**ตอนที่ 1: สู่ปีการศึกษาใหม่**

ฤดูร้อนกำลังจะสิ้นสุดลง และเสียงของฝนที่ตกลงมาเบา ๆ ได้สร้างบรรยากาศสดชื่นในเช้าวันเปิดเรียนที่โรงเรียนเวทมนตร์อาเคนทาเลีย ไลราเดินออกจากบ้านด้วยภาระของกระเป๋าเดินทางที่เต็มไปด้วยอุปกรณ์และหนังสือเวทมนตร์ เธอรู้สึกเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและคาดหวังเมื่อเธอคิดถึงการกลับมาพบกับเพื่อนๆ ของเธออีกครั้ง

ในขณะที่ไลรากำลังเดินไปที่จุดนัดพบ เธอเห็นโต๊ะที่เต็มไปด้วยอาหารเช้า จัดตั้งอยู่ในสวนหน้าบ้าน มีขนมปังปิ้ง ปลาสลิดอบ และน้ำผลไม้สด ๆ รอคอยอยู่ เมื่อรวมตัวกันทุกคนเซเรน ไค และอาเรน ต่างก็มาถึงพร้อมรอยยิ้มที่ส่องประกาย

“ไลรา! เธอเป็นคนแรกที่มาที่นี่เหรอ?” เซเรน ทักทายด้วยน้ำเสียงสดใส ขณะที่เธอกำลังจัดแต่งผมยาวของเธอ เปล่งประกายด้วยพลังจากความคาดหวังในปีการศึกษาใหม่

“ก็แค่ต้องการให้แน่ใจว่าเราจะไม่ช้า!” ไลราพูดด้วยรอยยิ้ม และหันไปหาทั้งสาม “เธอคิดถึงความสนุกในปีที่แล้วกันไหม?”

อาเรน ยิ้มข้ามโต๊ะอาหารและพูดขึ้นว่า “แน่นอน! แต่ฉันมั่นใจว่าปีนี้จะต้องดีกว่าแน่นอน เรามีการแข่งขันเวทมนตร์ที่รอเราอยู่!” เขาเป็นคนมีพลังและมักชอบการท้าทาย โดยเฉพาะเมื่อมีการแข่งขันที่เกี่ยวข้องกับทักษะ

“ใช่! และฉันได้ยินมาว่าจะมีการสอนเวทมนตร์ใหม่ๆ ที่เราไม่เคยเรียนมาก่อนด้วย!” ไค ที่มักจะเงียบขรึมแต่มีความคิดลึกซึ้ง กล่าวด้วยความตื่นเต้น เสียงของเขาเต็มไปด้วยความมั่นใจ

“เราควรฝึกกันตั้งแต่เนิ่นๆ นะ!” เซเรนเสนอแนะพร้อมกับการหยิบขนมปังเคี้ยว ซึ่งทำให้ทุกคนหัวเราะออกมา

หลังจากกินมื้อเช้ากันเสร็จ ทุกคนก็เก็บข้าวของและออกเดินทางไปยังโรงเรียน ไลราไม่สามารถปฏิเสธได้ว่าทุกอย่างดูสดใสและมีชีวิตชีวา เสียงหัวเราะและการพูดคุยทำให้บรรยากาศเต็มไปด้วยพลัง

เมื่อมาถึงโรงเรียน อาคารเรียนที่งดงามยังคงตั้งอยู่ในความรุ่งโรจน์ โดยมีประตูใหญ่ที่เปิดกว้างต้อนรับพวกเขา ในระหว่างที่กำลังเดินเข้ามา ไลรารู้สึกได้ถึงความอบอุ่นในใจที่ช่วยกระตุ้นให้เธอรู้สึกตื่นเต้นเกี่ยวกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นในปีนี้

พิธีเปิดปีการศึกษาจัดขึ้นในหอประชุมใหญ่ ซึ่งเต็มไปด้วยนักเรียนจากสาขาต่างๆ ครูเจเรมี ขึ้นไปบนเวทีและเริ่มพูดทักทายนักเรียน โดยมีเสียงขอบคุณและการต้อนรับอย่างอบอุ่นเรียกความสนใจจากทุกคน

“ยินดีต้อนรับสู่ปีการศึกษาใหม่! ปีนี้เราจะมีการเรียนการสอนที่แตกต่างออกไป รวมถึงการแข่งขันเวทมนตร์ที่หลายคนตั้งตารอ!” ครูกล่าวพร้อมส่งให้ทุกคนรู้สึกตื่นเต้นมากยิ่งขึ้น

หลังจากพิธีเปิดเสร็จสิ้น ทุกคนเริ่มแยกย้ายไปเรียนในวิชาที่ตนสนใจ โดยมีความคึกคักเกิดขึ้นในแต่ละห้องเรียน

“เราจะต้องร่วมทีมสำหรับการแข่งขันนี้!” เซเรน พูดด้วยเสียงกระตือรือร้นขณะที่พวกเขานั่งในคลาสแรก “เราอาจลองผสมผสานเวทมนตร์ที่แต่ละคนเก่งที่สุด!”

“ดีมาก!” ไลราพยักหน้าเห็นด้วย “เราสามารถสร้างกลยุทธ์และฝึกซ้อมการใช้เวทมนตร์ของเราให้เหมาะสมกัน”

ไคผู้เงียบขรึมยิ้มบอกว่า “อย่าลืมว่าการทำงานเป็นทีมคือกุญแจสำคัญ”

ด้วยความรู้สึกกระตือรือร้นและมุมมองใหม่ๆ ที่เพิ่มขึ้น ช่วงเวลาที่พวกเขาใช้ร่วมกันในช่วงการเริ่มการศึกษาใหม่คือการสร้างฐานรากที่ดียิ่งขึ้นสำหรับการผจญภัยที่ยิ่งใหญ่ในปีนี้

หลังจากที่ทุกคนเข้าร่วมชั้นเรียนในช่วงเช้า ไลราและเพื่อนๆ ก็ถูกแบ่งกลุ่มออกไปตามวิชาต่างๆ โดยในวันแรกนี้พวกเขาได้เรียนหลายวิชา ไม่ว่าจะเป็นการควบคุมเวทมนตร์เบื้องต้น, การศึกษาวิทยาศาสตร์เวทมนตร์ และการฝึกฝนการใช้พลังจากธรรมชาติ

“ห้องนี้เต็มไปด้วยความรู้และความดีงาม!” ไลราพูดด้วยเสียงตื่นเต้นเมื่อเธอเห็นห้องเรียนของวิชาการควบคุมเวทมนตร์เบื้องต้น ห้องเรียนตกแต่งด้วยแสงสีทองจากเวทมนตร์ ที่ทำให้ทุกอย่างดูมีชีวิตชีวาและมีพลัง

