ลิขิตรัก หวนคืนภพ
#1 นี้มันบ้าอะไร!!??
สวัสดีครับ ผม หนิงอัน เป็นคนที่..... ไม่เข้าสังคมเลยทีเดียวครับ เป็นคนที่ชอบหมกตัวอยู่แต่ในบ้านครับ ถ้าออกบ้าน ผมต้องมีเหตุจำเป็นจริงๆ เช่น ซื้อของที่แม่สั่ง ซื้อหนังสือนิยายที่เข้ามาใหม่ มีแค่นี้แหละครับ ชีวิตของผม ซึ่ง....มันก็ลูปแบบนี้ไปเรื่อยๆ จนกระทั่ง....
ที่ตรอกซอกซอยเล็กแห่งหนึ่ง
หนิงอัน(นายเอกในยุคปัจจุบัน)
เริ่มมืดแล้วสินะ
หนิงอัน(นายเอกในยุคปัจจุบัน)
ต้องรีบกลับบ้านแล้ว
หนิงอัน(นายเอกในยุคปัจจุบัน)
//เดินเท้ากลับบ้าน
แสงสีขาว วูบวาบ ที่เปร่งออกมาจากตรอกแห่งหนึ่ง
หนิงอัน(นายเอกในยุคปัจจุบัน)
อ่ะ! แสงอะไร (เข้าไปดูดีมั้ยเนี้ย)
หนิงอัน(นายเอกในยุคปัจจุบัน)
(ลองสักตั้ง)
หนิงอัน(นายเอกในยุคปัจจุบัน)
//เดินเข้าไปดู
ขณะนั้น ผมพบเจอกับหนังสือเล่มหนึ่ง เก่าพอสมควรเลยครับ เป็นหนังสือเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ ความเป็นมาของอดีตชาติ ซึ่ง.....หนังสือเล่มนั้นมีชื่อว่า ลิขิตรัก หวนคืนภพ....
ใช่ครับ ผมได้นำกลับบ้านมาด้วย ซึ่ง ผมไม่รู้เลยว่า มันจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากนี้
พอถึงบ้านแล้ว ผมได้นำมันมาเปิดอ่าน
หนิงอัน(นายเอกในยุคปัจจุบัน)
ห๊ะ!
หนิงอัน(นายเอกในยุคปัจจุบัน)
อะไรว่ะเนี้ย
หนิงอัน(นายเอกในยุคปัจจุบัน)
หมิงเผ่ยนะหมิงเผ่ย
หนิงอัน(นายเอกในยุคปัจจุบัน)
รู้ว่าไอนั้นมันไม่รัก
หนิงอัน(นายเอกในยุคปัจจุบัน)
นายก็ยังจะไปชอบมันอีกหรอ
หนิงอัน(นายเอกในยุคปัจจุบัน)
ไม่น่าเลย
หนิงอัน(นายเอกในยุคปัจจุบัน)
//หาว
หนิงอัน(นายเอกในยุคปัจจุบัน)
อื้ออออ
หนิงอัน(นายเอกในยุคปัจจุบัน)
รู้สึกง่วงแล้ว
หนิงอัน(นายเอกในยุคปัจจุบัน)
ไว้อ่านต่อพรุ่งนี้นะ
หนิงอัน(นายเอกในยุคปัจจุบัน)
//ปิดไฟ
หนิงอัน(นายเอกในยุคปัจจุบัน)
//หลับตาลงนอน
หลิงหลิง(นางกำนัลนายเอก)
คุณชาย!!!!
หมิงเผ่ย(นายเอก)
!!!!//ลืมตาตื่นขึ้น
หมิงเผ่ย(นายเอก)
อ่ะ ห๊ะๆ!
