บ้านวิญญาณ
T-U
ขออนุญาตแนะนำตัวละครก่อนนะครับ
ทิศเหนือ วงศ์อัครา (แสงตะวัน)
ทิศเหนือ วงศ์อัครา (แสงตะวัน)
• หนุ่มหล่อ รวย เทสต์ดี อบอุ่น แต่มีความกวนเล็ก ๆ
• ในชาติที่แล้วเคยเป็น ผีเจ้าที่ในบ้าน และรักกับยูโร แต่สลายไปหลังถูกบอกรัก
ยูโร วิสุทธิ์โชติ+ผี
ยูโร วิสุทธิ์โชติ
• นายเอก หล่อ ปากจัด ด่าเก่งแต่จริงใจ
• ชาติที่แล้วเป็นคน และรักทิศเหนือ แต่หลังตายกลายเป็นวิญญาณวนเวียนอยู่ในบ้านนี้ 20 ปี
• ในปัจจุบันเป็นผีที่เฝ้ารอ “ใครบางคน” โดยไม่รู้ว่าคือใคร
ปีโป้ อัครเดช สุทธิวัฒน์
ปีโป้ อัครเดช สุทธิวัฒน์ (สายฮา ขี้แซว)
ฟิล์ม กฤตภาส ศิริวรชัย
ฟิล์ม กฤตภาส ศิริวรชัย (สมองดี จริงจัง)
มาวิน จิรภัทร ชัชวาลย์
มาวิน จิรภัทร ชัชวาลย์ (สายหล่อเจ้าชู้ ขี้เล่น)
การที่วนเวียนกลับมาเจอกันอีกครั้งไม่ใช่เรื่องบังเอิญ
คุณเชื่อเรื่องตัวตายตัวแทนไหมครับ บ้านอาถรรพ์ หลังนี้ กำลังเริ่มต้น EP2ค่าบ
บ้านใหม่ของแสงตะวัน
เสียงเครื่องยนต์หรูเงียบลงตรงหน้าคฤหาสน์เก่าแก่ที่ตั้งตระหง่านอยู่กลางพื้นที่รกร้าง ม่านเถาวัลย์เลื้อยพันกำแพงสูงจนแทบไม่เห็นตัวตึก แสงตะวัน หรือชื่อจริง ทิศเหนือ วงศ์อัครา หนุ่มหล่อโปรไฟล์ดี ทายาทนักธุรกิจใหญ่ ก้าวลงจากรถพร้อมรอยยิ้มพอใจ
ทิศเหนือ วงศ์อัครา (แสงตะวัน)
ยกมือเท้าสะเอว มองบ้าน
“โอ้โห… ถึงจะเก่า แต่สวยฉิบหาย กูชอบว่ะ”
ปีโป้ อัครเดช เพื่อนสนิทที่ตามมาด้วยถึงกับทำหน้าเหยเกทันที
ปีโป้ อัครเดช สุทธิวัฒน์
สวยตรงไหนวะ!? กูว่ามันหลอนมากกว่า มึงจะบ้าซื้อทำไมบ้านร้างเนี่ย?”
ฟิล์ม กฤตภาส ที่ยืนเช็กข้อมูลในแท็บเล็ตเอ่ยเสียงนิ่ง ๆ แต่ชวนขนลุกมากกว่าเดิม
ฟิล์ม กฤตภาส ศิริวรชัย
บ้านนี้…เคยมีคนตายครับ แล้วก็ไม่มีใครกล้าอยู่มาเกือบยี่สิบปี”
มาวิน จิรภัทร ยกแขนกอดอก หัวเราะขำ ๆ
มาวิน จิรภัทร ชัชวาลย์
ถ้ามีผีจริงก็ไม่เห็นเป็นไร อย่างน้อยก็มีคนมาคุยแก้เหงาไง กูว่ามันเท่ดีนะ บ้านหลังเบ้อเริ่มเลย”
ทิศเหนือ วงศ์อัครา (แสงตะวัน)
ยิ้มกวน ๆ
“ถูกต้อง มันคือบ้านพักช่วงปิดเทอมของกู คราวนี้ไม่ต้องไปพักรีสอร์ตแล้วเว้ย อยู่บ้านตัวเองนี่แหละ!
