เกิดใหม่ในตระกูลซากามากิ
1.
// การกระทำ
!! ตกใจ ตะคอก ตะโกน
? ถาม
... เงียบ เงียบสักพักตอนคุย
~ ลากเสียงยาว
ในพื้นที่สีขาวโพลน มีชายผู้คนนึงนั่งดูหนังสือพร้อมใช้ปากกาขนนกขีดเส้นทับตัวหนังสือ(?)
พระเจ้า(?)
เหตุใดจึงมีผู้ที่มีชื่อซ้ำ
พระเจ้า(?)
ปล่อยไปก่อนแล้วกัน..
เสียงพลิกกระดาษดังขึ้นก่อนจะมีเสียงปากกาขีดเขียนดังตาม
นางฟ้า
ท่านกำลังขีดผิดชื่อเจ้าค่ะ
เมื่อพระเจ้าได้ยินเช่นนั้นจึงก้มลงมองสมุดในมือ
นางฟ้า
ท่านขีดชื่อผู้ใดรึเจ้าคะ?
นางฟ้า
ข้าขอตัวเจ้าค่ะ พอดีมีท่านเทพธิดาเรียก
พระเจ้า(?)
เจ้าหยุดเลยนะ!!
แม้พระเจ้าจะพูดเช่นนั้นแต่ก็ไม่ทันเสียงแล้ว นางฟ้าตัวน้อยได้หายตัวไปเหลือไว้เพียงผงนางฟ้าสีทอง
ไม่นานนักก็มีร่างกายของเด็กสาวยืนอยู่ตรงหน้า เด็กสาวมีสีหน้ามึนงงพร้อมมองไปมารอบๆ
มิโกะ(ชิเอกะชาติก่อน)
ที่นี่..
พระเจ้า(?)
โลกแห่งการพิพากษา
มิโกะ(ชิเอกะชาติก่อน)
หมายความว่า..
มิโกะ(ชิเอกะชาติก่อน)
ทำไมล่ะคะ?
พระเจ้า(?)
เรื่องนี้ข้าต้องขออภัย
พระเจ้า(?)
มันคือความผิดพลาดของข้าเอง
เด็กสาวขมวดคิ้วจนแทบจะเป็นปม ใบหน้าของเธอไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด
มิโกะ(ชิเอกะชาติก่อน)
แล้ว..
พระเจ้า(?)
ข..ข้าจะให้เจ้าไปเกิดใหม่
พระเจ้า(?)
เจ้าสามารถขอพรจากข้าได้หากเจ้าต้องการ
มิโกะ(ชิเอกะชาติก่อน)
//หลับตาลง
มิโกะ(ชิเอกะชาติก่อน)
ถ้าเป็นแบบนั้น
มิโกะ(ชิเอกะชาติก่อน)
ขอไปเกิดในโลกอนิเมะได้ไหมคะ?
พระเจ้า(?)
ได้สิ หากเจ้าต้องการ
มิโกะ(ชิเอกะชาติก่อน)
นี่นับเป็น1ในการขอพรไหมคะ
พระเจ้า(?)
ไม่ ข้าถือว่าอนุญาติ
มิโกะ(ชิเอกะชาติก่อน)
ถ้างั้น
มิโกะ(ชิเอกะชาติก่อน)
ขอไปเกิดใหม่ในโลกของ รักซาดิสม์ของเหล่าแวมไพร์ค่ะ
มิโกะ(ชิเอกะชาติก่อน)
พรสามารถขอได้กี่ข้อคะ?
มิโกะ(ชิเอกะชาติก่อน)
ถ้างั้น
มิโกะ(ชิเอกะชาติก่อน)
ข้อแรก ขอให้เกิดใหม่ในตระกูลซากามากิ
มิโกะ(ชิเอกะชาติก่อน)
ข้อ2 ขอเป็นน้องสาวคนเล็กคนเดียวของตระกูล
มิโกะ(ชิเอกะชาติก่อน)
ข้อ3 ขอให้หนูแข็งแรง
มิโกะ(ชิเอกะชาติก่อน)
ข้อ4 ขอให้โชคดี
มิโกะ(ชิเอกะชาติก่อน)
ข้อ5 ขอให้ตัวหนูเป็นผู้ที่ถูกรัก
มิโกะ(ชิเอกะชาติก่อน)
และข้อหกข้อสุดท้าย ขอให้หนูเป็นแวมไพร์ที่สามารถใช้ความสามารถของวีร่าได้ทุกอย่าง และไม่ว่าจะเอกลักษณ์ใดของวีร่าหนูจะมีมันทุกอย่าง
มิโกะ(ชิเอกะชาติก่อน)
เอาแค่นี้ค่ะ
พระเจ้า(?)
เช่นนั้นก็ไปเถอะ
พระเจ้า(?)