หมิงเผ่ย(นายเอก)
(เดี๋ยวนะ ยัยนี้.....ใครกันว่ะเนี้ย)
หมิงเผ่ย(นายเอก)
(แล้วยังจะห้องบ้าๆนี้อีก ที่ไหนว่ะเนี้ย)//มองรอบๆห้อง
หลิงหลิง(นางกำนัลนายเอก)
คุณชายหมิงเพคะ
หลิงหลิง(นางกำนัลนายเอก)
วันนี้คุณชายจะต้องมีนัดไปพบท่านเป้ยอี้กัวนะเพคะ
หมิงเผ่ย(นายเอก)
เป้ย.....อี้.....กัว
หลิงหลิง(นางกำนัลนายเอก)
คุณชาย จะตะโกนทำไมคะ
หลิงหลิง(นางกำนัลนายเอก)
แล้วไหงจะท่าทางแปลกประหลาดนั้นอีก
หลิงหลิง(นางกำนัลนายเอก)
เห่อออ~~ หลิงหลิงล่ะปวดหัวจริงๆ
หลิงหลิง(นางกำนัลนายเอก)
หลายวันมานี้ คุณชายนอนเยอะขึ้นอีกด้วยนะเพคะ
หมิงเผ่ย(นายเอก)
เอ่อออ หลิงหลิง?.....
หลิงหลิง(นางกำนัลนายเอก)
เพคะ
หมิงเผ่ย(นายเอก)
คือข้า.......คือ....คือว่า
หลิงหลิง(นางกำนัลนายเอก)
มีกะไรหรือเพคะคุณชาย
หมิงเผ่ย(นายเอก)
คือข้าต้องไปเวลาไหนหรือ
หลิงหลิง(นางกำนัลนายเอก)
ยามเว่ยเพคะ
หลิงหลิง(นางกำนัลนายเอก)
ตอนนี้ยามอู่ ใกล้จะ ยามเว่ยแล้วเพคะ
หมิงเผ่ย(นายเอก)
อ่ะ...อ่อ
หมิงเผ่ย(นายเอก)
ข้าจะไปเตรียมตัวก่อนนะ
หลิงหลิง(นางกำนัลนายเอก)
เพคะ//เดินออกไปรอหน้าจวน
หมิงเผ่ย(นายเอก)
นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันเนี้ย
หมิงเผ่ย(นายเอก)
ไหนจะ เป้ยอี้กัว
หมิงเผ่ย(นายเอก)
ไหนจะยามเว่ยยามอู่
หมิงเผ่ย(นายเอก)
ไหนจะหลิงหลิงอะไรนั้นอีก
หมิงเผ่ย(นายเอก)
ฉันอยู่ที่ไหนเนี้ยว่ะะะ
หมิงเผ่ย(นายเอก)
เห่อออ//ตบหน้าตนเอง2-3ที
หมิงเผ่ย(นายเอก)
ไปๆๆๆๆ หนิงอัน
หมิงเผ่ย(นายเอก)
ไปเตรียมตัวเถอะ
หมิงเผ่ย(นายเอก)
หลิงหลิง ข้าเสร็จแล้ว
หลิงหลิง(นางกำนัลนายเอก)
เพคะ
หลิงหลิง(นางกำนัลนายเอก)
ไปกันค่ะ คุณชาย
หมิงเผ่ย(นายเอก)
ข้อมาแล้วขอรับ
ต้าหนิง(แม่ของต้าหมิง)
เห๊อะ! เจ้านี่นะ มาช้าเสียจริง เสียเวลาข้าทำมาหากิน
ต้าหมิง(นางเอกในเรื่อง)
ท่านแม่ ท่านอย่าไปดุท่านพี่เลยเพคะ สงสัยเมื่อคืน คงจะคิดมากเรื่องของ ท่านพี่ซือลั่ว ที่ไม่รับรัก
ต้าหมิง(นางเอกในเรื่อง)
//ขำเล็กน้อย
ต้าหนิง(แม่ของต้าหมิง)
เห๊อะ น่าสมเพชเสียจริง
หลิงหลิง(นางกำนัลนายเอก)
หนอย!//กำหมัดแน่น
เป้ยอี้กัว(พ่อนายเอก)
หนวกหู!
เป้ยอี้กัว(พ่อนายเอก)
หนวกหูจริงๆ
เป้ยอี้กัว(พ่อนายเอก)
พวกเจ้าสองคน ถ้ายังไม่หยุด ข้าจะไม่ให้พวกเจ้าทั้งสองกินข้าวร่วมกันแล้วนะ !!
