โลกมหัศจรรย์สดใส【Elyria】
01.ฟีเรน..
ผมก็ไม่ใช่เด็กที่ชื่อ ฟีเรน หรอก
แต่ผมเป็นแค่คนธรรมดาจากโลกของพวกคุณนั่นแหละ
แต่ดันเกิดเหตุการณ์บางอย่างขึ้น
ทำให้ผมต้องมาอยู่ในร่างของเด็กน้อย
หนุ่มน้อยที่เกิดในครอบครัวธรรมดา
และฟีเรนก็กำลังป่วยจากโรคประหลาด
แค่พระเจ้าดันให้ผมอยู่ในร่างเด็กใกล้ตา/ย
และมันก็เป็นตอนที่ฟีเรนใกล้ตา/ยจริงๆ
ก็พบได้เลยว่าโลกประหลาดนั่นได้หายไปอย่างน่าประหลาดใจ
ฟีลิส # แม่นายเอก
//ทำจานข้าวหล่น
ฟีเรน # นายเอก - ตอนเด็ก
...
ลีออน # พ่อนายเอก
คุณเกิดอะไรขึ้น!//วิ่งพรวดเข้ามา
ลีออน # พ่อนายเอก
//อึ้งกับภาพตรงหน้า
ลีออน # พ่อนายเอก
ฟ..ฟีเรน!!
ฟีเรน # นายเอก - ตอนเด็ก
(โอ้ย..หูจะแตก)
ฟีเรน # นายเอก - ตอนเด็ก
(จากที่พระเจ้านั่นบอกมา..)
ฟีเรน # นายเอก - ตอนเด็ก
(สองคนนี้คงจะเป็นพ่อแม่ของเราสินะ)
ฟีลิส # แม่นายเอก
ฟีเรนลูก..//น้ำตาคลอ
ฟีเรน # นายเอก - ตอนเด็ก
(ร้องทำไมละนั่น..)
ฟีลิส # แม่นายเอก
//เข้าไปโอบกอด
ฟีเรน # นายเอก - ตอนเด็ก
!!
ฟีเรน # นายเอก - ตอนเด็ก
(เฮ้ยยย! อะไรเนี่ย!)
ฟีลิส # แม่นายเอก
ลูกฟื้นสักทีนะ..
ฟีลิส # แม่นายเอก
แม่เป็นห่วงลูกเหลือเกิน..
ฟีเรน # นายเอก - ตอนเด็ก
...
ฟีเรน # นายเอก - ตอนเด็ก
(เฮ้อ..จะยอมให้กอดแล้วกันนะ..)
ลีออน # พ่อนายเอก
//ยิ้มให้กับภาพตรงหน้า
ฟีเรน # นายเอก - ตอนเด็ก
(ดูอบอุ่นดีจัง..)
ลีออน # พ่อนายเอก
เอ๊ะ!..ต้องตามหมอก่อนหนิ!//วิ่งออกไป
ฟีเรน # นายเอก - ตอนเด็ก
(อะไรของเขา..)
ฟีลิส # แม่นายเอก
//ปลดกอด
ฟีลิส # แม่นายเอก
//ยิ้มบางๆ
รอยยิ้มจากคนเป็นแม่เป็นแบบนี้นี่เอง
ผู้ชายที่วิ่งออกไปเมื่อครู่ หรืออ่า..พ่อของฟีเรนนั่นแหละ
ได้ไปเชิญหมอมาดูอาการฟีเรน
ลีออน # พ่อนายเอก
เป็นอะไรไปท่านหมอ!//กังวน
ฟีลิส # แม่นายเอก
เกิดอะไรขึ้นรึป่าวคะ!//ลนลาน
ตปก. ชาย
หมอ:อาการของฟีเรน..
ฟีลิส # แม่นายเอก
//รอลุ้น
ตปก. ชาย
หมอ:หายอย่างปริทิ้งเลยครับ!
ฟีลิส # แม่นายเอก
จริงหรอท่านหมอ!
