บ่วงกรรมรัก
บ่วงกรรมรัก
แอดเอง
ขอโทษด้วยนะคะ ถ้าผิดพลาดประการใดสามารถบอกแอดได้แอดจะพยายามปรับเปลี่ยนใหม่ให้นะคะ ติชมได้เลย
ขออนุญาตรูปที่เอามาแต่งนะคะ
// เครื่องหมายการกระทำนะจ๊ะ
เสียงออด เลิกเรียนดังขึ้น
ภาคิน(เพื่อนริว)
ไอ้ริว เดี๋ยวพวกกูรีบกลับก่อนนะมึง// รีบเก็บของเข้ากระเป๋า
ปรินซ์(เพื่อนริว)
//รีบเก็บของเข้ากระเป๋า
ปรินซ์(เพื่อนริว)
เอ่อน้า ไว้เจอกันนะมึง
ภาคิน(เพื่อนริว)
เร็วๆดิ ไอ้ปรินซ์//ยืนรออยู่หน้าประห้อง
ภาคิน(เพื่อนริว)
//วิ่งออกจากห้องเรียนไป
ปรินซ์(เพื่อนริว)
//วิ่งออกจากห้องเรียนไป
ริว
รีบไปไหนของพวกมันวะ//พูดด้วยความหงุดหงิด
ริวเดินไปตามถนนเพื่อกลับบ้าน
ปรินซ์(เพื่อนริว)
แฮปปี้เบิร์ด //พร้อมกับบิดพุกระดาษใส่ริว
ภาคิน(เพื่อนริว)
แฮปปี้เบิร์ด //พูดพร้อมกัน พร้อมกับบิดพุกระดาษใส่ริว
ริว
เต็มหัวกูล่ะ//ปัดเศษกระดาษพุออก
ดารินทร์(แม่ริว)
สุขสันต์วันเกิดนะจ๊ะลูก//ยิ้มและถือเค้กก้อนโต
กรวิชญ์(พ่อริว)
สุขสันต์เกิดนะ เจ้าเด็กดื้อของพ่อ//ยิ้ม
ดารินทร์(แม่ริว)
มาอธิฐานแล้วเป่าเค้กเถอะจ๊ะ//ยิ้ม
ริว
ครับ//ยิ้มและเดินไปยืนอยู่ตรงหน้าผู้เป็นแม่
ริว
//หลับตาลงและเริ่มอธิษฐานในใจ
ภาคิน(เพื่อนริว)
//เดินมาอยู่ด้านหลังและใช้แขนกอดคอริว
ริว
กูนึกว่าพวกมึงรีบไปไหนกัน ไม่ชวนกูไปด้วย
ภาคิน(เพื่อนริว)
ก็พวกกูอยากรีบมาเซอร์ไพรวันเกิดมึงไง
ปรินซ์(เพื่อนริว)
ใช่ พวกกูอุสามาช่วยคุณป้ากับคุณลุง ตกแต่งห้องเซอร์ไพรมึงเลยนะเว้ย
ปรินซ์(เพื่อนริว)
มึงต้องขอบคุณพวกกู//ยิ้มอย่างภูมิใจ
ริว
เอ่อๆ ขอบคุณนะไอ้ปรินซ์ ไอ้คิน
ภาคิน(เพื่อนริว)
ไม่เป็นไร เพื่อนกันอยู่แล้ว
ดารินทร์(แม่ริว)
มากินเค้กกันได้แล้วจ๊ะ
ริว
ครับ //เดินไปหาผู้เป็นแม่ทันทีด้วยรอยยิ้ม
ริว
อะไรเนี่ย ทำไมกูถึงใส่กระโปรงยาว//ก้มมอง
?
แม่พิณจันทร์ เจ้ามาหาพี่แล้ว
?
แม่พิณจันทร์ เจ้าจำพี่ไม่ได้แล้วรึ
ริว
เรียกชื่อผมยังไม่ถูกเลย
ริว
ผมจะบอกให้ชัด ผมชื่อ ริว ไม่ใช่แม่พิณจันทร์อะไรของคุณ
?
แต่ไม่เป็นกะไร พี่จักทำให้เจ้าจำพี่ให้ได้
?
