แค่เธอ
EP1
เสียงเครื่องวัดชีพจรหัวใจดังก๊องในห้องสีขาวที่เต็มไปด้วยกลิ่นสะอาดและกลิ่นน้ำยาฆ่าเชื้อ
พยาบาล
คุณแม่แน่ใจนะคะว่าน้องจะไม่ทำอีกน่ะ
เสียงของหมอดังขึ้น ในขณะที่หญิงชรายืนอยู่ตรงหน้าด้วยความกลุ้มใจ
แม่
จ๊ะแม่แน่ใจว่าเขาจะไม่ทำอีกแน่นอน
แม่
ให้เขากลับบ้านเถอะนะคะหมอ
แม่
ที่บ้านยังมีคนแก่ที่เป็นสมองเสื่อมดูแลตัวเองไม่ได้
ใบหน้าของพยาบาลสาวนิ่งไปชั่วขณะ
พยาบาล
คุณแม่ต้องเข้าใจนะคะว่าน้องเป็นร้ายแรงต้องส่งตัวน่ะ
พยาบาล
ถ้าน้องฆ่าตัวตายแล้วมาโรงบาลอีกกมอจะไม่รักษาแล้วนะ
จบเสียงใสนั้นหญิงสาวก็เกาะแขนเพื่อนสาวอีกคน เพื่อนสาวคนนั้นได้แต่มองแบบหมดคำจะพูดกับคนตรงหน้า
โยชิ
หมอพึ่งบอกไปเองว่าห้ามกินของเย็น
โยชิ
งดของหวานทุกชนิดนี้พึ่งออกมาจากโรงบาลก็หาเรื่องเข้าโรงบาลอีกล่ะ
มิเกล
ก็แค่ไข้หวัดใหญ่เองน่าา
มิเกล
บิงซูแค่ถ้วยเดียวไม่เป็นไรหรอกเนาะ
โยชิ
แกก็ให้ท้ายมันแบบนี้ไงหวานมันถึงได้เข้าโรงบาลลำบากฉันต้องมาป้อนข้าวต้มอีกอ่ะ //กอดอก
มิเกล
โธ่แกแค่ครั้งเดียวนานะ //อ้อน
หวาน
จริงแกให้มันกินเถอะ //เขย่าแขนโยชิ
ด้วยความตื้อของทั้งสองหญิงสาวก็ใจอ่อนในที่สุด
มิเกล
เย้ได้กินแล้ววว //กระโดดโลดเต้น
หญิงสาวตัวเล็กได้ล้มลงกับพื้นพลางทำหน้าเบะด้วยความเจ็บ ด้วยความที่หญิงสาวตัวเล็กล้มนั้นก็ทำให้มีคนมองจำนวนมาก
หวาน
ใครก็ไม่รู้นะคะไม่ใช่เพื่อนหนู
มิเกล
อ่าา...เจ็บง่ะ //ลุกขึ้นพลางลูบบั้นท้ายตัวเอง
โยชิ
ไปกันเหอะจะกินบิงซูไม่ใช่หรออุ๊บ—
เสียงของหญิงสาวขาดหายเมื่อใบหน้าของเธอจุ่มไปกับอกของใครบางคน
โยชิ
อ๊ะขอโทษค่ะ //ยกมือไหว้
แม่
อลันลูกกลับบ้านกัน //เดินตามมา
ทั้งสองจ้องหน้ากันเหมือนจะกินกันให้ได้
โยชิ
จ้องกันไปเลยฉันไปล่ะ //เดินออกไป
มิเกล
เห้ยรอก่อน //วิ่งตาม
ในขณะที่ทั้งสามวิ่งออกไปก็มีสายตาของใครบางคนจ้องมาอยู่
EP2
เสียงของชายชราดังขึ้นด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง
แม่
หมอบอกว่ายังไงก็ต้องบำบัดเขาว่าเป็นซึมเศร้าขั้นรุนแรงอะไรนี้แหล่ะ
แม่
แม่ก็ไม่คิดว่าหนูจะเป็นคนแบบนี้นะ //มอง
หญิงชราได้หันมามองชายหนุ่มที่นั่งข้างหลัง
อลัน
... //ก้มหน้าเล่นนิ้วตัวเอง
พ่อ
พ่อแม่ก็ไม่ได้แยกทางกันครอบครัวก็ไม่ได้แตกแยกทำไมกันนะแกถึงเป็นแบบนี้ได้
แม่
ก็คงเป็นเพราะเล่นโทรศัพท์เยอะเกินไปนั้นแหละสมองเลยเพี้ยนน่ะ
ชายชราได้พยักหน้าเห็นด้วยขณะที่ขับรถต่อ รถวิ่งอยู่บนถนนด้วยความเร็วพอดีๆ
อลัน
(อยากโดนจับมัดแล้วโดนลากกลางถนนจังเลยนะ....)