ต้าหนิง(แม่ของต้าหมิง)
.....
ต้าหมิง(นางเอกในเรื่อง)
.....
เป้ยอี้กัว(พ่อนายเอก)
อ่าว อาเผ่ย
เป้ยอี้กัว(พ่อนายเอก)
เจ้ารีบมานั่งสิ มาๆ
หมิงเผ่ย(นายเอก)
ขอรับท่านพ่อ
เป้ยอี้กัว(พ่อนายเอก)
เห่ออ//ถอนหายใจ
เป้ยอี้กัว(พ่อนายเอก)
แล้วเย่วเย่วล่ะ อาเผ่ย
เป้ยอี้กัว(พ่อนายเอก)
แม่ของเจ้า ตอนนี้เป็นยังไงบ้าง
หมิงเผ่ย(นายเอก)
(แม่? แม่ของข้า)
หมิงเผ่ย(นายเอก)
(หมิงเย่วเย่ว....)
หมิงเผ่ย(นายเอก)
(อ่อ ข้าจำได้แล้ว ตอนนี้คาดว่า หน้าจะนอนซมอยู่ที่เตียง ในจวนของแม่ข้า)
เป้ยอี้กัว(พ่อนายเอก)
หื่ม?
หมิงเผ่ย(นายเอก)
อ่ะ...เอ่อ ตอนนี้ท่านแม่ นอนอยู่ที่จวนขอรับ
เป้ยอี้กัว(พ่อนายเอก)
อาการเป็นยังไง?
หมิงเผ่ย(นายเอก)
สบายดีครับ
หมิงเผ่ย(นายเอก)
แต่ยังมีอาการเล็กๆน้อยๆ
เป้ยอี้กัว(พ่อนายเอก)
อ่า...ขอให้แม่เจ้า หายไวๆ..
ต้าหนิง(แม่ของต้าหมิง)
(หึ....ยาที่ข้าให้นังนั่นกิน...อีกไม่นาน เดี๋ยวก็ต/ย 555555)
ต้าหนิง(แม่ของต้าหมิง)
อ่ะหึ้ม!
ต้าหนิง(แม่ของต้าหมิง)
นี่
ต้าหนิง(แม่ของต้าหมิง)
หมิงเผ่ย
ต้าหนิง(แม่ของต้าหมิง)
แม่ของเจ้าหน่ะ ได้กินยาสมุนไพรที่ข้าได้ให้ไปรึป่าว
ต้าหนิง(แม่ของต้าหมิง)
ของชั้นนำเลยนะ
ต้าหนิง(แม่ของต้าหมิง)
ของดี หายากเลยหล่ะ
หมิงเผ่ย(นายเอก)
(แหม่ อีแก่นี้ เสแสร้งนะมึง!)
หมิงเผ่ย(นายเอก)
อ่ะ....กินขอครับ ท่านแม่ของข้า ได้กินหลังรับประทานข้าวเสร็จทุกครั้งขอรับ//ยิ้ม
ต้าหนิง(แม่ของต้าหมิง)
อ่อ ดีแล้วหล่ะ
ต้าหนิง(แม่ของต้าหมิง)
ข้าขอให้แม่เจ้า หายไวๆนะ
ต้าหมิง(นางเอกในเรื่อง)
ขอก็ขอให้แม่ของท่านพี่หมิง หายไวๆเจ้าค่ะ
หมิงเผ่ย(นายเอก)
อื้ม ขอบคุณทุกสองนะขอรับ
หมิงเผ่ย(นายเอก)
(อี.... หนอยยยย!!!! เสแสร้งทั้งแม่ทั้งลูก )
หมิงเผ่ย(นายเอก)
ข้าอิ่มแล้วขอรับ
หมิงเผ่ย(นายเอก)
ข้าขอตัวลาขอรับ
เป้ยอี้กัว(พ่อนายเอก)
อื้ม
หมิงเผ่ย(นายเอก)
//เดินเล่น
หมิงเผ่ย(นายเอก)
มีอะไรให้ทำบ้างป่ะเนี้ย
หมิงเผ่ย(นายเอก)
หน้าเบื่อ
หมิงเผ่ย(นายเอก)
มากๆๆๆๆๆๆ
หมิงเผ่ย(นายเอก)
//วิ่งไปหาหลิงหลิง
หลิงหลิง(นางกำนัลนายเอก)
กรี๊ดด! ว๊าย!คุณชาย
หลิงหลิง(นางกำนัลนายเอก)
วิ่งหน้าตั้งมาเชียว
หลิงหลิง(นางกำนัลนายเอก)
มีอะไรหรือเจ้าคะ
หมิงเผ่ย(นายเอก)
ข้าอยากไปหอนางโลม
หลิงหลิง(นางกำนัลนายเอก)
ห๊ะ ห๊ะ ห๊ะ!!!!!!