ในห้องเรียน ครูเอสเมอรี ผู้ที่สอนวิชานี้ เข้ามาพร้อมกับหนังสือพร้อมกันหลายเล่มลอยอยู่ในอากาศ ผ่านเวทมนตร์ที่เขาใช้ในการสอน “วันนี้เราจะเริ่มต้นด้วยการเรียนรู้เกี่ยวกับการควบคุมพลังของคุณ และความสำคัญของการตั้งสติในขณะใช้เวทมนตร์”

ครูเริ่มบรรยายและแสดงตัวอย่างการใช้เวทมนตร์ด้วยท่าทางที่มีศิลป์ นั่นทำให้ทุกคนรู้สึกประทับใจและได้รับแรงบันดาลใจ

“อย่าลืมว่าทุกอย่างต้องการเวลาในการฝึกฝน คุณไม่สามารถเป็นนักเวทที่เก่งได้ในคืนเดียว” เขากล่าว ซึ่งทำให้ไลรารู้สึกมีความกระตือรือร้นที่จะมุ่งมั่นฝึกฝนและตั้งใจเรียน

หลังจากจบวิชาการควบคุมเวทมนตร์เบื้องต้น ไลราและเพื่อนๆ นัดหมายกันที่สนามหญ้าหน้าสถานที่กลางแจ้งของโรงเรียน ซึ่งเป็นพื้นที่สำหรับกิจกรรมและการแข่งขัน

“วันนี้เริ่มมีบางอย่างที่เราอยากทดลองกับการใช้เวทมนตร์ของเรา แต่ละคนควรลองทำเวทมนตร์ง่ายๆ กันก่อน” ไลราพูดแม้จะมีความกังวลแอบแฝง แต่ความคิดเห็นของเพื่อนๆ ทำให้เธอมีความมั่นใจมากขึ้น

เซเรน หยิบหนังสือเวทมนตร์ออกมา “ฉันจะลองทำเวทมนตร์น้ำ! พวกคุณช่วยดูให้ด้วยนะ” เธอเริ่มทำการเรียกน้ำและสร้างเป็นรูปตามใจตนเอง ทันใดนั้น น้ำได้พุ่งขึ้นจากพื้นดินกลายเป็นรูปดอกไม้สวยงาม

“เจ๋งมากเซเรน! ดูที่น้ำวนที่เธอสร้างขึ้น!” ไลราตะโกนด้วยความตื่นเต้น ขณะที่ทุกคนปรบมือให้เซเรน

“ต่อไปเป็นตาคุณ!” ไคบอกกับอาเรนที่ยังรออยู่ “ลองแสดงให้พวกเราดูว่าคุณสามารถทำอะไรได้บ้าง”

อาเรนยิ้มและพยักหน้า เขาฝึกฝนการควบคุมพลังไฟและจัดการรวบรวมไฟเล็กๆ ในมือของเขา “ดูนะ!” เขาพูดก่อนที่จะปล่อยไฟสีส้มออกมาอย่างระมัดระวัง สร้างแสงระยิบระยับที่ดูน่าทึ่ง

“ยอดเยี่ยมเลย!” เซเรนและไลราแสดงความชื่นชม ขณะที่ความรู้สึกประทับใจและพลังบวกเริ่มระเบิดออกมาในบรรยากาศ

“ถึงตาฉันแล้ว!” ไลราพูด ขณะที่เธอมองทั้งสองคนทำเวทมนตร์ได้อย่างสวยงาม เธอพยายามรวบรวมสมาธิและตั้งใจทำการเรียกเวทมนตร์แห่งลมเบาๆ ขึ้นมา การตั้งใจอย่างเต็มที่ทำให้เธอรู้สึกมีพลังมากขึ้น

ลมที่เบา ๆ เริ่มหมุนรอบตัวเธอ สร้างภาพลวงตาที่ดูน่าประทับใจ แต่แล้ว ลมก็แรงขึ้นและทำให้เซเรนและอาเรนต้องหมุนตัวหนีเพื่อไม่ให้โดน “โอ๊ะ!” ไลรากล่าวปิดปากปิดตาในขณะที่ลมพัดแรงขึ้นจนทำให้มีเศษใบไม้ฟุ้งกระจายไปทั่ว

“ควบคุมมันให้ดีกว่านี้หน่อย!” ไคพูดขณะที่ทำการใช้มือของเขาฟันอากาศเพื่อช่วยลดความแรงของลม

สุดท้ายไลราได้ประคองลมให้ช้าลงและนิ่งขึ้นได้ เธอหายใจออกด้วยความโล่งใจ ขณะที่เพื่อนๆ ของเธอหัวเราะออกมา “น่ากลัวไปหน่อย!” เซเรนพูดด้วยเสียงหัวเราะ

“ฉันแค่อยากให้มันมีชีวิตชีวา!” ไลราโต้ตอบเสียงหัวเราะ “จะพยายามให้ดีกว่านี้ในครั้งหน้า!”

ในช่วงเวลานั้น ไลราและเพื่อนๆ รู้สึกถึงพลังแห่งมิตรภาพที่คืนฟื้นให้กันและกัน ยิ่งพวกเขาฝึกฝนและแลกเปลี่ยนเทคนิคการใช้เวทมนตร์มากเท่าไหร่ ความสัมพันธ์ของพวกเขาก็ยิ่งแข็งแกร่งขึ้น

“ปีนี้จะต้องเป็นปีที่พิเศษแน่นอน” ไลราบอกอย่างมั่นใจ ขณะยิ้มให้กับเพื่อนๆ ที่ยืนเคียงข้างกัน ได้รับรู้ถึงการเริ่มต้นการผจญภัยครั้งใหม่ที่เต็มไปด้วยการเรียนรู้และการเติบโตที่รอคอยพวกเขาอยู่!

