กาลครั้งหนึ่งนานมาเเล้วมีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งไร้ซึ่งครอบครัว บ้าน เด็กคนนี้มีนามว่า
'เเอนนี่'
เด็นคนนี้มีจินตนาการที่ล้นเหลือเเอนนี่มักพูดคำว่า
"ไม่เป็นไร..ซักวันต้องมีคนมารับฉันไปเลี้ยง..."
เเอนนี่พูดเเบบนี้ทุกวันทุกเดือนทุกปีเเละในที่สุดสวรรค์ก็ทรงมอบเมตตาให้เเก่แอนนี่พอเเอนนี่เปิดตามาก็พบกับเเสงสว่างส่องระยิบระยับชวนปวดตาเเต่ทันใดนั้นก็มีคนรูปร่างสูงคล้ายผู้หญิง ใส่ชุดกระโปรงบานฟูฟ่องชวนหลงไหลเเละสร้อยที่ประดับอยู่ที่หญิงชราคนนั้นช่างสวยเปรียบเสมือนมหาสมุทรหญิงชราคนนั้นได้เอ่ยว่า
"มากับฉันเถอะเจ้าหนู...ฉันรู้ว่าเเกหิว"
"ค..คุณเป็นใคร!!?!"
ด้วยความที่เเอนนี่ตกใจจึงตะคอกออกไปใส่หญิงชราโดยไม่ได้ตั้งใจ
"ไม่ต้องตกใจไปหรอก..ฉันไม่ทำร้ายเเกหรอก"
หญิงชรายิ้มด้วยความยินดีถ้ามาจะอาศัยบ้านด้วยกัน
"ท..ท่านเเน่ใจหรอ ถ้าฉันไปก็คงเป็นได้เเค่เเม่บ้าน..."
เเอนนี่สลดใจ หญิงชราถามอีกครั้งว่า
"จะไปด้วยกันไหม"
เนื่องจากตัดสินไม่ได้เเอนนี่จึงตอบเเบบไม่เต็มใจ
"อ..โอเคค่ะ..."
"งั้นตามฉันมาเจ้าหนู"
หญิงชราพาเเอนนี่เดินไปที่บ้านของตนเเต่หารู้ไม่เเอนนี่กำลังจะไปลงนรกต่างหาก
ณ บ้านของหญิงชรา
"นี่จะหนูบ้านของยาย"
หญิงชรากล่าวพร้อมสีหน้ายิ้มเเย้ม
"ค..ค่ะ"
เเอนนี่รู้สึกลางสังหรไม่ดีเหมือนบ้านเเห่งนี้จะทำให้เเอนนี่เป็นทุกข์
"ป่ะ..ไปห้องนอนของหนูกัน"
หณิงชราพาเเอนนี่ไปที่ห้องนอน
"อ..เอ่อคุณยายคะ..คุณยายชื่ออะไรหรอคะ?"
เเอนนี่สงสัยเพราะจู่ๆหญิงชราก็มาเเบบงงๆเเละเก็บเเอนนี่มาเลี้ยงเเบบงงๆ
"อ๋อ!!..ยายลืมไปเลยให้เรียกยายว่าคุณนายชิลลี่นะจ้ะ"
"ค..ค่ะ"
เเอนนี่รู้สึกไม่ไว้ใจกับหญิงชราคนนี้ระหว่างเดินวนไปมาอยู่ในบ้านของหญิงชราเเอนนี่เหลือบเห็นเด็กสาวที่เต็มไปด้วยบาดเเผล..รอยข่วน...รอยฉีกที่น่ามาจากฝีมือใครสักคน..เเอนนี่ตกใจอยู่ชั่ววูบเเต่ก็ไม่ได้ใส่ใจอ่ะไรจึงเดินตามหญิงชราต่อ
ห้องนอนของเเอนนี่เป็นห้องที่มีหน้าต่างสายลมพัดโชยผ่านมาทำให้เเอนนี่รู้สึกระเเวงใจเเอนนี่จึงคิดในใจว่า(ถ้าเราลองตีเนียนทำเป็นไม่สงสัยอะไรมันจะส่งผลดีต่อตัวเราไหมนะ)
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
