ซู่~ ซ่า~

อะแฮ่ม! เสียงที่ทุกคนได้ยินอยู่นี้ไม่ใช่เสียงอะไรที่ไหนหรอกครับมันคือเสียงของคลื่นทะเล และทะเลก็คือชื่อของผม ผมอายุ สิบเก้าปีและกำลังจะเตรียมตัวที่จะเข้าเรียนต่อในระดับมหาวิทยาลัยครับ(เวลามันเร็วจนผมเริ่มกลัวอนาคตแล้วสิ) ครอบครัวผมมีกันอยู่สี่คนครับ พ่อแม่ผมทำอาชีพชาวประมงและมักจะออกไปหาปลาตอนกลางคืนเพื่อเอาไปขายที่ตลาดบางวันถ้าปลาเหลือก็จะเอามาทำกับข้าวกินกันที่บ้านครับและพี่สาวของผมชื่อจอยครับพี่สาวผมทำอาชีพพนักงานโรงแรมใกล้ๆ บ้านและรายได้ดีมาก รายได้ในบ้านส่วนใหญ่ก็จะมาจากเธอ(เสาหลักของบ้านน่ะครับ)บ้านของผมเป็นบ้านไม้เก่าๆ สองชั้นตั้งอยู่ใกล้กับทะเลเลยครับ เวลาที่ผมเหงาๆ ผมมักจะชอบมานั่งมองคลื่นทะเลที่ซัดฝั่งแบบนี้มันทำให้ผมรู้สึกดีและสงบเหมือนได้อยู่กับตัวเอง(และเเถวนี้นักเที่ยวเยอะด้วยนะครับ)

"ทะเล!! มากินข้าวได้แล้วลูก!!" เสียงของแม่เอ๋ยตะโกนมาจากบ้านเสียงดังทำให้ผมหลุดออกจากภวังค์ทันทีผมรีบหันหน้าไปตามเสียงก่อนจะตะโกนตอบกลับ

"ค้าบ~ แม่!!" ผมรีบลุกขึ้นจากทรายและเดินกลับบ้าน ถึงแม้ว่าบ้านผมจะเป็นบ้านไม้เล็กๆ เก่าๆ ไม่ได้ร่ำรวยเหมือนครอบครัวคนอื่นๆ แต่สิ่งที่พวกเขาไม่มีคือความสุขครับ

ผมเดินเข้ามาในบ้านตรงไปยังโต๊ะกินข้าวเมื่อแม่เงยหน้ามองเห็นผมก็เอ่ย "มากินข้าว วันนี้แม่ทำปลาทอดกระเทียมที่ทะเลชอบด้วยนะ มาๆ นั่งๆ"

ผมยิ้มบางๆ ไม่ได้พูดอะไรตอบก่อนจะเดินไปนั่งลงเก้าอี้ประจำแม่ตักข้าวกองพูนใส่จานให้ผมเยอะมาก "แม่~ ผมกินไม่หมดหรอกนะ"

แม่ที่กำลังตักข้าวให้พ่อเหลือบมองผม "กินๆไปเถอะกินเยอะๆจะได้อ้วนบ้างผอมแห้งจะตายอยู่แล้ว"

ผมเม้มปากและพองแก้ม ไม่นานพี่สาวผมก็เดินออกมาจากห้องนอนหัวเธอยุ่งรุงรังไปหมดเหมือนคนพึ่งตื่น "ไม่มีใครชวนหนูกินข้าวบ้างเลยนะ"

"ก็มากินสิจอย เห็นแกชอบตื่นสายนึกว่ายังไม่หิว" เสียงแม่ตอบกลับเมื่อตักข้าวใส่จานให้ครบทุกคนแล้วก่อนจะนั่งลงที่ประจำตามด้วยพี่สาวที่นั่งข้างๆ

พี่สาวผมมองกับข้าวที่อยู่บนโต๊ะ "แม่ไม่เห็นมีกับข้าวของโปรดของหนูบ้างเลย"

"ของที่ตลาดมันแพงที่บ้านมีแค่นี้ กินๆ ไปเถอะ" แม่เอ่ยก่อนนะตักข้าวใส่ปาก พี่จอยทำหน้าน้อยใจนิดๆ

"เออ ทะเลแล้วเรื่องมหา'ลัย เป็นไงบ้าง" พี่สาวเอ่ยและมองมาที่ผมที่กำลังตักข้าวใส่ปาก