เมื่อเสียงกระดิ่งสิ้นสุดการเรียนดังขึ้นในตอนบ่าย ไลราและเพื่อนๆ ของเธอฝันถึงความสนุกสนานและการเรียนรู้จากชั่วโมงที่ผ่านมา ความรู้สึกตื่นเต้นยังคงอยู่ในอากาศ ขณะที่พวกเขาพร้อมใจกันเดินออกจากห้องเรียน

“ปีนี้จะต้องสนุกแน่!” เซเรนพูดอย่างกระตือรือร้น ขณะที่พวกเขาก้าวออกมาจากประตูโรงเรียน

สีของท้องฟ้าเริ่มเปลี่ยนเป็นสีส้มและทองคำในยามเย็น แสงแดดที่สาดส่องทำให้บรรยากาศตลอดเส้นทางกลับบ้านดูอบอุ่น ไลรารู้สึกตื่นเต้นที่ได้เห็นตรอกคาเวลล์ซึ่งเป็นเส้นทางที่พวกเขาชอบเดินผ่านหลังเลิกเรียน

“มีร้านขนมใหม่เปิดอยู่ที่นั่นด้วย!” ไคกล่าวขณะที่เขาชี้ไปที่ร้านริมถนนที่มีป้ายสีสันสดใส “เราควรแวะกันไหม?”

“ใช่! ฉันอยากลองขนมใหม่!” เซเรนตอบสนองด้วยเสียงกระตือรือร้น

ขณะที่พวกเขาเดินทะลุตรอกคาเวลล์ เสียงหัวเราะและการสนทนาดังขึ้นระหว่างพวกเขา พร้อมกับสัมผัสที่ได้จากบรรยากาศของร้านค้าต่างๆ ที่มีผู้คนมาเยี่ยมเยือน การเห็นมิตรภาพและความสุขที่เกิดขึ้นระหว่างเพื่อนๆ ทำให้ไลรารู้สึกอบอุ่นในใจ

“มองดูพวกเรา! จะต้องมีอะไรใหม่ๆ รอเราอีกมากในปีนี้!” อาเรนพูดด้วยรอยยิ้ม ขณะที่พวกเขายืนรอบๆ ร้านขนม ก็มีบรรยากาศของการเฉลิมฉลองการกลับมาที่โรงเรียน

เมื่อถึงจุดที่พวกเขาต้องแยกย้ายกันกลับบ้าน ไลรารู้สึกใจหายเล็กน้อย โดยเฉพาะเมื่อคิดถึงช่วงเวลาที่พวกเขาได้ใช้ร่วมกัน “เดี๋ยวเรามารวมตัวกันที่นี่อีกครั้งในวันศุกร์นี้นะ!” ไลราพูด ด้วยความตั้งใจที่อยากส่งต่อความสนุกสนาน

“แน่นอน! ฉันจะนำขนมจากบ้านมาฝากทุกคน!” เซเรนตอบกลับด้วยการยิ้ม

“ฉันมีแผนจะเตรียมเวทมนตร์ใหม่ให้ทำกันด้วย!” ไคเสริม ซึ่งทำให้ทุกคนรู้สึกตื่นเต้น

พวกเขาต่างเดินยิ้มออกไปตามทางของตนเอง ไลรารู้สึกมีความสุขและดีใจที่ได้มีเพื่อนๆ ที่ร่วมแสดงความฝันและความท้าทายไปด้วยกัน ปีการศึกษาใหม่กำลังเริ่มต้นขึ้น และโลกแห่งเวทมนตร์ที่รอคอยพวกเขาอยู่เต็มไปด้วยโอกาสและการผจญภัย

“ปีนี้เราจะทำให้ดีที่สุด!” ไลราพูดกับตัวเองขณะมองไปยังทางเดินที่ทอดยาวด้วยความหวัง ท่ามกลางความคาดหวังและความมุ่งมั่น เธอเดินกลับบ้านด้วยอารมณ์ที่เปี่ยมไปด้วยความสุขและแรงบันดาลใจ ในใจของเธอมีแต่ความตื่นเต้นสำหรับการสร้างความทรงจำใหม่ๆ ร่วมกับเพื่อนๆ ในปีการศึกษาใหม่ที่กำลังรออยู่!

และนี่คือจุดเริ่มต้นของการผจญภัยใหม่ที่เต็มไปด้วยเวทมนตร์ โดยที่ทุกอย่างอยู่ในมือพวกเขาเอง!

**ตอนที่ 2: ปฐมฤกษ์ของปีเรียน**

เมื่ออาทิตย์ขึ้นอย่างสวยงามในเช้าวันที่สองของการเปิดเรียน ไลรานอนอยู่บนเตียงของเธอด้วยความรู้สึกตื่นเต้น เธอรู้ว่ามีหลายอย่างในการเรียนรู้รออยู่ข้างหน้าในปีนี้ และการแข่งขันเวทมนตร์ที่ทุกคนพูดถึงก็ยังคงอยู่ในใจเธอ เสียงนกร้องจากนอกบ้านทำให้เธอรู้สึกสดชื่นและมีพลัง

“ทริวิน!” ไลราตะโกนเรียกเอลฟ์รับใช้ของเธอที่มักจะรับหน้าที่ดูแลบ้าน “ฉันตื่นแล้ว!”

ในทันใด ทริวินก็ปรากฏตัวที่หน้าห้อง พร้อมรอยยิ้มแย้มและมือที่ถือจานอาหารเช้าหม้อข้าวต้มร้อนๆ และขนมปังปิ้งอย่างตั้งใจ “คุณไลรา! อาหารเช้าพร้อมแล้วครับ” ทริวินพูดด้วยน้ำเสียงที่สุภาพและมีความสุข

“ขอบคุณมากนะ!” ไลราให้การรับรอง พร้อมกับเดินไปนั่งที่โต๊ะอาหาร ทริวินวางจานอาหารไว้ตรงหน้าของเธอ และยังมีน้ำผลไม้สดที่แสดงถึงความสดชื่นอีกด้วย

“วันนี้เป็นวันแรกที่คุณจะเริ่มเรียนวิชาเวทมนตร์อย่างจริงจัง หลายคนรอคอยที่จะได้เห็นความสามารถของคุณครับ” ทริวินบอกด้วยเสียงที่เต็มไปด้วยความเชื่อมั่น

“ใช่ค่ะ ฉันรู้สึกตื่นเต้นมาก” ไลราตอบ ขณะที่เธอทานอาหารอย่างรวดเร็ว “ฉันยังหวังว่าทุกคนจะฝึกซ้อมกันเยอะๆ เพื่อการแข่งขันในปีนี้”

เมื่อทานอาหารเช้าเสร็จ ผู้ช่วยประจำตัวจึงช่วยเก็บโต๊ะอย่างเรียบร้อย แล้วจึงพูดว่า “ฉันจะอยู่รอคุณที่บ้านหลังเลิกเรียนครับ หากคุณต้องการความช่วยเหลือใดๆ สามารถเรียกได้เลยนะครับ”

“แน่นอน! ขอบคุณทริวิน!” ไลรารู้สึกขอบคุณในความเอาใจใส่ของเขา และเมื่อทั้งหมดเรียบร้อย เธอก็เดินออกจากบ้านไปยังสนามที่มีเพื่อนๆ รออยู่

