รุ่นพี่คนสวยอย่าใจร้ายกับภาคีเลยครับ
พี่คนสวย 01
เสียงผู้คนพูดคุยกันภายในห้องเรียนดังเจี๊ยวจ้าวฟังดูน่ารำคาญหู แต่ดูเหมือนจะไม่ได้เป็นที่สนใจในสายตาของภาคีเลย
ภาคี เด็กผู้ชายม.5 หน้าตาดีดูสะอาด เขาเป็นเด็กเรียนเก่งได้เกรดไม่ต่ำกว่า3.90ทุกปี เขาเป็นคนที่ดูสุภาพ ขี้อาย และเงียบๆ เขามักจะเป็นคนที่ทั้งเพื่อนในห้องเรียนและเพื่อนนอกห้องเรียนต่างพากันเอ็นดู บ่อยครั้งก็มักจะโดนทั้งรุ่นน้อง รุ่นเพื่อน ตามจีบ แต่เขากลับไม่สนใจใครเลยนอกจากรุ่นพี่ม.6คนหนึ่ง
เขามาโรงเรียนตั้งแต่เช้าทุกวันเพื่อมานั่งมองหารุ่นพี่คนนั้น วันนี้ก็เหมือนเคย
ระหว่างที่ภาคีกำลังเหม่อลอยมองออกไปนอกหน้าต่างก็ดันมีเสียงระแทกกับโต๊ะเขาจนโต๊ะขยับ เขาสะดุ้งตัวเล็กน้อยพลางหันมามองข้างหน้าก็พบว่าเป็นเพื่อนของเขาที่วางมือลงบนโต๊ะอย่างแรงจนโต๊ะสั่น
ภูริ
เฮ้ย..ภาคีส่องพี่คนนั้นอีกแล้วหรอวะ
ภาคี
..แล้วมันทำไม?//หันกลับไปมองนอกหน้าต่าง
ภูริ
//มองภาคีก่อนจะกอด-อก
ภูริ
กูเห็นมึงส่องอยู่ทุกวัน ชอบเขาก็เข้าไปบอกดิวะ~
ภาคี
ถ้ามันง่าย..เราคงทำไปแล้ว
ภาคีกล่าวด้วยน้ำเสียงที่ดูหงอยลงเล็กน้อย เขารู้ว่าถ้าเกิดไปบอกชอบรุ่นพี่คนนั้นก็คงต้องโดนปฏิเสธแน่ๆ
รุ่นพี่คนที่ภาคีชอบนั้นก็คือ "ดาวเหนือ" ภาคีแอบชอบรุ่นพี่คนนี้มาตั้งแต่ม.3 เขาแอบมองดาวเหนือทุกวันแต่ก็ไม่กล้าเข้าไปคุยด้วยสักที
ดาวเหนือเป็นที่รู้จักและที่รักของทุกคนในโรงเรียน เขาทั้งน่ารัก ทั้งเก่ง ทั้งรวย ใครๆก็ต่างชอบดาวเหนือ ดาวเหนือเป็นเหมือนดาวโรงเรียนที่หลายๆคนรักและอิจฉา เขามีคนจีบเยอะแยะมากมายจนภาคีรู้สึกเอื้อมไม่ถึง
ภูริ
เออน่า..มึงยังไม่เคยลองเลยจะไปรู้ได้ไง
ภูริ
เผลอๆพี่ดาวเหนืออาจจะแอบมองมึงอยู่ด้วยก็ได้//ยักใหล่
ภาคี
เขาคงไม่มองคนแบบเราหรอกภูริ..//หน้าจ๋อย
ภูริมองสีหน้าของเพื่อนที่กำลังทำหน้าสลด เขาตบบ่าภาคีเบาๆเพื่อปลอบประโลม
ภูริ
เอาน่ามึง..อย่าเศร้าดิวะ
ภาคี
อืม..//หันไปมองหน้าต่าง
ภาคี
อ่ะ..! พี่เขามาโรงเรียนแล้ว!
