วันหนึ่ง...มีหญิงสาวคนหนึ่ง.เธอมีผมสีม่วงแซมด้วยสีชมพู..พร้อมกับดวงตาสีม่วงที่เปล่งประกายเธอนั้นชื่อ อนาสตาเซียเธอนั้นได้อยู่ที่บ้านแห่งหนึ่ง ที่มีพ่อแม่...พี่..หรือแม้ว่าจะครอบครัว..พวกเขานั้นไม่ชอบอนาสตาเซียเป็นอย่างมาก เพราะว่าเธอนั้นมีดวงตาและสีผมที่ไม่เหมือนใคร..พวกเขานั้นเกลียดเธอเป็นอย่างมากเพราะว่าพวกเขานั้นคิดว่าเธอเป็นปีศาจ..เพราะดวงตาแล้วสีผมแปลกไปจากคนอื่น..จนกระทั่ง.. คุณพ่อของเธอได้ทำร้ายเธอ..จนเ×ียชีวิต..ฟังไม่ผิด..เ×ียชีวิต แม้เธอจะเสียชีวิตแล้ว..แต่ชีวิตของเธอก็ทรมารและทุกข์เป็นอย่างมาก..จนเทพ-องค์หนึ่งได้ทราบเรื่องราวนี้เลยได้เชิญวิญญาณของอนาสตาเซียมา..

'อึก-ที่นี่ที่ไหนเนี่ย.?..' พูดดูด้วยน้ำเสียงที่เหนื่อยล้าและแผ่วเบา 'ข้าเป็นคนพาเจ้ามาเองหน่ะ..ที่นี่คือสวรรค์..เจ้ามีชีวิตที่ทรมารและเสียชีวิตก่อนวัยอันควร..ข้าเลยสงสารเจ้า..เจ้าอยากไปเกิดที่ไหนไหมล่ะ..ข้าให้ท่านเลือกเองเลย..' ท่านเทพพูดด้วยเสียงอันอ่อนโยนและความเป็นห่วงพร้อมยื่นข้อเสนอให้เธอ 'โลกที่ฉันต้องการหรอ..' ดวงตาของเธอเป็นประกายเพราะว่าก่อนเธอเสียชีวิต..ชีวิตของเธอนั้นทุกข์เป็นอย่างมาก 'งั้นหนูขอเกิดในโลก My hero academia ได้ไหมคะ..' เธอพูดพร้อมใบหน้าที่ยิ้มแย้มและเปี่ยมไปด้วยความสุขและตื่นเต้นในเวลาเดียวกัน..ได้สิ..ท่านเทพได้ตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน แล้วบทบาทของหนูละคะ..อนาสตาเซียเธอได้ถามด้วยน้ำเสียงที่สงสัย บทบาทงั้นรึ..งั้นข้าจะให้เจ้าเลือกไพ่มา 2 ใบแล้วพวกเราจะมาดูกันว่าท่านได้บทบาทอะไร สิ้นสุดตำพูดของท่านเทพก็ได้มีไพ่ปรากฏออกมาด้านหน้า 2 ชุด ชุดแรก 10 ใบ ขุดที่ 2 อีก 10 ใบ..เธอนั้นได้หยิบไพ่ออกมาอย่างละ 1 ใบในชุดไผ่สองชุดนี้ เธอได้ยื่นให้ท่านเทพอ่าน..มหาปุโรหิตที่ทรมารงั้นหรอ...ส่วนอีกใบ..น้องสาว? น้องสาวหรอ..ข้าจำได้ว่ามันมีแค่หนึ่งใบในกองนะ..เจ้าหยิบได้งั้นรึ..งั้นคงต้องดูแล้วแหละว่าจะเป็นน้องสาวของใคร..สิ้นสุดคำพูดสายตาของท่านเทพก็เปลี่ยนลง เขานั้นได้กังวลกับบทบาทของไพ่อันแรก..แต่ท่านเทพนั้นก็ปกปิดใบหน้าด้วยรอยยิ้มพร้อมกับไพ่ชุดที่ 3 โผล่ออกมาแต่ครั้งนี้มีถึงสี่สิบห้าใบ..ทันใดนั้น..ก็มีไพ่ที่เธอหยิบออกมาและส่งให้กับท่านเทพ ไอซาวะ..งั้นหรอ..ยินดีด้วยคุณได้เป็นน้องสาวของคุณไอซาวะ ท่านลงไปเกิดใหม่ได้ที่จุดเกิดนะ.. สิ้นสุดคำพูดของท่านเทพ อนาสตาเซียเธอละเดินลงไปเกิดที่โลกใบใหม่ของเธอ..