เมื่อมาถึงสนาม พบกับเซเรน ไค และอาเรนที่ยืนพูดคุยกันอย่างยิ้มแย้ม “ พร้อมที่จะ สนุกในวันนี้จริงๆ หรือยัง?” เซเรนทักทายด้วยเสียงที่เต็มไปด้วยพลัง

“พร้อมแล้ว! ฉันหวังว่าจะได้เรียนเรื่องใหม่ๆ ในวิชาเวทมนตร์!” ไลราตอบด้วยความตื่นเต้น

“และเราจะต้องเตรียมตัวสำหรับการแข่งขันด้วย! ให้แน่ใจว่าเราทุกคนอยู่ในระดับที่ดีขึ้น!” ไคพูดขณะยิ้มด้วยความเชื่อมั่น

พวกเขาเดินกันต่อไปยังโรงเรียน ฝูงชนของนักเรียนมากมายเริ่มเข้ามาในสนามแห่งการศึกษา มีกิจกรรมมากมายเกิดขึ้นที่รอบๆ บริเวณ เมื่อไปถึงกลุ่มนักเรียนสวมชุดนักเรียนของโรงเรียน ก็ได้พบว่ามีภาพการจัดงานที่ตื่นตาตื่นใจ เช่น การแสดงโชว์จากเด็กปีเก่าที่แสดงเวทมนตร์และการแสดงต่างๆ

วันที่2ของการเรียนในปีนี้เต็มไปด้วยความคาดหวัง ทางมหาวิทยาลัยได้จัดกิจกรรมต้อนรับนักเรียนใหม่รวมถึงการเรียนรู้และฝึกซ้อมเวทมนตร์เพื่อให้ผู้เรียนสามารถเข้าใจวิชาใหม่ๆ ได้ดียิ่งขึ้น

เมื่อมีการเริ่มต้นของกิจกรรมอย่างเป็นทางการ ครูใหญ่ได้ขึ้นเวทีเพื่อกล่าวเปิดงาน “ยินดีต้อนรับนักเรียนทุกคนสู่ปีการศึกษาใหม่ของโรงเรียนเวทมนตร์อาเคนทาเลีย! ปีนี้เราจะมีการถ่ายทอดการสอนวิชาเวทมนตร์ใหม่ๆ และยังมีการแข่งขันเวทมนตร์ที่น่าตื่นเต้นเพื่อตอกย้ำความสามารถของนักเรียนทุกคน!”

เสียงปรบมือเต็มไปหมดในบริเวณสนาม ในใจของไลรายังเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นที่จะพัฒนาตัวเองและแสดงความสามารถที่แท้จริงของเธอออกมา

“เราอาจต้องเตรียมตัวในเรื่องการแข่งขันเวทมนตร์อย่างจริงจังนะ” ไลราหันไปหาทุกคนในกลุ่มและกล่าว “ต้องหาทางที่จะฝึกซ้อมให้ได้ที่สุด”

“ใช่! เราต้องเริ่มกันให้เร็วที่สุด” อาเรนเติมเต็มความเห็นด้วยเสียงที่ตกลงปลงใจ

“ดิฉันมองว่าเราควรกำหนดเวลาฝึกซ้อมด้วยกันปีนี้นะ” เซเรนเสนอไอเดียขึ้นมา “จะได้มีการพัฒนาและเรียนรู้จากกัน”

เมื่อพิธีเปิดกิจกรรมจบลง นักเรียนทุกคนต้องเดินไปยังห้องเรียนเฉพาะทาง เพื่อเริ่มวิชาการเรียนรู้ใหม่ๆ ในวันนี้ ไลรารู้สึกได้ถึงบรรยากาศที่เต็มไปด้วยพลัง และความสดใสของเพื่อนๆ ภายในห้องเรียนทำให้เธอรู้สึกมั่นใจมากขึ้น

การเรียนในวันนี้ประกอบด้วยวิชาหลายด้าน ทั้งการทำความเข้าใจเกี่ยวกับเวทมนตร์พื้นฐานไปจนถึงการลงมือปฏิบัติและทดลองเวทมนตร์ใหม่ ขณะเรียน ไลราเรียนรู้เกี่ยวกับการใช้เวทมนตร์ในการความทรงจำและการรักษา ซึ่งทำให้เธอรู้สึกทึ่งและตื่นเต้นกับศักยภาพที่ซ่อนอยู่ภายในทุกคน

ผ่านไปหลายชั่วโมงการเรียนรู้ เวลาเรียนได้หมดแล้วและทุกคนก็กระจายตัวออกไป แต่ก่อนที่พวกเขาจะแยกย้ายไป ไลราจึงกล่าวขึ้นว่า “มารวมกลุ่มกันในวันพรุ่งนี้เพื่อฝึกซ้อมก่อนการแข่งขันกันเถอะ!”

ทุกคนเห็นด้วยกับการวางแผนการฝึกซ้อมครั้งต่อไป และก่อนที่สายลมเย็นจะพัดผ่านไป ทริวินก็กำลังรออยู่ที่บ้านเพื่อให้การสนับสนุนและช่วยเธอในการเตรียมตัวสำหรับการฝึกซ้อมที่กำลังจะมาถึง

เมื่อวันอันแสนวุ่นวายของวันที่สองของการเรียนสิ้นสุดลง ไลราเดินกลับบ้านอย่างรู้สึกมีกำลังใจและความสุขใจ เธอได้มีโอกาสเรียนรู้เวทมนตร์ใหม่ๆ พบกับเพื่อนๆ ที่รัก และเพิ่มขึ้นในความมุ่งมั่นที่จะเป็นนักเวทหญิงที่เก่งกาจ

ระหว่างที่เดินกลับ ไลรารู้สึกถึงความสดชื่นของสายลมที่พัดผ่านและแสงอาทิตย์ที่เริ่มลาลับขอบฟ้า เสียงนกร้องนั้นยังคงดังอยู่ รวมถึงเสียงหัวเราะและพูดคุยของเพื่อนๆ ที่หยอกล้อกันในระยะไกล ทุกอย่างดูเหมือนจะมีชีวิตชีวาและเต็มไปด้วยความสุข

เมื่อเดินถึงบ้าน ทริวินยังคงรออยู่ที่หน้าประตูด้วยรอยยิ้มที่อบอุ่น “ยินดีต้อนรับกลับครับ คุณไลรา! กระผมเตรียมขนมสำหรับคุณรออยู่ครับ” เขาบอก พร้อมมือที่ถือขนมหวานที่หอมกรุ่นด้วยความพิถีพิถัน