เพียงแค่เจ้าเดินเข้าประตูบานนั้น เจ้าก็จะได้เกิดใหม่
ไม่นานนักก็มีประตูสีดำตามขอบประตูมีลวดลายสีทอง
มิโกะ(ชิเอกะชาติก่อน)
อ๋อจริงสิ..อย่าทำผิดบ่อยนักนะคะ
เด็กสาวหันมายิ้มให้ก่อนจะก้าวเท้าเดินเข้าไปในประตู เมื่อประตูปิดลง ประตูก็ค่อยๆหายไป
ชายหนุ่มส่ายหน้าไปมาเล็กน้อยก่อนจะกลับมาทำงานของตนต่อ
เมื่อเด็กสาวก้าวเข้าสู่ประตู เด็กสาวก็ได้มาเกิดใหม่สมใจหวัง เธออายุน้อยที่สุดในตระกูล ด้วยหน้าตาที่งดงาม นิสัยที่อ่อนโยน อีกทั้งเธอเป็นเด็กสาวเพียงคนเดียวในตระกูล เธอจึงถูกรักและถูกตามใจ เวลาต่างๆล่วงเลยไป 15 ปี
วันนี้ก็เป็นวันปกติ(?)เหมือนทุกวัน
เสียงส้นรองเท้ากระทบพื้น เสียงการเดินไม่ได้เบา แต่ก็ไม่ได้ดังเท่าไหร่นัก
เสียงเดินหยุดลงที่โซฟาริมหน้าต่าง
เด็กสาวยื่นนิ้วมือไปจิ้มแก้มผู้ที่นอนอยู่บนโซฟาสีเขียว
ฮายาโตะ ซากามากิ
ทำอะไร ชิเอกิ
ชายหนุ่มลืมตาขึ้นก่อนจะจับไปที่นิ้วของเด็กสาวอย่างเบามือ
ชิเอกะ ซากามากิ
อยากนอนค่ะ
ฮายาโตะ ซากามากิ
//ลุกขึ้นยืน
ชิเอกะ ซากามากิ
ขอบคุณค่ะ ท่านพี่ฮายาโตะ
เด็กสาวส่งยิ้มหวานให้ฮายาโตะ
ชายหนุ่มยืนมองเด็กสาวสักพักก่อนจะเดินออกไป
ไม่นานนักฝนก็ตก เสียงฟ้าร้อง ดังขึ้นไม่ขาดสาย
“มีใครอยู่ไหมคะ?” เสียงหวานของหญิงสาวดังขึ้น
“แปลกจัง ไม่ได้บอกว่าเราจะมาวันนี้มั๊งเนี่ย” เสียงบ่นงุบงิบดังขึ้น พร้อมเสียงเดินและเสียงลากกระเป๋า
“ขอโทษค่า!” เสียงหวานของหญิงสาวพูดดังขึ้น
เสียงเดินของหญิงสาวเดินเข้ามาใกล้โซฟา
“คือว่า..ขอโทษค่ะ” หญิงสาวใช้มือจับที่แขนของเด็กสาวที่นอนอยู่
“เย็นจัง..เป็นอะไรไหมคะ” หญิงสาวใช้หูเอียงมาซบที่อกของเด็กสาว
“ไม่มีชีพจร แย่แล้ว ต้องเรียกรถพยาบาล” เมื่อพูดจบหญิงสาวก็ควานหาโทรศัพท์มือถือในกระเป๋า
ฮายาโตะ ซากามากิ
มาโวยวายอะไรในบ้านคนอื่น
ฮายาโตะ คว้าโทรศัพท์หญิงสาวตรงหน้า เมื่อหญิงสาวหันมามองหน้าเค้าก่อนจะมองผ้าห่มในมืออีกฝ่าย
“ช่วยคืนมาด้วยค่ะ เด็กคนนี้หัวใจไม่เต้น ต้องเรียกรถพยาบาล” หญิงสาวพูดพร้อมแบมือ
ฮายาโตะ ซากามากิ
เธอคิดว่าเด็กคนนี้เป็นใครกัน
“ค..คือ” เสียงหญิงสาวสั่นเครือเล็กน้อย
เด็กสาว ลืมตาตื่นขึ้นพร้อมบิดขี้เกียจ
“อ๊ะ ยังไม่ตาย” หญิงสาวหันมามองด้านหลังตน
เรย์จิ ซากามากิ
ทำอะไรอยู่ครับ
เรย์จิ ซากามากิ
ตรงนี้มันทางเข้าครับ เป็นสถานที่เอาไว้รับแขก
เรย์จิ ซากามากิ
กรุณาอย่าเสียงดังด้วยครับ
ชิเอกะ ซากามากิ
ท่านพี่เรย์~
ฮายาโตะ ซากามากิ
น่าเบื่อชะมัด
ฮายาโตะ ซากามากิ
เอาไป//คืนโทรศัพท์ให้หญิงสาว
เรย์จิ ซากามากิ
คุณคือ//มองหญิงสาว
โคโมริ ยุย
คุณพ่อบอกว่าให้มาอยู่ที่นี่ค่ะ
เรย์จิ ซากามากิ
ไม่เคยได้ยินเลยนะครับ
เรย์จิ ซากามากิ
ฮายาโตะ หมายความว่าไงครับ
ฮายาโตะ ซากามากิ
ห๊ะ ฉันจะไปรู้หรอ
ฮายาโตะ ซากามากิ
แต่ว่ายัยไม่กระดาน เธอไม่ได้พูดเรื่องนั้นเลยนะ
โคโมริ ยุย
ก็อยู่ๆนานก็พุ่งเข้ามาหาฉันนี่นา!
