เสียงเงียบที่ถูกซื้อ
พูดไม่ได้...
เสียงเพลงอึกทึกก้องกังวานไปทั่วทั้งผับ
เเสงไฟหลากสีสาดส่องวูบวาบ
เขาถือถาดเครื่องดื่มสองมือที่สั่นเล็กน้อย
นี่เป็นครั้งเเรกเเละเป็นวันเเรกที่เขามาทำงานในที่เเบบนี้
เขาเป็นเด็กยากจน พ่อเเม่ตายไปตั้งแต่เล็ก ต้องดิ้นรนเอาตัวรอด
ต้องทำงานอดหลับอดนอน เพราะหนี้ที่พ่อเเม่ทิ้งไว้
เงินทั้งปียังใช้หนี้ไม่ถึงครึ่งอย่าว่าครึ่งเลย ไม่ถึงเศษเสี้ยวด้วยซ้ำ
ชมพู่:รุ่นพี่นอ.
เธอไปเสริฟโต๊ะ9นะ
ชมพู่:รุ่นพี่นอ.
ระวังตัวด้วย
เพียงพอ👑
//พยักหน้าเล็กน้อย
ตัวประกอบ
อ้าวทางนี้สาวน้อย~
ตัวประกอบ
ผู้ชายหรอกเหรอออ
ตัวประกอบ
เเหม~ หน้าตาสวยใช้ได้
ตัวประกอบ
ไปต่อที่ห้องพี่มั้ยจ๊ะหนุ่มน้อย~//จับข้อมือเพียงพอ
เพียงพอ👑
//พยายามเอามือออก
ตัวประกอบ
เเหม~อย่าเล่นตัวหน่อยเลย
ตัวประกอบ
//กระชากเเขนให้มานั่งข้างๆ
เพียงพอ👑
อื้อ!//พยายามแกะมืออีกคนออก
เขาอยากจะพูดคำว่า ช่วยด้วย ออกไปสุดเสียง
เเต่สิ่งที่เล็ดรอดออกจากปากมีเพียงลมหายใจ
ตัวประกอบ
"พูดไม่ได้"หรือเนี่ยยย555555
คำพูดนั้นเหมือนตำปูที่ตอกเข้ากระดูกเขา
โนอาห์:เพื่อนนอ.
ไอ้โรคจิต!!//เอาถาดทุบหัว
ตัวประกอบ
อะไรของมึงวะ!!//ปล่อยมือเพียงพอ
โนอาห์:เพื่อนนอ.
ออกไปเดียวนี้เลยนะโว้ย
โนอาห์:เพื่อนนอ.
ไม่งั้นกูเรียก รปภ.มาเเน่
ตัวประกอบ
เออ!!//รีบลุกออกไป
โนอาห์:เพื่อนนอ.
พวกชิงหมาเกิดเอ้ย!
โนอาห์:เพื่อนนอ.
//มองเพียงพอ
โนอาห์:เพื่อนนอ.
เป็นไรรึป่าว
โนอาห์:เพื่อนนอ.
มาๆ ไปสงบจิตสงบใจก่อน//พยุงเพียงพอ
โนอาห์:เพื่อนนอ.
ไม่ร้องๆ//เช็ดน้ำตาให้
จะหนีไปไหน
ชมพู่:รุ่นพี่นอ.
เพียงพอโต๊ะ3
ชมพู่:รุ่นพี่นอ.
จะตี2เเล้ว
เพียงพอตั้งใจทำงานถึงจะถูกลวนลามอยู่บ่อยครั้งเเต่ก็ต้องกัดฟันสู้
ชมพู่:รุ่นพี่นอ.
กลับดีๆกันนะ
โนอาห์:เพื่อนนอ.
ให้เราไปส่งปะ
เพียงพอ👑
//ส่ายหน้าเล็กน้อย
โนอาห์:เพื่อนนอ.