“ขอบคุณทริวิน! นี่มันช่างยอดเยี่ยมจริงๆ!” ไลรายิ้มอย่างมีความสุข ขณะรับขนมจากทริวิน

ทั้งคู่เดินเข้าไปในบ้าน ไลราเริ่มเล่าเรื่องราวของวันเรียนที่ผ่านมาให้กับทริวินฟัง ทั้งเกี่ยวกับการสอนที่น่าตื่นเต้นและกิจกรรมต่างๆ ที่เธอได้มีส่วนร่วมไม่เพียงแต่ในห้องเรียน แต่ยังรวมถึงสิ่งที่เกิดขึ้นรอบๆ ตัวที่ทำให้เธอรู้สึกว่าเธอเป็นส่วนหนึ่งของชุมชนที่น่าภาคภูมิใจ

“คุณไลรา ดูเหมือนว่าคุณมีความสุขมากในวันนี้นะครับ” ทริวินพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น “ฉันเห็นว่าเพื่อนๆ ของคุณก็กระตือรือร้นมากมายเช่นกัน”

“ตั้งใจไว้ว่าปีนี้เราจะพยายามให้เต็มที่ในทุกๆ ด้านค่ะ!” ไลระตอบอย่างมุ่งมั่น “ยิ่งช่วงนี้มีการแข่งขันเวทมนตร์ เดี๋ยวเราต้องหาช่วงเวลาฝึกซ้อมให้มากขึ้น”

ทริวินพยักหน้าและกล่าวว่า “ดิฉันเชื่อว่าคุณสามารถทำได้ครับและจะคอยสนับสนุนคุณเสมอ”

หลังจากอิ่มท้องด้วยขนมหวาน ไลรายังคงรู้สึกตื่นเต้นกับความทรงจำในวันที่ผ่านมา เธอเข้าไปนั่งที่โต๊ะเรียนเพื่อจัดระเบียบโน้ตและเอกสารที่ได้รับจากการเรียนในวันนี้ ในขณะเดียวกัน หัวใจเธอเต็มไปด้วยความปรารถนาที่จะเรียนรู้และเติบโต

เมื่อเสร็จสิ้นการเตรียมการในห้องเรียน ไลราตัดสินใจออกไปที่สนามหญ้าของบ้าน เพื่อให้ตัวเองได้อยู่ท่ามกลางอากาศเย็นๆ และได้เก็บความคิดไปกับการตั้งใจเตรียมตัวสำหรับการฝึกซ้อมในวันต่อไป วันแห่งการเรียนรู้ที่จะต้องรีบมา

ขณะที่นั่งอยู่ใต้ต้นไม้ ไลราปิดตาและลึกเข้าไปในความคิด เธอเริ่มนึกถึงเหตุการณ์ต่างๆ ที่จะเกิดขึ้นและภูมิใจที่ได้มีเพื่อนหลายคนที่เอาใจใส่และพร้อมที่จะช่วยเหลือ นอกจากนี้เธอยังคิดถึงการแสดงความสามารถในเวทีการแข่งขันที่จะมาถึง

“ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ฉันจะทำให้ดีที่สุด” ไลรากล่าวออกมาดังก้องในใจ เธอพยายามมองเห็นภาพตัวเองที่อยู่ในเวทีการแข่งขัน และหวังว่าจะสามารถใช้อย่างเต็มที่ไม่ใช่เพื่อเอาชนะ แต่เพื่อพัฒนาความสามารถในตัวเอง

เมื่อถึงเวลาหมดวัน ท้องฟ้าค่อยๆ มืดลง ไลราเดินกลับเข้าไปในบ้านและพบกับทริวินที่รออยู่ “คุณไลรา ดูเหมือนว่าคุณมีความตั้งใจอย่างมากเลยนะครับ คุณมีแผนที่จะทำอะไรในวันพรุ่งนี้หรือเปล่าครับ?” ทริวินถามด้วยความอยากรู้

“ในวันพรุ่งนี้เราจะเริ่มการฝึกซ้อมอย่างจริงจัง!” ไลราตอบด้วยความมั่นใจ “มาคิดแผนการกันเถอะ เราจะต้องทำให้ได้เตรียมพร้อมมากที่สุด!”

ทริวินค่อยๆ ยิ้มออกมา “ยินดีครับ! กระผมจะช่วยให้คุณได้ฝึกฝนและเตรียมตัวให้ดีที่สุด”

แล้วคืนก็กำลังเข้ามาเมื่อทุกอย่างสงบลง และไลราก็นั่งอยู่ที่โต๊ะข้างหน้าต่าง มองไปที่ท้องฟ้าที่จักจั่นได้ส่องแสงดาวในค่าคืนเช่นนี้ พร้อมกับคิดถึงความหวังในอนาคต แน่นอนว่าในใจเธอยังคงมีรอยยิ้มที่มั่นใจ และความตั้งใจที่จะก้าวไปข้างหน้าในปีการศึกษาใหม่ที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความหมาย

“นี่จะเป็นปีที่น่าจดจำ!” ไลราพึมพำในใจขณะที่เธอนอนหลับด้วยความฝันว่าสิ่งที่มีค่าจะเกิดขึ้นที่ไม่ไกลมากนัก

ฝากติดตามด้วยนะคะสำหรับภาคที่2ของ the hidden atlas

ภาคนี้ตั้งใจและดูเนื้อหาอย่างละเอียดด้วยค่ะ และขออภัยด้วยนะคะสำหรับภาคแรกที่เนื้อหาและชื่อตัวละครอาจทำให้สับสนบ้างหลายจุด ขอโทษด้วยนะคะ

หากมีข้อผิดพลาดอันไหนสามารถคอมเมนต์ติเตือนได้เลยนะคะจะปรับปรุงแล้วตั้งใจมากขึ้นกว่าเดิมค่ะเป็นกำลังใจและฝากผลงานเล่มต่อไปและเรื่องอื่นๆด้วยนะคะ ขอบคุณ ขอบใจนักอ่านทุกท่านค่ะ ยินดีรับคำติชมทุกข้อ

—————————————————————————————————————————————————————————

**ตอนที่ 3: วันหยุดสุดพิเศษในตรอกคาเวลล์**

เมื่อเช้าวันเสาร์มาถึง ไลราและเพื่อนๆ รู้สึกตื่นเต้นเป็นพิเศษ เพราะวันนี้พวกเขามีแผนที่จะออกไปสนุกสนานในตรอกคาเวลล์ ซึ่งเป็นแหล่งช็อปปิ้งที่มีชื่อเสียงที่สุดในเมือง เค้ามีร้านค้าและกิจกรรมต่างๆ มากมายที่ให้เลือกเพลิดเพลินไปตลอดวัน