ตปก. ชาย
หมอ:จริงแน่ชัดครับ!
ตปก. ชาย
หมอ:เหตุใดอาการถึงได้หายอย่างปริทิ้งเยี่ยงนี้
ฟีเรน # นายเอก - ตอนเด็ก
(ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน..)
ลีออน # พ่อนายเอก
งั้นฟีเรนก็หายจากโลกประหลาดแล้ว!
ฟีลิส # แม่นายเอก
//กอดลีออน
ฟีลิส # แม่นายเอก
อึก..งั้นก็แปลว่า..
ฟีลิส # แม่นายเอก
ฟีเรนรอดแล้วใช่รึไม่..อึก
ลีออน # พ่อนายเอก
ใช่..ฟีเรนรอดแล้ว//ยิ้ม+กอดฟีลิส
ตปก. ชาย
หมอ:ดีใจกับทั้งสองคนด้วยนะครับ
ลีออน # พ่อนายเอก
ครับ.ขอบคุณมากครับท่านหมอ
ตปก. ชาย
หมอ:งั้นกระผมขอลานะครับ
อาการของฟีเรนหายเป็นปริทิ้ง
แต่จะปล่อยไว้แบบนี้ไม่ได้
ผมเข้ามาอยู่ในร่างของเด็กนี่แล้ว
ก็คงปล่อยให้ป่วยซ้ำสองไม่ได้
ฟีเรนต่อจากนี้จะไม่มีคำว่าอ่อนแออีกเด็ดขาด..
02.
นี้ก็ผ่านมาสองวันแล้วที่ผมอยู่ร่างนี้
ก็พอที่จะรู้เรื่องบางเรื่องอยู่ขึ้นมานิดหน่อย
ว่าโลกนี้มันคือโลกเวทย์มนต์
ที่มีชื่อว่า "อัสทอเรีย ( 𝐴𝑠𝑡𝑜𝑟𝑖𝑎)"
ก็เป็นโลกที่มาการแบ่งชนชั้น และแรงค์
แต่แรงค์ที่ว่าผมคิดว่ามันจะเป็นแรงค์แบบ แรงค์ 𝑆 อะไรแบบนี้
แต่เท่าที่อ่านมาจากหนังสือของโลกนี้
แรงค์ที่ว่าคือ ฝึกหัด-ศักดิ์สิทธิ์
แต่ก็ไม่ได้ยากขนาดนั้นอะนะ
ฟีลิส # แม่นายเอก
ฟีเรนลูกมากินข้าวเร็ว
ฟีเรน # นายเอก - ตอนเด็ก
ค้าบกำลังไป//ปิดหนังสือ
ฟีเรน # นายเอก - ตอนเด็ก
//เก็บให้เรียบร้อย
ฟีเรน # นายเอก - ตอนเด็ก
//เดินออกจากห้อง
ฟีเรน # นายเอก - ตอนเด็ก
มาแล้วค้าบ
ฟีลิส # แม่นายเอก
มานั่งเร็วลูก
ฟีเรน # นายเอก - ตอนเด็ก
//นั่งลง
ฟีลิส # แม่นายเอก
วันนี้แม่ทำของโปรดลูกไว้ด้วยนะ//ยิ้ม
ฟีเรน # นายเอก - ตอนเด็ก
//มองอาหาร
ฟีเรน # นายเอก - ตอนเด็ก
(ของโปรดที่ว่า..)
ฟีเรน # นายเอก - ตอนเด็ก
(ไม่ใช่ปกติก็กินแบบนี้อยู่แล้วหรอ)
ก็ได้รู้เพิ่มมาอีกอย่างก็คือฐานะทางบ้านของฟีเรนไม่ค่อยดีซะขนาดนั้น
แต่ก็ทำให้อยู่ได้ไปตลอดไม่อดอยาก
แต่ก็คงปล่อยให้เป็นแบบนี้ไปตลอดไม่ได้หรอก
จะเปลี่ยนตัวเองแล้วเปลี่ยนฐานะทางบ้านด้วยเลย
ฟีเรน # นายเอก - ตอนเด็ก
เอ่อ..ท่านแม่ครับ
ฟีเรน # นายเอก - ตอนเด็ก
ท่านพ่อไปไหนหรอครับ..