โคโมริ ยุย
อีกอย่างไม้กระดาน นั่นหมายถึงฉันงั้นหรอ
ชิเอกะ ซากามากิ
เสียง..ดัง
เรย์จิ ซากามากิ
ไปคุยกันที่อื่นกันเถอะครับ
เรย์จิ ซากามากิ
ฝากสัมภาระด้วยนะ
โคโมริ ยุย
เอะ..เอ๋//หันไปมองด้านซ้าย
พ่อบ้านลากกระเป๋าออกไปเงียบๆ
เด็กสาวถอนหายใจก่อนจะลุงขึ้นนั่ง
ชิเอกะ ซากามากิ
ไม่ต้องนงต้องนอนมันแล้ว
ชิเอกะ ซากามากิ
ไปกันค่ะ ท่านพี่ฮายาโตะ
เรย์จิ ซากามากิ
ก่อนอื่นก็ตามมารยาท ขอฟังเรื่องจากคุณที่บุกรุกเข้ามาก่อนนะครับ
โคโมริ ยุย
เอ่อ..คือ คือว่า
ยุยนังพูดไม่จบก็มีเสียงหัวเราะของชายหนุ่มดังขึ้นจากบนบันได
ไรโตะ ซากามากิ
ในที่แบบนี้มีมนุษย์ผู้หญิงด้วยหรอเนี่ย
ไรโตะ ซากามากิ
ทั้งหวานและหอมจริงๆ
คานาโตะ ซากามากิ
ให้ผมเลียบ้างสิครับ
ยุยใช้มือทั้งสองข้างปิดแก้ม
เสียงวางแก้วชาลงบนจานรองดังขึ้น
ชิเอกะ ซากามากิ
มารยาทไปไหนหมดคะ
เสียงหวานของชิเอกะดังขึ้น เธอปรายตามองไปยังพี่ทั้งสองคนของเธอ
ไรโตะ ซากามากิ
ก็เห็นของอร่อย ก็ต้องรีบลองชิมสิ~
ชิเอกะ ซากามากิ
อยากตายหรอคะ
ชิเอกะพูดด้วยน้ำเสียงหวาน แม้ดวงตาของเธอจะแสดงความโกรธอย่างเห็นได้ชัด
คานาโตะ ซากามากิ
เท็ดดี้ มีคนโดนดุด้วยล่ะ//คุยกับตุ๊กตาในมือ
ชิเอกะ ซากามากิ
หุบปากเถอะค่ะ ท่านพี่คานาโตะ
เมื่อชิเอกะพูดจบก็ยกชาขึ้นมาจิบอีกครั้ง
ยุยมองชิเอกะด้วยสายตาหลงไหล ใบหน้าที่งดงาม เส้นผมสีทองปลิวไสวพร้อมท่าทางที่สง่างามของเธอราวกับคุณหนูที่ถูกสอนมาอย่างดี
ฮายาโตะ ซากามากิ
//ปรายตามอง ไรโตะ และ คานาตะ
ซุบารุ ซากามากิ
ก็นึกว่าทำไม เหม็นกลิ่นมนุษย์
ซุบารุ ซากามากิ
จะชดใช้เวลานอนอันล้ำค่าให้ฉันยังไง
โคโมริ ยุย
ข..เข้ามาจากทางไหนหรอคะ
ซุบารุ ซากามากิ
ฉันเป็นฝ่ายถามก่อนนะ
เสียงต่อยกำแพลงดังขึ้น กำแพงที่ถูกต่อยแตกเป็นรู
เรย์จิ ซากามากิ
มีใครเคยได้ยินไหมครับ ว่าตั้งแต่นี้ต้องอาศัยอยู่กับคนคนนี้
โคโมริ ยุย
คือว่า //ลุกขึ้นยืน
โคโมริ ยุย
คิดว่ามีการเข้าใจผิดอะไร ขอตัวก่อนนะคะ//กำลังจะเดินออก
เรย์จิ ซากามากิ
รอเดี๋ยวก่อน
เรย์จิ ซากามากิ
ตอนนี้พวกเรากำลังตรวจสอบกันอยู่ครับ
เรย์จิ ซากามากิ
ไม่คิดว่าการออกไปตอนนี้มันจะเสียมารยาทหรอครับ
ชู ซากามากิ
เธอคือผู้หญิงที่เจ้านั่นพูดถึงอย่างงั้นหรอ
ชายหนุ่มผมสีส้มนอนอยู่บนโซฟาใกล้ๆเอ่ยขึ้น
ฮายาโตะ ซากามากิ
นายรู้เรื่องเกี่ยวกับยายนี่งั้นหรอ
คานาโตะ ซากามากิ
ไม่ใช่ก็นะสิครับ อธิบายให้ชัดๆหน่อยสิ
ชู ซากามากิ
เจ้านั่นน่ะ ก่อนหน้านี้ติดต่อมาว่า จะมีแขกมาจากสมาคมให้ดูแลดีๆด้วยนะ
ฮายาโตะ ซากามากิ
หมายความว่ายัยไม้กระดาน เป็นว่าที่เจ้าสาวงั้นหรอ?
