Dear Winter-ฤดูหนาวที่รัก
บทที่ 1 ไปกรีนแลนด์กานนน~
เช้าวันนี้กรุงเทพฯ อากาศเย็นกว่าปกติ
แสงแดดอ่อนคลอเคลียหน้าต่างห้องนอนเหมือนจะบอกว่าถึงเวลาออกเดินทางแล้ว
ผมจะทิ้งเมืองร้อนที่คุ้นเคยไปเจอหิมะจริงๆ ที่กรีนแลนด์
ประเทศที่ผมเคยเห็นแต่ในสารคดีและรูปถ่ายเท่านั้น
ผมยืนมองคนรับใช้ช่วยกันขนกระเป๋าเดินทางใบใหญ่
ลุงศรัญ @Uncle_Saran
คุณหนาว กระเป๋านี้จะเอาขึ้นรถเลยไหมครับ
ฤดูหนาว @WWin_tter
เอาเลยครับ ขอบคุณนะครับลุง
แม่ไม่ได้มาส่งผมเพราะแม่โทรมาบอกผมตั้งแต่เมื่อคืนแล้วว่าบริษัทมีปัญหาด่วน
แต่ผมก็เข้าใจดี แต่ก็อดรู้สึกน้อยใจนิดๆ ไม่ได้
การเดินทางไกลครั้งแรกของผม…ไม่มีแม้รอยอ้อมกอดจากแม่ก่อนลาจริงๆ หรอ?
เมื่อสัมภาระของผมถูกขนจนหมดแล้ว
ผมก็เดินขึ้นไปนั่งบนรถและลุงศรัญก็จะเป็นคนขับไปส่งผม
ไม่นานรถตู้คันใหญ่ก็เคลื่อนออกจากประตูเหล็กสีดำสนิทและปิดลงพร้อมกับความผูกพันที่ผมทิ้งไว้ข้างหลัง
ในสายตาผมมองออกไปนอกหน้าต่าง ขณะรถมุ่งหน้าไปยังสนามบินสุวรรณภูมิ
สนามบินเช้านี้ดูครึกครื้น
ผมลากกระเป๋าใบใหญ่ไปยังเคาน์เตอร์
เช็กอิน
ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อดูข้อความที่ส่งเข้ามาและพบว่าเป็นข้อความของแม่
ลลิต @Lalit
ลูกแม่ เดินทางปลอดภัยนะ ถ่ายรูปหิมะมาให้ดูเยอะๆ รักหนาวที่สุด
รอยยิ้มค่อยๆ ผุดขึ้นบนใบหน้าผม
ข้อความเพียงไม่กี่ประโยคก็ทำให้คลายความว่างเปล่าที่ผมมีเมื่อเช้าไปเกือบหายไปหมด
ฤดูหนาว @WWin_tter
กรีนแลนด์…ฉันกำลังไปหานายแล้วนะ
ราวกับพูดกับหิมะขาวโพลนที่รออยู่ไกลแสนไกล
บทที่ 2 มาถึงแล้ววว~
ผมลากกระเป๋าออกจากประตูผู้โดยสารขาเข้าพร้อมเสียงประกาศภาษาที่ฟังดูคล้ายเสียงกระซิบ
ผมยืนซึมซับภาพนั้นชั่วครู่
ก่อนจะดึงคอเสื้อโค้ตขึ้นเพราะลมแรงกว่าในรูปถ่ายที่เคยดูไว้
หน้าสนามบินมีแท็กซี่สีเงินจอดเรียงเป็นแถว
ฤดูหนาว @WWin_tter
Go to the hotel Polar Aurora Inn
คนขับชายวัยกลางคนพยักหน้า
แล้วยกกระเป๋าผมใส่ท้ายรถก่อนพาผมออกจากสนามบิน
มองออกไปนอกหน้าต่างที่เต็มไปด้วยหิมะขาวโพลน
ไม่นานรถก็มาจอดหน้าโรงแรมขนาดกลางสีขาวครีม
ผมจัดการเช็กอินอย่างทุลักทุเลเพราะเริ่มล้าเต็มที
ความรู้สึกเดียวที่มีคือ “อยากนอน!”
