ผิดรึไงถ้าใจจะรัก
ตอนที่ 1: ภาพวาดแห่งความลับ
ลมเช้าพัดผ่านสนามหญ้า กลิ่นดินหลังฝนเมื่อคืนลอยปะปนกับกลิ่นดอกไม้จากสวนหน้าโรงเรียน เรนาโกะก้าวเข้าห้องเรียนพร้อมสมุดสเก็ตช์เล่มเก่าที่เธอหวงยิ่งกว่าอะไรทั้งหมด เพราะทุกหน้าคือความรู้สึกที่เธอไม่เคยบอกใคร...แม้แต่เจ้าของรอยยิ้มที่เธอแอบเก็บไว้ในนั้น
เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นพร้อมเงาที่ทอดทับลงบนโต๊ะเรียน
เรนาโกะเงยหน้าขึ้นเจอ ไม เพื่อนสนิทที่ชอบเข้าใกล้โดยไม่เคยถามว่าเธอซ่อนอะไรอยู่รึเปล่า
เรนาโกะ
เมื่อคืนดาวสวยมาก ฉันกลัวจะลืมภาพนั้น
เรนาโกะ
เลยรีบวาดเอาไว้น่ะ//เบาเสียงลง
ไมนั่งลงข้างๆ เอียงคอมองสมุดที่เปิดค้างอยู่
หน้าเพิ่งเสร็จสดๆใหม่ๆ ราวกับเก็บแสงดาวไว้ได้จริงๆ
ในภาพยังมีเด็กผู้หญิง2คนยืนจับมือกันใต้ท้องฟ้า
โอสึกะ ไม
นี่เราใช่มั้ย//ถามเบาๆด้วยความอบอุ่นเอามือเท้าค้างมองหน้าเรนาโกะ
เรนาโกะ
ภาพในใจ ไม่ต้องคิดมากหรอก//รีบปิดสมุด ปลายนิ้วสั่นหน่อยๆ
โอสึกะ ไม
ฉันไม่ได้ล้อเลียนเธอซะหน่อยนี้เรานาโกะ//ลูบหัวเรนาโกะด้วยความเอ็นดู
โอสึกะ ไม
ถึงต่อให้มีคนอื่นคิดว่ามันแปลก
โอสึกะ ไม
แต่ฉันว่ามันไม่ผิดเลยนะ
โอสึกะ ไม
ถ้าใจเราจะรัก//มองตาเรนาโกะ
โอสึกะ ไม
☺//ยิ้มด้วยความเอ็นดู
หัวใจเรนาโกะเต้นแรงจนได้ยินชัดเจนกว่าลมที่พัดผ่านหน้าต่าง เธอเงยหน้ามองรอยยิ้มของเมย์ แล้วรู้ทันทีว่าสมุดสเก็ตช์เล่มนี้...คงมีภาพใหม่เพิ่มขึ้นอีกมาก เพราะมันคือบันทึกของความรู้สึกที่สวยงามที่สุดในชีวิตเธอ
ตอนที่ 2: เสียงหัวใจในห้องสมุด
เช้าวันถัดมา เรนาโกะ เดินเข้าห้องเรียนพร้อมสมุดสเก็ตช์เล่มเดิม ใจยังเต้นแรงทุกครั้งที่นึกถึงคำพูดของเมย์เมื่อวาน
"มันไม่ผิดเลยนะ...ถ้าใจเราจะรัก" เสียงนั้นยังดังก้องอยู่ในหัว ราวกับเพลงที่ไม่มีวันจบ
วันนี้ครูสั่งให้เราทำรายงานคู่ และไม่รู้ว่าเป็นโชคดีหรือโชคร้ายที่ถูกจับคู่กับไม เราสองคนเลือกห้องสมุดเป็นที่ทำงานเพราะเงียบและมีบรรยากาศดี แต่สำหรับเรนาโกะ มันคือพื้นที่ที่หัวใจดังยิ่งกว่าเสียงเปิดหนังสือ
โอสึกะ ไม
เอาหนังสือเล่มนี้ดีมั้ย
เรนาโกะ
ประวัติหรอ//เงยหน้ามอง
ไมยิ้มบางๆ แสงแดดที่ลอดเข้ามาผ่านหน้าต่าง รอยยิ้มสวยสง่างามทำให้เรตาโกะทำตัวไม่ถูก
เรนาโกะ
เอ๋อ..ก็ได้//แอบมองไมอย่างเขินๆ
โอสึกะ ไม
ฉันว่าตรงนี้วิวดีนะ