หลิงหลิง(นางกำนัลนายเอก)
คุณชายยยยยว
หลิงหลิง(นางกำนัลนายเอก)
ไม่ได้นะเพคะ
หลิงหลิง(นางกำนัลนายเอก)
ที่นั่นไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่
หลิงหลิง(นางกำนัลนายเอก)
หากคุณท่านรู้ว่าคุณชายไป เกรงว่าหลิงหลิง อาจจะตายได้ค่ะ 😭
หมิงเผ่ย(นายเอก)
แล้วใครบอกว่า ข้าจะไปในฐานะลูกค้า
หลิงหลิง(นางกำนัลนายเอก)
ห๊ะ
หลิงหลิง(นางกำนัลนายเอก)
กรี๊ดดดด!!!!
หลิงหลิง(นางกำนัลนายเอก)
คุณชาย
หลิงหลิง(นางกำนัลนายเอก)
สวยมากค่ะ
หลิงหลิง(นางกำนัลนายเอก)
จริงสิเพคะ
ลั่วปิงปิง(นายเอกตอนปลอมตัว)
ลั่วปิงปิง
#2 หอจันทราสยบพิภพ
หลิงหลิง(นางกำนัลนายเอก)
โห~ คุณชายย~ ท่านไปมีทักษะปลอมตัวแบบนี้ตั้งแต่เมื่อใดเพคะ
ลั่วปิงปิง(นายเอกตอนปลอมตัว)
หึหึหึ มันคือ ความลับ....
ลั่วปิงปิง(นายเอกตอนปลอมตัว)
ป๊ะ! เราไปกันเถอะ
หลิงหลิง(นางกำนัลนายเอก)
เพคะคุณชาย
ลั่วปิงปิง(นายเอกตอนปลอมตัว)
//เดินเข้ามา
หลิงหลิง(นางกำนัลนายเอก)
//+
ตปก.ญ
ท่านต้องการอะไรหรือเจ้าคะ
ลั่วปิงปิง(นายเอกตอนปลอมตัว)
ข้ามาเพื่อ.....(อีบ้า ถ้ากุบอกว่า มาเพื่อขายตัวมันจะแปลกๆป่ะว่ะ🥶)
ลั่วปิงปิง(นายเอกตอนปลอมตัว)
//มองหน้าหลิงหลิง
หลิงหลิง(นางกำนัลนายเอก)
//มองกลับ
หลิงหลิง(นางกำนัลนายเอก)
อ่า
หลิงหลิง(นางกำนัลนายเอก)
ข้านำนางผู้นี้มาขาย!
หลิงหลิง(นางกำนัลนายเอก)
มะ..มะมีคนฝากมา
ตปก.ญ
อ๊ะ! อ่อ ได้เลยเพคะ คุณผู้หญิง กรุณาเชิญทางนี้ค่ะ
หลิงหลิง(นางกำนัลนายเอก)
อ่ะ อื่ม!
