ร่างของหญิงสาวคนหนึ่งที่นอนแน่นิ่งไม่ขยับท่ามกลางตึกร้างหลายสิบตึกที่รายล้อม เสียงของผู้คนพูดคุยเจี้ยวจ้าวไม่มีใครสนใจร่างที่นอนนิ่งอยู่เลยสักคน ก่อนที่ไม่นานร่างของหญิงสาวคนนั้นจะค่อยๆ ขยับและพยุงตัวให้ลุกขึ้นอย่างยากลำบาก ลีริน พยายามเพ่งสายตาโฟกัสสถาณการณ์ตรงหน้า ก่อนจะหันมาพูดกับระบบ

"ขอข้อมูลโลกนี้หน่อย ส่งมาลวกๆแบบนี้เนี่ยนะ"

"ขออภัยค่ะนายท่าน..."

เสียงของระบบหงอยลงเพราะรู้สึกผิด ลีรินไม่สนใจก่อนจะมองข้อมูลที่ระบบส่งมาให้ โลกนี้คือโลก E-05 วันสิ้นโลกที่ทำให้มนุษย์ไร้ศีลธรรม โลกที่ไร้กฎหมาย ปกครองจากผู้ที่แข็งแกร่ง คนอ่อนแอก็โดนกลืนกิน ฆ่าฟันกันเพื่อแย่งทรัพพยากรณ์ แม้แต่บะหมี่ห่อเดียวก็เกิดสงครามได้ โลกนี้ถูกไวรัสชนิดหนึ่งกลืนกินได้ 4 เดือนแล้ว สภาพความเป็นอยู่ของผู้คนมีทั้งดีและร้าย แต่จะเป็นอย่างหลังซะมากกว่า รัฐบาลก็ไม่มีประโยชน์ ใช้ชีวิตอย่างฟุ่มเฟือยในฐานหลบภัย รวมพวกมีพลังวิเศษไว้กับตัวเอง ลีรินมองข้อมูลและทยอยอ่านไปเรื่อยๆ ก่อนจะยกยิ้มและคิดว่ามันน่าสนใจ เธอพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นก่อนจะเริ่มทำอะไร ลีรินก็เดินออกมาจากกลางฝูงชนซะก่อน ดูเหมือนตึกร้างที่กำลังอยู่นี้จะเป็นสถานที่ที่พวกทหารจะมาแจกเสบียง ทำให้คนเยอะจนหายใจไม่ออก

หลังจากสูดอากาศหายใจจนรู้สึกดีขึ้น ลีรินก็หันมาตรวจดูว่าร่างที่มาอยู่คือใครเพราะเธอทะลุมิติมาในร่างนี้ จะให้บอกสั้นๆก็คือ ฉันเป็นพนักงานเงินเดือนที่ทำงานจนร่างกายไม่ไหวแล้วก็ตายคาที่ ไม่รู้พระเจ้าสงสารหรืออะไรเลยส่งมาในโลกนี้ แต่ส่งมาในวันสิ้นโลกแบบนี้เรียกสงสารได้มั้ยเนี่ย ส่วนระบบที่ลอยตรงหน้าเธออยู่ๆก็โผล่มา แน่นอนว่าพระเจ้าไม่ได้ให้มา ให้แค่มาเกิดในร่างนี้และโลกนี้เท่านั้น เพราะงั้นระบบนี่โผล่มาแบบปริศนา แต่เธอก็ไม่คิดจะหาคำตอบ ขอแค่มันไม่ทำเธอลำบากก็พอ พอขอกระจกจากระบบเพื่อดูรูปร่างหน้าตาก็พบว่าร่างนี้สวยมาก สวยจริงๆ ถ้าหากเป็นโลกเดิมคงเป็นดาราไม่ก็ไอดอลชื่อดังได้เลย แต่สภาพของร่างนี้มอมแมมไปหน่อยแต่ถึงจะสกปรกแต่ก็ไม่สามารถกรบความสวยของร่างนี้ได้เลย ลีรินพอใจมาก ก่อนจะเห็นว่าร่างนี้ก็ชื่อเดียวกันกับเธอ เธองงเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้อะไรมาก อย่างน้อยๆก็ได้ร่างเธอมาแล้วฉันจะดูแลร่างกายของเธอเอง! ลีรินตั้งมั่นเพราะต่อจากนี้นี่ก็คือร่างกายของเธอเช่นกัน

หลังจากให้กำลังใจตัวเองอยู่นาน เธอก็หันมาสนใจระบบต่อ

"ว่าแต่เธอนี่ยังไง"

"นายท่านน ระบบเป็นระบบที่สร้างขึ้นมาเพื่อท่านโดยเฉพาะเลยนะคะ!"