ไว้พบกันอีกครา พี่จักทำให้เจ้าจำพี่ไม่ทุกอย่างเอง //สลายหายไป
ริว
//พยายามพยุงตัวลุกจากที่เตียงนอน
ดารินทร์(แม่ริว)
//ตกใจ รีบวิ่งขึ้นบรรไดชั้นสอง
ดารินทร์(แม่ริว)
ปึ้ง!!//เปิดประตูห้องนอนของริว
ดารินทร์(แม่ริว)
ริวเป็นอะไรรึเปล่าลูก//รีบวิ่งมาหาริว
ริว
ไม่เป็นอะไรครับแม่//พูดด้วยเสียงสั่น
ดารินทร์(แม่ริว)
//เอามือแตะหน้าผากริว
ดารินทร์(แม่ริว)
แต่นี่ลูกตัวร้อนมากเลยนะจ๊ะ
ดารินทร์(แม่ริว)
ลูกนอนพักผ่อนก่อนนะจ๊ะ
ดารินทร์(แม่ริว)
เดี๋ยวแม่ไปเอายาแล้วก็ทำข้าวต้มมาให้กินนะจ๊ะ
ปรินซ์(เพื่อนริว)
//เปิดเดินเข้าห้องนอน
ภาคิน(เพื่อนริว)
//เปิดเดินเข้าห้อง
ภาคิน(เพื่อนริว)
ไอ้ริว มึงเป็นไงบ้างวะ
ปรินซ์(เพื่อนริว)
หายดียัง ได้ยินว่าไม่สบายคนอย่างมึงเนี่ยนะจะไม่สบาย
ปรินซ์(เพื่อนริว)
ปกติถึกยิ่งกว่าควายอีก
ภาคิน(เพื่อนริว)
เรื่องนี้กูไม่เถียง
ริว
ถ้าพวกมึงมาซํ้าเติมกู ทีหลังก็ไม่ต้องมา
ริว
กูก็ไม่รู้เหมือนกันอยู่ๆตื่นมากูก็เป็น
ดารินทร์(แม่ริว)
//เปิดประตู
ดารินทร์(แม่ริว)
ว่าไงจ๊ะเด็กมาเยี่ยมริวกันหรอจ๊ะ//ถือถ้วยข้าวต้ม
ภาคิน(เพื่อนริว)
ใช่แล้วครับ
ดารินทร์(แม่ริว)
เป็นยังไง ดีขึ้นบ้างยังจ๊ะ//นั่งลงข้างเตียง
ดารินทร์(แม่ริว)
//เอามือแตะหน้าผากริว
ดารินทร์(แม่ริว)
ลูกทำไมไข้ขึ้นอีกแล้ว ตอนบ่ายๆมันก็ดีขึ้นเยอะแล้วนิ
ปรินซ์(เพื่อนริว)
ผมว่าพาไอ้ริวไปหาหมอเถอะครับ ถ้ามันหนักขนาดนี้
ดารินทร์(แม่ริว)
โอเคจ๊ะ//เดินจากไปด้วยความร้อนรน
ดารินทร์(แม่ริว)
จู่ๆลูกฉันก็ไข้ขึ้นตลอดเลย ทั้งทีตอนบ่ายๆเริ่มหายแล้วแท้
ดารินทร์(แม่ริว)
หมอคะ ลูกฉันเป็นอะไรมากรึเปล่าค่ะ
หมอ
ทุกอย่างก็ปกติดีครับไม่มีอะไรผิดปกติ
หมอ
ตรงนี้หมอก็ไม่ทราบเหตุ
หมอ
งั้นหมอจะให้ยาไปทานนะครับเพื่อไข้อาจจะลดลงบ้าง
หมอ
งั้นหมอของตัวก่อนนะครับ
สถานที่จากที่ว่างเปล่าตอนนี้กลับมีกำแพงอิฐอยู่คั่นกลาง และรอบข้างเป็นเหมือนบ้านเรือนสมัยก่อน
ริว
กูมาอยู่ที่ไหนอีกแล้ววะเนี่ย
ริว
ชุดเดิมอีกแล้ว กูเป็นผู้ชายนะเว้ย ทำกูกำลังใส่ชุดผู้หญิง
ริว
ชุดบ้าอะไรก็ไม่รู้ โบราณชิปหาย
?