คานาโตะ ซากามากิ
เป็นอย่างนั้นเองหรอครับ
ไรโตะ ซากามากิ
อืม~ ว่าที่เจ้าสาวงั้นหรอ
ไรโตะ ซากามากิ
เครื่องสังเวยมากกว่ามั๊ง
ชู ซากามากิ
แล้วก็บอกด้วยง่าห้ามฆ่าทิ้งน่ะ
ไรโตะ ซากามากิ
ถ้างั้นคงจะได้คบกับเด็กคนไปอีกนานเลยสินะ
เรย์จิ ซากามากิ
รู้สึกจะไม่ใช่การเข้าใจผิดนะครับ
เรย์จิ ซากามากิ
จะแนะนำให้รู้จักนะ
เรย์จิ ซากามากิ
คนที่อยู่ตรงนั้น//ชี้โซฟาสีน้ำตาล
เรย์จิ ซากามากิ
พี่คนโต ชู
เรย์จิ ซากามากิ
ผมคือพี่รอง เรย์จิ
เรย์จิ ซากามากิ
แฝดสาม อายาโตะ
ฮายาโตะ ซากามากิ
คราวหน้าไม่ปล่อยให้หนีแน่
คานาโตะ ซากามากิ
ไว้ให้มาชิมอีกนะครับ//กอดตุ๊กตาแน่น
ไรโตะ ซากามากิ
ฝากตัวด้วยนะบิทจัง
ไคโตะขยิบตาให้หญิงสาวเล็กน้อยพร้อมพูดด้วยน้ำเสียงขี้เล่น
เรย์จิ ซากามากิ
น้องชายคนเล็ก ซุบารุ
ซุบารุ ซากามากิ
ชิ..น่ารำคาญ
เรย์จิ ซากามากิ
และหัวใจของพวกเราน้องสาวคนเล็กคนเดียวของบ้าน
เรย์จิ ซากามากิ
ชิเอกะครับ
ชิเอกะ ซากามากิ
ซากามากิ ชิเอกะ อายุ15ปีค่ะ จะเรียกชิกะ หรือเอกะ ก็ได้ค่ะฝากตัวด้วยนะคะ//ยิ้มอ่อน
โคโมริ ยุย
คือว่า...น่าจะเข้าใจอะไรผิด
โคโมริ ยุย
เรื่องเจ้าสาวอะไรนั่นฉันไม่เคยได้ยินเลยนะคะ
โคโมริ ยุย
ฉัน..จะไปโทรหาพ่อ
ฮายาโตะ ซากามากิ
//ชูมือถือของยุย
โคโมริ ยุย
อ๊ะ!? โทรศัพท์ของฉัน
ฮายาโตะ ซากามากิ
เอาไงดีนะ
โคโมริ ยุย
//เข้ามาแย่งมือถือจากฮายาโตะ
โคโมริ ยุย
คืนมานะ ขอร้องล่ะ
ซุบารุ ซากามากิ
//เข้ามาหยิบมือถือของยุยไปจากมือฮายาโตะ
ซุบารุ ซากามากิ
//เอามือถือยุยให้ชิเอกะ
ชิเอกะ ซากามากิ
ขอยึดนะคะ ฉันจะคืนให้เมื่อออกไปข้างนอกเท่านั่น
ไรโตะ ซากามากิ
พวกเราต้องสนิทกันเยอะๆ
ไรโตะ ซากามากิ
เพราะฉะนั้นโทรศัพท์อะไรนั่นไม่จำเป็นหรอก เนอะ
คานาโตะ ซากามากิ
ผมท้องว่างมาตั้งแต่เมื่อกี๊นี้แล้วนะครับ
ไรโตะ ซากามากิ
มีกลิ่นน่าอร่อยจริงๆเลยนะ
โคโมริ ยุย
อ๊ะ!? //พลักทั้งสองคนและหันหลังวิ่ง
โคโมริ ยุย
อ่ะ..//มองที่หัวเข้าตัวเอง
แรงกระแทกจากตอนล้มทำให้หัวเข่าขอฃหญิงสาวถลอกจนมีเลือดไหล
โคโมริ ยุย
เอ๊ะ!//เงยหน้ามอง
ทุกคนภายในห้องจ้องมองมาที่ยุย ดวงตาสีแดงเรืองแสงพร้อมเขี้ยวที่แหลมคม ผิวขาวซีด
โคโมริ ยุย
อะ..เอานี่ไปกินซะ //หยิบสร้ายไม้กางเขนออกมาจากกระเป๋ากางเกง
ชิเอกะ ซากามากิ
อุ๊บ..//กลั้นขำ
ซุบารุ ซากามากิ
หัวเราะอะไรยัยตัวเล็ก
เรย์จิ ซากามากิ
ให้ตายสิ//นั่งลงบนโซฟา
ชิเอกะ ซากามากิ
ก็มันขำนี่นา
ชิเอกะลุกขึ้นยืนเต็มส่วนสูงและค่อยๆเดินเข้ามาใกล้ยุย
โคโมริ ยุย
อ..อย่าเข้ามานะ
ชิเอกะหยุดยืนตรงหน้าหญิงสาวพร้อมใช้มือข้างซ้ายกดไหล่ยุย ทำให้เธอขยับตัวไม่ได้ มือข้างขวาเธอกำไปที่ไม้กางเขนจนมันแตกคามือ
ชิเอกะ ซากามากิ
แวมไพร์แพ้กระเทียม หรือแพ้แสงแดดอย่างนั้นหรอ..
ชิเอกะ ซากามากิ
เรื่องเล่าที่มนุษย์สร้างขึ้นมาคิดว่าจะได้ผลกับพวกเราหรอคะ?