"อื้ม ก็ดีครับ" ผมตอบทั้งที่เคี้ยวข้าวเต็มปาก พี่สาวผมพยักหน้าเบาๆ และใช้ช้อนจิ้มๆ ข้าวก่อนจะถามต่อ "แล้วเลือกได้ยังว่าอยากเรียนคณะอะไร"

ผมกลืนข้าวลงคอก่อนจะตอบ

"เลือกได้นานแล้วผมจะเรียนคณะนิเทศฯ...ที่ถามแบบนี้พี่จะส่งผมเรียนหรอ"

"แกเป็นน้องฉัน...ไม่ให้ฉันแกส่งเรียนจะให้ฉันส่งหมาที่ไหนเรียนล่ะ"

"พี่สาวคนสวยผมน่ารักจัง~"

"แหม ไม่ต้องมาชมเลย!"

"คิคิๆ"

นี่แหละครับความสุขของผม

ผมนั่งอยู่หน้าจอโน้ตบุ๊คเพื่อตรวจสอบรายชื่อผู้ผ่านเข้ารอบแรก portfolio ของมหาวิทยาลัย X ผมเลื่อนไปเรื่อยๆ แต่ก็ไม่พบรายชื่อผมสักที(ตอนนั้นใจผมแป้วไปหมด กลัว กลัวว่าจะไม่ผ่าน) และพอเลื่อนลงไปด้านล่างสุดผมก็เห็นรายชื่อนึง หัวใจผมเต้นเร็วขึ้นมือผมสั่นไปหมด ผมเบิกตากว้างด้วยความดีใจที่เห็นชื่อตัวเองอยู่ในนั่นด้วย

นายทวิชทร์ อรุณรักษ์ ม.6 โรงเรียน M

ผมรีบกดสลับหน้าอย่างล่นลานเข้าไปที่ myTcas

(ไม่อยากจะเชื่อผมฝันรึเปล่าเนี่ย) เพื่อกดยืนยันสิทธิ์ก่อนแล้วรีบลุกขึ้นวิ่งออกไปหาแม่ที่กำลังตากผ้าอยู่หลังบ้านและสวมกอดด้วยความดีใจอย่างรวดเร็ว แม่ผมดูตกใจมากแต่ก็กอดตอบด้วยสีหน้าดูเป็นห่วง

"ทะเลเป็นอะไรรึเปล่าลูก เกิดอะไรขึ้น!?"

ผมเงยหน้าขึ้นมามองผู้เป็นแม่และค่อยๆ หายใจหายคอ

"ผม...ผม...ผมติดมหาวิทยาลัยแล้วแม่~"

แม่ผมยิ้มออกมาอย่างรวดเร็วเมื่อผมพูดจบ แม่ก็มีสีหน้าดีใจไม่ต่างจากผม

"ทะเล ลูกแม่เก่งอยู่แล้วแม่เชื่อว่าลูกทำได้"

"ผมดีใจจังเลยย" ผมเอ่ยก่อนจะเข้าไปหอมแก้มแม่เบาๆ และกอดแม่แน่น ก่อนจะรีบวิ่งกลับเข้าไปในบ้าน...ไปหาพี่สาวที่กำลังนอนแผ่อยู่บนเตียงอย่างสบายใจฉ่ำ

"พี่..จอย"

พี่สาวลุกขึ้นนั่งบนเตียงด้วยตกใจ

"ทำไมไม่เคาะประตูก่อนตกใจหมดเลยแล้วทำไมทำหน้าอย่างนั้นอย่างกับเจออะไรมา มีอะไร?!"

ผมรีบเดินเข้าไปใกล้และนั่งลงขอบเตียงนอนข้างๆ พี่สาว

"ผมติดมหา'ลัยแล้ว"

พี่สาวผมเบิกตากว้างก่อนที่พี่สาวเข้าสวมกอดผมด้วยความดีใจ

"พี่ดีใจกับแกด้วยนะทะเล แกไม่ต้องห่วงพี่จะช่วยซัพพอร์ตแกเอง แกเก่งมากทะเล~"

ผมดีใจมาก จนน้ำตาไหลเลยครับ แต่เหลือคนสุดท้ายที่ผมยังไม่ได้บอกก็คือพ่อ(เพราะพ่อออกเรือไปหาปลาแล้ว)แต่ไม่บอกพ่อก็รู้อยู่ดีผมเลยไม่คิดอะไรมาก..