แม่พิณจันทร์ พี่ดีใจจริงๆที่เจ้ามาหาพี่อีกครา
ริว
//เริ่มมองเห็นอีกฝ่ายแค่หลังเท่านั้นแต่กลับมองหน้าไม่ชัด
ริว
ผมไม่ได้อยากมาหาคุณสักหน่อย
?
พี่รู้ว่าเจ้าคงจักอาย จนไม่กล้าจักยอมรับ//หัวเราะเบาๆ
ริว
คุณหัวเราะอะไร//พร้อมกับทำหน้ามุ่ย
?
มากับพี่เถิดหนา แม่พิณจันทร์ของพี่ พี่จักทำให้เจ้าสบาย ไม่ต้องทนทุกข์อยู่บนโลกมนุษย์อีก
ริว
ทำไมกูถึงรู้สึกคุ้นเคยกับผู้ชายคนนี้จังวะ//คิดในใจ
?
มาเถิดมาหนา มาอยู่กับพี่ พี่จักให้เจ้าทุกอย่าง ตามที่เจ้าต้องการ
ริว
//กำลังยื่นมือไปเหมือนมีความรู้สึกบางอย่าง แต่รีบชักมือตัวเองกลับทันที
?
เจ้าเป็นกระไร อย่าได้โลเล
ริว
เลิกยุ่งกับผมได้แล้ว//ตะโกนเสียงดัง
ริว
เอิ๊กก!!//เอามืออุดปาก
ริว
//รีบลงจากเตียงไปห้องน้ำ
ดารินทร์(แม่ริว)
//เข้ามาได้ยินรีบวิ่งเข้าห้องน้ำ
แอดเอง
แอดรู่ว่ามีคนงง แต่มีมีเหตุผลอยุ่แล้วค่ะ
แอดเอง
รออ่านตอนต่อไปได้เลยค่ะ แล้วก็ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ
บ่วงกรรมรัก
ภาคิน(เพื่อนริว)
เอ่า มึงดีขึ้นแล้วหรอวะ
ริว
หาย ไม่หายกูก็ต้องมา//พูดด้วยน้ำเสียงและหน้ตาที่เหนื่อยล้า
ริว
กูขาดมาเกือบ 4 วันล่ะ ถ้าไม่งั้นกูก็เรียนไม่ทันคนอื่นดิวะ//เดินมานั่งที่โต๊ะ
ปรินซ์(เพื่อนริว)
มึงไปทำอะไรมาไม่ดี หลบลู่อะไรมารึเปล่าวะ ไอ้ริว
ปรินซ์(เพื่อนริว)
เพราะปกติมึงไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน
ภาคิน(เพื่อนริว)
เอ่อ จริงว่ะ
ภาคิน(เพื่อนริว)
มึง ถ้ามีอะไรแปลกๆ ก็บอกพวกกูได้
ริว
กูก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันจะเกี่ยวกับเปล่าวะ
ปรินซ์(เพื่อนริว)
ยังไง มึงเล่ามาเลย//จ้องหน้าฟังอย่างตั้งใจ
ริว
มึงก็ไม่เคยเปลี่ยนเลยนะไอ้ปรินซ์ ชอบฟังเรื่องลี้ลงลี้ลับ คิดไปมั่วซั่วตลอด
ภาคิน(เพื่อนริว)
แต่กูก็อยากรู้เหมือนกัน
ปรินซ์(เพื่อนริว)
มึงเล่ามา เร็วๆ
ริว
ก็คือกูไม่รู้ว่ามันเกี่ยวเหมือนกันไหม
ริว
คือตั้งแต่วันเกิด อายุ20 กูก็ชอบฝันถึงผู้ชายคนหนึ่ง กูฝันถึงทุกวันเลย ผู้ชายคนนั้นใส่ชุดโบราณโครต
ริว
แล้ว ชอบเรียกกูว่าแม่พิณจันทร์อะไรนั้นอีก คือไม่ใช่แค่นั้นกูยังใส่ชุดโบราณแบบผ้าซิ่นกระโปรงยาว
ริว