...----------------...

   ณ บนโลก..

อนาสตาเซียนั้นเธอได้เกิดใหม่ออกมาเป็นเด็กสาวอายุ 3 ขวบ..และนามใหม่ที่ชื่อ โคโนริ เธอนั้นได้เห็นไอซาวะ..พี่ชายของเธอที่ห่างจากเธอประมาณ 10 ปี..เธอได้มองไปที่พ่อแม่ของเธอพร้อมกับสายตาของพ่อกับแม่เธอที่มองเธอด้วยความประหลาดใจเพราะเธอนั้นได้มีผมสีม่วงและสีชมพูแซมอยู่พร้อมกับดวงตาสีม่วงที่เปล่งประกาย ส่วนพี่ชายของฉันก็ได้มองเธอด้วยสีหน้าและแววตาที่กังวล ไอซาวะเขานั้นได้พูดขึ้นมาว่า แม่ครับแม่จะทำอะไรน้องหรอคับ ไอซาวะนั้นได้มองน้องสาวหรือโคโนริด้วยความกังวล ส่วนพ่อกับแม่ของฉันก็ไม่ได้พูดอะไร..

      ตกดึก..ช่วงกลางคืน..

พ่อกับแม่ของฉันได้ทิ้งฉัน..ไว้ที่ใดสักที่หนึ่ง..เพราะท่านพ่อกับแม่ได้ให้เหตุผลไว้ว่าฉันแปลกประหลาดเกินไป..เธอมีผมสีม่วงและสีชมพูแซม ซึ่งมันแปลกประหลาดสำหรับพวกท่าน พวกท่านก็เลยเกลียด.. พอถึงเช้าวันต่อมา..ไอซาวะหรือพี่ชายของฉันในวัย 14 ปี..เขาก็ได้รู้ว่าพ่อกับแม่ของเขาทิ้งฉัน..เขาไม่สามารถทำอะไรได้นอกได้ปฏิกิริยาที่ช็อคและตกใจในเวลาเดียวกัน...

   หลายปีผ่านไป...

ตอนนี้ฉันได้อายุ 17 ปี..อยู่คนเดียวในป่าท่ามกลางความสงบสุขแต่ฉันยังไม่รู้พ่อแม่ที่แท้จริง..หรืออะไรเกี่ยวกับครอบครัวของฉันเลย.เพราะว่าเท่าที่เธอจำได้ก็..มาอยู่ในท่ามกลางป่านี้สะแล้ว..เธอมีอัตลักษณ์ที่มหัศจรรย์คือ..เธอมีเขามังกรอยู่ที่หน้าผากข้างเดียว..และมีเขามังกรอยู่ข้างเดียว แต่อัตลักษณ์ ที่แท้จริงของเธอนั้นมี 2 อัน..คือ 1. เวทย์มนตร์ส่วน 2. ควบคุมโลหิตหรือเลือดนั่นเอง...ถึงเธอจะไม่มีครอบครัว..แต่เธอก็อยากที่จะเข้าโรงเรียนมัธยมที่ดังที่สุดนั้นคือโรงเรียน UA นั่นเอง แต่วันนี้นั้นเป็นวันที่ต้องไปสอบเข้าที่โรงเรียน UA..ตัดมาที่ความเป็นจริง