ฟีลิส # แม่นายเอก
อ่า..คุณพ่อไปสอนดาบให้เด็กในหมู่บ้านจ่ะ
ฟีเรน # นายเอก - ตอนเด็ก
อ่า..
ฟีเรน # นายเอก - ตอนเด็ก
(มีสอนดาบด้วยสินะ)
ฟีเรน # นายเอก - ตอนเด็ก
(งั้นดีเลย)
ฟีเรน # นายเอก - ตอนเด็ก
คือว่า..ถ้าผมอยากจะขอฝึกดาบด้วยได้มั้ยครับ
ฟีลิส # แม่นายเอก
แต่ว่า..ร่างกายลูกยัง..
ฟีเรน # นายเอก - ตอนเด็ก
ผมโอเคดีครับ
ฟีเรน # นายเอก - ตอนเด็ก
ท่านแม่ไม่ต้องห่วง
ฟีลิส # แม่นายเอก
อ่า..งั้นก็ได้จ่ะ
ฟีลิส # แม่นายเอก
ลองไปคุยกับคุณพ่อดูก่อนนะจ่ะ
ฟีเรน # นายเอก - ตอนเด็ก
ครับ
ฟีเรน # นายเอก - ตอนเด็ก
อ่า..ผมอิ่มแล้วครับ
ฟีเรน # นายเอก - ตอนเด็ก
ขอตัวก่อนนะครับ
ฟีเรน # นายเอก - ตอนเด็ก
//ลุกขึ้น
ฟีเรน # นายเอก - ตอนเด็ก
//เดินออกไปหน้าบ้าน
ฟีลิส # แม่นายเอก
(เหตุใดจึงคิดอยากเรียนดาบนะ)//เก็บจาน
ลีออน # พ่อนายเอก
ดีมากทำดีต่อไป!
ฟีเรน # นายเอก - ตอนเด็ก
//ยืนมองเงียบ
ลีออน # พ่อนายเอก
//เหลือบเห็น
ลีออน # พ่อนายเอก
อ่าว..ฟีเรน!//ยิ้ม
ฟีเรน # นายเอก - ตอนเด็ก
สวัดดีครับท่านพ่อ..
ลีออน # พ่อนายเอก
มาทำอะไรที่นี้รึฟีเรน
ฟีเรน # นายเอก - ตอนเด็ก
คือว่า..ผมอยากเรียนดาบครับ
ลีออน # พ่อนายเอก
ร่างกายดีขึ้นแล้วหรอ
ฟีเรน # นายเอก - ตอนเด็ก
ผมปกติดีครับ
ลีออน # พ่อนายเอก
อืม..แล้วเหตุใดจึงอยากเรียน
ฟีเรน # นายเอก - ตอนเด็ก
อย่างน้อยก็ให้มันเป็นทักษะที่ติดตัวไปตลอดน่ะครับ
ลีออน # พ่อนายเอก
อ่อ..อ่า..มันก็ได้นะ
ลีออน # พ่อนายเอก
แต่ลูกต้องเริ่มจากพื้นฐานเสียก่อน
ฟีเรน # นายเอก - ตอนเด็ก
ครับ
ฟีเรน # นายเอก - ตอนเด็ก
(สำเร็จ!)
ลีออน # พ่อนายเอก
อย่างแรก..
ลีออน # พ่อนายเอก
ดันพื้น 100 ครั้งให้พ่อเห็นให้ได้ก่อน
ฟีเรน # นายเอก - ตอนเด็ก
(นี้คือพื้นฐานแล้วหรอ)
ฟีเรน # นายเอก - ตอนเด็ก
อ่า..
