// จุดเริ่มต้นของหัวใจที่ไม่เท่ากัน
บนดาดฟ้าของคอนโดหรูใจกลางเมือง “อาร์ต” หนุ่มหล่อทายาทบริษัทใหญ่กำลังยืนมองท้องฟ้ายามค่ำอย่างเหงา ๆ เขามีทุกอย่าง—เงิน หน้าตา และชื่อเสียง—แต่ไม่มี “ความจริงใจ” จากใครเลย
จนวันหนึ่ง เขาขับรถออกไปต่างจังหวัดเพราะเบื่อชีวิตซ้ำซากน่าเบื่อในเมือง
ข้างถนนแห่งหนึ่ง เขาเห็นชายหนุ่มร่างสูงในเสื้อแขนยาวสีน้ำเงินกำลังช่วยคุณลุงที่รถเสียอยู่ข้างทาง
เหงื่อไหลอาบแก้มแต่รอยยิ้มกลับอบอุ่นจนทำให้อาร์ตหยุดมองไม่วางตา
“ต้องการให้ช่วยไหมครับ?”
เสียงอาร์ตถาม แต่แฝงด้วยความสูงส่งในน้ำเสียงที่ชินกับการสั่งมากกว่าขอ
ชายหนุ่มคนนั้นเงยหน้าขึ้น
“ไม่เป็นไรครับ ผมทำเองได้” เขายิ้มจาง ๆ ก่อนก้มหน้ากลับไปเหมือนไม่สนใจ
อาร์ตรู้สึกเหมือนถูกตบหน้า — ไม่เคยมีใครไม่สนใจเขาแบบนี้มาก่อน
“นายชื่ออะไร”
“คิมครับ”
“คิมเหรอ... ทำงานอะไร”
“ช่างซ่อมรถครับ ไม่รวยเหมือนคุณหรอก”
คิมตอบตรง ๆ แต่แววตาไม่มีความอิจฉา มีเพียงความภูมิใจในตัวเอง
ตั้งแต่วินาทีนั้น อาร์ตรู้ว่าเขากำลัง “สนใจ” คนที่ต่างจากทุกคนที่เคยเจอ
//รอยยิ้มของคนธรรมดา
อาร์ตเริ่มหาเรื่องขับรถไปที่อู่ของคิมทุกวัน
จากคนที่ไม่เคยจับเครื่องมือ กลับยืนมองคิมทำงานจนมือเปื้อนน้ำมันแต่ยังยิ้มได้เสมอ
“นายไม่เบื่อเหรอ มาทุกวัน”
คิมพูดพลางเช็ดมือ
“ก็แค่มาดูคนทำงานเก่ง ๆ …ดูแล้วเพลินดี”
อาร์ตยิ้ม—ยิ้มที่ไม่เคยใช้กับใครมาก่อน
คิมหัวเราะเบา ๆ “คนรวยอย่างนายไม่ต้องมาทำดีกับผมหรอก ผมไม่ชอบคนมาดูถูก”
“ฉันไม่ได้ดูถูก... ฉันแค่ตกหลุมรักคนธรรมดาเท่านั้นเอง”
คำพูดของอาร์ตทำให้คิมนิ่งไป ใจเต้นแรงอย่างไม่เข้าใจว่าทำไม
//ความรักไม่แบ่งชนชั้น
วันหนึ่งฝนตกหนัก อาร์ตยืนรอคิมอยู่หน้าบ้านไม้เก่าที่คิมอาศัยอยู่
เขาเปียกจนเสื้อสูทราคาแพงแนบไปกับตัว แต่ก็ยังยิ้มเมื่อคิมเปิดประตูออกมา
“มาทำไม เปียกหมดแล้ว...”