“ฉันรอไม่ไหวแล้ว! ฉันได้ยินมาว่ามีร้านค้าขายขนมเวทมนตร์ที่ต้องลอง! ก่อนอื่นเราต้องรีบไปกันเถอะ!” เซเรนพูดด้วยความตื่นเต้น ขณะที่ทุกคนเริ่มเตรียมตัวออกจากบ้าน

“ใช่ค่ะ! ฉันได้ยินชื่อเสียงของร้านนั้นมาเหมือนกัน หวังว่ามันจะได้ลองชิมจริงๆ” ไลราตอบด้วยรอยยิ้มเต็มหน้า พร้อมกับจัดกระเป๋าให้เรียบร้อย

เมื่อพวกเขาเดินทางไปถึงตรอกคาเวลล์ สภาพแวดล้อมถูกปกคลุมไปด้วยเสียงหัวเราะและเสียงพูดคุยจากผู้คนที่กำลังช้อปปิ้ง เด็กๆ และผู้ใหญ่เดินกันขวักไขว่ ร้านค้าแต่ละร้านตกแต่งด้วยสีสันสดใสและมีป้ายบอกชื่อสินค้าที่มีเสน่ห์

“มาเถอะ! ไปที่ร้านขนมเวทมนตร์กันก่อน!” ไลราเป็นคนชี้แนะแนวทาง ขณะที่พวกเขาเดินไปพร้อมกัน

เมื่อพวกเขามาถึงร้าน พวกเขาพบว่ามันเต็มไปด้วยความหลากหลายของขนมหวานที่ผสมผสานระหว่างความมหัศจรรย์และรสชาติที่ไม่ธรรมดา บนชั้นวางมีขนมที่มีกลิ่นติดหอมหวานและน่าตื่นตาตื่นใจ เช่น หมากฝรั่งที่ทำให้ลอยขึ้นไปในอากาศและช็อกโกแลตที่ทำให้รู้สึกมีพลัง

“ว้าว! ทุกอย่างดูน่าทานไปหมดเลย!” ไคกล่าวเสียงดังเมื่อเข้ามา

“เราต้องลองสั่งกันหลายๆ อย่างนะ!” อาเรนให้ความเห็น “ฉันอยากลองขนมบิสกิตที่ทำให้รู้สึกดีตลอดทั้งวัน!”

ทุกคนต่างแย่งกันเลือกขนมและตั้งใจที่จะทดลองรสชาติใหม่ๆ ในที่สุด ไลราสั่งขนมที่ทำให้ยิ้มออกมา และขนมใหญ่อีกสองสามอย่างที่ทุกคนตัดสินใจร่วมกัน

พวกเขานั่งลงที่โต๊ะในร้านและเริ่มชิมขนมหวานอย่างมีความสุข ขณะที่พูดคุยกันเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในโรงเรียนและความหวังสำหรับการแข่งขันเวทมนตร์ที่จะมาถึง

“ฉันรู้สึกว่าเราต้องฝึกกันมากๆ เพื่อที่จะมีโอกาสชนะในปีนี้” ไลราพูดด้วยความตั้งใจ “แต่วันนี้เราแค่สนุกกันเถอะ!”

“ใช่! เราไม่ควรเครียดกับเรื่องเรียนและการแข่งขันตลอดเวลา” เซเรนเห็นด้วย

เมื่อพวกเขาทานขนมหมดและหัวเราะไปด้วยกัน ก็เดินสำรวจร้านค้าอื่น ๆ ที่อยู่ติดกัน มีทั้งร้านขายเหรียญเวทมนตร์ที่สามารถใช้ในการซื้อของและร้านขายของสะสมจากยุคโบราณของเวทมนตร์ ไลราเก็บสะสมบางชิ้นไว้เป็นที่ระลึก

หลังจากนั้น พวกเขาได้ยินเสียงดนตรีดังมาจากส่วนหนึ่งของตรอก คาเวลล์ รวมถึงกลุ่มนักดนตรีที่แสดงคลื่นเสียงสดใสและน่าตื่นเต้น ขณะเดียวกันก็มีการเต้นรำของนักเต้นเวทมนตร์ที่ร่ายรำตามจังหวะเสียงเพลง

“มาที่นี่กันเถอะ!” ไลราตะโกนเรียกเพื่อน เมื่อเห็นนักดนตรีอยู่ใกล้ๆ

พวกเขาเดินไปหานักดนตรีและร่วมสนุกด้วยการเต้นรำไปตามเสียงเพลง ความสนุกสนานเริ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว ทุกคนลืมทุกสิ่งรอบตัวและดื่มด่ำไปกับการแสดง

“นี่แหละคือความสนุกที่เราอยากได้!” อาเรนกล่าวขณะที่ทุกคนเต้นกันอย่างมีความสุข ท่ามกลางกลุ่มคนที่เข้าร่วม

เมื่อการแสดงสิ้นสุดลง ทุกคนพากันมานั่งพักที่ม้านั่งข้างๆ บริเวณที่จัดงาน “วันนี้สนุกมากจริงๆ!” เซเรนพูดด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสุข

“เราต้องมาที่นี่อีกแน่!” ไลรายิ้มให้กับเพื่อนๆ “และเรายังมีเวลาเหลือก่อนจะกลับไปบ้าน เราควรเข้าไปสำรวจร้านอื่นๆ อีก!”

กลุ่มเพื่อนทั้งสี่เดินสำรวจรอบตรอกคาเวลล์ สังเกตเห็นร้านขายอุปกรณ์การเรียนที่เรืองแสงในเวลาเย็นเมื่อพระอาทิตย์ใกล้ตกลง พวกเขาเข้าไปพูดคุยเกี่ยวกับการเลือกซื้ออุปกรณ์การเรียนใหม่ๆ สำหรับการศึกษาด้านเวทมนตร์

“จะดีแค่ไหนถ้าเรามีไม้กายสิทธิ์ใหม่!” ไคพูดด้วยความตื่นเต้น ขณะที่เขาแสดงท่าทางกับไม้กายสิทธิ์ที่เขาเห็น

“หรือว่าหนังสือเวทมนตร์ที่มีความรู้แตกต่างไปจากเดิม!” อาเรนเสริม

เมื่อพวกเขาได้เลือกซื้อของที่มีคุณค่ามากมาย พวกเขารู้สึกว่าเวลาได้ผ่านไปเร็ว ‘ตรอกคาเวลล์’ เต็มไปด้วยมนต์สะกดและความสนุกสนานไม่รู้จบ

