ในประเทศไทย นักแสดง โดยเฉพาะนักแสดง BL ได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางจากแนวนี้ แต่บางครั้งก็ยากที่จะรู้ว่าพวกเขาจะยังยึดติดกับอาชีพนักแสดงเดิมหรือจะเลิกเล่นเร็วกว่าที่คาดไว้

จือเอมเป็นหนุ่มวัย 23 ปี เริ่มเดบิวต์เป็นนักแสดงตั้งแต่อายุ 19 ปี อาจจะประมาณปี 2021 หรือ 2022 เขาโดดเด่นด้วยรูปลักษณ์ที่น่าดึงดูดและพรสวรรค์ด้านการแสดง แม้ว่าเขาจะเป็นนักแสดงหน้าใหม่ที่เพิ่งเริ่มต้นอาชีพนี้ในช่วงที่ BL กำลังเริ่มมีชื่อเสียงในเมืองไทย จือเอมไม่ได้มาจากครอบครัวที่ร่ำรวย แต่ก็ไม่ได้ยากจน แม่ของเขาเป็นช่างเย็บผ้า ส่วนพ่อของเขาเปิดร้านอาหารเล็กๆ แบบดั้งเดิมที่นักท่องเที่ยวนิยมไปในช่วงไฮซีซั่น เด็กชายคนนี้สูง 5 ฟุต 8 นิ้ว และมีรูปร่างที่ดี เขามีเชื้อสายละตินจากฝั่งคุณยาย แต่ลักษณะนิสัยเหล่านั้นไม่ค่อยเด่นชัดนัก เขาเป็นคนร่าเริงสดใสและมีพรสวรรค์ด้านดนตรีและการเต้น บางทีนั่นอาจเป็นเหตุผลว่าทำไมแฟนๆ ส่วนใหญ่ถึงรักเขามาก

ในทางกลับกัน เรามีเบียม เด็กชายวัย 33 ปี ที่เดบิวต์การแสดงระหว่างปี 2016 ถึง 2018 แม้ว่าเขาจะไม่ได้เดบิวต์ในโปรเจกต์ BL แต่เขาก็มีชื่อเสียงที่ดีจากพรสวรรค์ด้านการแสดงที่ยอดเยี่ยมและเสน่ห์ที่ร่าเริงและน่ารักที่ดึงดูดผู้คนมากมาย เบียมรักอาหาร โดยเฉพาะขนมหวาน เขาชอบช็อกโกแลตและมะม่วงมากที่สุด นอกจากจะเป็นนักแสดงที่ยอดเยี่ยมแล้ว เขายังอยู่ภายใต้การบริหารของบริษัทใหญ่สามแห่งที่สนับสนุนอาชีพของเขาอย่างเต็มที่ เบียมสูงประมาณ 5 ฟุต 5 นิ้ว และมีเชื้อสายจีนจากฝั่งพ่อของเขา

ลองย้อนกลับไปหลังจากที่จือเอมและเบียมเคยร่วมงานกันในฐานะคู่รัก BL ในหนึ่งใน โปรเจกต์ที่รอคอยมากที่สุดในรอบสองปี บริษัทที่ดูแลจือเอมได้ยกเลิกสัญญากับบริษัทที่รับผิดชอบโปรเจกต์นี้ในขณะที่กำลังโปรโมตซีรีส์อยู่ น่าเสียดายที่กิจกรรมของคู่รักนักแสดงจบลงภายในเวลาไม่ถึงสองเดือน และบริษัทต่างๆ ก็แยกย้ายกันไป นักแสดงจึงแยกทางกัน นอกจากนี้ แฟนๆ ของทั้งคู่ยังแสดงความลำเอียงต่อจือเอม ทำให้บริษัทที่สนับสนุนเบียมต้องห้ามพูดถึงทั้งคู่และสนับสนุนเบียมด้วยกิจกรรมเดี่ยว บางทีอาจเป็นเพราะสถานการณ์แบบนี้ จือเอมและเบียมจึงไม่ได้คุยกันอีกเลย นอกจากตารางงานที่ยุ่งวุ่นวาย