ภาคีเปลี่ยนน้ำเสียงและสีหน้าทันทีเมื่อมองลงไปยังพื้นล่าง เขาเห็นดาวเหนือกำลังสะพายกระเป๋าเดินเข้ามาตามทางเดินในโรงเรียนเหมือนทุกวัน แค่ได้เห็นดาวเหนือในทุกๆวันแบบนี้ภาคีก็รู้สึกพอใจแล้ว
ภาคี
//ยิ้มพลางมองไม่ละสายตา
ภูริ
//มองภาคีก่อนจะส่ายหน้าไปมา
แต่แล้วทันใดนั้นก็มีเสียงผู้หญิงลอยเข้ามาตามสายลมดึงดูดความสนใจจากทั้งสอง
ลูกพีช
//เดินเข้ามาในห้องก่อนจะตรงไปหาทั้งสอง
ลูกพีช
แหม นั่งส่องพี่เขาอีกหรอ//มองภาคีแล้วกล่าวเสียงแซว
ลูกพีช
ส่องมาจะ3ปีแล้วนะภาคี ไม่ลองเข้าไปทักพี่เขาหน่อยหรอ
ภาคีเงียบทันทีเมื่อลูกพีชพูดแบบนั้น เขาหลุบมองต่ำไม่พูดอะไรต่อ
ภูริ
ลองดูก็ไม่เสียหายป่าววะ
ลูกพีช
นั่นสิ นายอย่าลืมนะนี่ปีสุดท้ายแล้วที่พี่เขาจะอยู่ที่นี่
ลูกพีช
ถ้าจบปีนี้แกจะไม่ได้เจอพี่เขาอีกแล้วนะ
ภาคี
//เงยหน้าขึ้นมามองเพื่อนทั้งสอง
ภาคี
แต่..เราไม่รู้จะบอกพี่เขายังไง
ภาคี
เรากลัวโดนพี่เขาปฏิเสธ..//หงอย
ภูริ
ยังไม่ทันได้เริ่มเลยอย่างเพิ่งตัดพ้อสิวะ
ลูกพีช
นั่นสิ นายยังมีพวกเรานะเดี๋ยวเราช่วยเอง
ภาคีมองเพื่อนทั้งสองที่พยายามโน้มน้าวเขา เขารู้ว่าเพื่อนทั้งสองคนนั้นหวังดีและไม่อยากให้เขาแอบชอบอยู่ฝ่ายเดียวแบบนี้
เขานั่งเงียบราวกับกำลังลังเล เขาเองก็รู้สึกอยากลองทำตามใจตัวเองดูบ้าง เมื่อหันไปมองเพื่อนก็ทำให้เขารู้สึกกล้าหาญขึ้นมาบ้าง
ภาคี
ก็ได้..เราจะลองไปคุยกับพี่เขา
ภูริและลูกพีช:ต้องแบบนี้สิ!
ภาคี
แต่..แต่ว่าเราจะบอกพี่เขายังไงล่ะ
ลูกพีช
เดี๋ยวเรากับภูริช่วยเองไม่ต้องห่วง!
ภูริ
กูพอรู้จักกับเพื่อนของพี่ดาวเหนืออยู่เดี๋ยวจะให้เพื่อนพี่เขาเรียกพี่ดาวเหนือมาให้
ภาคี
จะไปเรียกตอนนี้เลยหรอ..
ภูริและลูกพีชมองหน้ากันอีกครั้ง ทั้งสองหลุดขำเมื่อภาคีเริ่มมีสีหน้าและน้ำเสียงที่ดูกังวล
ภูริ
หน้าซีดเป็นไก่ต้มเลยนะมึง ตอนเที่ยงก็ได้
ลูกพีช
ฮ่าๆๆ หึ๋ย! น่าตื่นเต้นจังภาคีจะจีบคนเป็นครั้งแรก!