โอสึกะ ไม
เธอวาดรูปต่อจากเมื่อคืนหรือยัง
เรนาโกะ
ฉันแทบไม่ได้ต่อเติมอะไรเลยนะ
โอสึกะ ไม
เธอวาดดาวได้เหมือนจริงเลยนะ//เปิดสมุดสเก็ตซ์
เรนาโกะ
ฉันแค่ลองวาดเฉยๆน่ะ
โอสึกะ ไม
ไม่ใช่แค่เฉยๆหรอก
โอสึกะ ไม
มันดูสวยมากเลยนะ
เรนาโกะหน้าแดงเล็กน้อย หัวใจเต้นแรงจนแทบจะหลุดออกมา
โอสึกะ ไม
ถ้าเสร็จเร็ว วันนี้ไปกินไอติมกันไหม
โอสึกะ ไม
มีร้านใหม่แถวสถานี
เรนาโกะ
ได้สิ//ยิ้มกระดี๊กระด๊า
ทั้งสองทำรายงานคู่ในห้องสมุด
โอสึกะ ไม
เธอคิดยังไงกับโจทย์นี้หรอ
เรนาโกะ
ลองแบ่งหัวข้อกันทำมั้ย
โอสึกะ ไม
งั้นฉันทำตรงนี้นะ
โอสึกะ ไม
เธอทำอันนู้นเลยย
ทั้งสองนั่งทำงานเงียบ ๆ สลับกับเสียงปากกาและพลิกหน้าหนังสือ
โอสึกะ ไม
บางทีเราน่าจะสนุกกว่านี้ถ้าเธอยิ้มบ่อย ๆ นะ
เรนาโกะ
ฉันพยายามอยู่นะ//หน้าแดง
โอสึกะ ไม
"ฉันชอบเวลาที่เธอยิ้มแบบนั้นมันทำให้ห้องนี้อบอุ่นขึ้นเลย"เรานั่งเงียบไป แอบคิดว่าตัวเองรู้สึกแปลก ๆ ทุกครั้งที่เธอชม//คิดในใจ
โอสึกะ ไม
อย่าลืมนะ ไอศกรีมหลังเลิกเรียน
เรนาโกะ
สัญญาสิ//แอบรู้สึกแปลกๆ
เรนาโกะและไมเดินไปที่ร้านไอศกรีม แถวร้านเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะของเด็กนักเรียนคนอื่น
โอสึกะ ไม
ฉันเอาสตรอว์เบอร์รี เธอเอารสอะไรดี
เรนาโกะ
สนุกสิโดยเฉพาะตอนที่เราทำรายงานด้วยกันน่ะ
โอสึกะ ไม
ฉันเห็นเธอโฟกัสสุดๆเลยแถมยังยิ้มให้ฉันด้วย
เรนาโกะ
อะ....อ๋อ...แค่ยิ้มตอบเฉยๆ//เลิ่กลั่ก
โอสึกะ ไม
น่ารักจังเลย//พูดเบาๆ
ตอนที่ 3: งานเทศกาลฤดูร้อน
จู่ ๆ เพื่อน ๆ ของไมปรากฏตัวที่ร้าน
คาโฮะ
ไม! เรนาโกะ! เจอกันที่นี่ด้วยเหรอ
ซัทสึกิ
เราตามมาหาเธอพอดี สนุกไหมวันนี้?
อาจิไซ
งานวันนี้ดูน่าตื่นเต้นดีนะ
โอสึกะ ไม
พวกเธออยากกินไอศกรีมด้วยกันไหม?
คาโฮะ
เอาเลย! ฉันอยากกินรสใหม่ๆอยู่พอดี
เราสั่งไอศกรีมคนละรส แล้วนั่งคุยกัน
ซัทสึกิ
เรนาโกะ เธอวาดรูปเก่งนะ! ไมเล่าให้เราฟังแล้ว
โอสึกะ ไม
ฉันก็พูดจริงนะ รูปเธอสวยมากเลย//ป้ายยาโหด
ระหว่างกินไอศกรีม เราคุยเรื่องหนังสือ เกม และเรื่องตลกต่าง ๆ
หัวใจของเรนาโกะเต้นแรงทุกครั้งที่ไมพูดหรือหัวเราะ เธอเริ่มสังเกตความรู้สึกตัวเอง
โอสึกะ ไม
ฉันชอบเวลาที่เราอยู่ด้วยกันแบบนี้นะ
เรนาโกะ
อะ..อืมฉันก็สนุกเหมือนกัน//ทำเป็นสนใจแก้ว
คาโฮะ
นี่ๆ! เราต้องถ่ายรูปกันหน่อยแล้ว!
