-- ตอนที่ 1: "เริ่มเกม"
เสียงประกาศจากลำโพงภายในห้องเรียนจบลง พร้อมเสียงถอนหายใจของเหล่านักศึกษาที่กำลังรอคาบเรียนสุดท้ายจบลงอย่างใจจดใจจ่อ
“มุกๆ! วันนี้ตัดใจยังไงถึงได้ยอมมาเรียนตรงเวลาอย่างนี้เนี่ย?”
เสียงของ “เนย” เพื่อนสนิทถามขึ้นพร้อมรอยยิ้มปนแซว ๆ
“วันนี้มีภารกิจสำคัญน่ะ…” มุกกระซิบเบา ๆ แต่เต็มไปด้วยประกายวิบวับภายในดวงตา
“อย่าบอกนะว่ามุกจะ—”
“ใช่แล้วล่ะ! วันนี้ฉันจะไป ‘สารภาพรัก’ กับพี่ภีมน่ะ!”
“เธอมันบ้าไปแล้ว!!!” เนยแทบจะอยากเอามือมาตบดังแป๊ะใส่หัวเธออยู่แล้ว “นั่นมัน... พี่ภีม วิศวะปีที่สี่! มนุษย์น้ำแข็งแห่งคณะวิศวะนะ มุก! เขาปฏิเสธสาวมาเป็นสิบคนแล้วนะมุก!”
“ก็แล้วไงล่ะเนย ฉันก็แค่จะเป็นอีกหนึ่งรายที่จะถูกปฏิเสธไป… แต่ว่าฉันจะไม่เหมือนคนอื่นไงล่ะ!”
---
คณะวิศวกรรมศาสตร์
เวลาหลังเลิกเรียน
มุกยืนรวมรวมพลังใจอยู่หน้าตึกวิศวะ สายตากวาดหาร่างสูงเจ้าของฉายาว่า ‘มนุษย์น้ำแข็ง’ อย่างใจจดใจจ่อ
...และในที่สุด เธอก็เห็นเขาเเล้ว
พี่ภีมเดินออกมาจากอาคารพร้อมกระเป๋าสะพายและสีหน้าเฉยชาที่ยิ่งกว่าก้อนหินเสียอีก เธอตั้งท่าพุ่งเข้าไปดักหน้าเขา
“พี่ภีมค่ะ!”
เสียงสดใสราวกับกำลังจะประกาศสงครามกับเขา
เขาหยุดเดินพน้อมหันมาเล็กน้อย ด้วยดวงตานิ่งสนิทไม่มีความรู้สึกใด ๆออกมา
“คือว่า… มุกชอบรุ่นพี่น่ะค่ะ! ขอจีบรุ่นพี่ได้ไหมค่ะ?”
ทั้งบริเวณนั้นเงียบกริบ ขนาดเสียงหายใจยังไม่กล้าจะดังเกินไป
เพื่อนของเขาหลายคนถึงขั้นกับหยุดเดิน—และมีคนถึงขั้นแอบหยิบมือถือออกมาถ่ายไว้ด้วยซ้ำ
ภีมกะพริบตาช้า ๆ ก่อนตอบด้ยเสียงเรียบเฉยจนใจสั่นไป
> “ฉันไม่ชอบคนเสียงดัง”
มุกอึ้งไป 3 วิ แต่มุกยังยิ้มอยู่
“งั้นมุกจะพูดเบา ๆ ก็ได้ค่ะ… แต่จะจีบต่อไปนะคะ!”
เธอยิ้มให้เขาแบบจริงจังสุด ๆ แล้วก็เดินจากไป…อย่างภาคภูมิ
เขาขมวดคิ้วนิด ๆ พร้อมหันไปมองตามหลังเธอเล็กน้อย
“…เด็กบ้าอะไรเนี่ย”
---
**จบบทที่ 1**
(เริ่มต้นเกมรักของเด็กสาวผู้ไม่ยอมแพ้ กับรุ่นพี่สุดเย็นชาที่เริ่มจะรู้สึกกับเธอแล้ว...)
ตอนที่ 2: "บังเอิญ… หรือชะตากรรม?"
“ไม่ชอบคนเสียงดัง”
คำพูดเรียบนิ่งของพี่ภีมยังคงวนเวียนอยู่ในหัวของมุกระหว่างที่เธอนั่งจิบโกโก้เย็นในโรงอาหารคณะ
“แปลว่าไม่ได้บอกว่า ‘ไม่ให้จีบ’ ใช่ไหม?”