แม่
อีกไม่กี่วันก็จะได้มาพบหมออีก
โยชิ
ก็อิ่มน่ะสิเงินฉันจ่ายน่ะ
หวาน
เดี๋ยวพรุ่งนี้คืนเนาะๆ
หญิงสาวได้ใช้ศอกสกิดแขนของเพื่อนสาว
โยชิ
ยี่สิบบาทฉันแกยังไม่คืนเลย //มอง
หวาน
เห้ยมองกันแบบนี้ได้ไงฉันไม่ได้ติดหนี้ซะหน่อย
มิเกล
ฉันก็ไม่ได้พูดอะไรนะ //ยิ้ม
เฟรน
กูไม่อยู่มึงเป็นขนาดนี้เลยหรอว่ะ
อลัน
แต่หมอจะให้กูไปสถานบำบัด
อลัน
เสียดายกูไม่ได้ถ่ายรูปเขาเก็บไว้
EP3
แม่
หิวข้าวมั้ยลูกกินข้าวมั้ย
พ่อ
เพราะมันไม่กินข้าวนี้แหล่ะเลยเป็นน่ะ
พ่อ
ข้าวก็ไม่รู้จักกิน ตัวผอมอย่างกะอะไร
อลัน
//จัดที่นอน + ล้มตัวนอน
ร่างของชายหนุ่มล้มลงกับฟูกบนพื้นอย่างแรง
ทันทีที่หยิบโทรศัพท์มาดูชายหนุ่มได้ยิ้มออกมาด้วยรอยยิ้มที่แสยะข้างเดียวรอยยิ้มนั้นกว้างจนเห็นฟันอันแหลมคมสีขาวของชายหนุ่ม
อลัน
คนบ้าอะไรจะน่ารักขนาดนี้
อลัน
ขาว...สวย...ตัวหอม...หัวก็...หอม
อลัน
เสียงก็น่ารักตัวเล็กพอดีมือ....
อลัน
กูคงบ้าไปแล้ว //เอาปิดปาก
อลัน
แค่คิดถึงกูก็จะบ้าแล้ว ชอบชิบหายเลย...
อลัน
อยากได้มาอยู่ด้วยจังเลยนะ ยัยคนสวย......ค่ตน่ารัก—
เสียงของชายหนุ่มชะงักไปเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าและเงาของใครบางคน
เสียงของหญิงชรานั้นค่อนข้างเบาแต่พอได้ยิน เพราะหญิงชรานั้นอยู่ข้างนอกบ้าน
อลัน
แม่เข้ามาแล้วเดินกลับทำไมอ่ะ //ตะโกน
แม่
อะไร! แม่ยังไม่ได้เข้าไปในบ้าน //ตะโกน
มิเกล
ผู้ชายที่เจออยู่ที่โรงบาลอย่างหล่อเลยอ่าแก
โยชิ
ไม่เห็นจะหล่อเลยมึงเอาตาไหนมอง
หวาน
เอ่อจริงก็แกมีเมียนิเนาะ
โยชิ
เลิกกันได้เดือนหนึ่งแล้วจ๊ะ
หวาน
ไม่บอกไม่รู้เลย //มอง
มิเกล
ตอนนั้นยังเห็นรักกันอยู่เลย
โยชิ
ก็แค่เบื่อพวกแกก็รู้ว่าฉันไม่ชอบคนงี่เง่าเอาแต่ใจอ่ะ
โยชิ
ล่ะชีเป็นลูกคุณหนูอีกค่ตเอาแต่ใจอ่ะ
จบประโยคของหญิงสาวเพื่อนสาวของเธอก็ได้มองหน้ากันโดยไม่ได้บอกกล่าว
หวาน
แต่ก็นะแกพรุ่งนี้ขี้เกียจไปเรียนอ่ะ
โยชิ
ติดศูนย์ตั้งกี่ตัวแล้วพวกแกอ่ะ
หญิงสาวได้สกิดหญิงสาวข้างๆอย่าแรง
มิ้นท์
ไหนบอกแม่ไม่ให้ออกจากบ้านไง
มิ้นท์
ไหงมากับเพื่อนได้อ่ะ
โยชิ
กูรู้สึกเหมือนโดนมองจังว่ะ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