ชิเอกะ ซากามากิ
นั่นก็แค่กุศโลบายอันแสนโง่เขลาของมนุษย์เท่านั้น
ชิเอกะ ซากามากิ
ช่าง..น่าเอ็นดูจังเลยนะคะ
เส้นผมสีทองนุ่มสวย ดวงตาสีฟ้าแสนน่าหลงไหลของชิเอกะจ้องไปที่ตาของยุย กลิ่นหอมเป็นเอกกลักษณ์ของดอกไฮยาซินทำให้ยุยลืมความกังวลก่อนหน้านี้ไปสักพัก
โคโมริ ยุย
สวย..จัง//ยกมือขึ้นมาจับหน้าของชิเอกะ
ชู ซากามากิ
นี่ ยัยหนู เก็บกลิ่นของเธอซะ
เมื่อชิเอกะพูดจบก็ก้มตัวไปดมที่ซอกคอของยุยก่อนจะเอ่ยข้างหูอีกฝ่ายเสียงเบา
ชิเอกะ ซากามากิ
ขอทานได้ไหมคะ
ยุยที่ตกอยู่ภายใต้มนสะกด เมื่อได้ยินน้ำเสียงที่แสนน่าหลงไหลของชิเอกะ ก็ตอบรับอีกฝ่ายโดยไม่ลังเล
ชิเอกะอ้าปากและใช้เคี้ยวกัดลงไปที่คอของอีกฝ่ายก่อนจะดูดเลือด ความอุ่นของโลหิตไหลเข้าคอ ดวงตาของหญิงสาวกลายเป็นสีแดงสดราวกับดอกฮิกันบานะ ทุกการกระทำของเธออยู่ในสายตาพี่ๆ แต่ไม่มีใครห้ามเธอสักคน
ไม่นานนักชิเอกะก็ถอนเขี้ยวของตนออก เธอหันไปมองพี่ๆที่อยู่ด้านหลังและเลียปาก
ชิเอกะ ซากามากิ
อร่อยชะมัด
ชิเอกะ ซากามากิ
แต่เสียดาย มนุษย์..อ่อนแอ
อาการการเสียเลือดมากของยุยทำให้เธออ่อนเพลียและสลบ
ชิเอกะ ซากามากิ
ขออนุญาตนะ ฮึบ!!
ชิเอกะช้อนตัวอุ้มยุย ก่อนจะพายุยไปนอนที่ห้องที่ถูดจัดเอาไว้
เมื่อส่งยุยนอนและทำแผลให้เธอแล้วชิเอกะก็เดินไปที่ห้องนอนของตน
ไม่นานนักข้างนอกก็มีเสียงดังเอะอะโวยวาย ชิเอกะที่อยู่ในห้องจึงเดินออกมาดู เมื่อเธอถามพี่ๆ เธอก็ได้รู้ว่ายุยหายตัวไป
เมื่อชิเอกะได้ยินเช่นนั้นจึงเดินไปยังห้องที่ถูกล็อกเอาไว้
ประตูที่เคยถูกล็อกไว้แน่นหนาบัดนี้ประตูถูกเปิดออกแล้ว
ชิเอกะ ซากามากิ
//ผลักประตู
เมื่อประตูเปิดออกก็เห็นร่างบางของหญิงสาวที่นั่งอ่านหนังสือเล่มเล็กบนพื้น
เรย์จิ ซากามากิ
ไม่นึกเลยว่าจะเข้ามาที่นี่ได้
เรย์จิ ซากามากิ
ห้องนี้เป็นห้องปิดตายที่ไม่มีใครสามารถเข้ามาได้นะครับ
เรย์จิ ซากามากิ
ต้องหากุญแจมาใหม่อีกแล้วสินะครับเนี่ย
ไรโตะ ซากามากิ
จริงๆเลยเข้ามาได้ยังไงกันนะ
ชิเอกะ ซากามากิ
พาเธอไปที่ห้องก่อนเถอะค่ะ
ชิเอกะ ซากามากิ
อยู่ที่นี่มัน..
ชิเอกะ ซากามากิ
หนาว//มองหน้าต่าง
เงาหญิงสาวปริศนากระโดดลงจากระเบียง
คานาโตะ ซากามากิ
เป็นเหยื่อก็ควรอยู่นิ่งๆสิครับ
โคโมริ ยุย
ฉ..ฉันไม่ใช่เหยื่อนะ
ซุบารุ ซากามากิ
พึมพำอยู่ได้น่ารำคาญ!
ไรโตะ ซากามากิ
อ่าา~ โถ่~ ซุบารุคุงอีกแล้วนะ
ชิเอกะ ซากามากิ
//จับไปที่ใบหน้าของยุยก่อนจะจับหันมามองตน
ชิเอกะ ซากามากิ
ไปกันเถอะ//ยิ้ม
ชิเอกะพยุงตัวของยุยให้ยืนขึ้นพายในมือของยุยมีสมุดโน้ตเล่มเล็กอยู่ ชิเอกะไม่ได้สนใจอะไรนักและเดินออกจากห้องโดยไม่สนใจสายตาของคนอื่นในห้อง
ชิเอกะ ซากามากิ
นอนเถอะค่ะ ช่วงค่ำเรามีเรียน
ชิเอกะ ซากามากิ
อืม//พยักหน้า
ชิเอกะ ซากามากิ
เรื่องชุดเดี๋ยวฉันให้คนเอามาให้
ชิเอกะ ซากามากิ
ตอนนี้เธอก็นอนไปก่อนเถอะ
ยุยหลับตาลงนอน เมื่อชิเอกะเห็นว่าอีกฝ่ายนอนแล้วจึงกลับไปที่ห้องของตนเอง และเข้าสู่ห้วงนิทรา
ปล.มนต์สะกดของวีร่าสามารถใช้กับเพศเดียวกันได้ หากอีกฝ่ายรู้สึกดีกับวีร่า และโลหิตของวีร่าสามารถใช้เป็นยาหรือพิษก็ได้ แล้วแต่ความต้องการของวีร่าผู้ให้เลือด(อันนี้คือที่เคยอ่านมาจากที่ไหนสักที)
ปล2. ดอกไฮยาซินเป็นดอกไม้มีพิษ โดยเฉพาะส่วนหัวที่มีเกสรดอกไม้
2.