เอาล่ะ มาต่อกันที่เรื่องต่อกัน เบียมมีกิจกรรมสิบอย่างในหนึ่งเดือนสำหรับวันเกิดของเขา แม้ว่าตารางงานอาจจะดูเหนื่อยๆ เล็กน้อย เบียมไม่เคยเบื่อที่จะมีกิจกรรมเพื่อแฟนๆ นอกจากจะมีเพลงสองเพลงที่วางแผนไว้แล้ว ในทางกลับกัน จือเอมมีงานแฟนมีตติ้งและอัลบั้มที่เตรียมจะวางจำหน่ายสองสัปดาห์ก่อนวันเกิดของเบียม แม้จะเกิดอะไรขึ้น แต่พวกเขาก็ยังคงสนับสนุนกันอย่างเงียบๆ แม้ว่าจะไม่ได้พูดคุยกันก็ตาม อื่นๆ มิตรภาพของพวกเขายังดีอยู่ แม้ว่าจะไม่ได้เป็นเหมือนเดิมอีกต่อไปแล้วก็ตาม

พี่นัต ช่วยผมด้วย” เบียมพูดขณะพยายามถือของขวัญที่แฟนๆ มอบให้ในงานแฟนมีตติ้งที่เขาจัดเมื่อสิบห้านาทีที่แล้ว

“ครับ เดี๋ยวก่อน” พี่นัตและบอดี้การ์ดของเบียมรับของขวัญและถือไปพลางเดินไปที่รถเพื่อเดินทางกลับบริษัท

“วันนี้เป็นวันที่วิเศษมาก” เบียมพูดขณะขึ้นรถ

“ดีจังเลยครับ หลังจากสถานการณ์กับบริษัทต่างๆ ดีขึ้นแล้ว ดีใจที่ได้เริ่มต้นอาชีพเดี่ยวๆ” นัตพูดขณะนั่งลงข้างๆ เบียม

“ครับ” เบียมตอบและนั่งลงบนเบาะ

“โอเค กลับบริษัทกันเถอะ” พี่นัตพูดพลางเอนหลัง

“โอ้ เฮ้ พี่นัต อันนี้น่ากินจัง ซื้อให้ผมหน่อยได้ไหมครับ” เบียมพูดพร้อมกับโชว์รูปเสาน้ำมะนาวในโทรศัพท์ให้ดู

“ไม่ได้ครับ” นัตพูดพลางส่งสัญญาณให้คนขับว่าเขาขับได้

"โอเค" เบียมตอบพลางทำหน้ามุ่ยเล็กน้อยก่อนจะใส่หูฟังและฟังเพลง

นวัตเป็นผู้จัดการของเบียมมาห้าปีแล้ว และเป็นคนที่สนิทกับเขาที่สุด เขาเป็นคนที่รักและเป็นห่วงเบียมมาก และเป็นคนที่จริงจังกับชีวิตหลายด้าน แต่ก็มีอารมณ์ขันมาก

เบียมมาถึงบริษัท ลงจากรถ และเข้าไปในอาคาร ขณะที่พี่นวัตเดินตามไป เบียมมุ่งหน้าไปยังลิฟต์ แต่เสียงคุ้นเคยหยุดเขาไว้

"เบียม เรามีประชุมเกี่ยวกับโปรเจกต์ที่ติดขัดหลังจากปัญหาที่เกิดขึ้นเมื่อไม่กี่เดือนก่อน ประชุมบ่ายสองโมง" ผู้กำกับซีรีส์ที่เบียมและจวนเป็นคู่แสดงกล่าว

"โอเค พี่จุน" เบียมตอบด้วยน้ำเสียงที่ตึงเครียดเล็กน้อย ขณะที่เขามุ่งหน้าไปยังลิฟต์กับพี่นวัต

เบียมจมดิ่งสู่ห้วงความคิด นึกถึงทุกเหตุการณ์ที่ทำให้ซีรีส์เรื่องนี้กลายเป็นหนึ่งในซีรีส์ BL ที่ดีที่สุดของปี นอกจากการได้รับแฟนๆ มากขึ้นแล้ว บัดนี้ ส่วนหนึ่งก็เป็นเรื่องมหัศจรรย์ เพราะความขัดแย้งมากมายทั้งภายในและภายนอกบริษัทที่ดูแลงานเดี่ยวของเขาและตัวแฟนด้อมเอง ซึ่งมีมุมมองที่แตกต่างกัน นอกจากการแยกทางจากทีมแล้ว เบียมไม่อยากให้สถานการณ์บานปลายไปกว่านี้ เขาแค่อยากแสดงร่วมกับจือเอมต่อไป เพราะทั้งคู่เข้าใจกันดี และถึงแม้จะห่างกันสิบปี แต่พวกเขาก็สามารถสร้างความสัมพันธ์พิเศษที่เขาคงไม่มีทางมีกับใครได้