เพื่อนทั้งสามหันมามองหน้ากันอย่างเอือม ๆ ก่อนถอนหายใจแทบพร้อมกัน
ลมเย็นพัดวูบสวนขึ้นมาตรงบันไดหินด้านหน้า เสียงประตูไม้ที่ปิดสนิทเองกลับดัง เอี๊ยดดดด… เหมือนมีใครผลักเบา ๆ
เงาร่างโปร่งบางในชุดขาวยืนอยู่บนระเบียงชั้นสอง นัยน์ตาคมทอดมองลงมาข้างล่าง…
เขาคือ ยูโร วิสุทธิ์โชติ วิญญาณหนุ่มหน้าหล่อที่ติดอยู่ในบ้านหลังนี้มาเนิ่นนาน สายตาเต็มไปด้วยความว่างเปล่า แต่ลึก ๆ คล้ายกำลังรอใครบางคน
ยูโร วิสุทธิ์โชติ+ผี
พึมพำกับตัวเองเสียงแผ่วราวลม
“ใครกัน… ทำไมรู้สึก…คุ้นเหลือเกิน…”
ทันใดนั้นโคมไฟหน้าประตูแกว่งแรง ทั้งที่ไม่มีลมแรงเลย เพื่อนทั้งสามสะดุ้งโหยง
ปีโป้ อัครเดช สุทธิวัฒน์
ร้องลั่น
“เห้ยยย! มึงเห็นมั้ย โคมไฟมันขยับเอง!”
มาวิน จิรภัทร ชัชวาลย์
หัวเราะกลบเกลื่อน
“โอ๊ย มันก็แค่ลมป่ะวะ
ฟิล์ม กฤตภาส ศิริวรชัย
เสียงเข้มขึ้น
“ไม่มีลมครับ…
ทุกคนหันมามองหน้าแสงตะวันที่กลับยิ้มบาง ๆ อย่างคนไม่กลัวอะไรเลย
ทิศเหนือ วงศ์อัครา (แสงตะวัน)
กูบอกแล้วไง บ้านนี้มันเหมาะกับกูที่สุด… เหมือนเคยอยู่ที่นี่แล้วด้วยซ้ำ”
ยูโรมองลงมา ดวงตาเศร้าแฝงความหวังบางอย่างที่แม้แต่ตัวเขาเองก็ไม่เข้าใจ
และนั่นคือจุดเริ่มต้น…ของเรื่องราวในบ้านวิญญาณ
เสียงเจาะ เสียงเลื่อย และเสียงคนงานดังทั่วทั้งคฤหาสน์เก่า เมื่อการรีโนเวทเริ่มขึ้น แสงตะวันเดินสำรวจรอบบ้านอย่างอารมณ์ดี แต่เพื่อนสนิทอย่าง ปีโป้ กลับนั่งจมอยู่กับแท็บเล็ต ค้นหาข้อมูลด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยปกติ
ปีโป้ อัครเดช สุทธิวัฒน์
โห…เหี้ยละ…”
เขารีบหันไปเรียกฟิล์มกับมาวินที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ
ปีโป้ อัครเดช สุทธิวัฒน์
พวกมึง… มาดูอันนี้ดิ”
มาวิน จิรภัทร ชัชวาลย์
เดินเข้ามาอย่างไม่ค่อยใส่ใจ
“อะไรอีกวะ มึงทำหน้าอย่างกับเจอผี”
ปีโป้ อัครเดช สุทธิวัฒน์
เบิกตากว้าง
“เออ กูว่าเรื่องนี้มันน่ากลัวกว่าผีอีก! ฟังนะ บ้านหลังนี้อายุห้าสิบปีเต็ม
ฟิล์ม กฤตภาส ศิริวรชัย
ห้าสิบปี…ก็ไม่แปลกนี่?”
ปีโป้ อัครเดช สุทธิวัฒน์
ไม่แปลกตรงไหนวะ! เจ้าของคนแรกชื่อ ทิศเหนือ วงศ์อัครา…” เงยหน้ามองแสงตะวันที่ยืนสั่งงานอยู่
“…ชื่อเหมือนมึงเป๊ะเลยแสงตะวัน”
มาวิน จิรภัทร ชัชวาลย์
หัวเราะหึ
“บังเอิ๊ญบังเอิญ
ปีโป้ อัครเดช สุทธิวัฒน์
เสียงสั่นนิด ๆ
“ยังไม่จบ… เจ้าของคนแรก ‘หายสาบสูญ’ ไม่มีใครเจอศพจนถึงทุกวันนี้”
บรรยากาศเริ่มเงียบลง ฟิล์มเงยหน้ามองปีโป้ทันที
ฟิล์ม กฤตภาส ศิริวรชัย
แล้วคนที่สองล่ะ?”