ผู้ชายคนนั้นก็พยายามชวนกูไปอยู่ด้วยอีก พอกูตื่นขึ้นกูก็ไม่สบายตลอดเลย
ภาคิน(เพื่อนริว)
จริงหรอวะ //หัวเราะอย่างดัง
ภาคิน(เพื่อนริว)
ก็มันน่าตลกนี้วะ กูไม่คิดสภาพว่ามึงใส่ชุดแบบนั้นเลยว่ะ
ปรินซ์(เพื่อนริว)
เอางี้ไหมวะ กูจะพามึงหาแม่หมอดูคนหนึ่ง
ปรินซ์(เพื่อนริว)
กูชอบไปหาบ่อยๆ
ปรินซ์(เพื่อนริว)
เอ่อดิวะ ไม่ลองก็ไม่รู้
ปรินซ์(เพื่อนริว)
เดี๋ยวหลังเลิกเรียนกูจะพาไป
ภาคิน(เพื่อนริว)
มึงนี่หรอวะ สำนักแม่หมอ หน้ากลัวชิบหาย//มองไปรอบๆพร้อมกับเกาะแขนริว
ปรินซ์(เพื่อนริว)
ถ้ามึงปอดแหกก็ไม่ต้องมา
ปรินซ์(เพื่อนริว)
ขออนุญาตเข้าไปนะครับ
แม่(หมอดู)
อืม เข้ามาได้//พูดด้วยเสียงที่เรียบเฉย
ปรินซ์(เพื่อนริว)
แม่หมอครับ ช่วยเพื่อนผมหน่อยได้ไหมครับ
แม่(หมอดู)
ชอบฝันถึงผู้ชายใส่ชุดโบราณใช่ไหม
ภาคิน(เพื่อนริว)
เหี้ย นี้ขนาดไอ้ริวยังไม่ได้พูดอะไรเลย รู้ได้ไง//พูดกระซิบปรินซ์
แม่(หมอดู)
ผู้ชายที่ตามเอ็ง เหมือนจะตามมานานแล้ว อยู่ด้วยตลอด ค่อยช่วยปกป้องตลอด แต่ข้าก็ไม่รู้หรอกว่าด้วยเหตุผลเพราะอะไร
ริว
แล้วยังไงต่อครับ ผมต้องทำอะไรรึเปล่า ผมไม่อยากฝันแบบนี้อีก
ริว
เพราะหลังจากที่ผมฝันแบบนี้ตื่นขึ้นมาผมมักจะอ้วก ไม่ก้ไม่สบายไข้ขึ้นตลอด
แม่(หมอดู)
อาจจะเป็นเพราะพอผู้ชายคนนี้ อยากคุยกับเอ็ง พอเข้าฝันเองเลยทำให้ดูดพลังงานชีวิตของเอ็งไปด้วย
แม่(หมอดู)
งั้นเอ็งลองไปทำบุญอุทิศกุศล และถ้าจะใช้ดอกไม้ ให้ใช้เป็นดอกบัว 7ดอก และต้องเป็นวัดทางภาคเหนือเท่านั้น
แม่(หมอดู)
ต้องตั้งจิตให้แข็งอย่าโลเลเเม้แต่น้อย
แม่(หมอดู)
อื้ม แต่รีบๆก่อนที่มันจะสายเกินไป
แม่(หมอดู)
ข้าบอกเอ็งได้แค่นี้
ปรินซ์(เพื่อนริว)
ครับแม่หมอ
ริว
เดี๋ยวก่อนสิครับ ผมอยากรู้
ปรินซ์(เพื่อนริว)
มึงอย่า ถ้าแม่หมอบอกให้ไปก็ต้องไปได้แล้วห้ามขัด//ลากริวออกจากสำนัก
ริว
แต่กูอยากรู้นี้วะ ว่าหมายถึงอะไร ที่บอกให้รีบๆ
ริว
คือกูอายุไขลดลงรึไง ก็ไหนแม่หมอของมึงบอกว่า เขามาปกป้องกูไง
ปรินซ์(เพื่อนริว)
กูไม่รู้ แต่ถ้าเซ้าซี้ต่อแม่หมอโกรธขึ้นมาเป็นเรื่องใหญ่เลยนะมึง
ริว
เอ่อๆ ก็ได้//กอดอกไม่พอใจ
ภาคิน(เพื่อนริว)
แล้วจะเอาไงต่อ
ภาคิน(เพื่อนริว)
ไอ้ริวช่วงนี้ ก็ขาดเรียนบ่อยแล้ว
ภาคิน(เพื่อนริว)
แล้วจะไปไง