ชิเอกะลุกขึ้นนั่งแม้ยังไม่ลืมตา
ชิเอกะ ซากามากิ
ถึงเวลาแล้วหรอ~
ชิเอกะ ซากามากิ
งั้นหนูไปเตรียมตัวก่อน
ชิเอกะ ซากามากิ
เดี๋ยวตามลงไปข้างล่าง
ชูเดินออกไปจากห้องของชิเอกะ
ชิเอกะเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่ออาบน้ำแต่งตัว
ไม่นานนักชิเอกะที่อาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็เดินลงไปรวมกับพี่ของตน
ชิเอกะ ซากามากิ
//มองยุยที่ที่ยืนอยู่ข้างๆฮายาโตะ
ฮายาโตะ ซากามากิ
มาแล้วหรอ
ชิเอกะ ซากามากิ
เห็นไหมล่ะคะ?
ฮายาโตะ ซากามากิ
กวนประสาทนักนะ
ชิเอกะ ซากามากิ
เสื้อผ้าใส่พอดีตัวไหมคะ//มองยุย
โคโมริ ยุย
อะ..อื้ม ไซส์กำลังพอดีเลยล่ะ
โคโมริ ยุย
ว่าแต่ รู้ไซส์ชุดของฉันได้ยังไงหรอ
ชิเอกะ ซากามากิ
คุณพ่อของเธอบอกมาน่ะ
เรย์จิ ซากามากิ
เราต้องไปกันแล้วครับ
ชิเอกะ ซากามากิ
งั้นไปกันเถอะ
เมื่อชิเอกะพูดจบทุกคนก็ก้าวเท้าเดินไปยังรถลีมูซีนคันหรูสีดำที่จอดรออยู่หน้าบ้าน
ทุกคนค่อยๆทยอยกันเดินขึ้นรถโดยที่มีชิเอกะขึ้นคนสุดท้าย
ชิเอกะ ซากามากิ
//ยื่นโทรศัพท์ให้ยุยคืน
โคโมริ ยุย
ขอบคุณนะ//รับมา
ชิเอกะ ซากามากิ
//มองออกไปด้านนอก
โคโมริ ยุย
//มองชุดของตัวเองสลับกะบชุดของชิเอกะ
โคโมริ ยุย
ว่าแต่ ทุกคนเป็นพี่น้องกันหมดเลยใช่ไหมนะ
โคโมริ ยุย
ดูไม่เหมือนกันเลย
ยุยมองทุกคนที่อยู่ในรถและคิดในใจ
ฮายาโตะ ซากามากิ
คิดอะไรอยู่น่ะ ยัยไม้กระดาน
ชิเอกะ ซากามากิ
//หันมามองฮายาโตะ
ชิเอกะ ซากามากิ
ท่านพี่ฮายาโตะคะ
ฮายาโตะ ซากามากิ
อะไรยัยจิ๋ว
ชิเอกะ ซากามากิ
ตั้งแต่เมื่อกี้แล้วนะคะ
ชิเอกะ ซากามากิ
เรียกแต่ไม้กระดาน
ชิเอกะ ซากามากิ
คนเค้ามีชื่อนะ
ฮายาโตะ ซากามากิ
นี่! ยัยไม้กระดาน ไม่ชอบงั้นหรอ
โคโมริ ยุย
แน่นอนว่าไม่ชอบค่ะ
ฮายาโตะ ซากามากิ
นี่เธอคิดจะขัดขืนฉันงั้นหรอ!
ฮายาโตะ ซากามากิ
//อ้าปากจะกัดคอ
เรย์จิ ซากามากิ
ก่อนหน้านี้ผมบอกไปหลายครั้งแล้วนะครับ ว่าถ้าจะทำเรื่องแบบนั้น ให้ไปทำที่ห้องตัวเองซะ
ฮายาโตะ ซากามากิ
เหอะ//ขยับตัวออก
เรย์จิ ซากามากิ
เธอดื่มนั่นสิ//ชี้ไปที่กล่องน้ำที่วางอยู่ข้างๆตัวยุย
เรย์จิ ซากามากิ
น้ำCranberry100%
เรย์จิ ซากามากิ
เหมาะที่สุดกับโรคโลหิตจาง
เรย์จิ ซากามากิ
ไม่ต้องขอบคุณหรอกครับ
เรย์จิ ซากามากิ
คุณต้องจะไม่ขึ้นใจว่าเป็นเหยื่อของพวกเราทุกคน
เรย์จิ ซากามากิ
และจะต้องดื่มมันทุกวันครับ
คานาโตะ ซากามากิ
ตัวสั่นไปหมดเลยนะครับเท็ดดี้
แม้ปากของคานาโตะจะพูดกับตุ๊กตาหมีที่อยู่ในมือแต่ดวงตาสีม่วงซีดก็จ้องมองมามที่ยุยอย่างไม่ละสายตา
คานาโตะ ซากามากิ
พอมนุษย์เกิดความหวาดกลัว จะเกิดอาการแบบนี้ล่ะ
คานาโตะ ซากามากิ
น่าสนุกดีเพราะงั้นดูไว้นะ
คานาโตะยิ้มออกมาอย่างน่าขนลุกพร้อมพลิกตัวของตุ๊กตาหมีหันไปทางยุย
ชิเอกะ ซากามากิ
//มองออกไปนอกกระจก
คานาโตะ ซากามากิ
ทำไมถึงถอนหายใจแบบนั้นล่ะครับ
ชิเอกะ ซากามากิ
ไม่มีอะไรค่ะ
ชิเอกะ ซากามากิ
//หลับตาลง
ชิเอกะ ซากามากิ
ถ้าถึงแล้วปลุกด้วยนะคะ
เมื่อจบเสียงของชิเอกะบรรยากาศในรถก็เงียบลงอย่างเห็นได้ชัด