“เอาล่ะ ถึงเวลาที่เราต้องกลับแล้ว” ไลรากล่าว ปาดเหงื่อที่เศร้าใจออกจากหน้าผาก เธอรู้สึกอิ่มเอมไปด้วยความทรงจำที่ดีในวันนี้

“แต่เรายังมีโอกาสกลับมาสนุกอีกในอนาคต!” เซเรนกล่าวพร้อมกับการยิ้ม

หลังจากที่ใช้เวลาสนุกสนานที่ตรอกคาเวลล์ ไลราและเพื่อนๆ ได้ไปเที่ยวชมร้านค้าและกิจกรรมหลากหลาย แต่อีกอย่างหนึ่งที่วกกลับมาที่ใจของไลราในระหว่างการช้อปปิ้งก็คือการนึกถึงทริวิน เอลฟ์ชายผู้ซึ่งคอยดูแลและสนับสนุนเธออยู่เสมอ

“เราควรซื้อของฝากกลับไปให้ทริวินด้วยไหม?” ไลราถามทุกคนขณะเดินผ่านร้านค้าแห่งหนึ่งที่มีของฝากที่น่าสนใจหลายอย่าง

“ดีเลย! ทริวินสมควรได้รับสิ่งพิเศษจากเรา” เซเรนยิ้มด้วยความเห็นด้วย

“ใช่ค่ะ! ดิฉันคิดว่าทริวินจะชอบขนมจากร้านที่เรามาเมื่อเช้า” ไลราบอก พร้อมกับมองย้อนกลับไปยังร้านขนมเวทมนตร์ที่พวกเขาเยี่ยมชมก่อนหน้านี้

“หรือจะลองหาของอะไรที่เป็นเอกลักษณ์ของตรอกคาเวลล์ก็ได้” ไคเสนอ “ที่นี่มีข้าวของมากมายที่สามารถเป็นของฝากที่น่าจดจำได้”

กลุ่มเพื่อนเริ่มมองหาของฝากที่เหมาะสมสำหรับทริวิน เดินผ่านร้านค้าแต่ละร้าน ไลรารู้สึกว่าร้านค้าที่เต็มไปด้วยสีสันและบรรยากาศที่คึกคักทำให้เธอรู้สึกมีความสุขมากยิ่งขึ้น

สุดท้าย พวกเขาได้มาจัดเก็บสินค้าที่ตรงกับความต้องการของไลราอย่างไม่ลังเล ในที่สุดไลราได้เลือกช็อกโกแลตเวทมนตร์ที่มีรสชาติหลากหลาย จะทำให้กินแล้วรู้สึกมีพลังและขนมคุกกี้ที่มีรูปทรงเป็นสีสันสดใสห่อด้วยบรรจุภัณฑ์ที่สวยงาม

“เอาล่ะ! เรามีของฝากดีๆแล้ว!” ไลราบอกด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความพอใจ “ทริวินจะต้องชอบแน่!”

เมื่อเสร็จสิ้นการช้อปปิ้งทุกคนเริ่มเดินทางกลับบ้าน พวกเขานั่งรถม้าไปยังบ้านของไลรา โดยมีเสียงหัวเราะและการบอกเล่าเหตุการณ์ที่สนุกสนานตลอดทาง

เมื่อถึงบ้าน ทริวินกำลังทำอาหารค่ำอยู่ในครัว และเมื่อเขาได้ยินเสียงของพวกเขาเข้ามาที่บ้าน ถึงแม้จะมีความเหนื่อยล้าเล็กน้อย แต่ก็มีรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความสุขเมื่อเห็นไลรากลับมา

“ยินดีต้อนรับกลับครับ คุณไลรา! ดิฉันคิดถึงคุณมาก” ทริวินพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงใจ ขณะจัดเตรียมจานอาหารที่กำลังจะเสิร์ฟ

“ทริวิน! เราซื้อของฝากมาให้!” ไลราตอบด้วยความตื่นเต้น ขณะที่เดินเข้าไปใกล้ๆ เขา

“ของฝากหรือครับ?” ทริวินถามด้วยความใคร่รู้

“ใช่ค่ะ! เราไปตรอกคาเวลล์มาและได้ซื้อขนมมาให้นะ!” ไลราจัดการหยิบกล่องขนมออกมาจากกระเป๋าและยื่นให้ทริวิน

เมื่อเปิดกล่องออก ทริวินยิ้มกว้าง นักถูกใจขนมที่มีสีสันสวยงามอยู่ในกล่อง “ว้าว! ดูน่ารักมากเลย! ขอบคุณมากนะคะ คุณไลรา! นี่เป็นสิ่งที่ทำให้กระผมมีความสุข” เขาพูดด้วยความรู้สึกขอบคุณ

“ไม่เป็นไรค่ะ! ทริวินสมควรได้รับของดีๆแบบนี้!” ไลราตอบ พร้อมกับรู้สึกดีใจที่เห็นรอยยิ้มของทริวิน

ในระหว่างที่ทริวินนำขนมไปวางที่โต๊ะอาหาร เขายังเช็ครายการว่าสามารถใส่ลงไปในมื้อค่ำได้ดีหรือไม่ ทั้งคู่ได้ใช้เวลาช่วงที่เหลือในการจัดเตรียมอาหารและพูดคุยเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนั้น

“ดีใจที่ได้ยินว่าคุณมีความสุขในวันนี้ครับ” ทริวินพูดระหว่างที่เขาจัดเตรียมอาหาร “และก็ดีใจที่ได้เห็นรอยยิ้มแบบนี้”

เมื่อไลรานั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารร่วมกับทริวิน เอลฟ์รับใช้ที่คอยดูแลเธออย่างตั้งใจ เธอรู้สึกประทับใจในความเอาใจใส่ที่เขามีให้กับเธอและคนในบ้านเสมอ ทริวินมีรูปร่างเล็ก ผิวที่เป็นเงาและหูแหลมที่บ่งบอกถึงความเป็นเอลฟ์ มีสายตาที่ฉลาดและอบอุ่น ทำให้ทุกคนรู้สึกอุ่นใจเมื่อเห็นเขาใกล้ๆ

หลังจากที่พวกเขาทานอาหารอร่อยๆ เสร็จสิ้นกันแล้ว ไลรารู้สึกถึงความสุขที่เกิดขึ้นภายใน เมื่อเห็นทริวินคอยดูแลทุกอย่างอย่างตั้งใจ ตั้งแต่การทำอาหารจนถึงการคุยสนุกสนานกับเพื่อนๆ เธอจึงนึกขึ้นได้ว่าตนยังไม่ได้ขอบคุณทริวินเพียงพอเลย