ปรินซ์(เพื่อนริว)
กูมีวิธี
ภาคิน(เพื่อนริว)
วิธีอะไรของมึง
ปรินซ์(เพื่อนริว)
พวกเราเรียนคณะอะไร
ริว
สังคมศาสตร์ ไงถามอะไรแปลก
ปรินซ์(เพื่อนริว)
ก็ เพราะทุกปี จะมีการศึกษาให้เลือกเข้าค่ายต่างจังหวัดไม่ใช่รึไง
ปรินซ์(เพื่อนริว)
เอ่อ น้า~ เดี๋ยวกูจะทำเอง
ภาคิน(เพื่อนริว)
อย่าทำอะไรแผลงๆนะเว้ย
ปรินซ์(เพื่อนริว)
เชื่อกูดิวะ กูเพื่อนพวกมึงนะเว้ย
ริว
เอ่อๆ งั้นกูกลับบ้านแล้วนะมึง
ภาคิน(เพื่อนริว)
เอ่องั้นก็กลับบ้านดีๆนะเว้ย
ริว
พอตกเย็นเป็นแบบนี้อีกแล้ว
ดารินทร์(แม่ริว)
//รีบวิ่งมาหาริว
ดารินทร์(แม่ริว)
ไออีกแล้วหรอจ๊ะ
ดารินทร์(แม่ริว)
งั้นไปพักผ่อนก่อน เดี๋ยวถ้าแม่ทำข้าวต้มเสร็จจะเอาไปให้นะจ๊ะ
ริว
//เดินขึ้นห้องด้วยความเหนื่อยล้าพร้อมกับเสียงไอ
สถานที่ยังคงเป็นที่ๆเต็มไปด้วยบ้านเรือนสมัยก่อนและจู่ๆก็ปรากฏผู้ชายนุ่งโจงกระเบน เสื้อแขนยาวและเสื้อคอยาวมีผ้าคลาดที่เอวแบบสมัยก่อนล้านนา แต่ยังคงไม่เห็นหน้า
?
แม่พิณจันทร์ เจ้ามาแล้ว//พูดด้วยเสียงที่ตื่นเต้น
?
ครานี้ พี่จักขอคำตอบได้หรือไม่
?
พี่สัญญาถ้ามาอยู่กับพี่ เจ้าจักไม่ต้องเจ็บปวดแบบนี้อีก
ริว
พอเถอะ ผมบอกกี่ครั้งแล้วว่าผมชื่อริว
ริว
หยุดได้แล้ว หยุดทำแบบนี้ได้แล้ว ผมเหนื่อยรู้ไหม
ริว
ต้องตื่นขึ้นมาไม่อ้วกก็ไอตลอด ไข้ขึ้นอีก คุณสนุกมากหรอที่ทำแบบนี้
?
ข้าไม่ได้จักทำให้เจ้าเจ็บปวด//พูดด้วยเสียงที่เบาลงเหมือนเป็นห่วง
?
เจ้าก็มาอยู่กับพี่เถิด พี่สัญญาว่าเจ้าจักมีความสุข ไปอยู่"คุ้มเจ้า"กับพี่เถิดหนา
ริว
ไม่ ก็บอกว่าไม่ไง พูดไม่รู้เรื่องหรอ
?
เจ้าจักได้ ปากแข็งไปถึงเมื่อใด
?
ไม่เป็นกะไร พี่จักให้โอกาสเจ้าอีกครา
?
แม่พิณจันทร์ เจ้าตามพี่มาประเดี๋ยวได้หรือไม่
เดินไปเรื่อยๆ จู่ก็เจอสถานที่ไหมที่สวยงามมาก ไม่ใช่เรือนไม้ แต่เป็นเหมือนวัด ที่ออกสีทองๆเหลืองๆแดงๆพร้อมกับรวดลายรอบๆละเอียดอ่อนสวยงาม
ริว
ที่นี่คือ..//มองดูความอึ้งในความใหญ่โตและสวยงาม
?
"คุ้มเจ้า" ที่พี่สร้างให้เจ้าอย่างใดเล่า
ริว
ให้ผมหรอ//ยังคงอึ้งมองไปรอบๆ
?
มาเถิด เจ้าลองเข้ามาดูด้านใน คุ้มเจ้า พี่คิดว่าเจ้าจักชอบเป็นแน่
ริว
//ยื่นมือไปว่างบนมือเขาด้วยอัตโนมัติ
?
//จับมือริวแน่นและพาเข้าไปด้านใน
?