"ห๊า? สร้างมาเพื่อฉันแล้วช่วยอะไรฉันได้บ้าง"

"ได้ทุกอย่างเลยค่ะ! เพียงแค่นายท่านต้องสวยน่ารัก!"

"..."

นี่มันระบบเพี้ยนอะไรวะเนี่ย? วันสิ้นโลกแบบนี้แค่เสื้อผ้ายังต้องใส่อยู่ชุดเดียวจนไม่มีให้เปลี่ยน ไม่ต้องพูดถึงเรื่องแต่งตัวหรือแต่งหน้าเลย ระบบนี่มันเพี้ยนหรือเปล่า บ่นในใจคงจะดังไปหน่อยระบบเลยพูดขึ้นทันที

"นายท่านไม่ต้องห่วง! ระบบมีของเริ่มต้นให้! นายท่านไม่ต้องห่วงว่าจะใช้ชีวิตลำบากเพราะยิ่งนายท่านสวยและน่ารักมีเสน่ห์เท่าไหร่ พลังของนายท่านที่ระบบมอบให้ก็จะสูงขึ้นเรื่อยๆ!"

หลังจากได้ยินที่ระบบพูด ลีรินก็ชะงักทันทีแววตาเริ่มแสดงความสนใจออกมาทันที เจ้าของร่างเดิมเป็นแค่คนธรรมดา ถ้าฉันมีพลังไว้ป้องกันตัวเองก็จะดีมาก! ผู้หญิงที่ใช้ชีวิตในวันสิ้นโลกคนเดียวโดยไม่มีพลังอะไรเลยอันตรายมากจริงๆ ลีรินคิดได้แบบนั้นก่อนจะมองระบบที่ตอนนี้มีปุ่มให้กดรับของเริ่มต้น

ติ้ง!

ห้องอาบน้ำส่วนตัว +1

ห้องแต่งตัวและโต๊ะเครื่องแป้งพร้อมตู้เสื้อผ้าหรูสำหรับคุณหนู +1

พลังวิเศษ +1

ค่าความสะอาดเพิ่มขึ้น +5

หลังจากเห็นแจ้งเตือนลีรินก็ลองคิดว่าจะเข้าไปที่ห้องน้ำส่วนตัวที่ว่า ก่อนที่ร่างของเธอจะมาโผล่ในห้างน้ำที่ดูหรูหราและแข็งแรง ในห้องน้ำมีทุกอย่างครบ สบู่ แปรงสีฟัน ยาสีฟัน ครีมอาบน้ำ ที่ขัดตัว แชมพู และอื่นๆอีกมามายเรียงอย่างเป็นระเบียบ มีฝักบัวอาบน้ำ อ่างน้ำพร้อมแช่ โถส้วมที่สะอาดตา และอื่นๆ รอยยิ้มของลีรินกว้างทันที ดวงตามีประกายความตื่นเต้นที่ปิดไว้ไม่อยู่ ในสิ้นโลกที่น้ำสะอาดแทบไม่มี ผู้คนต้องอยู่แบบมีกลิ่นตัว แต่การที่เธอมีน้ำให้อาบไม่ต่างจากสรวงสวรรค์ของคนหลายคนในวันสิ้นโลก!

