ตาลุงคนบ้า
1.
แสงแดดบ่ายลอดผ่านม่านหน้าต่าง
เข้ามาในห้องรับแขก
อชินั่งกอดเข่าตัวเองอยู่บนโซฟา
อย่างอึดอัด
อชิรกาณต์ นอ.
//ก้มหน้าลงหลบสายตาพ่อกับแม่
ชินนกร พ่อนอ.
อชิ...ไปอยู่กับน้าอินทร์สักพักนะลูก
ชินนกร พ่อนอ.
//เสียงพ่อเอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจัง
อชิรกาณต์ นอ.
(ไปอยู่กับคนอื่น…เพราะบ้านเรากำลังจะล้มละลายงั้นเหรอ…)
อชิรกาณต์ นอ.
ไม่เอา! อชิไม่ไปอยู่กับใครทั้งนั้น!
เสียงของอชิดังลั่นห้องรับแขก
อชิรกาณต์ นอ.
//ยืนกอดอกแน่น ดวงตาเริ่มคลอไปด้วยน้ำใส
พ่อกับแม่สบตากันอย่างลำบากใจ
ชินนกร พ่อนอ.
อชิ…ฟังพ่อนะ บริษัทเรากำลังมีปัญหา
ชินนกร พ่อนอ.
พ่อกับแม่อยากให้อชิปลอดภัย เข้าใจไหมลูก?
อชิรกาณต์ นอ.
(ไม่เข้าใจเลย…แค่อยู่ด้วยกันมันยากตรงไหน)
อชิรกาณต์ นอ.
(ทำไมต้องส่งเราไปอยู่กับคนอื่นด้วย…)
เด็กหนุ่มเม้มปากแน่น หันหน้าไปทางอื่น
อย่างดื้อดึง
เสียงฝีเท้าเรียบง่ายดังขึ้น
จากหน้าประตู
อินทร์คชายืนพิงกรอบประตู
ด้วยท่าทีสงบ
ร่างสูงในชุดเชิ้ตสีเข้มทำให้บรรยากาศ
รอบห้องเย็นยะเยือกลงกว่าเดิม
อินทร์คชา พอ.
เด็กนี่เหรอ?
อินทร์คชา พอ.
//ปรายตามองอชิที่ยังไม่ยอมมองกลับ
อชิรกาณต์ นอ.
//สะบัดหน้าออกไปอีกทางทันที
อชิรกาณต์ นอ.
(ก็ใช่น่ะสิ…แล้วทำไมต้องทำหน้าเย็นชาใส่กันตั้งแต่แรกเจอด้วยล่ะ…)
อชิรกาณต์ นอ.
อชิไม่ไป! จะอยู่กับพ่อแม่!
อชิรกาณต์ นอ.
//ยืนกอดเสาแน่น น้ำตาคลอ
แต่ก็ยังดื้อดึงไม่ยอมขยับ
ชินนกร พ่อนอ.
//ถอนหายใจเฮือกใหญ่
อรินพิญะ แม่นอ.
//หันไปมองอินทร์อย่างจนใจ
ชินนกร พ่อนอ.
อินทร์…ฝากด้วยนะ พวกพี่เอาไม่อยู่แล้วจริง ๆ
อินทร์คชา พอ.
//สายตาคมกริบเหลือบมองเด็กที่ยืนทำแก้มพองลมอย่างงอแง
เขาเดินเข้าไปช้า ๆ
ก่อนก้มลงพูดเสียงเรียบ
อินทร์คชา พอ.
จะไปดี ๆ หรือจะให้ฉันอุ้ม
อชิรกาณต์ นอ.
ไม่ไป! //ส่ายหน้าหนักแน่น
อชิรกาณต์ นอ.
(ไม่มีทางยอมไปกับคนเย็นชาแบบนี้หรอก!)
แววตาของอินทร์เย็นลงเล็กน้อย
ร่างสูงก้าวเข้ามาอุ้มตัวเด็กหนุ่ม
ขึ้นมาอย่างง่ายดาย
ราวกับไม่รู้สึกถึงแรงขัดขืนเลย
อชิรกาณต์ นอ.
ปล่อยนะ! อชิไม่ไป!
อชิรกาณต์ นอ.
//มือเล็กทุบไหล่กว้างไม่ยั้ง
แต่แรงเท่าไหร่ก็เหมือนยุงกัด
อินทร์คชา พอ.
//กระตุกยิ้มมุมปากนิด ๆ
อินทร์คชา พอ.
//กระชับวงแขนแน่นขึ้น
อินทร์คชา พอ.
ดื้อเกินไปแล้วนะ…
อินทร์คชา พอ.
อยากให้ฉันอุ้มไปทั้งทางหรือไง
อชิรกาณต์ นอ.
(ฮื่อออ…ทำไมถึงตัวใหญ่แล้วก็ดุแบบนี้ด้วยนะ…)
2.