พี่รู้อยู่แล้วว่าเจ้าจักต้องชอบมากแน่นอน //หัวเราะเบาๆ
ภายใน"คุ้มเจ้า"ที่สวยงามกับเต็มไปด้วยเครื่องประดับสมัยโบราณที่สวยงาม พร้อมกับรูปวาด ผู้ชายและผู้หญิง ที่ดูเหมือนจะเป็นคู่รักกันถูกวาดออกมาได้อย่างปราณีต แต่หน้าตาของพวกเขาสองคนกลับมองเห็นไม่ชัดแต่ ผู้ชายในรูปกับดูลักษณะเหมือนเขา
ริว
//พยายามมองสองรูปนั้นให้ชัด
?
ดูเหมือนเจ้าจักสนใจภาพวาดของเราสองคนมาก
ริว
แต่ถึงคุณจะทำยังไงคำตอบของผมก็คือไม่
ริว
ผมเป็นผู้ชาย และคุณก็เป็นผู้ชายด้วย
?
ไม่ว่าอย่างไร เจ้าก็คือแม่พิณจันทร์ของพี่ ไม่ว่าเจ้าจักเกิดเป็นบุรุษก็ตาม
?
พอเถิด หยุดพยายามปฏิเสธพี่ได้แล้ว//เดินเข้ามาจับไหล่ทั้งสองข้างของริว
?
มาอยู่กับพี่เถิดหนา เจ้าจักได้อะไร พี่จักหามาให้ ไม่ว่ามันจักหายากเพียงใด
?
เจ้ารู้ไหมพี่รอเจ้ามานานเพียงใด เพื่อพบเจ้า
?
มีสตรีมากมายที่อยากมาอยู่กับพี่ แต่พี่ก็เลือกเจ้า
?
//พูดด้วยเสียงที่อ่อนหวานเหมือนพยายามสะกดคนฟังและค่อยยื่นหน้ามาใกล้ริวขึ้นเรื่อยๆ
ริว
//เริ่มสับสนในใจเล็กน้อย
?
//ก้มหน้าเข้าใกล้ริวและกำลังจะจูบ
ริว
หยุดนะ//ตั้งสติได้ผลักเขาออก
ริว
แค่ก แค่ก ๆ//ไอ้หนักขึ้น
บ่วงกรรมรัก
ตัวประกอบชาย
รุ่นพี่:เอาล่ะทุกคน
ตัวประกอบชาย
รุ่นพี่:ช่วยฟังทางนี้หน่อย
ทุกคนต่างหันมามองเป็นจุดเดียวกัน
ตัวประกอบชาย
รุ่นพี่:อาทิตย์หน้าจะมีการเข้าค่ายศึกษาเกี่ยวกับวัฒนธรรม และประวัติศาสตร์โบราณ
ทุกคนต่างซุบซิบด้วยความตื่นเต้น
ตัวประกอบชาย
รุ่นพี่:ทางเราได้ตัดสินใจแล้วว่าจะไป ทางภาคเหนือกันในปีนี้
ตัวประกอบชาย
รุ่นพี่: วันนี้ก็จะมาพูดบอกแค่นี้ อย่าลืมเตรียมของให้พร้อม อาทิตย์หน้าเราจะออกเดินทางกันตอนเย็น
ตัวประกอบชาย
รุ่นพี่:แยกย้าย
ทุกคนต่างลุกขึ้นและแยกย้ายกัน
ภาคิน(เพื่อนริว)
หึ้ย พอดีเลยไม่ใช่หรอวะ ยังไงพวกเราก็จะไปแถวนั้นอยู่พอดี
ปรินซ์(เพื่อนริว)
มึงต้องขอบใจกู เพราะกูอุสาไปโน้มนาวรุ่นพี่มาเลยนะเว้ย
ปรินซ์(เพื่อนริว)
ตอนแรกจะได้ไปภาคอีสารนู้น แต่กูขอไว้
ริว
เอ่อ ขอบคุณนะเว้ยเพื่อนรัก//แขนโอบคอปรินซ์
ปรินซ์(เพื่อนริว)
เอ่อๆไม่เป็นไร
และถึงเย็นวันที่ต้องไปเข้าค่าย
ทุกคนต่างพากันหอบสัมภาระขึ้นรถและหาที่นั่ง