ฟีเรน # นายเอก - ตอนเด็ก
ค..ครับ
ลีออน # พ่อนายเอก
ไปทำตรงนู้นก่อนไป//ชี้ไปใต้ต้นไม้
ฟีเรน # นายเอก - ตอนเด็ก
ครับ..//เดินไป
เด็กผู้ชาย
1:เย้!! ข้าชนะ!
เด็กผู้ชาย
2:โถ่..ชนะอีกแล้วหรอเนี่ย
ลีออน # พ่อนายเอก
งั้นมาเริ่มกันต่อเลย
ฟีเรน # นายเอก - ตอนเด็ก
(เฮ้อ..)
ฟีเรน # นายเอก - ตอนเด็ก
(ถึงชาติก่อนฉันจะออกกำลังกายมาอยู่บ้าง)
ฟีเรน # นายเอก - ตอนเด็ก
(แต่ก็ไม่ถึงขนาดนี้)
ฟีเรน # นายเอก - ตอนเด็ก
(เอาเถอะ)
ฟีเรน # นายเอก - ตอนเด็ก
(ยังไงก็ต้องทำได้แหละนะ!)
03.
หลังจากนั้นผมก็ดันพื้นไปทุกวันๆ
แต่พอทำมาเรื่อยๆก็ค่อยๆดีขึ้น
จนก็ทำได้ 100 ครั้ง บางครั้งก็เกินด้วยซ้ำ
ฟีเรน # นายเอก - ตอนเด็ก
349..//ดันพื้น
ฟีเรน # นายเอก - ตอนเด็ก
350!..
ฟีเรน # นายเอก - ตอนเด็ก
เฮ้อ..//หยุดทำ
ฟีเรน # นายเอก - ตอนเด็ก
(เหนื่อยกว่าที่คิด..)
ลีออน # พ่อนายเอก
//ปรบมือ
ลีออน # พ่อนายเอก
เก่งมาก//ยิ้ม
ลีออน # พ่อนายเอก
ลูกคงพร้อมแล้วใช่รึไม่
ฟีเรน # นายเอก - ตอนเด็ก
ครับ..
ลีออน # พ่อนายเอก
ตอบให้เสียงดังฟังชัดทีสิ!
ฟีเรน # นายเอก - ตอนเด็ก
ครับ!
ลีออน # พ่อนายเอก
ดีมาก//ยิ้ม
เป็นคุณพ่อที่ค่อนข้างสนุกนะ
และหลังจากนั้นก็เริ่มการฝึกดาบขั้นที่ 2
ลีออน # พ่อนายเอก
เหวี่ยงดาบแบบนี้ซ้ำไป
ลีออน # พ่อนายเอก
1000 ครั้ง
ฟีเรน # นายเอก - ตอนเด็ก
(ห๊า....)
ลีออน # พ่อนายเอก
มันจะช่วยทำให้เราถือดาบได้นานขึ้น
ลีออน # พ่อนายเอก
เพราะดาบจริงๆนั้นค่อนข้างหนัก
ฟีเรน # นายเอก - ตอนเด็ก
ครับ..
ลีออน # พ่อนายเอก
งั้นก็..ปฏิบัติ!
ฟีเรน # นายเอก - ตอนเด็ก
//เหวี่ยงดาบ
อ่า..ผมก็ทำซ้ำไปซ้ำมาแบบนี้แหละ
ฟีเรน # นายเอก - ตอนเด็ก
999!//เหวี่ยง
ฟีเรน # นายเอก - ตอนเด็ก
1000!//เหวี่ยงดาบ
ฟีเรน # นายเอก - ตอนเด็ก
//ดาบหลุดมือทันมี
ฟีเรน # นายเอก - ตอนเด็ก
(ปวดชะมัด...)