หลังจากสำรวจห้องน้ำด้วยความตื่นเต้นอยู่นาน ลีรินก็ตัดสินอาบน้ำและกำจัดคราบสกปรกออกจากตัวเองให้หมด เมื่อเดินออกมาจากประตูห้องน้ำก็เจอกับห้องแต่งตัวขนาดกลางไม่ใหญ่ไม่เล็กมีพื้นที่เพียงพอ ถัดจากโต๊ะเครื่องแป้งก็คือตู้เสื้อผ้าขนาดใหญ่ที่ภายนอกถูกสร้างด้วยกระจกทำให้เห็นเสื้อผ้าภายในอย่างชัดเจน ขวามือข้างๆเธอมีผ้าเช็ดตัว เธอรีบเอามารวบร่างกายตัวเองทันที ก่อนจะเป่าผมและเก็บเครื่องเป่าผม เธอลุกขึ้นจากเก้าอี้แต่งหน้าก่อนจะเดินมาเลือกชุดที่ตู้เสื้อผ้า กระจกใสที่ทำให้เห็นชุดทุกชุดมันดูสะดวกสุดๆ ใช้เวลาไม่นานลีรินก็เลือกชุดได้แล้ว ชุดเป็นชุดสีขาวสะอาดลายลูกไม้มีรวดลายสวยงามถูกตกแต่งด้วยอัญมณีสีขาวใส มาพร้อมกับมงกุฎเพรชสีขาวดูไฮโซ รองเก้าสีขาวคล้ายรองเท้าบูดยาวแต่กลับรูปร่างสวยงามและดูแข็งแรง ปลายส้นแหลมดูก็รู้ว่าฟาดใส่คนที่ตายแน่ ที่มือทั้งสองข้างใส่ถุงมือสีขาวสะอาดดูมีเสน่ห์ดึงดูด หลังจากที่ให้ระบบแต่งให้ลีรินก็ต้องอึ้งกับตัวเองที่หน้ากระจก ไม่คิดว่าร่างนี้จะสวยยิ่งกว่าเทพธิดาอีก! หลังจากนั้นลีรินก็รูปแต่งหน้าให้เข้ากับชุดทันที เป็นการแต่งหน้าที่ดูอ่อนไหวไม่จัดจ้านแต่ดูมีความขี้เล่นและหยอกล้อ หลังจากแต่งเสร็จระบบก็แจ้งเตือนทันที

ติ้ง!!

ทำความสะอาดร่างกายและเปลี่ยนแปรงตัวเอง

เปอร์เซนต์พลังวิเศษเพิ่มขึ้น +50%

ได้รับกำไลข้อมูลระดับ A +1

ชุดสีดำรัดรูปครบเซ็ต +1

สิ้นเสียงระบบลีรินก็ยกยิ้ม ก่อนจะสงสัยบางอย่าง และตัดสินใจถามระบบตรงๆ

"แล้วชุดขนาดนี้มันจะไม่พังหรือเปื้อนหรอ?"

"นายท่านไม่ต้องห่วง! เสื้อผ้าของระบบมีฟังชั่นที่จะไม่พังหรือเปื้อนแน่นอน! และชุดแต่ละชุดเพิ่มค่าสถานะไม่เหมือนกัน"

"งั้นหรอ...ขอบใจมาก"

เมื่อได้รับคำตอบลีรินก็ยิ้มพอใจทันที ก่อนออกจากที่ห้องแต่งตัวนี้ เธอไม่ลืมที่จะไปเช็คว่าตัวเองมีพลังแล้ว!

ข้อมูล -

ชื่อ - ลีริน - อายุ - 20 ปี - น้ำหนัก/ส่วนสูง 49/162

พลังวิเศษ - แรงโน้มถ่วง / เลื่อนขั้นพลัง 50/100

ลีรินพอใจทันที ก่อนจะเข้ามาดูในช่องมิติของระบบที่ได้ชุดและกำไลมา ดูเหมือนจะเป็นถึงที่มีระดับสูงทั้งหมด แต่ทีเด็ดน่าจะเป็นที่ชุด ลีรินบอกระบบให้เธอกลับไปที่เดิม ก่อนที่ไม่นานเธอก็กลับมาบืนที่เดิมก่อนเข้าไปแต่งตัวและอาบน้ำ ลีรินทิ้งเสื้อผ้าอันเก่าไปเพราะมันขาดจนแทบจะเห็นร่างกายตัวเองจนเกือบหมด เอาล่ะ ต่อไปได้เวลาผจญภัยแล้ว!