อชิรกาณต์ นอ.
ปล่อยกูดิ! กูไม่ไปโว้ย!
อชิรกาณต์ นอ.
//ทุบไหล่กว้างรัว ๆ
แต่แรงเท่าไหร่ก็ไม่สะเทือนคนตัวโต
เลย
อินทร์คชา พอ.
//ถอนหายใจหงุดหงิด
อินทร์คชา พอ.
อย่าดื้อให้มันเยอะนัก
อินทร์คชา พอ.
//พูดจบก็อุ้มเด็กดื้อพาดบ่าเดินตรงไปที่รถ
อชิรกาณต์ นอ.
เฮ้ย! เอากูลงนะลุง! กูไม่ไปจริง ๆ นะเว้ย!
อชิรกาณต์ นอ.
(ไอ้บ้านี่…ทำไมแรงเยอะขนาดนี้วะ)
อชิรกาณต์ นอ.
(กูดิ้นแทบตายยังไม่ขยับเลย!)
พอถึงรถ อินทร์ก็เปิดประตู
โยนอชิลงเบาะหลังแบบไม่ถามสักคำ
อินทร์คชา พอ.
นั่งไปเงียบ ๆ ซะ
อินทร์คชา พอ.
//กดล็อคกลางไว้แล้ว
อชิรกาณต์ นอ.
//หันไปมองอีกคนด้วยสายตาเอาเรื่อง
อชิรกาณต์ นอ.
คิดว่ากูจะนั่งนิ่ง ๆ ให้มึงพาไปง่าย ๆ เหรอ?
อินทร์เหลือบตามองจากที่นั่งคนขับ
ใบหน้าเรียบสนิท
เสียงเครื่องยนต์ดังขึ้นพร้อมกับร่างสูงที่
อชิรกาณต์ นอ.
//นั่งกอดอกแน่น
อชิรกาณต์ นอ.
//เม้มปาก หันหน้าหนี
อชิรกาณต์ นอ.
(ไอ้ลุงบ้านี่…เย็นชาชิบหาย)
อชิรกาณต์ นอ.
(แต่แม่ง…ใกล้ขนาดนั้นกูใจเต้นไม่หยุดเลยว่ะ…)
3.
บนรถเงียบสนิท มีแค่เสียงเครื่องยนต์
ของอชิที่ยังไม่หยุดโวยวาย
อชิรกาณต์ นอ.
กูบอกแล้วไงว่ากูไม่อยากไป!
อชิรกาณต์ นอ.
หูมึงหนวกเหรอวะ ตาลุงคนบ้า!
อชิรกาณต์ นอ.
//หันไปมองแรง ๆ
อชิรกาณต์ นอ.
//ก่อนจะตะโกนใส่หลังพวงมาลัย
อินทร์คชา พอ.
//ไม่ตอบอะไร แค่เลิกคิ้วเล็กน้อย
อินทร์คชา พอ.
//สายตายังจับอยู่บนถนนตรงหน้า
อชิรกาณต์ นอ.
หึ…ทำเป็นเงียบ คิดว่ากูจะกลัวเหรอ ไม่มีทางเว้ย!
อชิยื่นมือไปจับที่ล็อกประตูรถ
อชิรกาณต์ นอ.
เชี่ย! ล็อกไว้ทำไมวะ! จะกักขังกันหรือไง!
คราวนี้อินทร์ถอนหายใจสั้น ๆ
อินทร์คชา พอ.
อย่าทำตัวเป็นเด็ก กูขับรถอยู่
อชิรกาณต์ นอ.
กูไม่ใช่เด็ก! มึงต่างหากลุง! ตาลุงคนบ้า!
อชิหน้าร้อนขึ้นมาอีกครั้ง
พอเผลอสบตาคนขับในระยะใกล้
ใจก็เต้นแรงจนทำอะไรไม่ถูก
อินทร์เหลือบตามองอยู่ไม่กี่วินาที
ก่อนยกมือข้างหนึ่งมากดหัวเด็ก
อินทร์คชา พอ.
นั่งไปเงียบ ๆ อย่ากวนกูนัก
อินทร์คชา พอ.
ไม่งั้นกูอุ้มไปมัดไว้ท้ายรถจริง ๆ
อชิรกาณต์ นอ.
ฮะ…ไอ้ลุงบ้านี่!
อชิรกาณต์ นอ.
//ทำแก้มพองงอนจัด
อชิรกาณต์ นอ.
//จำใจนั่งนิ่ง ๆ
อชิรกาณต์ นอ.
//มือกำชายกางเกงตัวเองแน่น
อชิรกาณต์ นอ.
(แม่ง…ทำไมกูถึงเถียงเก่งนัก แต่พอเจอแววตาเย็น ๆ ของมันทีไร ใจแม่งสั่นทุกทีเลยวะ…)
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