และต่อไปสิ่งที่ผมต้องทำก็คือการเตรียมเอกสารและรอทางมหาวิทยาลัยประกาศกำหนดการรายงานตัว ผมชักจะรอไม่ไหวแล้วสิครับ

ในตอนเย็นพระอาทิตย์ลับขอบฟ้าไปแล้ว ครอบครัวรู้เรื่องที่ผมติดมหา'ลัย ต่างก็ดีใจรวมถึงตัวผมด้วยยัยพี่สาวเลยไปซื้อวัตถุดิบมาทำหมูกระทะและกินฉลองด้วยกัน

ผมคีบหมูที่ย่างสุกแล้วจิ้มน้ำจิ้มและใส่ปาก "โอ้ย ร้อนๆๆ"

"ไม่เป่าก่อนนะสิ ฮ่าๆ" ยัยพี่สาวเอ่ย

"ค่อยๆ กินสิทะเล" แม่เอ่ยด้วยความห่วงใยและคีบหมูลงย่างในเตาให้

"ทะเล แล้วคิดไว้ยังว่าจะพักที่ไหน..พ่อไม่ห่วงเรืี่องอะไรเลยนะนอกจากเรื่องที่พักเนี่ย"

"ยังไม่รู้เลยครับ" ผมตอบตามตรง

"งั้นเดี๋ยวพ่อช่วยหาให้...พ่อมีเพื่อนที่เป็นเจ้าของหอพักอยู่...เดี๋ยวถามเขาให้ละกัน"

"ครับพ่อ"

ถึงแม้ว่าผมกับพ่อจะดูสนทนากันน้อยมาก...แต่ผมก็รู้ว่าคนปากแข็งแบบพ่อก็รักและเป็นห่วงผมมากเหมือนกัน...และวันนี้ผมและครอบครัวกินหมูกระทะกันอย่างเอร็ดอร่อยและมีความสุขพอกินเสร็จก็พากันช่วยล้างจานให้เรียบร้อย นี่แหละครับชีวิตครอบครัวของผมไม่ต้องพิเศษ ไม่ต้องหวือหวา ขอแค่มีความรักและความอบอุ่นให้กันและกัน มันก็มีความสุขมากแล้วครับ

หลังจากผลประกาศออกได้ไม่กี่วัน มหาวิทยาลัยก็ส่งอีเมลแจ้งวันรายงานตัวมา…ผมรีบกดเข้าไปอ่านรายละเอียดว่าต้องใช้เอกสารอะไรบ้างในวันรายงานตัว

วันที่ X ให้นักศึกษาที่ผ่านการคัดเลือกรอบพอร์ตมารายงานตัวที่หอประชุมใหญ่

เอกสารที่ต้องใช้

ปพ.1

สำเนาบัตรประชาชน

ใบรับรองแพทย์ ฯลฯ

ชำระค่าเทอม/ค่าธรรมเนียม

และถ่ายรูปบัตรนักศึกษา

เรื่องนี้ไม่ต้องห่วงเลยเพราะผมเตรียมตัวไว้หมดแล้ว...

(ผมเก่งมั้ยล่ะ~)

ผมก้าวลงจากรถเมล์ที่นั่งมาจากสมุทรสาครมายังกรุงเทพฯ (ปวดตูดมาก~) เพื่อมารายงานตัวตามประกาศของมหาวิทยาลัย ผมเดินเข้ามาภายในมหาวิทยาลัยที่ผมอยากเข้าตั้งแต่ ม.4 จนวันนี้ฝันนั้นก็เป็นจริงแล้ว

ผมมาตั้งแต่เช้าบรรยากาศดูคึกคักซึ่งผมไม่ชอบคนเยอะเท่าไหร่มีรถนักศึกษาใหม่กับผู้ปกครองขับเข้ามาในมหา'ลัยเยอะมาก

ผมเดินมาถึงหอประชุมใหญ่ที่มีป้ายต้อนรับแบบ....