ไร้เสียงพูดคุยหยอกล้อ ไร้การสบตา บางคนเล่นโทรศัพท์มือถือ บางคนก็อ่านหนังสือ บางคนก็หลับตาฟังเพลงหรือไม่ก็เหม่อมองไปด้านนอก
โรงเรียนมัธยมเรียวเทย์กะคุอิน
รถลีมูซีนหรูจอดนิ่งสนิทหน้าโรงเรียน เมื่อคนขับรถเปิดประตูหนุ่มจึงค่อยๆก้าวลงจากรถทีละคน เหลือเพียงชูที่กำลังปลุกชิเอกะ
เรย์จิ ซากามากิ
เอกะยังไม่ตื่นอีกหรอครับชู
ชู ซากามากิ
แกจะปลุกเองไหมล่ะ
เรย์จิ ซากามากิ
ผมไม่ติดนะครับ
ชู ซากามากิ
งั้นก็มาปลุกซะสิ
เรย์จิเดินขึ้นรถและนั่งลงข้างๆชิเอกะ
เรย์จิ ซากามากิ
ถึงโรงเรียนแล้วนะครับ
ชู ซากามากิ
แกก็ปลุกไม่ได้เหมือนกันนั่นแหละ
เรย์จิ ซากามากิ
ช่วยไม่ได้สินะครับ
เรย์จิค่อยๆช้อนตัวเธอขึ้นอย่างเบามือ
ชู ซากามากิ
สุดท้ายก็ต้องอุ้มสินะ
แม้ปากของชูจะบ่นแต่เค้าก็หยิบกระเป๋าของชิเอกะและเรย์จิมาถือไว้และเดินตามเรย์จิไป
เรย์จิ ซากามากิ
จริงสิ เธอน่ะ อยู่ห้องเดียวกับฮายาโตะและคานาโตะนะครับ เดินตามพวกเค้าไปได้เลย
เรย์จิ ซากามากิ
การไม่ให้ถูกจับได้คือการไม่แสดงออกมากเกินไป
เรย์จิ ซากามากิ
โอเคนะครับ
เรย์จิ ซากามากิ
ถ้างั้นแยกย้ายกันได้เลยครับ
เมื่อพูดจบทุกคนต่างแยกย้าย ไปยังห้องเรียนของตัวเอง เรย์จินั้นเดินไปส่งชิเอกะที่ห้องเรียนของเธอ โดยมีชูเดินตามไปด้วย
มุคามิ อาซึสะ
//มองคนที่พึ่งเข้ามาใหม่
ชู ซากามากิ
//มองอาซึสะด้วยสายตาไม่เป็นมิตร
มุคามิ อาซึสะ
//ยิ้มให้ชู แม้ดวงตาจะจ้องไปยังชิเอกะที่นอนอยู่ในอ้อมกอดเรย์จิ
เรย์จิ ซากามากิ
//วางชิเอกะลงบนเก้าอี้เบาๆ
เรย์จิ ซากามากิ
เอากระเป๋าของชิเอกะมาด้วยครับ
ชู ซากามากิ
//ยื่นกระเป๋าของชิเอกะให้เรย์จิ
เรย์จิ ซากามากิ
//รับกระเป๋าจากมือชูและวางกระเป๋าชิเอกะไว้ที่เก้าอี้ข้างๆ
เรย์จิ ซากามากิ
อย่าสร้างเรื่องครับ
ชู ซากามากิ
แต่ไอเวรนั่นจ้องชิเอกะตาไม่กระพริบเลยนะ
เรย์จิ ซากามากิ
ผมทราบและผมเห็นครับ ก็ถ้าหากว่าเค้ากล้าที่จะทำอะไรชิเอกะผมก็ไม่คิดจะปล่อยเหมือนกันครับ
แม้เรย์จิจะพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งสงบเหมือนปกติ แต่แววตาที่เค้าจ้องไปยังอาซึสะนั่นเต็มไปด้วยความอาฆาต
แต่มีหรือคอย่างอาซึสะจะกลัว อาซึสะยิ้มตอบกลับเรย์จิพร้อกับจ้องชิเอกะอย่างไม่ละสายตา ทำให้บรรยากาศในห้องอึดอัดขึ้นยิ่งกว่าเดิม
ไม่นานนักเสียงออดเริ่มเรียนก็ดังขึ้น
เรย์จิ ซากามากิ
กลับห้องกันเถอะครับชู
สิ้นเสียงเรย์จิและชูก็เดินออกจากห้องไป
มุคามิ อาซึสะ
//มองออกไปนอกหน้าต่าง
บรรยากาศในห้องเงียบสงัด ไร้เสยงพูดคุย บางคนก็คุยกันผ่านแชทจากมือถือ บางคนก็อ่านหนังสือไม่สนใจใคร ความเงียบสงบกลับมาเยือนห้องเรียนอีกครั้ง
ไม่นานนักก็มีก้อนหินถูกปาเข้ามาที่หน้าต่าง โชคดีที่ไม่มีใครได้รับบาดเจ็บ แต่เสียงดังของหน้าต่างที่แตกนั้นทำให้ชิเอกะตื่น
ชิเอกะ ซากามากิ
//บิดขี้เกียจ
ทุกคนต่างจับจ้องไปยังชิเอกะ
ชิเอกะ ซากามากิ
อรุณสวัสดิ์นะทุกคน~
ชิเอกะยิ้มออกมาอย่างเป็นมิตร
ชิเอกะ ซากามากิ
อื้ม//ยิ้ม
ดวงตาของชิเอกะสำรวจไปรอบห้อง และเมื่อเธอเจอก้อนหินที่ถูกปาเข้ามาก็ทำให้เธอหุบยิ้มทันที
ชิเอกะ ซากามากิ
ใครปาเข้ามาหรอ?