“ก็คิดถึง... เลยมา”
คิมถอนหายใจ แต่หยิบผ้าขนหนูให้
“คนรวยนี่บ้าเหมือนกันนะ”
“บ้าได้ก็ดี... ขอแค่ได้รักนาย”
เสียงฝนกลบเสียงหัวใจ แต่ดวงตาทั้งคู่กลับพูดแทนทุกอย่าง
อาร์ตยิ้มให้คิม ส่วนคิม... ก็ยิ้มตอบ ทั้งที่ไม่รู้ว่าความสัมพันธ์นี้จะจบยังไง
แต่ตอนนั้น—พวกเขาทั้งคู่รู้แค่ว่า “หัวใจ” ไไม่ได้วัดค่าด้วยเงิน
// รอยแผลจากความต่าง
หลังจากคืนนั้นที่อาร์ตเปียกฝนหน้าบ้านคิม
ทั้งคู่เริ่มเจอกันบ่อยขึ้น — ไปกินข้าวร้านข้างทาง นั่งดูพระอาทิตย์ตกข้างถนนเล็ก ๆ
คิมเริ่มยิ้มมากขึ้น ส่วนอาร์ตก็เริ่มเป็น “คนธรรมดา” ที่หัวเราะได้ง่าย ๆ เมื่ออยู่กับคิม
แต่ในขณะเดียวกัน โลกของอาร์ตก็เริ่มสั่นคลอน
ข่าวลือในบริษัทแพร่กระจายว่า “ทายาทคนโตของตระกูลดังคบกับช่างซ่อมรถบ้านนอก”
“อาร์ต… นายไม่ควรยุ่งกับเขาแบบนี้นะ”
เพื่อนสนิทพูดเตือน “ถ้าพ่อแม่รู้เข้า นายจบแน่”
อาร์ตหัวเราะ “ก็ช่างสิ ฉันไม่สน”
แต่ลึก ๆ เขากลัว... กลัววันที่ความรักของเขากับคิมจะถูกแยกออกด้วยคำว่า “ไม่คู่ควร”
// ความจริงที่เจ็บปวด
วันหนึ่งอาร์ตตั้งใจจะพาคิมไปทานข้าวในร้านหรู
คิมลังเลตั้งแต่หน้าประตู เพราะรู้ดีว่าเขาไม่เหมาะกับที่แบบนี้
แต่เพราะไม่อยากให้อาร์ตเสียใจ เขาจึงยอมเดินเข้าไป
สายตาของผู้คนในร้านมองมาด้วยความดูแคลน
พนักงานกระซิบกันเสียงเบา “ใครกัน… แต่งตัวเหมือนช่างซ่อมรถ จะเข้าร้านหรูแบบนี้เหรอ”
คิมพยายามทำเหมือนไม่ได้ยิน แต่ในใจกลับรู้สึกเหมือนถูกมีดกรีด
อาร์ตรู้ทัน รีบจับมือคิมไว้แน่นใต้โต๊ะ
“อย่าฟังพวกนั้น นายไม่ต้องเปลี่ยนตัวเองเพื่อใครทั้งนั้น”
คิมยิ้มบาง ๆ แต่แววตาเริ่มหม่น
“นายอาจจะไม่อายที่อยู่กับฉัน… แต่นายจะอยู่ได้อีกนานแค่ไหน ถ้าทุกคนรอบข้างนายไม่ยอมรับฉัน?”
คำถามนั้นติดอยู่ในหัวอาร์ตไปทั้งคืน
เพราะเขาเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน…
// วันที่หัวใจเริ่มไหว
อาร์ตพยายามพิสูจน์ทุกอย่าง เขาเริ่มช่วยงานที่อู่
ล้างรถ เปลี่ยนน้ำมัน ทำทุกอย่างเหมือนเป็นลูกน้องคิม
คนงานในอู่แซว “คุณชายคนรวยมาล้างรถเหรอ”
แต่อาร์ตยิ้มตอบ “ก็อยากเรียนรู้จากคนเก่งนี่นา”
คิมมองภาพนั้นด้วยหัวใจเต้นแรงอย่างห้ามไม่ได้
“นายไม่ต้องทำแบบนี้ก็ได้”
“แต่ฉันอยากอยู่ในโลกของนายบ้าง… โลกที่ไม่มีใครดูถูกใคร”
วันนั้น ทั้งคู่หัวเราะด้วยกันโดยไม่ต้องมีคำพูดใด ๆ
และนั่นคือวันที่คิมเริ่มยอมรับว่า... เขาเองก็ “รัก” อาร์ตแล้ว
// เมื่อครอบครัวรู้ความจริง
ไม่นานนัก ข่าวลือก็ไปถึงหูครอบครัวของอาร์ต
คุณพ่อของเขาเรียกมาคุยทันที
“อาร์ต ลูกกำลังทำอะไรอยู่กับเด็กบ้านนอกคนนั้น?