เช้าวันที่ไปสอบ UA

เช้าตรู่..แสงแดดยามเช้าค่อย ๆ สว่างออกมา ณ เวลาที่ 7:00 น. โคโนริเธอได้ค่อย ๆ ลืมตาและลุกขึ้นนั่งด้วยความตื่นเต้น.. เห้อ...วันนี้แล้วสินะ~ วันสอบ UA แล้วตอนนี้กี่โมงแล้วเนี่ย~ หื้ม..7:00 หรอ!!! สายแล้ว เธอลุกขึ้นจากเตียงด้วยความตกใจเพระว่าเธอนั้นตื่นสาย เธอตื่นตระหนกเพราะว่าเธอจะไม่มีสิทธิ์สอบแล้ว

สักพัก..

เธอได้รีบวิ่งไปที่ UA พร้อมกับพึมพำไปว่า เห้อ..กว่าจะเสร็จ ถ้าสอบเข้าได้ฉันก็จะได้เจอไอดอลของฉัน~ eraser head กับ All Might ละน้าา~ เธอพึมพำพร้อมกับรีบวิ่งไปด้วย...

...----------------...

ณ โรงเรียนมัธยม UA

โคโนริเธอได้รีบวิ่งมาที่ UA และเธอได้พบกับเด็กชายคนนึงและหญิงสาวอีกสองคนเด็กชายที่มีผมสีดำและดวงตาสีแดงโลหิต ส่วนหญิงสาวสองคนนั้นเหมือนจะเป็นฝาแฝดที่มีผมสีเขียวและนัยน์ตาสีเขียวน้ำทะเลที่สวยงามเพื่อน..3 คน อ่า..โซชิ เนระ กับเนริก็มาด้วยหรอ ฉันไม่คิดว่าเธอจะมาเลยนะ..เธอยิ้มแห้ง ส่วนทั้งสามคนนี้ก็ได้ตอบกลับว่า ผมก็ไม่คิดเลยนะครับว่าจะเจอพี่..โซระกล่าว พูดพร้อมกันพร้อมกับน้ำเสียงที่เป็นห่วง ฉันไม่เป็นอะไรมากแล้วแหละหมอบอกว่าแข็งแรงดีแต่ต้องดูแลสุขภาพหน่อย. .ฉันก็ไม่คิดว่าจะเจอเหมือนกัน..งั้นรีบเข้าไปข้างในกันเถอะ..สายแล้วล่****ะ โคโนริกล่าวต่อ หลังจากนั้นพวกเขาทั้งสี่ได้เดินเข้าไปในห้องสอบและได้ไปฟังอาจารย์ชี้แจงเรื่องการสอบจากโปรฮีโร่ที่ชื่อ... Present Mic เขาได้ชี้แจงการสอบ แนะนำแนวทางในการสอบแล้วนะ!? Are you ready? Yeahhhhh~ เสียงคนในห้องเงียบกริบ.. "เอาคนใบ้มา สอบกันเรอะ..งั้นฉันจะแจ้งแล้วนะ ตามที่ได้บอกไปผู้เข้าสอบจะได้ฝึกซ้อมที่สนามจำลอง 10 นาทีในส่วนในสนามฝึกนั้นจะมีวิลเลินอยู่ 3 ชนิดประจำตำแหน่งอยู่ทั่วบริเวณ ซึ่งแต่ละชนิดจะมีคะแนนแตกต่างกันแล้วแต่ความยากส่วนภารกิจของพวกเธอคือการใช้อัตลักษณ์จัดการวิลเลินจำลองให้ได้เยอะที่สุดและเอาคะแนนมาเป็นของตัวเอง และห้ามทำร้ายคนอื่นด้วยถือว่าห้าม" จู่ ๆ ก็มีนักเรียนคนหนึ่งพูดขึ้นมาว่า ขอโทษนะครับผมขอถามอะไรอย่างนึงได้ไหมครับ ใช่แล้วนั่นก็คือ อีดะ ส่วนนามสกุลขออภัยครับผมลืม..อ่า นั่นแ แหละ ๆ ต่อ ๆ ได้สิว่ามาเลย Present Mic กล่าว ในใบประกาศแจ้งว่ามี 4 ประเภทนี่ครับ ถ้ามันผิดพลาดคือถือว่าเป็นความอับอายของโรงเรียน UA ที่เป็นหนึ่งในญี่ปุ่นส่วนพวกเราผู้ที่เป็นผู้เข้าสอบต้องการคำชี้แจงที่ถูกต้อง ส่วนนายไอ้คนผมฟู ๆ มองไปที่มิโดริยะ เอาแต่พึมพำอยู่ได้น่ารำคาญถ้าจะมายืนมองเฉยๆแล้วก็เอาไปจัดการสอบนี้ไปซะ อีดะได้นั่งลงและรอฟังคำชี้แจ้ง เอาล่ะเอาล่ะหมายเลข 711 คุงขอบใจที่ช่วยเตือนความจำนะวิลเลินตัวที่ 4 มี 0 แต้มเอาง่ายๆว่าเป็นแมลงหวี่แมลงวันหน้าที่ของของมันมีแต่อาละวาดที่ไปที่สนามนั่นเองจะทำร้ายก็ได้แต่มันจะไม่เพิ่มให้เธองั้นแนะนำว่าให้เลี่ยงเท่าที่จะทำได้แล้วกัน Present Mic กล่าว