ชิเอกะมองไปรอบห้อง ทุกคนต่างส่ายหน้า ราวกับบอกว่าตัวเองไม่รู้
ชิเอกะเดินเข้าไปดูก้อนหินใกล้ๆ
ก้อนหินก้อนที่สองลอยเข้ามาทางหน้าต่างอีกครั้ง โชคดีที่ชิเอกะไหวตัวทันจึงกระโดดหลบทำให้ไม่ได้รับบาดเจ็บอะไร
ชิเอกะสบทออกมาด้วยความหงุดหงิด เธอเปิดหน้าต่างและมองดู สายตาของเธอเห็นชายหนุ่มคนนึ่งที่ใองมายังเธอและยิ้มออกมาก่อนจะกำลังวิ่งหนี
ชิเอกะ ซากามากิ
เจอตัวแล้ว
เมื่อพูดจบเธอจึงกระโดดออกจากหน้าต่างทำให้ผู้ที่เห็นต่างกรีดร้องออกมา และแน่นอนว่าพี่ๆของเธอเห็นตอนที่เธอร่วงลงพื้น
ชิเอกะลงพื้นอย่างสวยงาม เธอปัดกระโปรงเล็กน้อยก่อนจะรีบวิ่งไปหาคนที่เธอเห็นเมื่อสักครู่
ดวงตาสีฟ้าสวยบัดนี้กลายเป็นสีแดงฉาน ใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มราวกับได้ของเล่นชิ้นใหม่ และเขี้ยวเล็กแหลมคมเผยออกมาให้เห็นแบบไม่มีหลบซ่อน
？？？
//รีบวิ่งให้เร็วกว่าเดิม
เมื่อชิเอกะเห็นว่าอีกฝ่ายรีบวิ่งเธอก็ไม่ได้รีบตามราวกับจะให้อีกฝ่ายทิ้งระยะห่าง
ชิเอกะ ซากามากิ
แน่ใจหรอ? ว่าตัวเองหนีรอดแล้วน่ะ
ผิวขาวเนียน เขี้ยวแหลมคม ดวงตาสีแดงฉานที่จ้องเหยื่อราวกับเป็นของเล่น
ความตกใจสุดขีดทำให้ชายตรงหน้าช็อคจนสลบ
ชิเอกะ ซากามากิ
//ใช้นิ้วเขี่ย
ชิเอกะ ซากามากิ
//หันหลังกลับไปมองตามเสียง
ดวงตาสีแดงใสแป๋วจ้องไปยังพี่ชายของตน ใบหน้าขาวเนียนเอียงเล็กน้อยราวกับกำลังคิดว่าทำไมพี่ของตนจึงโกรธ
เรย์จิ ซากามากิ
ไม่ต้องมาคะเลย
เรย์จิ ซากามากิ
ทำไมถึงกระโดดออกมาจากหน้าต่างกันครับ
ชิเอกะ ซากามากิ
ก็ถ้าลงทางปกติหนูก็ไล่ตามไม่ทันสิ
ชิเอกะตอบด้วยท่าทางใสซื่อ
เรย์จิ ซากามากิ
แล้วบางเจ็บตรงไหนรึเปล่าครับ
ชิเอกะ ซากามากิ
ไม่มีค่ะ//ส่ายหัว
เรย์จิ ซากามากิ
พี่จะโทรให้คนมารับ
เรย์จิ ซากามากิ
กลับไปรอพวกพี่ที่บ้าน
ชิเอกะ ซากามากิ
ค่ะ//พยักหน้า
ชิเอกะ ซากามากิ
แล้ว มนุษย์คนนี้//มองคนที่สลบอยู่
เรย์จิ ซากามากิ
พี่จัดการเอง
ชิเอกะ ซากามากิ
รับทราบค่ะ
ไม่นานนักก็มีเสียงฝีเท้าดังขึ้น
“เป็นอะไรไหม” ทั้ง5คนถามพร้อมกัน
ชิเอกะ ซากามากิ
ไม่เป็นไรค่ะ สบายหายห่วง
ชู ซากามากิ
//ถอดเสื้อคลุมไปสวมให้ชิเอกะ
ด้วยความต่างของขนาดตัวรัหว่างชิเอกะและชูทำให้เสื้อคลุมของอีกฝ่ายคลุมตัวชิเอกะเกือบถึงหัวเข้า
ชิเอกะ ซากามากิ
อ๊ะ..ขอบคุณค่ะ~
ไม่นานนักก็มีรถลีมูซีนมาจอดตรงหน้าโรงเรียน ชิเอกะจึงเดินขึ้นรถ
รถค่อยๆขับออกไปจากโรงเรียน
ชิเอกะ ซากามากิ
กลับมาแล้วค่าา
ตัวประกอบหญิง
แม่บ้าน:ยินดีต้องรับกลับบ้านค่ะคุณหนู
ชิเอกะ ซากามากิ
//ถอดเสื้อคลุมของชูให้แม่บ้าน
ชิเอกะ ซากามากิ
เอาไปซักแล้วไอไปไว้ที่ห้องของท่านพี่ชูทีนะ
ชิเอกะเดินไปที่ห้องของตนและอาบน้ำนอนทันที
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
