Enjoy reading

one

หมู่บ้าน

"นี่มึงมาด้อมๆมองๆอยู่ทำไมตรงนี้" ชายแก่ได้เอ่ยถามกับชายหนุ่มผู้นึงที่กำลังทำท่าเหมือนกำลังแอบมองบางอย่างอยู่ ก่อนที่ชายหนุ่มจะค่อยๆหันมา

"เห้ย!! น..นี..นี่...." ชายชราอุทานออกมาก่อนจะเสียงสั่นเทา สิ่งที่ทำให้ชายชราตกใจจนต้องอุทานออกมานั้นคือ ชายหนุ่มร่างหนาดวงตาสีแดง เส้นผมสีดำ มีใบหน้าอันหล่อเหลา แต่กับกัน บนหน้าผากของชายหนุ่มกลับมีรอยสักคล้ายยันต์บางอย่าง ตรงมุมปากทั้งสองข้างก็มีรอยสักคล้ายกัน เมื่อ​มองต่ำลงมานิดหน่อย ตรงบริเวณกลางลำคอของชายหนุ่มยังมีรอยสักบางอย่างอยู่ด้วย อีกทั้งอกทั้งสองข้างของชายหนุ่ม สักรูปเสือขนาดใหญ่ไว้ทั้งสองข้าง

"มึง....?" เสียงของชายหนุ่มทำให้ชายชราที่ตกใจตื่นกลัวสงบลงได้

"ว..ว่าไง...." ชายชราได้ตอบกลับไป

"ที่นี่มันคืออะไรกัน" ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจังก่อนจะจ้องมองที่ชายชราอย่างกดดัน

"ท..ที่นี่หรอ...ก็หมู่บ้านของพวกมีวิชาอาคมคุณไสยไงล่ะ" ชายหนุ่มเกิดความสนใจในคำตอบของชายชราอย่างมาก

"แปลว่าที่นี่คือหมู่บ้านอาคมคุณไสยของเขมรใช่หรือไม่" ชายหนุ่มเอ่ยถาม

"ใช่" ชายชราตอบกลับด้วยน้ำเสียงแน่วแน่ หลังจากชายหนุ่มได้รับคำตอบจากชายชราชายหนุ่มก็ได้ยกขาขึ้นเพื่อเตรียมจะก้าวเข้าไป แต่ทว่า...

"นี่มึงคิดจะทำอะไร" ชายชรากล่าวตัดการกระทำของชายหนุ่ม ทำให้ชายหนุ่มหยุดชะงักไป

"กูจะเข้าไป" ชายหนุ่มตอบกลับ

"มึงบ้าเรอะ! นั่นมันหมู่บ้านวิชาอาคมของเขมรที่เขาว่าแรงเชียวนะ แค่มึงก้าวขาเข้าไปเหยียบย่ำในเขตหมู่บ้าน มึงไม่ได้ตายดีแน่!" ชายหนุ่มจ้องมองชายชราตรงหน้าด้วยสายตาที่ไม่พอใจนักก่อนที่จะพูดขึ้นว่า

"ของเขมร? หึ จะแรงสักแค่ไหนกันเชียว" พูดจบชายหนุ่มก็ก้าวเข้าไปอย่างไม่ลังเล...

"เห้ยมึง!!" ชายชราตะโกนร้องห้าม

"รำคาญหูชะมัด" ชายหนุ่มพูดก่อนจะเดินเข้าไปภายในหมู่บ้าน "ของแรงจริงๆแต่ดูเหมือนจะเป็นพวกของชั้นต่ำ หึ" ชายหนุ่มกระตุกยิ้มก่อนจะพูดว่า "กระจอกจริงๆพวกนกกระจอกคลุกตัวอยู่ในรัง"

To be continued

enjoy reading

two

กูชื่อ...