ภาคีมองเพื่อนทั้งสองคน ใบหน้าของเขาปรากฏรอยยิ้มบางๆและแววตาที่เริ่มมีหวังเล็กๆ
พี่คนสวย 02
โถงทางเดินในตึกเรียนที่ดูคึกคัก มีนักเรียนและคุณครูเดินผ่านไปมามากมาย
ตัวประกอบ
รุ่นน้อง:พี่ครับ..!//วิ่งตามดาวเหนือ
ดาวเหนือ
//หยุดเดินก่อนจะหันหลังไปมอง
ตัวประกอบ
รุ่นน้อง:แฮ่ก!..//วิ่งมาหยุดตรงหน้าดาวเหนือก่อนจะหายใจหอบ
พร้อมพัฒน์
หึ..ไม่ต้องวิ่งมาขนาดนี้เลยน้อง//สังเกตเห็นขนมในมือรุ่นน้อง
ตัวประกอบ
รุ่นน้อง:ผม..ผมกลัวพี่ขึ้นห้องกันไปก่อนนี่ครับ//หายใจถี่หอบก่อนจะยืดตัวตรง
ตัวประกอบ
รุ่นน้อง:พี่ดาวเหนือครับ..
รุ่นน้องมองหน้าดาวเหนือ ในมือกำห่อขนมแน่นก่อนจะค่อยๆยื่นออกไปให้ดาวเหนือ
ตัวประกอบ
รุ่นน้อง:ผ..ผมเอามาให้ครับ!
คาริน่า
แหม โดนรุ่นน้องตามไม่ขาดวันเลยนะมึง//มองดาวเหนือ
พระพาย
ตามประสาคนฮอตเขาแหละ//หัวเราะในลำคอ
ดาวเหนือ
หึ..//รับห่อขนมจากรุ่นน้อง
ตัวประกอบ
รุ่นน้อง:!..//ดีใจ
ตัวประกอบ
รุ่นน้อง:ครับพี่!
ตัวประกอบ
รุ่นน้อง:งั้น..ผมขอตัวก่อนนะครับ!//รีบวิ่งกลับไปหาเพื่อนๆด้วยความดีใจ
พร้อมพัฒน์
น่าอิจฉาจังวะ~//กอดคอดาวเหนือ
คาริน่า
นั่นดิ น้องคนนี้รู้ใจมึงนะซื้อขนมที่มึงชอบมาด้วย
ดาวเหนือ
ก็คงไปสืบมาเหมือนคนอื่นๆนั่นแหละ//โยนห่อขนมให้พระพาย
ดาวเหนือ
ไม่อะ ถ้ามึงไม่กินก็ทิ้งถังขยะ
ดาวเหนือพูดอย่างไม่ใส่ใจก่อนจะก้าวขาเดินไปข้างหน้าต่อโดยไม่รอพระพายพูดต่อ
คาริน่า
แบ่งกูด้วยนะเว้ย แต่รีบตามไอ้ดาวเหนือกันก่อนเหอะเดินไปนู่นแล้วนู่น//รีบเดินตามดาวเหนือ
พร้อมพัฒน์
//เดินกอด-อกตามคาริน่า
พระพาย
ไปเร็ว!//ลากเทพายที่มัวแต่ก้มหน้าเล่นโทรศัพท์
เทพาย
เชี่ย! ไอ้พระพาย!//เกือบทำโทรศัพท์ตก
ดาวเหนือ
//วางกระเป๋าลงที่โต๊ะตัวเอง
ดาวเหนือ
หือ?//หันไปมองเทพาย
เทพาย
เที่ยงนี้มีคนอยากเจอมึงที่โรงอาหารนะ
ดาวเหนือ
ใครวะ//ขมวดคิ้วสงสัย
เทพาย
รุ่นน้องกูเอง มันทักมาเมื่อกี้ว่ามีคนอยากเจอมึง
เทพาย
คงจะเป็นพวกที่อยากจีบมึงอีกนั่นแหละ//ยันมือลงบนโต๊ะดาวเหนือ
พระพาย
คุยอะไรกันอะ//เดินเข้ามา
พระพาย
อีกแล้วหรอวะ//วางมือลงบนบ่าดาวเหนือ
พระพาย
แล้วรอบนี้เป็นใครอะ รู้จักปะ
เทพาย
น่าจะเป็นเพื่อนของน้องภูริ
พระพาย
โห~ เพื่อนน้องภูริ..คนที่เป็นผู้หญิงหรือเปล่า
พระพาย
น้องผู้หญิงคนนั้นเขาน่ารักนะกูว่า
ดาวเหนือ
เหอะ..ถ้าเป็นผู้หญิงกูบอกก่อนเลยว่ากูไม่เอา//กอด-อก
พระพาย
เฮ้ยย อย่าพึ่งด่วนตัดสินสิ!