แอดขออนุญาตตัดไปหลังสอบเสร็จนะครับ...พอดีผมไม่รู้ว่าจะแต่งยังไง...ขออภัยครับ..

หลังสอบเสร็จ....

โซชิ เนริ เนระด้วย ไปกินหม้อไฟกันไหมเดี๋ยวพี่เลี้ยงให้ น้ำเสียงคิกคักและแฝงไปด้วยความตื่นเต้น ได้นะครับวันนี้ผมก็ไม่ติดงานด้วยครับพี่ โซระยิ้มพร้อมกับตอบด้วยท่าทางดีใจนิดหน่อยแต่แฝงไปด้วยความตื่นเต้น ส่วนเนริกับเนระก็กล่าวต่อ พี่จะเป็นคนเลี้ยงหรอคะ เดี๋ยวหนูช่วยหารไหมคะ...ถ้าพี่เลี้ยงคนเดียวมันจะดูไม่ดี..เดี๋ยวหนูสองคนช่วยหารไหมคะ..เนริกับเนระได้พูดพร้อมกันพร้อมกับน้ำเสียงที่ห่วงใยและกังวลนิดหน่อย ไม่เป็นไร เธอยิ้ม เดี๋ยวพี่เลี้ยงเองนะ..ไม่ต้องกังวล ถ้าเพื่อนพวกเธอ..ฉันพร้อมเสมอ..ส่วนพวกเธอทั้งสามคนก็เปรียบเสมือนเพื่อนและลูกศิษย์ของฉันหนิ..เธอได้ปลอบทั้งสองพลางยิ้มไปด้วย งั้นหรอคะ/ครับ..ผมก็ดีใจที่ได้เป็นลูกศิษย์อาจารย์...ถ้าไม่ได้อาจารย์..พวกเราคงไม่ได้เจอคนที่ดีขนาดนี้หรอกครับ..ทั้งสามพูด ส่วนโคโนริก็ชะงักกับคำตอบที่ไม่คิดว่าจะได้รับเพราะว่าเธอไม่มีพ่อแม่หรือญาติ..[จริงๆมีแต่นางไม่รู้^^] ทำให้เธอชะงักไปชั่วครู่กับคำตอบที่เธอได้รับแล้วเธอก็สวมกอดทั้งสามด้วยความดีใจถึงเธอจะสูงน้อยกว่าทั้งสามแต่เธอก็ยังรักลูกศิษย์ของเธอแม้เธอจะอายุแค่ 17 ก็ตาม...