ลูกต้องหมั้นกับลูกสาวเจ้าสัวภายในปีนี้ นั่นคือทางของครอบครัวเรา”
อาร์ตเงียบ ก่อนตอบเสียงเรียบ
“ผมขอเลือกทางของตัวเองได้ไหมครับ”
“ไม่มีทาง!” เสียงพ่อตวาด “ถ้ายังคบกับมัน อย่ากลับเข้าบ้านนี้อีก!”
อาร์ตยิ้มจาง ๆ แล้วพูดเบา ๆ
“ก็ได้ครับ ถ้ารักต้องแลก ผมยอม”
เขาออกจากบ้านไป โดยมีเพียงโทรศัพท์และรูปของคิมในกระเป๋า
// รักที่ไม่มีเงื่อนไข
คิมตกใจเมื่อเห็นอาร์ตมายืนหน้าบ้านพร้อมกระเป๋าเดินทาง
“นายหนีออกมาทำไม!”
“ฉันไม่ได้หนี... ฉันแค่เลือกอยู่กับคนที่ทำให้ฉันยิ้มได้จริง ๆ”
คิมส่ายหน้า “อาร์ต… ฉันไม่อยากให้ต้องเสียทุกอย่างเพราะฉัน”
“ฉันไม่ได้เสียอะไรเลยคิม... ฉันแค่ได้เจอสิ่งที่เรียกว่า รักแท้ ต่างหาก”
คิมเงียบไป น้ำตาคลอในแววตา
เขาโอบอาร์ตไว้แน่นกลางเสียงฝนพรำ
และในคืนนั้น ทั้งคู่สัญญาว่าจะจับมือกันไม่ว่าจะต้องเจอกับอะไร
// วันที่โลกไม่ยอมรับ
หลายเดือนผ่านไป อาร์ตใช้ชีวิตเรียบง่ายอยู่กับคิมที่อู่เล็ก ๆ ข้างทาง
จากคนที่เคยไม่แตะอะไรสกปรก เขากลับซ่อมรถได้เอง ล้างเครื่องยนต์จนมือด้าน
ทุกคนในหมู่บ้านเริ่มมองเขาในมุมใหม่ — ไม่ใช่คุณชาย แต่เป็น “อาร์ต คนธรรมดา”
แต่ในอีกด้านหนึ่ง ครอบครัวของเขายังคงโกรธ
มีข่าวในหนังสือพิมพ์พาดหัวว่า
> “ทายาทตระกูลใหญ่ละทิ้งทรัพย์สิน เพื่อชายคนรักฐานะต่ำกว่า”
อาร์ตอ่านแล้วเงียบ ไม่สนใจคำพูดคนอื่น
แต่คิมกลับรู้สึกหนักใจ
“อาร์ต นายไม่ต้องทำถึงขนาดนี้ก็ได้”
“ฉันทำเพราะอยากอยู่กับนาย ไม่ใช่เพราะอยากพิสูจน์อะไร”
คิมยิ้มทั้งน้ำตา “แล้วถ้าฉันต้องจากไปล่ะ นายจะทำยังไง?”