ฟีลิส # แม่นายเอก
ลูกดูมีความพยายามกว่าที่คิดนะคะ//ยืนมองอยู่ภายในบ้าน
ลีออน # พ่อนายเอก
ตอนแรกผมก็คิดว่าน่าจะเริ่มท้อแท้
ลีออน # พ่อนายเอก
แต่ก็ไม่คิดเลยว่าจะทำออกมาได้ดีขนาดนี้
ฟีลิส # แม่นายเอก
ลูกดูเปลี่ยนไปมากๆเลยคะ
ลีออน # พ่อนายเอก
ผมก็ว่างั้นครับ
ฟีเรน # นายเอก - ตอนเด็ก
(สำเร็จสักที..)
ฟีเรน # นายเอก - ตอนเด็ก
//เก็บดาบ
ฟีเรน # นายเอก - ตอนเด็ก
(โอ้..พอกลับมาถือแล้วรู้สึกดาบดูเบาลงเลยแฮะ..)
ฟีเรน # นายเอก - ตอนเด็ก
(พัฒนาไปได้อีกขั้นแล้วสิ!)
ฟีเรน # นายเอก - ตอนเด็ก
//เดินกลับเข้าบ้าน
ฟีลิส # แม่นายเอก
เสร็จแล้วหรอลูก//ยิ้ม
ฟีเรน # นายเอก - ตอนเด็ก
เสร็จแล้วค้าบ
ลีออน # พ่อนายเอก
เก่งมากเลยนะ
ลีออน # พ่อนายเอก
ทำสำเร็จด้วย
ฟีลิส # แม่นายเอก
งั้นมากินข้าวกันดีกว่านะจ่ะ
ฟีเรน # นายเอก - ตอนเด็ก
คือผมยังไม่ค่อยหิวเท่าไหร่
ฟีเรน # นายเอก - ตอนเด็ก
เอ่อ..ทำทิ้งไว้ก็ได้ครับ
ฟีเรน # นายเอก - ตอนเด็ก
เดี๋ยวผมมากิน
ฟีเรน # นายเอก - ตอนเด็ก
//เดินเข้าห้อง
ลีออน # พ่อนายเอก
อืม..ก็ไม่คิดเลยว่าจะพัฒนาไปได้เร็วกว่านี้
ฟีลิส # แม่นายเอก
ฉันเองก็ด้วย
ฟีลิส # แม่นายเอก
ลูกเรานี่เก่งจริงๆ
ลีออน # พ่อนายเอก
นั่นสินะครับ//ยิ้มบางๆ
ฟีเรน # นายเอก - ตอนเด็ก
ปวดแขนจริงๆนะเนี่ย
ฟีเรน # นายเอก - ตอนเด็ก
เฮ้อ..
ฟีเรน # นายเอก - ตอนเด็ก
//หยิบหนังสือ
ฟีเรน # นายเอก - ตอนเด็ก
ถ้าเรียนดาบแล้วก็จริง
ฟีเรน # นายเอก - ตอนเด็ก
แต่โลกนี้เป็นโลกเวทมนตร์หนิ
ฟีเรน # นายเอก - ตอนเด็ก
//เปิดหนังสือ
ฟีเรน # นายเอก - ตอนเด็ก
อ่า...
ฟีเรน # นายเอก - ตอนเด็ก
มีภาษาที่แปลไม่ออกด้วยแฮะ
ฟีเรน # นายเอก - ตอนเด็ก
ทำไงดีละเนี่ย
ฟีเรน # นายเอก - ตอนเด็ก
เอิ่ม..
ฟีเรน # นายเอก - ตอนเด็ก
หนังสือภาษา..//มองหา
ฟีเรน # นายเอก - ตอนเด็ก
นั่นไง!//หยิบมา
ฟีเรน # นายเอก - ตอนเด็ก
//เปิด
ฟีเรน # นายเอก - ตอนเด็ก
เข้าใจแล้ว
ฟีเรน # นายเอก - ตอนเด็ก
มันเป็นภาษาโบราณ แปลค่อนข้างยาก
ฟีเรน # นายเอก - ตอนเด็ก
พอมีหนังสือภาษามาช่วยก็ดีขึ้นเลยแฮะ
ตปก. ชาย
??:ขยันจังเลยนะ//มองอยู่ภายในห้อง
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