กูเป็นใครงั้นหรอ หึ กระตุกยิ้ม กูชื่อ เสือ อายุ ยี่สิบแปดปี กูเป็นใคร? กูไม่บอกหรอก กูมาทำอะไรในหมู่บ้านของชั้นต่ำแบบนี้น่ะหรอ ก็มาจัดการพวกนกกระจอกไงล่ะ อีกอย่างหนึ่งเพื่อให้นายกูได้ครอบครองหมู่บ้านแห่งนี้กูจะจัดการพวกมึงให้หมด

"พี่เสือ!!" เสียงตะโกนร้องเรียกของใครบางคน

"ว่าไง" เสือตอบกลับเสียงที่ตะโกนร้องเรียกมานั้น

"แก้ว" เสือพูดชื่อของคนตรงหน้า

"พี่เสือแก้วหล่อมั้ย" แก้วเป็นชายหนุ่มคนนึง อายุ ยี่สิบสี่ปี เป็นนายของเสือ นายที่เสือต้องคอยปฏิบัติปกป้องดูแลจากเมืองที่มีแต่พวกนกกระจอกคุณไสยของเขมรพวกนั้น

"สวยมากกว่านะ" เสือตอบคำถามของแก้ว

"เอะได้ไงกัน" แก้วทำแก้มป่องแล้วกอดอก

"โกรธแล้ว" แก้วว่า

"ขอโทษนะแก้ว" เสือค่อยๆย่อตัวลงเพื่อง้อคนตัวเตี้ยที่กำลังยืนกอดอกอยู่

"ดีกันนะ" เสือชูนิ้วก้อยแล้วยื่นเข้าไปหาแก้ว

"เกี่ยวก้อย?" แก้วพูดขึ้น

"ครับ" เสือตอบ

"อืม" แก้วตอบกลับก่อนจะเอานิ้วก้อยของตัวเองเกี่ยวกับนิ้วก้อยของเสือ

"ไอ่เสือ!!!" เสียงตะโกนร้องเรียกที่ดังสนั่นทำให้ทั้งสองต้องหันไปมอง

"พ่อ!" แก้วตอบรับ

"นายท่าน" เสือตอบรับ

"หมู่บ้านที่กูให้มึงไปสืบมาเป็นไงบ้าง" พ่อของแก้วได้พูดขึ้น

"มีแต่ของสกปรกทั้งนั้น" เสือเงียบไปสักพัก

"สำหรับผมแล้วของพวกนั้นกระจอกมากแต่สำหรับแก้ว...มันแรงมากครับ" แก้วได้หันมองเสือ

"มึงจะเอายังไง" พ่อของแก้วพูดขึ้น

"หากแก้วอยากไปอยู่ที่นั่นกับผมได้แน่นอนครับผมจะปกป้องแก้วและจะจัดการฆ่าล้างคนในหมู่บ้านนั้นซะให้สิ้นซาก" เสือพูดด้วยน้ำเสียงเข้ม

"ดี!" พ่อของแก้วพูดขึ้น

"พี่เสือ" แก้วเอ่ย

"ว่าไง" เสือตอบรับ

"แก้วจะช่วยพี่เสืออีกแรงนะตอนนี่แก้วฝึกคุณไสยกับพ่อจนเก่งขึ้นมาระดับนึงเลย!!" แก้วพูดโอ้อวดความสามารถของตน

"ได้สิ" เสือได้ตอบกลับแก้วไป

ตกเย็น

ผมเก็บเสื้อผ้าของแก้วใส่กระเป๋าใบเล็กใบหนึ่งเพื่อเตรียมพาแก้วไปอยู่ที่หมู่บ้านแห่งนั้น ผมคิดไว้ว่าภายในเจ็ดวันผมอาจจะจัดการพวกขยะพวกนั้นให้หมดไปได้...ก็นะวันที่แปดคืนพระจันทร์สีเลือด วันที่พระจันทร์เปลี่ยนสีกลายเป็นสีเลือด พอถึงวันนั้น ผมควรจะออกจากหมู่บ้านแห่งนั้นให้ทันก่อนจะมืด ทำไมน่ะหรอ

"มึงเชื่อเรื่องเสือสมิงหรือปล่าว"

หึ

To be continued

enjoy reading

three

มึงเป็นใคร

ยามเมื่ออาทิตย์ขึ้นสาดส่องแสงสว่างเล็ดลอดเข้ามาจากทางหน้าต่าง

"แก้วตื่นได้แล้ว" ผมใช้มือค่อยๆสะกิดแก้วเพื่อปลุกให้ตื่นก่อนที่แก้วจะ...