หลิงหลิง(นางกำนัลนายเอก)
(คุณชาย อย่าโกรธข้าเลยนะเพคะ)
ลั่วปิงปิง(นายเอกตอนปลอมตัว)
(เจ้าทำได้ดีมาก หลิงหลิง ข้าปลื้ม!✨✨)
ลั่วปิงปิง(นายเอกตอนปลอมตัว)
//เดินตาม ตปก.ญ ไป
หลิงหลิง(นางกำนัลนายเอก)
//+
ตปก.ญ
อ่า คุณผู้หญิง นี่คือห้องของลูกค้าที่คุณผู้หญิงต้องปรนนิบัตินะเพคะ
ลั่วปิงปิง(นายเอกตอนปลอมตัว)
อื้ม
ตปก.ญ
งั้น ข้าขอตัวลานะเพคะ
ลั่วปิงปิง(นายเอกตอนปลอมตัว)
//พยักหน้า
หลิงหลิง(นางกำนัลนายเอก)
คุณชาย.....ข้าขอโทษที่พูดแบบนั้นไปนะเพคะ//หงอย
ลั่วปิงปิง(นายเอกตอนปลอมตัว)
เจ้าจะขอโทษข้าทำไม เดิมทีข้าก็จะบอกแม่นางคนนั้นแบบนั้นเหมือนกันหน่ะ
ลั่วปิงปิง(นายเอกตอนปลอมตัว)
แต่ข้าคิดว่ามันแปลกไป เลยลังเล
ลั่วปิงปิง(นายเอกตอนปลอมตัว)
เจ้าไม่ผิดหรอก555
หลิงหลิง(นางกำนัลนายเอก)
อื้ม เพคะคุณชาย//👉🏻👈🏻
หลิงหลิง(นางกำนัลนายเอก)
ตะตะ..ตะแต่ว่า ร่างนี้ของคุณชาย สวยมากเลยค่ะ หลิงหลิงชอบมากๆ!!
ลั่วปิงปิง(นายเอกตอนปลอมตัว)
5555
ลั่วปิงปิง(นายเอกตอนปลอมตัว)
ข้ารู้
ลั่วปิงปิง(นายเอกตอนปลอมตัว)
งั้นข้าจะไปปรนนิบัติแล้วนะ
หลิงหลิง(นางกำนัลนายเอก)
เจอกันค่ะคุณชาย หลิงหลิงขอตัวกลับก่อนนะเพคะ
ลั่วปิงปิง(นายเอกตอนปลอมตัว)
อื้ม
หลิงหลิง(นางกำนัลนายเอก)
//เดินออกไป
ลั่วปิงปิง(นายเอกตอนปลอมตัว)
//เปิดประตูเข้าไป
ลั่วปิงปิง(นายเอกตอนปลอมตัว)
ขออภัยที่ข้ามาช้า พอดีข้าติดธุระ
ลั่วปิงปิง(นายเอกตอนปลอมตัว)
(เรื่องมากนะ)
ลั่วปิงปิง(นายเอกตอนปลอมตัว)
อ่ะ เพคะ//รีบเดินไป
ลั่วปิงปิง(นายเอกตอนปลอมตัว)
(เจ้านี้ หน้าคุ้นๆ)
ลั่วปิงปิง(นายเอกตอนปลอมตัว)
(อ๊ะ!หนานซือลั่ว)
หนานซือลั่ว(พระเอก)
เจ้ามองหน้าข้า มีอะไรติดหน้าข้าอยู่งั้นรึ?//มอง
ลั่วปิงปิง(นายเอกตอนปลอมตัว)
อ่ะ! ป่าวเพคะ
หนานซือลั่ว(พระเอก)
แน่ใจรึ?//ขยับหน้าเข้าใกล้
ลั่วปิงปิง(นายเอกตอนปลอมตัว)
//หันหน้าหนี
หนานซือลั่ว(พระเอก)
มาสิ รินเหล้าให้ข้า
ลั่วปิงปิง(นายเอกตอนปลอมตัว)
เพคะ คุณชาย //รินเหล้าให้หนานซือลั่ว
หนานซือลั่ว(พระเอก)
แม่นาง
ลั่วปิงปิง(นายเอกตอนปลอมตัว)
เพคะ
หนานซือลั่ว(พระเอก)
เจ้ามีนามว่าอะไรรึ
ลั่วปิงปิง(นายเอกตอนปลอมตัว)
ข้า.....ข้าลั่วปิงปิงเจ้าค่ะ
หนานซือลั่ว(พระเอก)
หึ....เป็นชื่อที่ไพเราะดี
ลั่วปิงปิง(นายเอกตอนปลอมตัว)
ขอบคุณเพคะ คุณชาย
หนานซือลั่ว(พระเอก)
ข้าพอใจเจ้ามาก
หนานซือลั่ว(พระเอก)
ก่อนข้าจะไป ข้าขอดูหน้าเจ้าก่อน ได้รึไม่?