เธอพึมพำกับตัวเอง ก่อนจะยิ้มออกมาแบบคนเพิ่งพบแสงสว่างปลายอุโมงค์
“คนอื่นฟังแล้วถอดใจ แต่เธอกลับตีความในแง่ดีสุด ๆ เธอนี่มันตัวแม่ด้านความหน้าด้านแห่งชาติจริง ๆ มุก”
เนยเอ่ยขึ้นพลางกลอกตา
“หน้าด้านไม่ใช่ปัญหา หน้าตาดีก็พอแล้วจ้า” มุกยักไหล่อย่างมั่นใจ
---
**ตัดภาพไปที่: ลานจอดรถคณะวิศวะ**
ภีมวางกระเป๋าลงเบา ๆ บนเบาะมอเตอร์ไซค์ก่อนจะหยิบหมวกกันน็อกขึ้นมา แต่ยังไม่ทันได้สตาร์ทรถ…
“พี่ภีม!\~” เสียงเรียกที่เขาเริ่มคุ้นหูดังขึ้นอีกครั้ง
“…มุก” เขาเอ่ยชื่อเธอออกมาช้า ๆ สีหน้าไม่ได้แสดงความตกใจเลยแม้แต่นิดเดียว
“บังเอิญจังเลยค่ะ เจอกันอีกแล้ว” มุกยิ้มกว้าง… ทั้งที่แอบเดินตามเขามา
“ไม่บังเอิญ”
“…หือ?”
“ตามมาใช่ไหม?”
“เอ๊ะ! ใครบอกคะ ไม่ได้ตามนะ—แค่เดินมาเรื่อย ๆ แล้วมันก็พามาที่นี่เอง… ประมาณนั้น”
เธอพยายามกลบเกลื่อนพลางหลบตาอย่างเนียนไม่สุด
ภีมมองเธอนิ่ง ๆ ก่อนจะถอนหายใจเบา ๆ แล้วเปิดหมวกกันน็อกอีกใบจากใต้เบาะ
“ขึ้นรถ”
“หา?”
“ฉันจะไปข้างนอก พอดีมีธุระ ถ้าจะตาม… ก็ตามมาให้สุด อย่ามาแอบเดินหลบ ๆ ซ่อน ๆ”
เขาพูดจบก็สวมหมวกของตัวเอง แล้วคร่อมรถพร้อมติดเครื่อง
มุกยืนอึ้งไม่กี่วินาที ก่อนจะรีบกระโดดขึ้นซ้อนท้ายพร้อมกอดเอวเขาแน่น
“เฮ้ย—จับเสื้อก็พอ”
“ขอโทษค่ะ แต่มันลื่น!”
…แต่อยู่บนรถของเขาได้ ก็ถือว่าชนะรอบแรกแล้ว!
---
**ตัดภาพมาที่: ร้านหนังสือเก่าในซอยเงียบ ๆ**
“ที่นี่คือ…?” มุกถามหลังจากเขาพาเธอมาถึง
“ร้านหนังสือเก่าที่ฉันมาบ่อย”
“พี่ชอบอ่านหนังสือเหรอคะ?”
“ไม่ชอบเสียงคน”
มุกทำหน้าเหวอเล็กน้อย ก่อนจะหัวเราะออกมา
“พี่ภีมนี่...พูดอะไรตรง ๆ ตลอดเลยนะคะ”
เขาไม่ตอบ แต่เดินเข้าไปในร้าน โดยปล่อยให้มุกยืนยิ้มตามอยู่ข้างหลัง
---
**ในร้านหนังสือ**
“เธอจะยืนยิ้มอยู่ตรงนั้นอีกนานไหม”
เสียงเรียบนิ่งของเขาดังขึ้นจากหลังชั้นหนังสือ
“พี่จำชื่อหนูได้แล้วเหรอคะ?” มุกถามกลับอย่างอารมณ์ดี
“เธอพูดชื่อเธอเสียงดังขนาดนั้น ใครจะจำไม่ได้บ้าง”
เขาหยิบหนังสือเล่มหนึ่งแล้วหันไปหยิบอีกเล่มยื่นให้เธอ
“ลองอ่านเล่มนี้สิ ถ้าจะตามฉันไปทุกที่ ก็อย่างน้อยหาอะไรเงียบ ๆ ทำบ้าง”
มุกรับเล่มนั้นมาช้า ๆ มองหน้าพี่ภีม แล้วเผลอยิ้มกว้างออกมา
---
**ตอนจบของตอนที่ 2**
> ครั้งแรกที่เธอได้เห็นด้านที่ไม่เย็นชาของเขา…
> และครั้งแรกที่เขา “ยื่นมือ” มาหาเธอก่อน
แต่เธอไม่รู้เลยว่า...
> หนังสือเล่มนั้น เป็นเล่มเดียวกับที่ “ผู้หญิงคนหนึ่ง” เคยชอบอ่านเมื่อหลายปีก่อน...
---
งหลังจากที่มุกได้ซ้อนท้ายรถมอเตอร์ไซค์ของพี่ภีม และได้รับหนังสือจากเขาไปอ่าน — ดูเหมือนเกมนี้เริ่มขยับจาก “เล่น ๆ” เป็น “อะไรบางอย่าง” เข้าให้แล้ว...