—————————————————————

แปะภาพหน้าตากับรูปร่างยัยน้อง

หลังจากสั่งระบบให้พาตัวเองออกมาอยู่ที่เดิม ลีรินก็รีบหาที่หลบทันที เพราะที่นี่คนเยอะมาก ต่อให้มีที่ลับตาคนแต่คนก็ยังเดินเพ่นพ่านไปทั่วอยู่ดี ก่อนที่ไม่นานสายตาของลีรินจะเห็นว่ามีรถของทหารขับเข้ามา ในวินาทีนั้น เหล่าผู้คนหลายพันคนก็พากันกรูไปรุมล้อมรถทหารนั้นทันที ลีรินได้แต่มองแล้วถอนหายใจ ก่อนจะรีบหาที่สูงเพื่อดูสถาณการณ์ ทหารที่มาแจกเสบียงมีสีหน้าเฉยเมยเหมือนคุ้นชินกับอะไรแบบนี้มาหลายครั้ง ภาพที่ผู้ใหญ่แย่งขนมปังไปจากมือของเด็กเล็กไม่มีใครสนใจ นี่แหละคือวันสิ้นโลก ไม่มีคำว่ายุติธรรม ลีรินเองก็พึ่งคิดได้ว่าตัวเองก็ไม่มีอาหาร แต่ตอนนี้ยังไม่ใช่ปัญหาสำหรับเธอเท่าไหร่ อาจจะเพราะชุดที่ใส่มีคุณสมบัติไม่ให้หิวเร็ว เธอถึงไม่รู้สึกหิวเลย

"นายท่าน! ระบบมีพลังที่สร้างอาหารและเครื่องดื่มได้นะ แค่นายท่านต้องทำภารกิจที่ระบบให้ก่อน"

"ภารกิจนั้นคืออะไร?"

"มอบเครื่องสำอางหนึ่งชุดเล็กให้ใครก็ได้ 1 คนในที่แห่งนี้"

หลังจากที่ระบบพูดจบลีรินก็มองที่ด้านล่างตึกทันที เอาไปให้ตอนนี้คงจะไม่ดีเท่าไหร่ ใช้เวลาเพียงไม่ถึงสิบนาที เสบียงที่เอามาแจกจ่ายก็หมดรถ และรถทหารก็ขับออกไปโดยไม่เหลียวมองเหล่าคนที่ยังไม่ได้รับอาหารเลยหลายร้อยคน ทำให้ตอนนี้เริ่มมีการต่อยตีและทำร้ายกันเพื่อแย่งขนมปังกับน้ำหนึ่งขวดเล็ก ถือว่าเสบียงที่ทางรัฐบาลเอามาแจกดูดีทีเดียว ดีกว่าเศษขนมปังแค่ไม่กี่ชิ้น ลีรินมองภาพที่เริ่มรุนแรงและนองเลือดของผู้คน บางคนรีบวิ่งหนีไปอย่างรวดเร็วหลังจากได้อาหาร บางคนที่โลภอีกก็แย่งของคนอื่นจนล้นมือ

"ดูเหมือนว่าจะอยู่ที่นี่ต่อไม่ได้"

เสียงของผู้คนที่โวยวายและกรี๊ดร้องเป็นเครื่องส่งเสียงชั้นดีในการเรียกซอมบี้ที่นอกกำแพงของตึกร้างแห่งนี้ เสียงฝีเท้าหลายสิบคู่ของซอมบี้เริ่มดังลอดออกมาจากด้านนอกกำแพง เสียงกรี๊ดร้องของพวกซอมบี้ที่เริ่มมีมากขึ้นเรื่อยๆ ทำให้เหล่าคนที่กำลังกรี๊ดร้องและแย่งชิงกันต้องรีบเงียบปากทันที หลายคนรีบวิ่งกลับไปที่ของตัวเอง และบางคนก็รีบวิ่งกลับไปที่ที่ตัวเองยึดไว้เป็นบ้าน สถานที่ตึกร้างเหล่านี้ เป็นเพียงจุดรับเสบียงเท่านั้น เพราะว่ามีกำแพงปูนหนาที่กั้นสูงเอาไว้ ทำให้มันปลอดภัยอยู่พอสมควร ททำให้มันกลายเป็นที่รับเสบียงชั้นดีอีกหนึ่งแห่ง แต่ก็มีหลายคนเลือกที่จะอยู่เพราะคิดว่าเมื่อเสบียงมาถึง ก็จะได้ก่อนคนแรกและได้เยอะกว่า แต่เท่าที่ลีรินรู้จากระบบ เสบียงจะมาทุกเดือน ซึ่งแค่ขนมปังชิ้นเดียวกับน้ำหนึ่งขวดเล็กแทบจะไม่พอประทังชีวิตด้วยซ้ำ ลีรินหยุดคิดฟุ้งซ่านก่อนที่จะสังเหตุว่ามีว่าซอมบี้มาเกาะที่รั้วทางเข้ามาในกำแพงแล้ว ลีรินไม่อยากเสียเวลา ก่อนจะรีบหาคนแล้วเอาเครื่องสำอางให้จบๆ แม้การให้เครื่องสำอางในตอนนี้จะดูแปลกสำหรับคนอื่นก็ตาม