ทันทีที่ประตูห้องปิดลง ผมไม่แม้แต่จะมองรอบๆ
กระโจนลงบนเตียงนุ่มฟูทันที
ฤดูหนาว @WWin_tter
โอ๊ย...ปวดตูดไปหมดแล้ว
ผมครางเบาๆ กับตัวเองหลังนั่งเครื่องบินหลายชั่วโมงจนขาแข็ง
กลิ่นผ้าปูเตียงสะอาดผสมกลิ่นสบู่หอมจางๆ โอบรอบร่างกายผม
…กรีนแลนด์ ผมมาถึงแล้วจริงๆ
บทที่ 3 ไหนว่ากรีนแลนด์เป็นประเทศปลอดภัยไง!!!!!
ปลุกผมให้ลืมตาตื่นจากความง่วงที่สะสมหลังบินข้ามฟ้ามาเกือบทั้งวัน
แต่ท้องยังคงร้องประท้วงไม่หยุด
ฤดูหนาว @WWin_tter
(ถ้าแม่รู้ว่ากินข้าวไม่เป็นเวลาแม่ดุหูชาแน่หนาว)
ความคิดนั้นผุดขึ้นมาโดยอัตโนมัต
ผมหัวเราะกับตัวเองเบาๆ ก่อนจะลุกขึ้นคว้าเสื้อโค้ตและผ้าพันคอ
อากาศด้านนอกเย็นจัดจนไอหายใจกลายเป็นควันขาวทันที
ผมถือโทรศัพท์ไว้ในมือเพื่อเปิดแผนที่ หาของกินเล่นสักอย่าง
แรงกระชากจากด้านข้างทำให้ผมสะดุ้ง
ฤดูหนาว @WWin_tter
เฮ้ย!!!
ผมอุทานพร้อมเงยหน้ามองตามร่างในเสื้อคลุมดำ
ฤดูหนาว @WWin_tter
(โจรเหรอ! ที่นี่ก็มีโจรจริงๆ!)
ฤดูหนาว @WWin_tter
(ไหนว่าที่นี่ปลอดภัย ไม่มีโจรไง!!)
ไม่ทันคิด ผมพุ่งตัวตามทันที
ฤดูหนาว @WWin_tter
(โทรศัพท์กูวววว)
ฤดูหนาว @WWin_tter
Stop!!!!!!
เสียงตะโกนของผมแหวกอากาศหนาว
ผู้คนบนฟุตบาทหันมามอง แต่ฝีเท้าคนร้ายนั้นไวเกินคาด
ผมเบียดฝ่าฝูงชน วิ่งตามเสียงฝีเท้าอย่างไม่สนอะไร
สายตาจ้องเป้าหมายข้าง
หน้า—
ผมชนใครบางคนอย่างจังจนล้มลงทั้งคู่
ฤดูหนาว @WWin_tter
โอ๊ยยยย
ผมครางพร้อมพยายามลุกขึ้นเร็วที่สุด
แต่ตอนเงยหน้าขึ้น…เงาดำของโจรก็หายลับไปแล้ว
เลือดในกายเดือดพล่านขึ้นมาทันที
ฤดูหนาว @WWin_tter
Hey! If you hadn't stopped me, I would have caught up to the thief!!
ผมโวยวายเสียงดังโดยไม่สนใจว่าอยู่กลางถนนต่างเมือง
ฤดูหนาว @WWin_tter
How do you plan to take responsibility?!!!
สายตาผมเต็มไปด้วยความโกรธปนขุ่นเคือง
คนตรงหน้ายกมือขึ้นเล็กน้อยเหมือนจะพูดอะไร
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