ลั่วปิงปิง(นายเอกตอนปลอมตัว)
อ่ะ...เอ่ออ เกรงว่าจะไม่ได้หน่ะเพคะ พอดีมันคือความลับ
หนานซือลั่ว(พระเอก)
อ่ออ...หึ..ไม่เป็นไร
หนานซือลั่ว(พระเอก)
(ข้ารู้นะ ว่าเป็นเจ้าหน่ะ หมิงเผ่ย...)
หนานซือลั่ว(พระเอก)
//จ้องหน้า
ลั่วปิงปิง(นายเอกตอนปลอมตัว)
(มองหน้ากูทำไม)
ลั่วปิงปิง(นายเอกตอนปลอมตัว)
งั้น ข้าขอตัวนะเพคะ คุณชาย
ลั่วปิงปิง(นายเอกตอนปลอมตัว)
//ลุกขึ้น กำลังจะเดินไป
หนานซือลั่ว(พระเอก)
//คว้าเอวลงมาคร่อมตักตน
ลั่วปิงปิง(นายเอกตอนปลอมตัว)
อ่ะ!//เหวอ
ลั่วปิงปิง(นายเอกตอนปลอมตัว)
อ่ะ..คุณชาย มีอะไรรึเพคะ
หนานซือลั่ว(พระเอก)
เจ้าอย่ามาทำไขสือ
หนานซือลั่ว(พระเอก)
หมิงเผ่ย
ลั่วปิงปิง(นายเอกตอนปลอมตัว)
!!!!
ลั่วปิงปิง(นายเอกตอนปลอมตัว)
ทะ..ท่าน พูดเรื่องอะไรหรือเพคะ
ลั่วปิงปิง(นายเอกตอนปลอมตัว)
ผู้ใดคือหมิงเผ่ย
ลั่วปิงปิง(นายเอกตอนปลอมตัว)
ข้าไม่รู้จัก
ลั่วปิงปิง(นายเอกตอนปลอมตัว)
เกรงว่าคุณชายจะจำผิดคนแล้วเพคะ
หนานซือลั่ว(พระเอก)
เจ้าโกหกข้า
หนานซือลั่ว(พระเอก)
เจ้านี่แหละ คือหมิงเผ่ย
หนานซือลั่ว(พระเอก)
ข้าจำดวงตาของเจ้าได้
หนานซือลั่ว(พระเอก)
อย่ามาทำไขสือเลย
ลั่วปิงปิง(นายเอกตอนปลอมตัว)
(ไอนี่ มึงเป็นใครเนี้ย ทำไมรู้ดีจังว่ะ)
ลั่วปิงปิง(นายเอกตอนปลอมตัว)
!!
ลั่วปิงปิง(นายเอกตอนปลอมตัว)
อ่ะ..อื้ม ข้าหมิงเผ่ย
ลั่วปิงปิง(นายเอกตอนปลอมตัว)
ข้ายอมรับแล้ว
ลั่วปิงปิง(นายเอกตอนปลอมตัว)
ข้ายอมแล้—
ลั่วปิงปิง(นายเอกตอนปลอมตัว)
!!!
ลั่วปิงปิง(นายเอกตอนปลอมตัว)
//พยายามดันออก
ลั่วปิงปิง(นายเอกตอนปลอมตัว)
อื้ออ~//ทุบอกอฝ.
หนานซือลั่ว(พระเอก)
//ผละจูบ
หนานซือลั่ว(พระเอก)
เจ้าร่างนี้ ช่างงดงามยิ่งนัก
ลั่วปิงปิง(นายเอกตอนปลอมตัว)
ทะ...ท่าน
ลั่วปิงปิง(นายเอกตอนปลอมตัว)
//มองหน้า
หนานซือลั่ว(พระเอก)
เจ้ามองหน้าข้าทำไม อยากได้อีกรึ
ลั่วปิงปิง(นายเอกตอนปลอมตัว)
อ่ะ! -///- //หันหน้าหนี
ลั่วปิงปิง(นายเอกตอนปลอมตัว)
(ไอนี่ ฉวยโอกาสชัดๆ!!)