ตัวประกอบชาย
รุ่นพี่: มาครบกันรึยัง
ปรินซ์(เพื่อนริว)
ผมว่าน่าจะครบแล้วนะครับ
และแล้วรถก็เริ่มออกตัวทันที
ปรินซ์(เพื่อนริว)
แล้วเป็นไงช่วงนี้ยังฝันถึงผู้ชายคนนั้นอยู่ปะ
ริว
ฝันเหมือนเดิมทุกวัน ไม่พอพยายามพูดให้กูไปอยู่ด้วยอีก
ปรินซ์(เพื่อนริว)
บางทีที่แม่หมอบอกให้มึงใจแข็งอาจจะเป็นเรื่องนี้ก็ได้
ปรินซ์(เพื่อนริว)
ถ้ามึงไปตามที่ผู้ชายคนนั้นบอก มึงอาจจะตายก็ได้
ภาคิน(เพื่อนริว)
ไอ้ปรินซ์ มึงอย่าพูดไม่เป็นเรื่องดิวะ
ริว
ชั่งมันเถอะ มันอาจจะจริงก็ได้
จากกรุงเทพไปเชียงใหม่จึงใช่เวลาเกือบ8-9 ชั่วโมง
และแล้วก็มาถึงยังหมู่บ้านแห่งหนึ่งในจังหวัดเชียงใหม่
หลังจากนั้นทุกคนต่างลงมาจากรถบัส และมีผู้ใหญ่บ้านและชาวบ้าน ต่างมารอตอนรับ
ภาคิน(เพื่อนริว)
หู้ย!! ธรรมชาติสดชื่นชัดๆ
ภาคิน(เพื่อนริว)
นั่งมาทั้งคืนกูเห็นแบบนี้กูหายเหนื่อยเลยวะ//ยืดแขนขึ้น
ริว
ทำไมวะ ความรู้สึกกับว่ากูคุ้นเคยที่นี่แปลกๆ
ภาคิน(เพื่อนริว)
มึงเคยมาที่นี่หรอวะ
ริว
ไม่ กูไม่เคยมากูแค่รู้สึกคุ้นๆแปลกๆ
ตัวประกอบชาย
ผู้ใหญ่บ้าน: อยู่ที่นี่ทำตามอัธยาศัยได้เลยนะเด็กๆ ทางหมู่บ้านเรายินดีตอนรับ
ตัวประกอบชาย
ผู้ใหญ่บ้าน: และขอบคุณเป็นอย่างยิ่งที่เลือกหมู่บ้านของเราเพื่อศึกษา
ตัวประกอบชาย
ผู้ใหญ่บ้าน: ส่วนที่พักพวกเราก็ได้เตรียมไว้ให้แล้ว
ตัวประกอบชาย
ผู้ใหญ่บ้าน: เดี๋ยวให้รองผู้ใหญ่บ้าน เป็นคนพาไป
ตัวประกอบชาย
รองผู้ใหญ่บ้าน: งั้นตามมาทางนี้เลยนะ
พอถึงยังที่พักทุกคนต่างเก็บของเสร็จและเริ่มพากันเดินไปแต่ล่ะที่เพื่อศึกษาวัฒนธรรมล้านนาของจังหวัดเชียงใหม่
ปรินซ์(เพื่อนริว)
มึงกูว่าเราลองไปถาม ชาวบ้านป่ะว่า วัดที่นี่อยู่ที่ไหนปะ
ปรินซ์(เพื่อนริว)
//เดินไปทางชาวบ้านแถวนั้น
ภาคิน(เพื่อนริว)
//เดินไปพร้อมกับปรินซ์
ภาคิน(เพื่อนริว)
ขอโทษนะครับ พี่สาวคนสวย วัดที่นี่อยู่แถวไหนหรอครับ//ยิ้มหวาน
ตัวประกอบหญิง
อุ้ย! ปากหวานจังเลยนะคะเนี่ย//ยิ้มตอบกลับ
ตัวประกอบหญิง
วัดของหมู่บ้าน เดินตรงไปทางนั้นเรื่อยๆเลยนะจ๊ะ แล้วเจอทางแยกให้เลี้ยวซ้ายเลยนะจ๊ะ//ชี้บอกทาง
ภาคิน(เพื่อนริว)
ขอบคุณนะครับพี่สาวคนสวย มีไอจีรึเปล่าครับ//ยิ้มหวานใส่ผู้หญิง