ลีรินเดินมาหาผู้หญิงคนหนึ่งที่แอบอยู่มุมตึกที่ลับตาคน ร่างบางเดินเข้าไปใกล้เรื่อยๆทำให้ผู้หญิงคนนั้นเริ่มตื่นตะหนก แต่ก่อนจะได้ร้องขอความช่วยเหลือ หญิงสาวก็ต้องชะงักเมื่อมีเครื่องสำอางจำนวนหนึ่งมาหยุดที่หน้าของเธอ ก่อนที่ลีรินจะเดินออกมาโดยไม่พูดอะไร

ติ้ง!!

ทำภารกิจสำเร็จ!

พลังสร้างอาหารและเครื่อง +1

ค่าความสวย +1

ค่าความสะอาด +5

ลีรินชะงักมีเพิ่มความสวยอีกหรอ? แค่นั้นยังไม่สวยพอหรือไง ลีรินยกยิ้มก่อนจะรีบหาทางออกจากที่นี่ทันที เธอเดินลัดไปตามซอกตึกร้างอ้อมไปอ้อมมาลองผิดลองถูก ก่อนที่จะเห็นว่าตรงกำแพงด้านหน้ามีเถาวัลย์เกาะอยู่ ลีรินลองๆจับๆดูก็เห็นว่ามันเหนียวและค่อนข้างแรงพอทน ก่อนที่จะตัดสินใจปีนเถาวัลย์นั้นออกมา สภาพด้านนอกเป็นถนนใหญ่ที่มีเศษซากของสิ่งก่อสร้างแตกกระจายเต็มไปทั่วถนน ต้นไม้ดูเหี่ยวเฉาบางต้นก็ล้มลงมากองที่ถนนทำให้เหมือนปิดกั้นเส้นถนนนี้ คราบเลือดที่ทั้งสดและแห้งดูน่าหวาดหวั่นสำหรับลีรินมาก แต่เธอต้องสู้! เมื่อคิดได้ดังนั้นก็อยากกินอะไรเติมพลังใจขึ้นมา ลีรินลองใช้พลังที่ได้อย่างการสร้างอาหารและเครื่องดื่มแต่ดูเหมือนมันจะสร้างของหวานได้ด้วย! ลีรินรีบนึกถึงขนมโมจิไส้ใข่เค็มลาวาใน 7-11 ก่อนที่จู่ๆกล่องโมจินั้นจะมาอยู่ที่มือของลีริน รูปร่างแพ็กเกจยังเหมือนเดิม! และที่สำคัญยังเย็นอ่อนๆเหมือนพึ่งเอาออกมจาก 7-11 ลีรินแกะซองออกก่อนจะกินด้วยความรู้สึกภูมิใจ ทีนี้ ก็พลังต่อสู้กับซอมบี้แล้ววว

—————————————————————

คนเก่งงงง

หลังจากกินอิ่มจนพอใจ ลีรินก็เดินไปตามสายถนน ก่อนจะเห็นว่าขวามือของกำแพงมีกลุ่มซอมบี้กำลังยืนออกันหลายสิบตัว น่าจะเป็นซอมบี้ที่มาตอนได้ยินเสียงร้องของคนด้านในกำแพง ลีรินไม่สนใจ แม้ว่าตอนนี้เธอจะยังมีศีลธรรมแต่โลกแบบนี้ ถ้าเผยจุดอ่อนเพียงเล็กน้อยต่อให้เป็นคนที่ไว้ใจแค่ไหน คนพวกนั้นก็จะมองหาโอกาสกำจัดเราเพื่อตัวเอง มิตรภาพในโลกแบบนี้หายากยิ่งกว่างมหาเข็มในมหาสมุทร เธอยังรู้สึกเจ็บที่เห็นเด็กไม่กี่ปีโดนแย่งอาหารเพื่อที่ตัวเองจะเติบโตได้ไป แต่เธอไม่สามารถช่วยได้ ลำพังตัวเองตอนนี้ต่อให้จะมีนิ้วทองคำหรือใจแข็งแค่ไหน เธอยังก็ปกป้องตัวเองไม่ได้ดีพอ จะให้ไปช่วยเหลือคนอื่นอีกมันจะเป็นการเพิ่มภาระให้ตัวเองเปล่าๆ ลีรินเม้มปาก ก่อนจะรีบออกจากตรงนั้นและเตรียมเดินทางไปที่ฐานที่อยู่ใกล้ที่แห่งนี้ที่สุด น่าเสียดายที่เธอไม่มีพลังความเร็วหรือบินได้ ไม่งั้นการเดินด้วยเท้านี่เปิดสิบวันกว่าจะถึงที่ฐานเมือง A