พระพาย
น้องมันน่ารักจริงๆมึงอาจจะชอบ//หันไปมองเทพาย
พระพาย
แล้วน้องภูริมันได้บอกหรือเปล่าว่าอยากเจอไอ้เหนือตอนไหน
เทพาย
พักเที่ยงที่โรงอาหาร
พระพาย
หึ๋ย! ดีเลยๆงั้นเลิกเรียนภาคเช้าก็รีบลงกันไปเลย
พระพาย
ถ้ามึงไม่ถูกใจน้องเขากูเอาเอง!
พระพายพูดด้วยน้ำเสียงกึ่งเล่นกึ่งจริง ทั้งดาวเหนือและเทพายต่างพากันส่ายหน้าเอือมระอา
เทพาย
คนไหนที่มึงบอกน่ารักกูเห็นมึงชอบทุกคน..
พระพาย
อะไร! คนอื่นๆกูก็พูดไปงั้นแหละ
พระพาย
แต่น้องผู้หญิงที่เป็นเพื่อนกับน้องภูริอะกูชอบจริงจากใจ!
ดาวเหนือ
กูล่ะเหนื่อยกับไอ้แฝดนรกนี่ชิบหาย..
เสียงระฆังดังขึ้นเป็นสัญญาณที่ทุกคนรอคอย..
ภาคี
รู้แล้วน่า..//เก็บของ
ภูริ
เร็วๆ รีบลงไปกันเถอะ!
ภูริ
เออแล้วก็..ภาคีกูบอกเพื่อนพี่ดาวเหนือแล้วนะ
ภูริ
พวกพี่เขารออยู่ที่โรงอาหารแล้ว
ภาคีที่ได้ยินอย่างนั้นก็หน้าซีดลงทันที
ภูริ
จริงสิ รีบๆไปกันเดี๋ยวพวกพี่เขารอนานมึงจะไม่ได้คุยเอานะ
ลูกพีช
ไม่ต้องเกร็งหรอกน่าภาคี นายทำได้
ภาคี
อ่ะ..อื้ม..//พยักหน้าช้าๆ
ภาคีรู้สึกถึงการเต้นของหัวใจที่เร็วและแรงขึ้นด้วยความตื่นเต้น เขาค่อยๆลุกขึ้นยืนก่อนจะสูดหายใจเข้าลึกๆเพื่อระงับความประหม่า
พี่คนสวย 03
เสียงผู้คนพูดคุยคึกคักกันดังไปทั่วโรงอาหาร ภาคีเดินตามหลังเพื่อนทั้งสองคนที่กำลังเดินนำไปที่โต๊ะ โต๊ะหนึ่งสายตาของเขาจ้องมองไปยังรุ่นพี่คนนั้นที่นั่งอยู่ที่โต๊ะ ยิ่งเข้าใกล้เขาก็รู้สึกประหม่าขึ้นเรื่อยๆ
เทพาย
นั่นไง..น้องภูริมาแล้ว
พระพาย
มากับน้องผู้หญิงจริงว่ะ!..แล้วข้างหลังนั่น..//มองภาคี
คาริน่า
คุ้นหน้าจัง//มองภาคี
พร้อมพัฒน์
นั่นดิ//มองภาคี
ภูริ
ไงครับพี่//เดินมาหยุดหน้าโต๊ะ
พร้อมพัฒน์
นั่งก่อนเลยน้อง ไม่ต้องเกรงใจ
ภูริ
ครับๆ//นั่งลงตรงข้ามกับพร้อมพัตน์
ลูกพีช
มาเร็วภาคี//สะกิดภาคีเบาๆก่อนจะไปนั่งข้างๆภูริ
ภาคี
//เดินไปนั่งข้างๆลูกพีช
ภาคีก้มหน้างุด ไม่ยอมเงยหน้ามาสบตากับใคร เขารู้สึกตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก
ดาวเหนือ
//มองภาคีก่อนจะเหลือบหันไปมองอย่างอื่น
ดาวเหนือ
ไหน..คนไหนอยากเจอพี่
เมื่อดาวเหนือเอ่ยปากถาม ภูริและลูกพีชต่างพากันพร้อมใจกันชี้มาทางภาคีทันที