หนานซือลั่ว(พระเอก)
เจ้าพร้อมรึยัง
ลั่วปิงปิง(นายเอกตอนปลอมตัว)
ขะ..ข้า? พร้อมอะไรรึ
หนานซือลั่ว(พระเอก)
หึ//อุ้มอฝ.ขึ้น
ลั่วปิงปิง(นายเอกตอนปลอมตัว)
อ๊ะ!!
หนานซือลั่ว(พระเอก)
ข้าอยากรู้จริงๆ ว่าถ้าเรื่องบนเตียง เจ้าจะเก่งแค่ไหน
ลั่วปิงปิง(นายเอกตอนปลอมตัว)
ด๊ะ..เดี๋ยว!
หนานซือลั่ว(พระเอก)
//โยนลงเตียง
ลั่วปิงปิง(นายเอกตอนปลอมตัว)
อ๊ะส์!! ท่าน ทำข้าเบาๆหน่อย
หนานซือลั่ว(พระเอก)
แค่นี้เจ้าก็ร้องออกมาแล้วรึ
หนานซือลั่ว(พระเอก)
เสียงหวานดีนิ ข้าชอบ
ลั่วปิงปิง(นายเอกตอนปลอมตัว)
(ไอนี่ ตอนแรกมึงบอกว่ามึงไม่ชอบกุ)
ลั่วปิงปิง(นายเอกตอนปลอมตัว)
(แล้วไหงตอนนี้จะเยกูอ่ะ)
หนานซือลั่ว(พระเอก)
//คร่อม
หนานซือลั่ว(พระเอก)
//ถอดเสื้อผ้าของอฝ.ออก
ลั่วปิงปิง(นายเอกตอนปลอมตัว)
อื้อ!
หนานซือลั่ว(พระเอก)
ข้าชักจะทนไม่ไหวแล้ว
หนานซือลั่ว(พระเอก)
วันนี้ ข้าขอนะ//ยิ้มมุมปาก
ลั่วปิงปิง(นายเอกตอนปลอมตัว)
อื้อออ~//เคลิ้ม
ลั่วปิงปิง(นายเอกตอนปลอมตัว)
//เอามือคล้องคอ
หนานซือลั่ว(พระเอก)
//ถอดจูบ
หนานซือลั่ว(พระเอก)
//สอดนิ้วชี้เข้าไปในรูรักของอฝ.
ลั่วปิงปิง(นายเอกตอนปลอมตัว)
อ๊ะ!~..งื้มมร~
หนานซือลั่ว(พระเอก)
//เพื่มเข้าไปอีกนิ้วหนึ่ง
ลั่วปิงปิง(นายเอกตอนปลอมตัว)
อ๊ะส์!~..ทะ..ทะท่าน..งื้ออร~..ข้า..ข้าเสียว
หนานซือลั่ว(พระเอก)
เดี๋ยวเจ้าจะได้เสียวกว่านี้แน่
หนานซือลั่ว(พระเอก)
//เอานิ้วทั้งสองของตนออกมา
#3 ความเร้าร้อนของสองเรา
หนานซือลั่ว x หมิงเผ่ย
เสียงครางของหมิงเผ่ยดังระงมทั่วทั้งห้อง ราวกับไม่อาจกลั้นไว้ได้อีกต่อไป ร่างบางสั่นระริกอยู่ใต้ร่างของเขา ดวงตาพร่าเลือน ริมฝีปากเผยอรับลมหายใจหอบกระเส่า
“ฮะ… ฮ๊า… อึก…!”