ปีโป้ อัครเดช สุทธิวัฒน์
กลืนน้ำลายก่อนเลื่อนหน้าจอให้ดู
“เจ้าของคนที่สองชื่อ ยูโร วิสุทธิ์โชติ… ตายอยู่ในบ้านหลังนี้ ตายแบบ… โดดเดี่ยว ไม่มีใครรู้สาเหตุ”
ครืด… เสียงหน้าต่างบานเก่าขยับเอง ทั้งที่ไม่มีลมพัด
มาวิน จิรภัทร ชัชวาลย์
หน้าซีดลงเล็กน้อย แต่พยายามขำกลบเกลื่อน
“โอ้โห ฟังแล้วขนลุกจริง ๆ ว่ะ กูว่าไม่ใช่บังเอิญแล้วนะ…”
ปีโป้ อัครเดช สุทธิวัฒน์
หันไปหาแสงตะวันที่กำลังยืนกอดอกยิ้มอยู่กลางบ้าน
“แสง มึงจะยังดื้อจะอยู่จริง ๆ เหรอวะ? นี่มันไม่ใช่เรื่องเล่น ๆ แล้วนะ…”
ทิศเหนือ วงศ์อัครา (แสงตะวัน)
ยกยิ้มมุมปาก สีหน้ามั่นใจ
“แล้วทำไมจะไม่ได้ล่ะ? กูชอบบ้านนี้ว่ะ ต่อให้มีวิญญาณจริง ๆ กูก็อยู่”
บนระเบียงชั้นสอง ร่างโปร่งใสของ ยูโร ยืนกอดอกมองลงมา เสียงหัวเราะเบา ๆ แว่วออกมาจากริมฝีปาก
ยูโร วิสุทธิ์โชติ+ผี
เจ้าของใหม่… ช่างดื้อด้านจริง ๆ”
ลมเย็นวูบหนึ่งพัดผ่านทั้งบ้านจนทุกคนสะดุ้ง
และนี่คือเพียงจุดเริ่มต้นของความน่าขนลุก…
รีบทำก่อนมืด
แสงตะวันยืนถือแปรงทาสีในมือ มองเพื่อน ๆ ที่ทำหน้าซีดราวกับเจอเรื่องสยองขวัญจริง ๆ ก่อนจะถอนหายใจแล้วพูดเสียงดังลั่นบ้าน
ทิศเหนือ วงศ์อัครา (แสงตะวัน)
ไร้สาระพวกมึงก็รู้ว่ากูไม่เชื่อเรื่องผี! มัวแต่กลัวไม่เข้าเรื่อง มาช่วยกูทาสีเลยดีกว่า ก่อนมันจะมืด รีบทำแล้วรีบกลับ
ปีโป้ อัครเดช สุทธิวัฒน์
ยืนกอดอกสั่นหัว
“กูว่ามึงนี่มัน…โคตรใจกล้า หรือไม่ก็โคตรบ้า”
มาวิน จิรภัทร ชัชวาลย์
หัวเราะ หยิบแปรงมาช่วย
“โอเค ๆ กูช่วยก็ได้ อย่างน้อยผีก็ไม่กล้ามายุ่งกับคนหล่ออย่างกูหรอก”
ฟิล์ม กฤตภาส ศิริวรชัย
พูดนิ่ง ๆ
“อย่าประมาทดีกว่า ถึงเราจะไม่เห็น แต่ไม่ได้แปลว่าไม่มี”
แสงตะวันหันไปยักคิ้วกวน ๆ
ทิศเหนือ วงศ์อัครา (แสงตะวัน)
เออ ๆ ก็ช่วยกูเถอะน่า อย่ามาทำหน้าจริงจังเหมือนอาจารย์สอนปรัชญาหน่อยเลย”
ทั้งสี่คนเริ่มลงมือทาสีกำแพงบ้าน เสียงหัวเราะ เสียงบ่น ดังแข่งกับเสียงแปรงขูดผนังเก่า ๆ
แต่แล้ว… แปรงทาสีในถังกลับค่อย ๆ ลอยขึ้นช้า ๆ เหมือนมีใครยกมันขึ้นมา
ปีโป้ อัครเดช สุทธิวัฒน์
เบิกตาโพล่ง ชี้นิ้ว
“มะ…มึงดูดิ! แปรงมัน… มันลอยเอง!”
มาวิน จิรภัทร ชัชวาลย์
หัวเราะแห้ง ๆ
“อ๋อ…กูว่ามึงตาฝาดแน่ ๆ
ฟาด!
แปรงทาสีลอยมากระแทกหัวมาวินเต็ม ๆ สีเลอะหัวเขาเปรอะจนกลายเป็นลายแปลก ๆ
มาวิน จิรภัทร ชัชวาลย์
ร้องลั่น
“เฮ้ยยย! ใครทำวะะะะะะะ!”