"ระบบมีพลังที่นายท่านต้องการ เพียงแต่นายท่านต้องทำภารกิจ"

"อืม..เข้าใจแล้ว ฉันต้องการพลังบินได้หรืออะไรก็ช่างที่มันสามารถช่วยให้ฉันเดินทางเร็วขึ้น"

"ภารกิจสำหรับพลังนี้คือใส่ชุดที่ทางระบบมีให้ภายในเวลา สิบนาที หากนายท่านแต่งตัวไม่ทันเวลาระบบจะมอบของปลอบใจให้ แต่ไม่ต้องห่วงสำหรับพลังพวกนี้ภารกิจจะมาให้นายท่านเรื่อยๆ"

"ตกลง"

หลังจากนั้นลีรินก็ถูกวาร์ปมาที่ห้องๆหนึ่ง ที่มีเพียงห้องเปล่ามีเพียงกระจกยาวที่ให้มองตัวเองตั้งอยู่อยู่อันเดียวโดดๆ ก่อนที่ซ้ายมือจะมีโต๊ะที่มีชุดที่ระบบกล่าวก่อนหน้า บนกำแพงห้องมีเวลาติดว่า 10:00 รอนับถอยหลัง

ลีรินให้กำลังใจตัวเอง เพราะชุดมันมีรายระเอียดและกระโปรงค่อนข้างยาวดูยังไงก็เป็นชุดที่ต้องให้คนอื่นช่วย แต่สำหรับลีรินเธอจะต้องได้พลังนั้นให้ได้ เพื่อให้ตัวเองมีชีวิตรอดและมีชีวิตที่ดีขึ้น หากเธอเริ่มมีชีวิตที่ดีขึ้นจนพอใจ เธอไม่รังเกียจที่จะช่วยเหลือคนที่ไม่มีพลังแต่เธอก็จะช่วยแค่คนที่สมควรช่วยเท่านั้น ลีรินบอกระบบให้จับเวลาได้เลย ก่อนที่เมื่อเวลาเริ่มนับถอยหลัง ลีรินก็ไม่รีบร้อนค่อยๆสวมชุดอย่างระมัดระวัง และใส่ถุงมือแขนยาวสีดำมีรวดลายสีทองสวยงาม ตุ้มหูและเครื่องหัวที่คล้ายๆสร้อนห้อยบนหัว รางเท้าสีดำสนิทรวดลอยสีทองดูหรูหราดูแพง ชีวิตก่อนลีรินคงไม่มีโอกาสได้สัมผัสหรือเห็นของหรูหราพวกนี้ด้วยซ้ำ มีเพียงเหล่าคนรวยเท่านั้นที่ใส่ ลีรินรู้สึกดีใจมากที่ได้มีโอกาสได้ใส่ชุดหลายชุดที่ระบบได้มอบให้ในครั้งแรก หลังจากนั้นลีรินก็ต้องเสร็จภายในเวลา 8 นาที

ติ้ง!!

ทำภารกิจสำเร็จ

พลังวาร์ป +1

ความน่ารัก +10

เสน่ห์ +25

ลีรินมองด้วยความตื่นเต้นเดิมทีลีรินขอแค่พลังที่พอจะช่วยให้เธอเดินทางได้เร็วขึ้น ไม่คิดว่าระบบจะให้พลังที่เรียกได้ว่าโกงมากมาให้ แต่พลังวาร์ปดูเหมือนจะ 100/100 เต็มอัตโนมัติไม่เหมือนพลังแรงโน้มถ้วงที่ต้องการอีก 50% ถึงจะเต็ม ส่วนพลังสร้างอาหารนั้นไม่มีการเพิ่ม เพราะมันโกงอยู่แล้ว