ลมหายใจของเขาขาดช่วงแทบทุกครั้งที่หนานซือลั่วขยับสะโพกลงมาแรงๆ จนเกิดเสียงกระแทกที่ดังสะท้อนอย่างต่อเนื่อง ความลื่นชื้นที่แทรกอยู่ระหว่างร่างของทั้งสองผสมผสานกับเสียงเฉอะแฉะที่น่าอายจนหน้าหมิงเผ่ยแดงก่ำ
“แน่น… ทั้งร้อน ทั้งดูด… เจ้าอยากให้ข้าบ้าไปเลยรึไง หืม?” หนานซือลั่วคำรามเสียงพร่าที่ข้างหู
เขาโน้มลงจูบซอกคอของอีกฝ่ายอย่างร้อนแรง ลิ้นร้อนลากดูดดึงจนเกิดรอยแดงจ้ำ พร้อมกับย้ำจังหวะการขยับที่เร็วขึ้น หนักขึ้น จนเตียงไม้ใต้ร่างส่งเสียงร้องประท้วงตลอดเวลา
หมิงเผ่ยกัดริมฝีปากแน่น แต่น้ำเสียงเสียวกระเส่าก็ยังเล็ดลอดออกมา
“อ๊ะ… อย่า… มัน… อึก… จะเข้าไปลึกกว่านี้ไม่ได้แล้ว…!”
“แต่เจ้ารับมันได้… รับได้ทุกครั้งที่ข้ากระแทกเข้าไป เจ้าก็ยังเสียวจนครางเสียงดังขนาดนี้…” หนานซือลั่วยิ้มมุมปาก ดวงตาหรี่ลงอย่างพอใจกับสภาพของร่างบางที่แทบขาดใจใต้ร่างของเขา
เขาดันขาทั้งสองข้างของหมิงเผ่ยขึ้นสูง เปิดมุมร่างให้แนบสนิทยิ่งกว่าเดิม และในวินาทีถัดมา—
“อ๊าาาาาาา!!”
หมิงเผ่ยกรีดร้องลั่นอย่างสุดกลั้น ร่างสะดุ้งเฮือกเมื่ออีกฝ่ายกระแทกเข้ามาจนสุด ความลึก ความแน่น ความเสียดสีกระตุ้นทุกเส้นประสาทให้ระเบิดออกอย่างไร้ทางต้าน
“เจ้าร้อนมาก... ข้างในของเจ้า… กำลังดูดข้าไว้แน่นเลย...”
หนานซือลั่วจับเอวอีกฝ่ายแน่นขึ้นก่อนจะเร่งจังหวะถี่ยิบ ทุกการขยับดุดันจนร่างบางสะท้านตามแรง เขาไม่หยุดเลยแม้หมิงเผ่ยจะร้องขอให้เบาลง น้ำตารื้นขอบตาแต่เสียงครางยังดังไม่หยุด
“เสียว… หนานซือลั่ว… อ๊าา… เสียวจะขาดใจแล้ว…!”
“ดี… ก็ครางมันออกมาให้หมด… ข้าจะทำจนเจ้าไม่มีแรงแม้แต่จะขยับนิ้ว”
นิ้วมือแกร่งสอดประสานกับมือของอีกฝ่าย บีบแน่นราวกับจะไม่ยอมปล่อยให้หลุดจากอ้อมกอด จังหวะการกระแทกไม่มีผ่อน มีแต่เร่งแรงขึ้นทุกวินาที
เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่น ความร้อนรุ่มระหว่างกายทำให้ทั้งห้องอบอ้าวราวกับลมหายใจจะจุดไฟได้ ร่างบางที่ครั้งหนึ่งเคยยับยั้งอารมณ์ของตัวเอง บัดนี้กลับสั่นไหวราวกับจะละลาย
“อ๊าา…! หนานซือลั่ว…ข้า…จะ…!”
“เสร็จพร้อมกัน… หมิงเผ่ย… รัดข้าจนข้าทนไม่ไหวอีกแล้ว…!”
จังหวะสุดท้าย หนักที่สุด ลึกที่สุด—เสียงครางของทั้งสองประสานกันในความมืด ก่อนทุกอย่างจะถูกกลืนหายไปกับแรงกระตุกและความเสียวที่แผ่ซ่านไปทั้งร่าง ราวกับไฟลุกวาบผ่านกระดูก
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