ซัทสึกิ
ใช่ ๆ จะได้เก็บความทรงจำ
เรายิ้มบาง ๆ พร้อมกับเพื่อน ๆ แม้หัวใจจะแปลก ๆ แต่ก็อบอุ่นไปพร้อมกัน
แยกย้ายกันกลับบ้านเหลือแค่เราสองคน
โอสึกะ ไม
ขอบคุณนะ วันนี้สนุกมากเลย
เรนาโกะ
อืม...ฉันก็สนุกเหมือนกัน
โอสึกะ ไม
งั้น…เจอกันพรุ่งนี้อีกนะ?
เรายิ้มให้กัน แล้วแยกย้ายกลับบ้าน
หัวใจเรนาโกะเต้นแรง แต่ยังไม่เข้าใจชัดเจนว่าความรู้สึกนั้นเรียกว่าอะไร
แค่รู้ว่า…อยากอยู่ใกล้ไมไปเรื่อย ๆ
เย็นวันหนึ่ง หลังเลิกเรียน เรนาโกะและไมเดินผ่านถนนที่ประดับด้วยโคมไฟสีสันสดใส เสียงดนตรีและหัวเราะของผู้คนคลอเบา ๆ
โอสึกะ ไม
เรนาโกะ วันนี้เธออยากไปงานเทศกาลมั้ย?
ขณะที่พวกเรากำลังเดินไปยังลานเทศกาล เพื่อน ๆ ของไมมาหา
คาโฮะ
เฮ้! ไม! เรนาโกะ!//ตะโกนบ้านแตก
ซัทสึกิ
เธอเบาเสียงตัวเองไม่เป็นรึไงเนี่ยคาโฮะ
ซัทสึกิ
เราตามหาพวกเธอพอดี สนุกไหมวันนี้
อาจิไซ
งานวันนี้น่าตื่นเต้นดีนะ//ยิ้มอ่อนๆ
โอสึกะ ไม
พวกเธออยากไปด้วยกันไหม?
โอสึกะ ไม
เอาเลย! จะได้เดินเล่นด้วยกัน
เรานั่งลงที่แถวร้านเกมโยนห่วง
คาโฮะ
มาเริ่มกันเลย เธอพร้อมไหม เรนาโกะ?
โอสึกะ ไม
เราทำทีมกันนะ เรนาโกะ
ขณะที่โยนห่วง เรานั่งใกล้กัน
ซัทสึกิ
เธอโฟกัสสุด ๆ เลยนะ
อาจิไซ
แต่เธอยิ้มให้เราบ่อยนะ เรนาโกะ
หัวใจเรนาโกะเต้นแรงทุกครั้งที่ไมมอง เธอเริ่มรู้สึกแปลก ๆ แต่ยังไม่เข้าใจความรู้สึกตัวเอง
ระหว่างที่เดินเล่นซื้อขนมกินเพลินๆ
โอสึกะ ไม
เธออยากกินอะไรบ้าง?
เรนาโกะ
ฉัน…เอาไอติมรสมัทฉะค่ะ
โอสึกะ ไม
งั้นฉันเอารสสตรอว์เบอร์รีนะ
เพื่อน ๆ ของเราก็เลือกของตัวเอง
คาโฮะ
อร่อยมาก! เราควรนั่งกินด้วยกัน
โอสึกะ ไม
เราชอบเวลาที่เราอยู่ด้วยกันแบบนี้นะ เรนาโกะ
เรนาโกะ
อืม…ฉันก็สนุกเหมือนกัน//หน้าแดง
คาโฮะ
เราต้องถ่ายรูปเก็บความทรงจำสิ
โอสึกะ ไม
ขอบคุณนะ วันนี้สนุกมากเลย
เรนาโกะ
อืม…ฉันก็สนุกเหมือนกัน
โอสึกะ ไม
งั้นเจอกันพรุ่งนี้อีกนะ?
หัวใจเรนาโกะเต้นแรง แต่ยังไม่ชัดเจนเรื่องความรัก แค่รู้ว่า…อยากอยู่ใกล้ไมไปเรื่อย ๆ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