'ยินดีต้อนรับนักศึกษาใหม่ รุ่นที่ Z' แขวนอยู่อย่างใหญ่โต มีรุ่นพี่จิตอาสาใส่เสื้อชมรมหรือเสื้อคณะบ้างมายืนถือป้ายบอกทาง "น้องๆ มาทางนี้ค่าาา~" ผมยิ้มให้อย่างเก้อเขินและเดินเข้าไปในหอประชุมใหญ่ซึ่ง...คนเยอะมากกกก นักศึกษาใหม่หลายร้อยพันคน พร้อมผู้ปกครองที่มาส่ง แล้วก็มีโต๊ะลงทะเบียนเรียงยาวเป็นแถวแยกตามคณะ/สาขา มีเจ้าหน้าที่กับรุ่นพี่ช่วย เช็กชื่อ เก็บเอกสารซึ่งผมก็เรียบร้อยแล้วและผมก็ไปถ่ายรูปเพื่อทำบัตรนักศึกษาด้วย(อย่างเขินอ่ะ)รุ่นพี่สวยๆหล่อๆทั้งนั้น

บรรยากาศในพิธีรายงานตัว ทุกคนนั่งประจำที่ หอประชุมก็แน่นเอี้ยด เสียงจอแจเสียงดังมาก ในขณะที่ผมนั่งอยู่จู่ๆ ก็มีนิ้วมือของใครคนนึงข้างๆ จิ้มไหล่ผมสองที ผมหันไปมองก็พบกับผู้หญิงคนนึง

"นายชื่ออะไรอ่ะ เราชื่อหวายนะนายอยู่คณะไหนอ่ะ เราไม่มีเพื่อนเลยอ่า เพื่อนเราไปมหา'ลัย อื่นกันหมด"

ผมยังไม่ได้เอ่ยปากถามอะไรอีกฝ่ายก็ถามคำถามใส่ผมจนผมเริ่มเกร็ง

"เรา...เราชื่อทะเล อยู่นิเทศฯ-"

เธอตั้งใจฟังผมพูดก่อนจะตบไหล่ผมเบาๆ เหมือนชอบใจอะไร

"เราก็อยู่นิเทศฯ เหมือนกันดีใจจัง เรามีเพื่อนแล้ว"

ผมยิ้มเก้อเขิน "แหะๆ"

"เราเป็นเพื่อนกันแล้วนะทะเล"

ผมยิ้มตอบรับเธอบางๆ และหันมองทางอื่นและไม่นานก็มี เสียงของอธิการบดีขึ้นกล่าวต้อนรับนักศึกษาใหม่และฉายวิดีโอแนะนำมหาวิทยาลัยกับเพลงประจำสถาบันจากนั้นก็ประกาศรายชื่อนักศึกษาใหม่ที่ยืนยันสิทธิ์สำเร็จ

พอจบพิธีนักศึกษาใหม่ก็ทยอยออกจากหอประชุมใหญ่บางคนก็ยืนคุยกับรุ่นพี่ที่รู้จักและเพื่อนคนแปลกหน้าที่พึ่งรู้จักกันเหมือนผมกับหวาย

"นายจะไปไหนต่อป่ะ หรือกลับบ้านเลย" หวายเพื่อนที่พึ่งรู้จักกันในหอประชุมเอ่ยขึ้นผมหันไปมองเธอก่อนจะตอบกลับ

"เราว่าจะแวะไปสำนักงานคณะก่อนแล้วไปที่กองคลังมหา'ลัยแล้วก็ค่อยนั่งเล่นตากแอร์เย็นๆ ที่คาเฟ่แถวนี้อ่ะ"

ผมเอ่ยจบหวายก็พยักหน้าเบาๆ "เราไปด้วยนะ จะได้ช่วยนายได้"

ผมยิ้มบางๆ ไม่ได้ปฏิเสธที่เธอจะไปด้วย ผมกับหวายพากันเดินไปสำนักงานคณะไปผิดๆ ถูกๆ บ้างแต่ก็มาถูกเพื่อมารับรับเอกสารนักศึกษาใหม่ (คู่มือ ตารางเรียน ฯลฯ) แล้วก็พากันเดินไปที่กองคลังมหาวิทยาลัยเพื่อจ่ายค่าเทอมพอจ่ายเสร็จผมกับหวายก็พากันไปนั่งเล่นที่คาเฟ่ใกล้ๆ มหาวิทยาลัย

และมันก็ทำให้เรารู้จักกันมากขึ้นและเราแลก contact กัน

ด้วย