
ธันวา
พี่เวย์นทำอะไรของพี่เนี่ย!?
เวย์น
มึงตะคอกใส่หัวหน้าตัวเองหรอไอ้เด็กเวร
เวย์น
มานี่กูจะตีหัวมึงให้หนักกว่านี้แน่
พวกเขาวิ่งไล่กันรอบชั้นวางหนังสือที่สูงและเยอะ จนเวียนหัวไปหมด
เสียงกระดิ่งดัง พวกเขาจึงหยุดสิ่งที่ทำกันอยู่ และหันไปมองหน้าประตูบานใหญ่
ธันวา
ช่วยผมด้วย พี่เวย์นจะทำร้ายผม
ธันวารีบวิ่งไปหลบที่หลังของคาร์ล มือทั้งสองก็จับแขนขอคาร์ลไว้
เวย์น
ไอ้เด็กเวรถอยออกมาจากเขาเดี๋ยวนี้เลยนะ
เวย์น
อย่าไปกวนลูกค้า มานี้!!
ธันวา
พี่คาร์ลไม่ได้ไล่แสดงว่าเขายินดี พี่ไปเลยนะ!! ผมจะไปแนะนำหนังสือลูกค้า
คาร์ลเดินไปและมีธันวาที่ยังคงจับมือของคาร์ลไว้แน่น
แต่เวย์นก็ได้เอื้อมมือไปจับที่มือของธันวาได้ทันและเตรียมจะกระชากเขาออกมา
แต่คาร์ลก็หันไปจับมือของธันวาไว้แน่นไม่ปล่อย
เวย์น
คุณลูกค้าครับช่วยปล่อยด้วยครับ
เวย์น
ผมต้องการคุยกับพนักงานครับ
คาร์ล
ผมก็ต้องการตัวเขาเหมือนกัน
สายตาที่มองจ้องกันไปมา แรงกดดันและรังสีอำมหิตนี้คืออะไรกัน น่ากลัวแปลกๆ
ธันวา
พี่คาร์ลปล่อยผมเถอะนะ
ธันวา
ผมขอไปคุยกับพี่เวย์นก่อนเดี๋ยวผมไปหาพี่ก็ได้
เมื่อเห็นอย่างนั้นคาร์ลจึงรีบปล่อยมือของอีกฝ่ายทันที
ธันวา
พี่มีอะไรจะคุยกับผมหรอ
เวย์น
มึงไปรู้จักไอ้เวรนั้นได้ไง
เวย์น
ถึงขั้นเรียกกันว่าพี่แถมรู้จักชื่อกันอีก
ธันวา
แปลกเนอะไม่รู้จักกันเลย แต่ผมรู้สึกอยากจะเข้าหาพี่เขาตลอดเลย แบบว่าเป็นความรู้สึกที่พูดไม่ถูกอ่ะ
ธันวา
ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน
ธันวา
ว่าทำไมตัวเองต้องอยากสนิทสนมกับเขาขนาดนี้
ธันวา
อาจเพราะเห็นเขาไม่มีเพื่อนละมั้ง
เวย์น
มึงไม่เห็นที่มันคอยดูทั้งตามเจ้าของร้านข้างๆรึไง
เวย์น
อย่าไปยุ่งกับมันธันวา
ธันวา
แม่พี่สอนผมห้ามมองคนที่ภายนอกน่ะ
ธันวา
ผมเป็นเด็กดีเชื่อฟังแม่พี่เลยนะ
ธันวา
ยังไงผมก็มีพี่คอยปกป้องทั้งคนเลยนะ
ธันวา
ผมกับพี่แทบจะตัวติดกันตลอด
ธันวา
อีกอย่างเขาก็ไม่ทำแบบนั้นกับผมหรอก
เวย์น
ถ้าเกิดอะไรขึ้น ให้รีบมาหาพี่ ไม่งั้นก็รีบโทรหาพี่ เข้าใจไหม
ธันวาเดินไปนั่งพื้นข้างๆคาร์ล
ธันวา
ช่วงนี้พี่มาร้านพี่ผมบ่อยเนอะ
ธันวา
แปลกทำไมวันนี้นั่งอ่านที่ร้านเลยว่ะ💭
ธันวา
งั้นผมไปตัดหนังสือต่อหล่ะ
-_-
อย่างที่บอกอาจจะไม่ได้ตามที่คาดกันนะคะ
-_-
กลัวทำให้พวกแกผิดหวังนิดหน่อย
Chapter3
บีมในตอนนี้ออกมาข้างนอกร้านและกำลังจะออกไปทิ้งขยะที่หน้าร้าน
ธันวาได้เอ่ยเรียกชื่อของบีมเสียงดัง
บีม
เรียกซะดังเชียวพี่ตกใจหมด
ธันวา
ว่าแต่พี่จะไปทิ้งขยะหรอ
ธันวา
เดี๋ยวผมไปเป็นเพื่อน!