“ทริวิน ขอบคุณสำหรับอาหารค่ำอันแสนอร่อยค่ะ!” ไลราพูดด้วยความจริงใจ ขณะที่เธอมองไปรอบๆ โต๊ะและเห็นทุกคนที่มีความสุขร่วมกัน

“ไม่เป็นไรครับ คุณไลรา” ทริวินตอบ และยิ้มให้ “ผมดีใจที่ได้ทำให้ทุกคนมีความสุข”

เมื่อเวลาผ่านไป เหลือเพียงแค่เสียงหัวเราะและการพูดคุยของเพื่อนๆ ที่ยังวนเวียนอยู่ ทำให้ไลรารู้สึกถึงความอบอุ่นในบ้าน เริ่มหายใจเข้าลึกๆ ก่อนที่จะต้องคืนสู่ความเป็นจริงว่า คืนนี้เธอควรเตรียมตัวเข้านอน

“พวกเราต้องรีบไปนอนแล้ว เพราะพรุ่งนี้เรามีการฝึกซ้อมเวทมนตร์กันแต่เช้า” ไลราพูด ท่ามกลางเสียงโห่ร้องแสดงความเห็นของเพื่อนๆ

หลังจากทุกคนแยกย้ายกลับบ้านของตนเอง ไลราเดินไปที่ห้องของเธอ และทันใดนั้น ทริวินก็เข้ามาในห้องด้วยรอยยิ้มและมือที่ถือถังน้ำอุ่นที่มีไอน้ำลอยออกมาอย่างอบอุ่น

“ผมเตรียมน้ำอุ่นไว้ให้คุณไลราแล้วครับ” ทริวินพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล “ให้คุณได้แช่ตัวอย่างสบายๆ หลังจากวันที่เต็มไปด้วยกิจกรรม”

“ขอบคุณมากนะ ทริวิน! ดีใจที่มีคุณอยู่เสมอ” ไลราตอบด้วยความรู้สึกชื่นชม และมองดูทริวินที่พยายามอย่างหนักเพื่อให้เธอมีความสุข

“ในขณะที่คุณแช่น้ำ ผมจะไปเตรียมนมอุ่นให้ครับ” ทริวินตอบด้วยเสียงที่แสดงถึงความเอื้อเฟื้อ

ขณะที่ทริวินออกไป ไลราเริ่มเปลี่ยนเสื้อผ้าหลังจากนั้นเธอเปิดน้ำอุ่นในอ่างอาบน้ำ ผสมกับกลิ่นอโรมาอันหอมหวานที่ช่วยให้รู้สึกผ่อนคลาย เธอจึงเดินไปรอบๆ ห้องเพื่อเปิดหน้าต่างและปล่อยให้ลมเย็น ๆ พัดเข้ามา ทำให้บรรยากาศในห้องกลายเป็นที่พักผ่อนที่สมบูรณ์แบบ

เมื่อทริวินกลับเข้ามาพร้อมกับถ้วยนมอุ่น เขาก็ยิ้มให้กับภาพที่เห็นไลราพร้อมกับน้ำในอ่างอาบน้ำที่เต็มไปด้วยฟองสบู่ “เป็นเวลาที่ดีในการผ่อนคลายครับ ขอให้คุณเพลิดเพลินกับมัน” เขาพูดพร้อมวางถ้วยนมลงที่โต๊ะข้างๆ อ่าง

“ขอบคุณค่ะ นี่จะทำให้ฉันหลับสบายมากขึ้น” ไลราตอบด้วยความรู้สึกอบอุ่น

หลังจากนั้น ทริวินสร้างบรรยากาศที่เงียบสงบ ทำให้ไลรารู้สึกชิลล์ เมื่อได้ลงไปในอ่างน้ำอุ่น เธอรู้สึกถึงความเครียดทั้งหมดที่หลุดออกไปจากร่างกาย

“หากคุณต้องการอะไรเพิ่มเติม ผมก็ยังอยู่ที่นี่เสมอครับ” ทริวินบอก โดยมีความตั้งใจที่จะดูแลไลราอย่างดีที่สุด

“รู้สึกดีมากค่ะ! คุณทำให้วันของฉันเป็นวันที่มีความหมาย” ไลราตอบด้วยความรู้สึกอบอุ่นในใจ ขณะที่เธอคิดถึงว่าเขาสำคัญต่อชีวิตของเธอแค่ไหน

เมื่อไลราเสร็จจากการแช่น้ำและรู้สึกได้ว่างมที่เธอคิดว่าเธอสามารถหลับได้โดยไม่ต้องกังวลกับสิ่งใด เธอไปเปลี่ยนชุดนอนแล้วก็เดินไปยังเตียงที่นุ่มสบาย ติดตามด้วยความรู้สึกสุขสันต์ที่รายล้อมตัวเธอ ก่อนล็อคประตูและมีทริวินอยู่ใกล้ๆ กับเธอ

“หวังว่าคุณจะมีคืนที่ดีนะครับ” ทริวินพูดด้วยน้ำเสียงที่อบอุ่น ก่อนจะสวัสดีแล้วถอนตัวออกไป

“ฝันดีนะ ทริวิน! ขอบคุณอีกครั้งสำหรับทุกอย่าง” ไลราพูดพร้อมกับยิ้มออกมา

หลังจากที่ทริวินเดินออกไป ไลราเอนตัวเข้าหาผ้านวมที่นุ่มนวล ก่อนจะหลับลงอย่างสงบ ด้วยความคิดถึงสิ่งดีๆ ที่เกิดขึ้นในวันนั้น และรู้ว่าวันพรุ่งนี้จะต้องเป็นวันที่ดีเช่นเดียวกัน

ในค่ำคืนนี้ การมีอยู่ของทริวินและความเอาใจใส่ที่เขามีให้กับเธอทำให้ใจของไลรายังคงรู้สึกอบอุ่น ขณะที่เธอเข้าสู่การหลับไปในความฝันที่มาพร้อมกับการใช้ชีวิตในโลกแห่งเวทมนตร์ที่เต็มไปด้วยเพื่อนสนิท และความสุขที่ไม่มีที่สิ้นสุดที่รอคอยให้เธอได้สัมผัสไปอย่างใกล้ชิด!

และนี่คือจุดสิ้นสุดของค่ำคืนพิเศษในบ้านที่เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและความรัก ซึ่งในที่สุดไลรา รอคอยโอกาสที่จะได้พบกับการผจญภัยครั้งถัดไปอีกครั้ง!