---
ตอนที่ 3: "อย่าใจเต้น ถ้าไม่อยากแพ้"
หลังจากวันนั้น มุกก็ไม่พลาดโอกาส “โผล่” ไปเจอพี่ภีมที่คณะวิศวะทุกวัน
จะบังเอิญ หรือ ตั้งใจ ก็แล้วแต่มุมมองของแต่ละคน...
แต่สำหรับเธอแล้ว —
> “เกมรักครั้งนี้ ฉันจะชนะให้ได้!”
---
**เวลา 07:45 น. / บริเวณหน้าอาคารเรียนคณะวิศวะ**
“มุก... มาทำอะไรแต่เช้า?”
เสียงเพื่อนของพี่ภีมทักด้วยความสงสัยปนเอ็นดู
“มาดักคนค่ะ ^^”
ไม่ทันสิ้นประโยค
เสียงเครื่องยนต์มอเตอร์ไซค์ก็ดังขึ้น
และร่างสูงที่เธอคุ้นเคยก็ค่อย ๆ ขับรถเข้ามาจอดที่ประจำ
“พี่ภีมคะ!”
เธอเดินเข้าไปพร้อมกับขวดกาแฟเย็นในมือ “วันนี้หนูซื้อกาแฟมาเผื่อพี่ด้วยค่ะ!”
เขามองเธอเฉย ๆ ก่อนจะเอ่ยขึ้นเรียบ ๆ
“ฉันไม่กินหวาน”
“...งั้นพรุ่งนี้จะเอาแบบไม่หวานมาให้นะคะ!”
เธอยิ้มหวานเหมือนไม่สะทกสะท้านกับคำปฏิเสธ
“เธอทำอะไรอยู่เนี่ย”
เขาถามพลางเดินผ่านเธอไปยังบันไดตึกเรียน
“จีบพี่ไงคะ!”
“....”
“จีบต่อเนื่อง 3 วันแล้วนะคะ ยังไม่ใจอ่อนอีกเหรอ”
เธอเดินตามติดหลังเขา
“ถ้าเธอแพ้ล่ะ?”
“หืม?”
“ถ้าเกมนี้เธอเป็นคนแพ้ขึ้นมา เธอจะทำยังไง?”
มุกหยุดเดินไปนิดหนึ่ง ก่อนจะยิ้มขำ ๆ
“ก็คงกลับไปร้องไห้ที่ห้อง แล้วกินไอศกรีมสามถ้วยน่ะค่ะ… แต่ตอนนี้ยังไม่แพ้!”
เขาเหลือบมองเธออย่างไม่พูดอะไร แล้วเดินต่อ
> ถ้าความรักคือเกม
> เขาไม่เคยตั้งใจจะเล่น
> แต่เธอดันลากเขาเข้ามา… จนเขาเริ่มรู้สึกว่า หัวใจตัวเองกำลัง “ไม่ปลอดภัย”
---
**ตัดภาพมาที่: เย็นวันเดียวกัน / บริเวณสนามบาส**
มุกเดินถือหนังสือที่พี่ภีมแนะนำไปนั่งอ่านตรงมุมเงียบ ๆ ของสนามบาสคณะวิศวะ
เธอลูบปกหนังสือเบา ๆ
“ใครจะไปคิดว่าผู้ชายหน้าตายแบบนั้นจะชอบอ่านอะไรแบบนี้…”
แต่ทันใดนั้น…
> “เขา” ก็เดินเข้ามาในสนามบาสเช่นกัน
> เหงื่อเปียกเสื้อเล็กน้อย สีหน้ายังนิ่งเหมือนเดิม แต่ท่าทางดูอ่อนลง
เขาเห็นเธอทันที
“ตามมาทำไมอีกแล้ว?”
“ไม่ได้ตามนะคะ วันนี้มุกตั้งใจมานั่งอ่านหนังสือที่นี่จริง ๆ”
“…”
“…แต่ถ้ารู้ว่าจะเจอพี่ด้วย ก็คงถือว่าโชคดี\~”
เธอยิ้มกว้าง แล้วหยิบผ้าเย็นยื่นให้เขา
“เช็ดหน้าหน่อยค่ะ เหงื่อออกเยอะเลย”
เขามองผ้าในมือเธอ ก่อนจะหยิบไปเช็ดเงียบ ๆ
“…ขอบใจ”
**!**
มุกเบิกตากว้าง
> “เขา...พูดขอบคุณ?”
หัวใจของเธอเต้นแรงโดยไม่ทันตั้งตัว
และเมื่อเขาหันมามองเธออีกครั้ง
> “อย่าใจเต้น ถ้าไม่อยากแพ้”
> เขาพูดเรียบ ๆ แล้วก็เดินจากไป ทิ้งเธอไว้กับหัวใจที่กำลังเต้นไม่เป็นจังหวะ…
---
**จบบทที่ 3**
> ตอนนี้ใครกันแน่…ที่เริ่มตกหลุมพรางของเกมนี้ก่อน?
> หรือบางที…อาจจะทั้งคู่แล้วก็ได้
---
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