เสียงหัวเราะเบา ๆ ดังสะท้อนทั่วโถงบ้าน… เสียงนั้นไม่ใช่ของใครทั้งสี่ แต่เป็นเสียงของ ยูโร ที่ยืนกอดอกอยู่บนชั้นสอง กำลังมองลงมาอย่างขำ ๆ
ยูโร วิสุทธิ์โชติ+ผี
เล่นกับพวกมึงนี่…ก็สนุกดีเหมือนกัน”
เพื่อนทั้งสามรีบถอยกรูดมาหลังแสงตะวัน แต่เจ้าตัวกลับหัวเราะเสียงดัง
ทิศเหนือ วงศ์อัครา (แสงตะวัน)
ฮ่า ๆ ๆ แค่ของตกใส่หัวก็กลัวกันจะเป็นจะตาย! นี่แหละว่ะ ที่กูเรียกว่า…จินตนาการเกินไป”
ทว่าดวงตาของยูโรกลับจับจ้องแสงตะวันไม่วาง ราวกับว่าความรู้สึกคุ้นเคยบางอย่างกำลังตื่นขึ้นมาในใจของเขา…
เสียงโทรศัพท์มือถือของแสงตะวันดังขึ้นขณะทุกคนกำลังเก็บอุปกรณ์ทาสี
ทิศเหนือ วงศ์อัครา (แสงตะวัน)
หยิบโทรศัพท์ขึ้นกดรับ
“ฮัลโหลครับ คุณธีระ นายหน้าขายบ้านใช่มั้ย?”
ธีระ
ครับ คุณตะวัน…คุณเข้าไปอยู่บ้านหลังนั้นแล้วใช่ไหมครับ?”
ทิศเหนือ วงศ์อัครา (แสงตะวัน)
ยิ้ม
“ใช่ครับ กำลังรีโนเวทกันอยู่เลย บ้านสวยมากเลยนะครับ ถึงจะเก่าหน่อยแต่ผมชอบ”
มีเสียงเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนปลายสายพูดต่อด้วยน้ำเสียงแผ่วต่ำจริงจัง
ธีระ
คุณตะวัน…ผมมีเรื่องอยากบอก เรื่องสำคัญมาก… ห้องใต้ดินของบ้านหลังนั้น เป็นห้องต้องห้ามนะครับ”
ทิศเหนือ วงศ์อัครา (แสงตะวัน)
เลิกคิ้ว หัวเราะเบา ๆ
“ห้องต้องห้าม? หมายความว่ายังไงครับ”
ธีระ
ได้โปรด…อย่าเผลอเข้าไปในห้องนั้นเด็ดขาด ไม่อย่างนั้น…ชีวิตคุณจะไม่มีวันสงบสุข”
บรรยากาศรอบบ้านเหมือนเงียบลงทันที ลมเย็นพัดวูบมาจากไหนไม่รู้ ทำให้ทุกคนที่ยืนฟังอยู่รอบ ๆ แสงตะวันขนลุก
ปีโป้ อัครเดช สุทธิวัฒน์
แล้วทำไมวะ!? ทำไมถึงห้ามเข้าไป!”
ธีระ
เสียงสั่น
“ผมก็ไม่รู้เหตุผลที่แท้จริง…แต่เจ้าของบ้านรุ่นก่อนหน้าก็ย้ำไว้แบบนี้ เขาบอกเหมือนกันว่า ‘ห้ามเข้าห้องใต้ดิน’”
เสียงโทรศัพท์ตัดไปอย่างกะทันหัน เหลือเพียงสัญญาณสายว่าง…
มาวิน จิรภัทร ชัชวาลย์
หน้าซีด มองไปทางประตูบานไม้เก่าที่อยู่ตรงมุมโถง ซึ่งเชื่อมไปสู่ชั้นใต้ดิน
“โห…กูว่ามันเริ่มไม่ขำนะเว้ย ดูดิ ประตูห้องใต้ดินแม่งเหมือนกำลังจ้องกูอยู่เลย”
ฟิล์ม กฤตภาส ศิริวรชัย
หรี่ตามองประตูใต้ดิน
“คำเตือนแบบนี้ มันต้องมีเหตุผลแน่ ๆ”
ปีโป้ อัครเดช สุทธิวัฒน์
หันไปหาแสงตะวัน
“กูเตือนเลยนะ มึงอย่าแม้แต่จะคิดเข้าไปเลยตะวัน!
แสงตะวันกลับยักไหล่ หัวเราะอย่างไม่ยี่หระ
ทิศเหนือ วงศ์อัครา (แสงตะวัน)
“กูไม่เชื่อเรื่องงมงายหรอกน่า ห้องใต้ดินก็แค่ห้องเก็บของ…อย่าคิดมากเลย”
บนบันไดชั้นสอง ยูโรยืนกอดอก ดวงตาจ้องประตูห้องใต้ดินด้วยสีหน้าเจ็บปวดปนเศร้า ก่อนจะพึมพำออกมาเบา ๆ
ยูโร วิสุทธิ์โชติ+ผี
อย่า…อย่าเปิดมัน…ที่นั่น…คือความทรงจำของกู…”
เสียงประตูไม้เก่าของห้องใต้ดินดัง เอี๊ยดดดด… เบา ๆ ราวกับมีใครกำลังเชื้อเชิญ…
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