"พี่เสือ~ให้แก้วนอนต่อนะค้าบ" ให้ตายสิเจ้าตัวเล็กนี่อ้อนผมอีกแล้ว

"ไม่ได้นะครับแก้วเราต้องไปกันแล้วเดี๋ยวจะไม่ทัน" ผมใช้เสียงดุ

"อือๆตื่นแล้วๆ" แก้วค่อยๆลุกขึ้นมานั่งขยี้ตาก่อนจะลุกไป

...

"พวกมึงเป็นใคร" ชายหนุ่มร่างหนาตามเนื้อตามตัวเต็มไปด้วยอักขระลงยันต์ได้เอ่ยถามขึ้นเมื่อสดุดตากับแก้วและเสือที่เดินเข้ามา ณ ที่แห่งนี้แบบไม่กลัวเกรง

"ไม่จำเป็น" เสือตอบก่อนจะดึงแก้วเดินผ่านหน้าชายคนนั้นไป

"พี่เสือ"

"ครับ"

"ทำไมแก้วถึงขนลุกแปกๆ"

"หือ" เสือรีบหันมาดูแก้วทันที

"แก้วโอเคใช่มั้ย"

"อ..อืม" แก้วตอบด้วยน้ำเสียงที่สันเทาก่อนจะชี้ไปทางด้านหลังของเสือ

"ฮิๆๆ"

ให้ตายสิภาพที่ผมเห็นคือเด็กสองคนที่ยืนหัวเราะให้กับผม แต่เอาจริงๆนั่นไม่ใช่คนหรอก มันคือของที่ใครบางคนส่งมาเล่นงานนายของผมต่างหาก

"พี่เสือจะทำอะไรน่ะ!"

ผมขาดสติอย่างมากเมื่อเห็นพวกมัน ทำไมน่ะหรอ ผมเคยสู้พวกมันไม่ได้มาก่อนยังไงล่ะ

ผมหยิบรูปปั้นเด็กที่ปั้นจากดินที่ใช้ฝังศพออกมา สวดคาถาเพียงแค่ครู่เดียว เด็กตัวสีดำที่มีขนาดใหญ่กว่าพวกมันสองเท่าก็โผล่ออกมา

"จัดการมันซะ!!"

เพียงแว๊บเดียว เด็กสองคนนั้นก็ได้หายไป เพราะมันถูกดำน้องรักของผมจัดการไปแล้วยังไงล่ะ!

"พี่เสือเก่งจัง" แก้วเข้ากอดตัวผมทันที

"แก้วไม่เป็นไรใช่มั้ยครับ"

"อื้ม"

"เราไปกันเถอะแก้ว"

"เดี๋ยว!" เสียงของใครบางคนที่ร้องเรียกทำให้ผมและแก้วหยุดชะงัก

ผมและแก้วหันไปมองทางต้นเสียง

"พวกมึงเป็นใคร" ชายฉกรรจ์ร่างหนาลงยันต์ทั้งตัวเดินออกมา

"พวกมึงจัดการไอ่เด็กผีสองตัวนั้นได้คงจะไม่ธรรมดาน่าดู"

"ไม่จำเป็นที่มึงต้องรู้" ผมตอบชายฉกรรจ์คนนั้นออกไปอย่างส่งๆ

เอาจริงๆนะคนพวกนี้ทำผมเสียเวลาชะมัด

"กูถามว่าพวกมึงเป็นใคร" ชายฉกรรจ์ถามย้ำด้วยน้ำเสียงที่เย็นยะเหยือก

"พวกฉันมาจากหมู่บ้านไกลโน่นๆเลยจ่ะ"

"พี่เป็นเจ้าของหมู่บ้านที่นี่หรอจ๊ะ" แก้วเอ่ยปากพูดออกไป

"นี่แก้ว!" ผมดึงแก้วเข้ามาใกล้ตนแล้วดุแก้วไป

"ถ้าพี่ไม่อนุญาตห้ามคุยกับใครทั้งนั้น"

"จ่ะ" แก้วตอบผมด้วยท่าทีประชด

"พวกมึงคงไม่ธรรมดาสินะ"

"เข้ามาที่นี่โดยไม่ตายทันทีได้แบบนี้"

"ไม่ใช่เรื่องของมึง" ผมตอบกลับก่อนจะดึงตัวแก้วแล้วรีบพาแก้วเดินลึกเข้าไปเรื่อยๆ

To be continued