"พี่นัต... ได้ยินเรื่องการคัดเลือกนักแสดงของซีรีส์เรื่องนี้บ้างไหม" เบียมถามด้วยสีหน้ากังวล

"เอ่อ... ผมรู้แค่ว่าพวกเขาต้องการหนุ่มรูปร่างสูงโปร่ง อายุระหว่าง 22-28 ปี เขาต้องรู้ภาษาไทย อังกฤษ ญี่ปุ่น และถ้าเป็นไปได้ก็ภาษาจีนกับสเปน" นัตตอบพลางมองไปที่โทรศัพท์

"งั้นนายก็เลยไม่รู้ว่าจะเป็นตัวละครอะไรเหรอ" เบียมถามด้วยน้ำเสียงที่ตึงเครียด

"จริงๆ แล้วฉันคิดว่าน่าจะเป็นการหาคนมาแทนจึมนะ นายก็รู้ว่าโปรเจกต์นี้มันระยะยาวและยังมีงานอีกเยอะ... อ้อ พรุ่งนี้เราต้องไปดูโปรเจกต์ที่แฟนๆ ทำกัน"

"โอเค..." เบียมหยิบโทรศัพท์ออกมาดูรูปถ่ายตัวเองกับจึมในอินสตาแกรม

"นายยังไม่ได้คุยกับจึมเหรอ" พี่นัตถามพลางเหลือบมองโทรศัพท์ของเบียม

"ฉันไม่อยาก... ฉันไม่ได้เกลียดเขา ฉันแค่ไม่อยากโดนตำหนิในเรื่องที่ไม่ใช่ความผิดของฉันอีก ฉันอยากอยู่ห่างๆ ไว้ จะได้ไม่เสียใจ"

"มันไม่ใช่ความผิดของนาย การตัดสินใจเหล่านั้นมันไม่เหมาะกับนายทั้งคู่ แต่ความเสียหายที่โปรเจกต์นี้สร้างไว้มันมหาศาล"

"ฉันไม่เข้าใจว่าสัญญาห้าปีมันยกเลิกกะทันหันได้ยังไง" เบียมพูดขณะออกจากลิฟต์

เบียมและพี่นัตมุ่งหน้าไปที่ห้องซ้อม และก่อนที่พวกเขาจะไปถึง พวกเขาก็เจอกับวอร์ต หนึ่งในสมาชิกที่ร่วมรายการ

"นี่ พี่เบียม ช่วงเวลาที่อยู่ที่ญี่ปุ่นเป็นยังไงบ้าง" เด็กชายถามพร้อมรอยยิ้มน่ารักและโค้งคำนับเล็กน้อยเพื่อทักทาย

"นี่ วอร์ต เรียบร้อยดีแล้ว ได้เวลาซ้อมหรือยัง" เบียมพูดอย่างอบอุ่นและลูบผมของเด็กชาย

"ครับ เราจะเริ่มกันแล้วนะครับ ลุยด์อยู่ในห้องซ้อมแล้ว" เด็กชายพูดพลางยืนตัวตรง

"โอเค งั้นฉันไปซ้อมก่อนนะ ซ้อมเยอะๆ" นัตพูดแล้วเดินจากไป

"โอเค... ไปกันเถอะ ได้เวลาซ้อมแล้ว" เบียมพูดและเดินเข้าไปในห้องซ้อม ผลักวอร์ตเบาๆ

ในทางกลับกัน จื่อแหน่งก็ยุ่งอยู่กับงานแฟนมีตติ้งและโปรเจกต์เดี่ยวอื่นๆ เดินทางไปทั่วประเทศและต่างประเทศ ถึงแม้จะมีกิจกรรมโปรโมตมากมาย แต่เขาก็หาเวลาเช็คโปรไฟล์ของเปียมอยู่เสมอ ถึงแม้จะไม่ได้คุยกัน แต่เขาก็ยังรู้เสมอว่าอาชีพการงานของเขาเป็นอย่างไร