บีม
ดีเหมือนกัน จะได้มีเพื่อนคุยระหว่างทางด้วย
ธันวา
ว่าแต่แฟนพี่คนนั้นหายไปไหนแล้วหรอครับ
บีม
เขากลับไปเอาของที่บริษัทเขาน่ะ อีกสักพักก็กลับมารับพี่แล้ว
ธันวา
งั้นเดี๋ยวผมอยู่รอด้วยนะ
ธันวา
พี่อยู่คนเดียวเดี๋ยวไม่ปลอดภัย
บีม
มันจะไม่ดึกเกินไปหรอธันวา พี่เห็นนายก็กลับคนเดียวหนิ
ธันวา
ไม่เป็นไรพี่ วันนี้พี่เวย์นจะมารับกลับด้วยกัน
ในระหว่างนั้นพวกเขาทั้งสองก็ยืนคุยเล่นกัน
มันเป็นเรื่องปกติที่เด็กคนนี้จะเข้ามาคุยกับเขาบ่อยๆ เพราะเด็กนี้ชอบทักคนไปทั่ว ทุกคนในหมู่บ้านเลยเอ็นดูเป็นพิเศษ
ธันวา
เกือบไปแล้วไหมหล่ะ
พี่บีมกู💭
ธันวาจับสังเกตได้ทันทีว่าในมุมตรอกมืดข้างๆที่ทิ้งถังขยะนั่น มีคนอยู่ในนั้น
เขารู้ดีอยู่แก่ใจว่าคนในนั้นคือ คาร์ล เขาไม่แน่ใจหรอกว่าพี่คาร์ลจะทำอะไรพี่บีม แต่เขารู้สึกว่าไม่ควรปล่อยพี่บีมไว้คนเดียว
มันไม่ปลอดภัยอีกต่อไปแล้ว.
ย้อนกลับไปตอนที่ธันวาเดินเข้าไปนั่งกับคาร์ล
ธันวา
พี่อ่านหนังสืออะไรอยู่หรอครับ
คาร์ล ขยับตัวเข้าไปใกล้ตัว ธันวามากขึ้น และพูดกระซิบกับเขาว่า
คาร์ล
นายเห็นและรับรู้หมดเลยสินะ "ธันวา"
คาร์ล
อย่าได้เข้ามายุ่งให้มาก
คาร์ล
เพราะไม่งั้นคนที่จะซวยคือตัวนายเองนะ
คาร์ล
ครั้งนี้ฉันมาเตือน ถ้ายังเข้ามายุ่งไม่เข้าเรื่องอีก
คาร์ลมองธันวาตั้งแต่หัวจรดเท้า
คาร์ล
นายก็เหมือนเขาดีนะ หึ
ธันวา
พ..พี่พูดเรื่องอะไรน่ะ
คาร์ล
อย่ามาแกล้งไม่รู้สิเด็กน้อย
คาร์ลคลานตามธันวาไปก่อนจะคล่อมตัวของเขาไว้ใต้ร่างของตน
คาร์ล
อย่ากลัวไปเลยเด็กน้อย
คาร์ล
ขอแค่นายไม่เข้ามายุ่ง
คาร์ล
ทุกอย่างก็จะจบลงด้วยดี
ธันวานิ่งก่อนจะรวบรวมความกล้าของตนให้ตอบไป ในสิ่งที่ตัวเองคิดมาตลอด
ธันวา
ล..แล้วทำไมถึงต้องตามพี่บีมตลอดด้วย
คาร์ล
ฉันละชอบนายจริงๆธันวา
เขาจ้องอีกฝ่ายไม่ละสายตาถึงแม้หัวใจของเขา จะสั่นไหวไม่เป็นจังหวะ
คาร์ล
นายยังเด็กเกินไปจริงๆสินะ
คาร์ล
บีมเขาคือทุกอย่างของฉัน โลกของฉันมีแค่บีม
คาร์ล
แต่ทุกอย่างกลับเปลี่ยนไปเมื่อไอ้เหี้ยนั้น มันกลับเข้ามา และแย่งเขาไปจากฉัน
คาร์ล
ฉันต้องการเขาคืน เขาคือของฉันคนเดียว
ธันวา
มันไม่ใช่แล้วป่ะพี่คาร์ล
ธันวา
พี่บีมกับพี่ไนท์เขารักกัน พวกเขาไม่สมควรต้องเจออะไรแบบนี้
ธันวา
พี่นั้นแหละควรเลิกยุ่ง
ธันวา
เลิกอยากได้ใครคืนสักที...
ธันวา
แล้วอีกอย่าง พี่บีมต้องการพี่ เหมือนที่พี่ต้องการพี่บีมมั้ยหล่ะ
คาร์ล
พี่ไม่ต้องการคำพูดอะไรจากนาย
คาร์ล
อย่าเข้ามาทำให้แผนของพี่พัง
คาร์ลรีบลุกขึ้นยืน ก่อนจะเดินออกไป
ธันวา
พี่มีความสุขจริงๆหรอพี่คาร์ล
ธันวา
พี่ทำแบบนี้มันไม่ถูกต้อง
ธันวา
ผมจะคอยขัดขวางพี่ทุกอย่าง
ธันวา
ไม่ให้มันสำเร็จตามที่พี่หวังแน่นอน!!
คาร์ล
ไม่ว่านายจะตกที่นั่งลำบากน่ะหรอ..?
เมื่อบทสนทนาครั้งนี้จบลง คาร์ลก็เดินออกไปจากร้านหนังสือ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