พระพาย
เฮ้ยย..! จริงปะเนี่ย!//พูดด้วยน้ำเสียงแฝงดีใจที่คนที่อยากเจอดาวเหนือไม่ใช่ลูกพีช
ลูกพีช
ภาคีเงยหน้าขึ้นมามองพี่เขาหน่อยก็ได้ พวกพี่เขาไม่กัดหรอก//พูดด้วยน้ำเสียงหยอกล้อเล็กน้อย
ภาคีรู้สึกเกร็งไปทั้งตัวเขาเอาแต่นั่งก้มหน้าตัวแข็งทื่อไม่กล้าสบตากับใคร
ลูกพีช
อ่า..เพื่อนหนูค่อยข้างขี้อายน่ะค่ะพี่//ยิ้มแห้ง
ลูกพีช
สงสัยจะเขินพี่ดาวเหนือ
เมื่อลูกพีชพูดอย่างนั้นทุกคนบนโต๊ะก็ต่างพากันหัวเราะ มันไม่ใช่เป็นการหัวเราะเย้ยหยันแต่เพราะเอ็นดูเด็กขี้อาย
ดาวเหนือ
//มองภาคีที่นั่งนิ่งไม่ไหวติง
คาริน่า
โธ่!..น้อง พวกพี่ไม่กัดหรอกเงยหน้าขึ้นมาเถอะ
เทพาย
น้องภูริ เพื่อนน้องชื่ออะไรหรอ
คาริน่า
อ๋อ..ภาคี นึกออกแล้ว
พร้อมพัฒน์
ใช่เด็กในห้องน้องที่เงียบๆนั่นอะนะ?
ดาวเหนือ
(เด็กเงียบๆงั้นหรอ..? หึ น่าสนใจ)//จ้องมองภาคี
ลูกพีช
นี่..พี่ดาวเหนือมองนายด้วยนะ//กระซิบเบาๆพลางสะกิดภาคี
ภาคี
อ..หือ..?//เงยหน้าขึ้นเล็กน้อย
ภาคีเงยหน้าขึ้นมองดาวเหนืออย่างรวดเร็วก่อนจะหลุบมองต่ำเหมือนเดิม ใบหน้าของเขาร้อนผ่าว หัวใจเต้นรัวด้วยความตื่นเต้นและประหม่า
คาริน่า
หึ๋ย!..น้องน่ารักนะเนี่ย//มองภาคี
พระพาย
นั่นสิ หน้าแดงแล้วนั่นฮ่าๆๆ
ภาคี
อึก..//กำเสื้อตัวเองเล็กน้อย
ภูริ
โห่..พวกพี่ก็ไปแซวมัน
ลูกพีช
นั่นสิ แล้วแบบนี้ภาคีมันจะกล้าอ้าปากพูดไหมล่ะเนี่ย
คาริน่า
โอ๊ย น่าเอ็นดูชะมัด
เทพาย
พี่ว่านะ..เราควรปล่อยให้น้องภาคีกับไอ้ดาวเหนืออยู่ด้วยกันสองต่อสอง
พระพาย
พี่ก็คิดแบบเดียวกันนะ อยู่กันเยอะภาคีมันอาจจะเกร็งไม่กล้าพูด
ภูริ
ผมว่าก็ว่าน่าจะโอเคนะ//ลุกขึ้นยืน
พร้อมพัฒน์
งั้นเราออกจากโต๊ะนี้ก่อนก็แล้วกัน//ลุกขึ้นยืน
ทุกคนพร้อมใจกันลุกออกจากโต๊ะและเดินออกไป ปล่อยให้ภาคีและดาวเหนือนั่งอยู่ด้วยกันสองต่อสอง
เมื่อทั้งโต๊ะเหลืออยู่แค่สองคนภาคีก็รู้สึกความเกร็งและตื่นเต้นนั้นได้หายออกไปบ้างแต่ก็ยังคงไม่กล้าสบตากับดาวเหนือตรงๆ
ดาวเหนือ
//ลุกขึ้นยืนก่อนจะเดินไปนั่งข้างๆภาคี
ภาคีใจหายวูบเมื่อจู่ๆดาวเหนือเดินมานั่งข้างๆ เขารู้สึกใจเต้นแรงและวูบวาบอีกครั้ง
ดาวเหนือ
นี่ อยากเจอพี่แล้วทำไมไม่คุยกับพี่ล่ะ?