งั้นกลับดีๆนะ
ถนนยามค่ำคืนเงียบสงัด มีเพียงแสงไฟถนนสีส้มสลัว ๆ
ใต้เงาเสาไฟฟ้าข้างทางมีชายคนหนึ่งยืนพิงเสาอยู่
ตัวประกอบ
เจอกันอีกเเล้วนะ~
ตัวประกอบ
//ค่อยๆเดินไปหาเพียงพอ
หัวใจเพียงพอเต้นเเรงเหมือนจะทะลุอก
เหงื่อเย็นผุดเต็มฝ่ามือ ความกลัวตีรวนเข้ามา
เพียงพอ👑
(ย...อย่าเข้ามานะ)//กลัว
ตัวประกอบ
ดูสิรอบนี้ใครจะช่วยมึง
ตัวประกอบ
จะหนีไปไหน!~//วิ่งตาม
ตัวประกอบ
มึงหนีไม่รอดเเล้ว~
เพียงพอ👑
//รีบหยิบเครื่องช็อตไฟฟ้า
เสียงช็อตไฟฟ้า เเฉ่ก! ดังสะท้อนท่ามกลางถนน
เสียงสัญญาณ🆘ดังสนั่น เสียงเเหลมสูงของมันทำให้คนเเถวนั้นตกใจตื่น
เพียงพอ👑
//รีบวิ่งหนีกลับบ้าน
เท่าไหร่
เพียงพอยังตั้งใจทำงานเหมือนเดิม
โต๊ะที่เขาต้องไปเสริฟคือโต๊ะvip
โต๊ะที่ใครๆก็พากันหวาดกลัว
ชมพู่:รุ่นพี่นอ.
//หายใจเข้า
โนอาห์:เพื่อนนอ.
จะไหวหรอเพียง
โนอาห์:เพื่อนนอ.
นี่เราขอเตือนเลยนะ
โนอาห์:เพื่อนนอ.
ทำอะไรระวังๆด้วยล่ะ
ชมพู่:รุ่นพี่นอ.
พร้อมมั้ยเพียงพอ
เพียงพอ👑
//พยักหน้าอย่าง งงๆ
โนอาห์:เพื่อนนอ.
กลับมาให้ได้นะTT
ชมพู่:รุ่นพี่นอ.
พูดเหมือนฉันไปรบอะ
ชมพู่:รุ่นพี่นอ.
ไปกันเถอะ
เพียงพอวางเเก้วเหล้าลงบนโต๊ะ เสียงทุ้มเเหบพร่าก็ดังขึ้นทันที
คำพูดสั่นๆเเต่เต็มไปด้วยเเรงกดดันเเละความดูถูก
ชมพู่:รุ่นพี่นอ.
ค...คุณหมายความว่ายังไงคะ....
ริมฝีปากยกยิ้มเย็นยะเยือก
ก่อนสายตาคมกริบจะเหลือบมองมาที่เพียงพอ
เพียงพอรู้สึกขาตัวเองสั่นจนเเทบจะก้าวไม่ออก
รังสีอำมหิตของผู้ชายคนนี้ราวกับราชสีห์ที่จ้องจะขย้ำเหยื่อ
เพียงพอ👑
(น...น่ากลัวเกินไปเเล้ว)
ชมพู่:รุ่นพี่นอ.
//เม้มปากเเน่น
มือหนายกขึ้นเพียงเล็กน้อยก่อนจะกระดิกนิ้วเรียก
โนอาห์:เพื่อนนอ.
(ชิบหาย)//มองดูอยู่ห่างๆ
เพียงพอ👑
//จับชายเสื้อชมพู่เเน่น
ชมพู่:รุ่นพี่นอ.
ขออภัยด้วยค่ะ เขาเป็นเเค่เด็กเสริฟ
ชมพู่:รุ่นพี่นอ.
หากคุณต้องการเด็กเดี๋ยว-
ชมพู่:รุ่นพี่นอ.
อึก//กลืนน้ำลาย
สายตาคู่นั้นจ้องมาที่ชมพู่
มันทั้งเย็นชาเเละน่ากลัวอย่างบอกไม่ถูก
ชมพู่:รุ่นพี่นอ.
ป...ไปเถอะ//กซ.เพียงพอ
เพียงพอกลืนน้ำลายฝืดเฝื่อน
ตัวประกอบ
กูว่าเด็กนั่นไม่รอดวะ//กซ.
ตัวประกอบ
เเม่งค่ตน่ากลัว//กซ.
อีวาน:บอดี้การ์ดพอ.
คุณออกไปก่อนเถอะ//บอกชมพู่
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