อาร์ตมองคิมตรง ๆ แล้วพูดอย่างมั่นคง
“ฉันจะตามนายไปทุกที่ ต่อให้โลกไม่ยอมรับฉัน ฉันก็ยังเลือกนายอยู่ดี”
// แสงสุดท้ายของใจ
ค่ำวันหนึ่ง อู่รถที่ทั้งคู่ช่วยกันสร้างเกิดไฟไหม้จากสายไฟที่ชำรุด
คิมรีบเข้าไปช่วยลูกค้าที่ยังติดอยู่ข้างใน
อาร์ตตะโกนสุดเสียง “คิม! อย่าเข้าไป!”
แต่คิมไม่ลังเล เขาวิ่งฝ่าควันเข้าไปช่วย และในที่สุดทุกคนก็ปลอดภัย
แต่ คิมกลับหมดสติจากการสูดควันมากเกินไป
อาร์ตอุ้มเขาออกมาด้วยมือที่สั่นเทา
“คิม! ตื่นสิ อย่าทิ้งฉันไว้อย่างนี้นะ!”
เสียงไซเรนรถพยาบาลดังขึ้น แต่ในตอนนั้น อาร์ตรู้แล้วว่า…
ไม่มีอะไรสำคัญเท่าชีวิตของคนตรงหน้าอีกแล้ว
// ปาฏิหาริย์ของความรัก
คิมฟื้นขึ้นมาในโรงพยาบาลหลังจากหมดสติไปเกือบสองวัน
สิ่งแรกที่เห็นคือใบหน้าอาร์ตที่นั่งเฝ้าอยู่ข้างเตียง ดวงตาแดงก่ำ
“นายร้องไห้เหรอ”
“ก็แน่สิ คิดว่าจะเสียคนสำคัญไปแล้ว…”
คิมยิ้มอ่อน “ฉันยังไม่ไปไหนหรอก ยังอยากอยู่ดูนายซ่อมรถต่ออีกหน่อย”
อาร์ตหัวเราะทั้งน้ำตา
“งั้นฉันจะสร้างอู่ใหม่กับนาย คราวนี้ไม่ใช่เพื่อพิสูจน์ใคร แต่เพื่อชีวิตของเรา”
//บ้านหลังเล็กของสองหัวใจ
หนึ่งปีผ่านไป
ที่ข้างถนนสายเดิม มีอู่รถเล็ก ๆ ป้ายชื่อเขียนว่า
> “Art & Kim Garage”
เสียงหัวเราะดังขึ้นแทบทุกวัน
อาร์ตกับคิมทำงานเคียงข้างกัน — คนหนึ่งยังคงหล่อเนี้ยบ แต่เต็มไปด้วยรอยเปื้อนน้ำมัน
อีกคนยังคงยิ้มอบอุ่นเหมือนวันแรกที่เจอกัน
เย็นวันหนึ่ง ขณะที่พระอาทิตย์กำลังตกดิน
อาร์ตยื่นกล่องเล็ก ๆ ให้คิม
“เปิดดูสิ”
ข้างในคือแหวนเงินเรียบ ๆ วงหนึ่ง
“นายกำลังจะขอฉันแต่งงานเหรอ” คิมถามยิ้ม ๆ
“ไม่รู้จะเรียกแบบนั้นได้ไหม... แต่ฉันอยากอยู่กับนายตลอดไป”
คิมหัวเราะเบา ๆ แล้วสวมแหวนให้อาร์ตกลับ
“ฉันก็เหมือนกัน นายไม่ใช่คุณชายอีกแล้ว... แต่เป็นคนที่ฉันรักที่สุด”
อาร์ตกอดคิมแน่น ท่ามกลางแสงสุดท้ายของวัน
พระอาทิตย์ค่อย ๆ ลับขอบฟ้า — เหมือนโลกกำลังยิ้มให้พวกเขา
> 💬 "เพราะความรักจริง... ไม่ต้องการฐานะหรือคำยอมรับจากใคร
แค่หัวใจสองดวง ที่เลือกกัน... ก็พอแล้ว"
“เมื่อคนรวยมารักคนจน”
(จบค้าบ อยากให้ต่อภาค2บอกได้น้าา)
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