ดาวเหนือ
ถ้ายังเอาแต่ก้มหน้าแบบนี้พี่ก็จะไปแล้วนะ
ภาคี
อ่ะ..เดี๋ยว..เดี๋ยวครับ!
ภาคีเงยหน้าขึ้นทันทีเมื่อดาวเหนือบอกจะไป เขาสบตากับดาวเหนือก่อนจะนิ่งไปชั่วครู่
ดาวเหนือ
มีอะไรก็รีบๆพูดสิ//กอด-อกมองภาคี
ภาคี
ค..ครับ ผม..ผมชอบพี่ครับ..//พูดเสียงแผ่วเบา
ภาคีรู้สึกประหม่าขึ้นอีกครั้งเมื่อได้สารภาพออกไปตรงหน้าคนที่เขาชอบ เขาไม่เคยทำอะไรแบบนี้มาก่อนและเขาก็ไม่รู้จะไปต่อยังไง
ดาวเหนือ
อืม..//ไม่ได้แปลกใจอะไร
ดาวเหนือ
แล้วชอบมานานหรือยัง?
ภาคี
ตั้งแต่ม.3ครับ..ผมมองพี่ตลอด
ดาวเหนือ
ก็นานใช่ได้นะ//พยักหน้า
ดาวเหนือ
แล้วนี่มองพี่ทุกวันเลยหรอ ทำไมไม่เข้ามาทักล่ะ
ภาคีชะงักไปชั่วครู่เมื่อดาวเหนือถามอย่างนั้น
ภาคี
เพราะ..เพราะว่าผมกลัวจะโดนพี่ปฏิเสธครับ..//สารภาพความในใจ
ภาคี
ผมชอบพี่จริงๆนะครับ..ถ้าพี่ไม่ชอบผมก็ไม่เป็นไรครับ
ภาคี
แค่ผมเห็นพี่ทุกวันที่โรงเรียนแค่นี้..ผมก็พอใจแล้วครับ//กล่าวเสียงเบา
ดาวเหนือมองภาคีที่สารภาพออกมาจากใจจริง แววตาของเขาเป็นประกายสนใจอย่างชัดเจน
ดาวเหนือ
หึ..กลัวพี่ขนาดนั้นเลยหรอ?
ดาวเหนือ
พี่ไม่ได้ปฏิเสธนายสักหน่อย
ภาคี
ห..หือ..?//มองดาวเหนือ
ภาคี
พี่หมายความว่าไงครับ..?
ดาวเหนือ
ไม่รู้สิ//ยักใหล่
ดาวเหนือ
ไปคิดเอาเองก็แล้วกันว่าพี่หมายถึงอะไร//ลุกขึ้นยืน
ดาวเหนือ
แต่ตอนนี่พี่ต้องไปแล้ว ไว้เจอกันนะ
ดาวเหนือยิ้มให้ภาคีเล็กน้อยก่อนจะเดินออกจากโต๊ะไป
ภาคีมองแผ่นหลังบางของดาวเหนือที่ค่อยๆเดินห่างออกไปพร้อมกับเพื่อนๆและเพื่อนของเขาก็เดินกลับมาหาเขาที่โต๊ะ
ภาคีนึกถึงคำพูดของดาวเหนือที่ว่า "ไปคิดเอาเองก็แล้วกันว่าพี่หมายถึงอะไร" และ "ไว้เจอกันนะ" ใบหน้าของเขาก็รู้สึกร้อนผ่าวขึ้นมาทันที แววตาของเขาเป็นประกายด้วยความมีหวังอย่างเห็นได้ชัด มุมปากของเขาค่อยๆปรากฏรอยยิ้มบางๆด้วยความดีใจที่ไม่อาจปิดบังได้
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