หนุ่มน้อยอยู่ที่สนามบิน รอขึ้นเครื่องไปญี่ปุ่นเพื่อไปงานแฟนมีตติ้งและถ่ายรูปโปรโมตแบรนด์เสื้อผ้า หลิน ผู้จัดการของเขาดูจะวอกแวกไปหน่อย แต่พอมาถึงจื่อแหน่ง เธอกลับพยายามอย่างเต็มที่เพื่อให้งานออกมาดี เพราะรู้จักเขามานานกว่าห้าปีแล้ว ถึงแม้จะลืมฟังความคิดเห็นของจื่อแหน่งอยู่บ่อยๆ

"พี่หลิน กลับมาไทยแล้ว ขอลาพักสักอาทิตย์ได้ไหมครับ" หนุ่มน้อยถามพลางจิบน้ำเกรปฟรุต

"ไม่หรอก รู้ว่ามีงานเยอะ แล้วก็อย่าลืมว่ากำลังจะอัดมิวสิควิดีโอเพลงไตเติ้ลอัลบั้มด้วย" พี่หลินพูดพลางเช็คตารางงานในโทรศัพท์

"ใช่... แต่ผมอยากพักสักหน่อย ผ่านไปหลายเดือนแล้วตั้งแต่ทุกอย่างพังทลายลง ผมไม่มีเวลา..."

"พักผ่อนนะ หนู เข้าใจไหมว่าเรากำลังต่อสู้เพื่อรักษาอาชีพของหนูไว้ สิ่งสุดท้ายที่หนูทำได้ตอนนี้คือพักผ่อน เราต้องทุ่มเทมากกว่าตอนเริ่มต้นอาชีพเยอะเลย ตอนนี้นั่งรอโทรศัพท์เรียกเครื่องบินก็พอ" เขาพูดแทรกขึ้นมาและตอบกลับด้วยสีหน้ารังเกียจ

"โอเค ขอโทษนะ พี่หลิน" จ้ำตอบด้วยความรู้สึกผิดเล็กน้อย ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาส่งข้อความหาเบียม

จ้ำพยายามติดต่อเบียมทุกครั้งที่รู้ว่ามีเวลาว่าง แต่ถึงแม้จะส่งข้อความหาเบียม เบียมก็ไม่เคยรับสาย ทำให้จ้ำรู้สึกเหงาขึ้นไปอีก ด้วยการตัดสินใจเพียงฝ่ายเดียวที่เขารู้ว่ามีระหว่างเอเจนซี่ ทำให้เขาต้องย้ายออกจากเบียม หนึ่งในคนที่ทำให้เขารู้สึกปลอดภัย เข้าใจ และรู้สึกพิเศษ เขาเสียใจที่ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรต่อไปเพื่อให้เบียมอยู่ต่อ แต่ตอนนี้เส้นทางของพวกเขาถูกแบ่งแยกด้วยความเห็นที่แตกต่างกัน ซึ่งถึงแม้จะไม่ได้อยู่ร่วมกัน แต่ก็ส่งผลกระทบต่ออาชีพการงานของพวกเขาไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง

หลังจากสามสิบนาที พวกเขาก็เริ่มขึ้นเครื่องบินไปญี่ปุ่น จือเอมพยายามสงบสติอารมณ์และนอนหลับ ขณะที่พี่หลินกำลังดูตารางงานที่เขาวางแผนไว้สำหรับอีกอย่างน้อย 4 ประเทศภายในเวลาไม่ถึงสองเดือน ซึ่งแน่นอนว่ามันน่าเหนื่อยหน่าย แต่การบ่นไม่ใช่ทางเลือก เพราะพวกเขาต้องทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับแฟนๆ ที่สนับสนุนเขา และเขาไม่อยากทำให้ผิดหวัง เขาจึงเสียสละตัวเองทางอารมณ์ ซึ่งทำให้จือเอมต้องพยายามอย่างหนักเพื่อไม่ให้จมอยู่กับความคิดที่ครอบงำเกี่ยวกับอนาคต บางทีเด็กชายอาจไม่คิดว่าทุกอย่างจะพังทลายลงเพียงเพราะความเอาแต่ใจของซีอีโอของเขา แต่สถานการณ์ก็เลวร้ายมาก แม้ว่าจุ้ยจะสงบลงแล้วก็ตาม แต่เขาไม่มีเวลาพักผ่อนทางอารมณ์ โดยเฉพาะเมื่อการเคลื่อนไหวเหล่านั้นมาถึงจุดที่เขาได้แต่ต้องการพักผ่อนและจัดระเบียบความคิดของเขา