ริว
ขอบคุณนะครับ ที่บอกทางนะครับ//ยิ้มแห้งๆ แล้วลากแขนภาคินเดินหนี
ปรินซ์(เพื่อนริว)
//ยิ้มแห้งๆและช่วยริวลากภาคิน
ริว
เห็นผู้หญิงสวยๆ ไม่ได้เลยนะมึงอ่ะ
ภาคิน(เพื่อนริว)
แล้วไง ใครสน ดูก็รู้ว่าเธอก็สนใจกูเหมือนกัน//ใช้มือเสยผม แอ็คหล่อ
ริว
พอเหอะ หลงตัวเองชิบหาย
ริว
โครกก!!!//เสียงท้องร้อง
ภาคิน(เพื่อนริว)
เสียงเหี้ยไรอ่ะ ฟ้าผ่าดินกำลังถล่ม หรอวะ//ทำหน้าแตกตื่นแกล้งริว
ริว
มึงอย่ามาเวอร์เสียงท้องกูร้อง กูหิวแล้ว//เอามือลูบท้องเบาๆ
ปรินซ์(เพื่อนริว)
เอ่อๆ ลองไปหาอะไรกินในตลาดดีกว่า กูก็หิวเหมือนกัน
ปรินซ์(เพื่อนริว)
พรุ่งนี้เราค่อยตื่นเช้าหาของไปทำบุญวัดกัน
ตกกลางดึกทุกคนต่างปิดไฟและเข้านอน
ในขณะที่ริวกำลังหลับสนิทก็มีเงาปริศนามานั่งอยู่ข้างเตียงของริว
?
เจ้ายังคงดื้อรั้นเหมือนเดิมมิมีผิด//มือลูบแก้มริว
?
เจ้าจักคงตั้งใจมาหาพี่เป็นแน่
?
แต่พี่จักขอมิสนใจว่าเจ้าจักมาที่นี่ด้วยสาเหตุใด
?
พี่จักมิยอมแพ้เพื่อพาเจ้าไปอยู่กับไปอยู่กับพี่ให้จงได้
?
และพี่จักทำให้เจ้าจำได้ทุกๆอย่างที่เราเคยได้อยู่ด้วยกัน ที่นี่ //ก้มลงมาจูบหน้าผากของริวด้วยแผ่วเบา
ปรินซ์(เพื่อนริว)
//ตื่นขึ้นและใช้มือขยี้ตาเบาๆ
ปรินซ์(เพื่อนริว)
//รี่ตามองไปยังเตียงของริว
ปรินซ์(เพื่อนริว)
เห้ย!!! ใครว่ะ
ภาคิน(เพื่อนริว)
//ตื่นขึ้น
ภาคิน(เพื่อนริว)
มึงตะโกนเหี้ยไรวะ ไอ้ปรินซ์//มือขยี้ตา
ริว
เอ่อดิวะ มึงตะโกนอะไร//ตายังคงปิดอยู่
ปรินซ์(เพื่อนริว)
ก็เมื่อกี้กูเห็นใครไม่รู้นั่งอยู่ข้างเตียงนอนมึงอ่ะไอ้ริว
ริว
มึงพูดเหี้ยไร อย่ามาล้อเล่นนะเว้ย
ปรินซ์(เพื่อนริว)
กูไม่ได้พูดเล่นกูเห็นจริงๆ
ปรินซ์(เพื่อนริว)
หรือว่า ผี
ริว
ไอ้เหี้ย กูกลัวจริงนะเว้ย
ภาคิน(เพื่อนริว)
อาจจะเป็นเงาผ้าหรือเงาของอะไรก็ได้ อย่าไปคิดมาก
ภาคิน(เพื่อนริว)
นอนได้แล้ว พรุ่งนี้จะไปวัดแต่เช้าไม่ใช่รึไง
ริว
//ลุกจากเตียงนอนถือหมอนผ้าห่มลากไปหาคิน
ริว
ไอ้คิน กูขอสลับที่กับมึงได้ป่ะ
ภาคิน(เพื่อนริว)
มึงกลัวจริงหรอวะ
ริว
ก็เอ่อดิวะ รีบลุกได้แล้ว
ภาคิน(เพื่อนริว)
เอ่อๆก็ได้
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
