สายลมยามเช้าพัดเอื่อยผ่านรั้วเหล็กสูงของโรงเรียนมัธยมชื่อดัง เสียงนกที่เกาะอยู่บนสายไฟขับกล่อมไปกับเสียงพูดคุยของนักเรียนที่ทยอยเดินเข้าไปในอาคารเรียน บรรยากาศเหมือนเดิมทุกอย่าง ยกเว้นคนหนึ่งที่ยืนอยู่ตรงประตูรั้วอย่างเงียบงัน
นที สะพายกระเป๋าเก่าใบเดิมที่เคยใช้เมื่อปีก่อน เขาเงยหน้ามองป้ายชื่อโรงเรียน พลางรู้สึกถึงแรงบีบในหัวใจ ความทรงจำทั้งหมดถาโถมกลับมาเหมือนคลื่นซัดฝั่ง—เสียงหัวเราะ เสียงร้องไห้ และเสียงตะโกนของใครบางคนที่เขาไม่มีวันลืม
> “คิน... ฉันกลับมาแล้ว”
ริมฝีปากของเขาพึมพำชื่อเพื่อนสนิทที่ไม่มีวันกลับมา ก่อนก้าวเท้าเข้าไปอย่างหนักแน่น ความรู้สึกเย็นยะเยือกวิ่งผ่านสันหลังในทันทีที่มองเห็นสนามกว้างที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นที่ที่พวกเขานั่งกินข้าวเที่ยงด้วยกัน
ในห้องเรียน เสียงพูดคุยหยุดลงชั่วครู่เมื่อบานประตูเลื่อนเปิดออก ทุกสายตาหันมามองเด็กหนุ่มที่หายไปหนึ่งปีเต็ม บางคนอ้าปากค้าง บางคนกระซิบกระซาบ เสียงซุบซิบดังแทรกทั่วห้อง
“นั่น... นทีใช่ปะ?”
“เขากลับมาจริงๆ เหรอ...?”
นทีไม่สนใจสายตาเหล่านั้น เขาเดินตรงไปยังโต๊ะว่างด้านหลังสุด ทิ้งกระเป๋าลงอย่างเงียบๆ ก่อนจะนั่งลง เสี้ยววินาทีนั้น เขารู้สึกได้ถึงสายตาคมกริบที่จ้องมา เขาเหลือบไปเห็นชายร่างสูงในมุมห้อง—กรณ์ หัวโจกนักเรียนคนรวยที่นทีไม่มีวันลืม
รอยยิ้มมุมปากของกรณ์ยังเหมือนเดิม... ยิ้มที่เต็มไปด้วยความเย่อหยิ่งและความทรงจำเลวร้าย
“มึงจำฉันได้ใช่ไหม กรณ์...” นทีคิดในใจ กำมือแน่นจนเล็บจิกลงไปในฝ่ามือ
ขณะเดียวกัน มินตรา เด็กสาวร่างบอบบางที่นั่งแถวกลาง หันมามองเขาด้วยแววตาที่แตกต่างออกไป—ไม่ใช่ความสงสัยหรือรังเกียจ แต่เป็นความห่วงใยบางอย่างที่นทีอ่านไม่ออก เธอส่งยิ้มบางๆ มาให้เหมือนจะบอกว่า “ยินดีต้อนรับกลับ”
นทีหลบสายตานั้น พลางรู้สึกถึงแรงกดดันที่ถาโถมจากทุกทิศ ทุกคนในห้องนี้คือผู้ต้องสงสัยในสายตาเขา ทุกคนอาจมีส่วนเกี่ยวข้องกับการตายของ ภาคิน
เสียงออดดังขึ้น ครูประจำวิชาเดินเข้ามา แต่เสียงเหล่านั้นเป็นเพียงเสียงพื้นหลังในหูของนที ความคิดเขาตอนนี้มีเพียงคำสัญญาที่ให้ไว้ต่อหน้าหลุมศพของเพื่อนเพียงคนเดียวในโลก
> “ฉันจะทำให้พวกมันเจ็บปวด... เจ็บยิ่งกว่าที่แกเคยเจอ”
และนี่... คือจุดเริ่มต้นของเกมล้างแค้นในรั้วโรงเรียน ที่ไม่มีใครรู้ว่าจะจบลงด้วยเลือด น้ำตา และความว่างเปล่า
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