เมื่อเห็นรายละเอียดที่ตัวเองต้องการลีรินก็ถูกวาร์ปกลับมาที่เดิมและชุดยังเป็นชุดสีขาวสะอาดลายลูกไม้อยู่ ลีรินยกยิ้มก่อนจะลองใช้พลังวาร์ปนั้น เธอคิดแค่ว่าไปอยู่ที่หน้าฐานเมือง A เพียงแวบเดียวเธอก็มียืนอยู่หน้าฐานเมือง A จริงๆ! ลีรินยิ้มร่า ก่อนจะพึ่งรู้ตัวว่าการจะเข้าฐานต้องมีอะไรแลกเปลี่ยน ซึ่งโลกตอนนี้สิ่งที่แทนค่าเงินก็คือแกนคริสตัลของซอมบี้ คริสตัลในหัวของซอมบี้มีหลายสีแสดงถึงระดับ สีขาวระดับต่ำสุด สีเทาระดับกลาง สีดำระดับสูง และสีดำสนิทระดับสูงสุด ซึ่งคนส่วนมากใช้คริสตัลสีขาวเป็นการใช้จ่าย เพราะคริสตัลสีที่เหลือจะมีอยู่กับพวกผู้มีพลังวิเศษ หรือพวกซอมบี้ระดับสูงๆที่คนธรรมดาไม่มีปัญญาจัดการแน่นอน ลีรินลองคิดว่าถ้าสร้างคริสตัลระดับต่ำมาสักสิบก้อนได้ก็คงดี ก่อนที่อยู่ๆก้อนคริสตัลทั้งสิบก้อนจะมาหล่นลงที่มือของเธอ ลีรินชะงักค้างทันที เกิดอะไรขึ้นระบบทำไมฉันถึงมีละ? เธอให้มาหรอ!

"ไม่ใช่ค่ะ เป็นพลังสร้างอาหารและเครื่องดื่ม ขึ้นชื่อว่าสร้างแน่นอนว่าทุกอย่างยกเว้นบ้านค่ะ"

นั่นสินะ ถ้าสร้างบ้านได้นี่คงเวอร์เกินไป แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มีพลังก่อสร้าง ลีรินรีบสร้างคริสตัลระดับต่ำอีกสามสิบก้อน ซึ่งเหมือนกับการจัดการซอมมาสี่สิบตัว เพราะซอมบี้ทุกตัวมีคริสตัลในหัวทุกตัว ลีรินยกยิ้มก่อนจะมองดูสถาณการณ์ด้านนอกของฐานเมือง A คนค่อนข้างเยอะ ก่อนที่ลีรินจะตัดสินใจรออีกหน่อย เมื่อเห็นว่าคนเริ่มน้อยแล้วเธอเดินไปต่อแถวกับคนอื่น ผู้คนที่เห็นเธอต่างก็มองด้วยความตกใจและสงสัย โลกเป็นแบบนี้ยังมีพวกลูกคุณอยู่อีกหรอ? คำถามในหัวของหลายคนคิดแบบนั้น เมื่อมองดีๆชุดที่เธอใส่สะอาดและดูแพง ทำให้บางคนส่งสายตาอิจฉา เเต่ลีรินไม่สนใจ เธอต่อคิวไปเรื่อยๆจนถึงคิวตัวเอง กลิ่นหอมของสบู่หอมกรุ่นสู่จมูกของทหารจนพวกเขาชะงัก ก่อนจะมองที่หญิงสาวตรงน่าด้วยความแปลกใจ หรือพวกเขาสูดกลิ่นเหงื่อของผู้คนจนเพี้ยน

"สามก้อนคริสตัลขาว"

ทหารกลับมามีสติทันที ก่อนจะกล่าวบอกตามหน้าที่ของตัวเอง ลีรินยกยิ้มและวางก้อนคริสตัลระดับต่ำสามก้อนไป ทหารก็ยิ่งแปลกใจขึ้นไปอีก ผู้หญิงตรงหน้าฆ่าซอมบี้ได้ด้วย? ใส่ชุดก็แปลกในวันสิ้นโลกยังมีคนแต่งตัวสวยหรูและสะอาดขนาดนี้ได้ยังไง? แถมกลิ่นตัวก็ยังหอมอยู่ มันแปลก แต่พวกเขาก็ปล่อยเธอเข้าฐานไปในที่สุดทิ้งไว้เพียงความสงสัยในหัวเท่านั้น

——————————————————————

นั่นสิ หอมมมมมมมมมมมม