หนูทิวาของเฮียสิงค์
Episode 1
แสงเดือน
สิงค์!! ไอสิงค์มึงอยู่มั้ย //เสียงตะโกนเรียกของหญิงสาวที่สิงค์คุ้นหูอยู่เป็นอย่างดี
สิงค์
มีอะไรวะ..หนวกหู //เสียงพึมพำของชายร่างสูงที่เดินลงมาจากบันได
แสงเดือน
พอดีว่าเดือนนี้ทั้งเดือน กูมีธุระที่ต้องไปทำที่ต่างประเทศ
แสงเดือน
แม่สามีกูป่วยหนัก กูเลยต้องกลับไปดูแล มันกระทันหันมาก
แสงเดือน
แล้วครอบครัวของกู ก็ไปทำงานที่ต่างประเทศกันหมด
แสงเดือน
กูเองก็ยังเตรียมตัวไม่พร้อมเลย ยังไงกูรบกวนมึงหน่อยนะ
แสงเดือน
กูขอฝากน้องชายของกูไว้กับมึงสัก1เดือน แล้วเดี๋ยวถ้ากูเคลียร์ธุระที่นั่นเสร็จเมื่อไหร่
สิงค์
อืม //สีหน้าที่ไร้ความรู้สึกตอบกลับหญิงสาวที่ยืนอยู่ตรงหน้า
แสงเดือน
ทิวา //แสงเดือนเอายเรียกน้องขายที่ยืนกอดตุ๊กตาหมีอยู่ด้านหลังตนเอง
ทิวา
อะ..สวัสดีครับ //ยกมือขึ้นไหว้ชายร่างสูง
แสงเดือน
//ยกข้อมือตนเองขึ้นมาดูนาฬิกาที่ข้อมือของตนเอง
แสงเดือน
ว้าย!! สายแล้ว เจ้ไปก่อนนะทิวาคนสวยของเจ้
แสงเดือน
ถ้ามีอะไร โทรหาเจ้ตลอดเลยนะคะ //มือเรียวยาวเข้าไปบีบแก้มของทิวาเบาๆ
แสงเดือน
เจ้ไปก่อนนะคะ คนสวยของเจ้
ทิวา
ดูแลตัวเองดีๆด้วยนะครับ.. //พูดพลางมองตามแผ่นหลังสวยของหญิงสาวที่เดินออกไป
จ้าาา ลูกแม่!!~ //เสียงที่ตะโกนตอบกลับจากไกลๆ
ทิวา
เฮียชื่ออะไรหรอครับ.. //พูดพลางเงยมองชายร่างสูงที่ยืนอยู่ประจัญหน้าตนเอง
สิงค์
//เงียบ สิงค์ไม่ได้ตอบกลับชายร่างเล็กที่ยืนอยู่แม้แต่สักประโยค
สิงค์
น่ารำคาญ.. //เสียงเย็นชาที่เอ่ยขึ้นด้วยการกระทำและสีหน้าที่เบื่อหน่ายสุดๆ
สิงค์
//ก่อนจะเดินขึ้นบันไดไปไปทันที
ทิวา
อ่าว..รอวาด้วยสิครับ //รีบเดินตามแผ่นหลังสิงค์ไปต้อยๆ
ทิวา
(ทำไมมันใหญ่แล้วก็กว้างขนาดนี้นะ..)
ทิวา
//ชายร่างเล็กกว่ดสายตามองไปรอบๆห้องโถงขนาดใหญ่ โดยไม่ได้สนใจเลยว่าตรงหน้าของน้องจะเป็นอะไร
ทิวา
เหว๋อ~ //ไปตามแรงโอบของแรงแขนหนา
มาวันแรก ก็จะสร้างเรื่องให้ฉันเลยนะ //เสียงเย็นชาที่เอายขึ้นจากด้านหลังของทิวา
ทิวา
อ้ะ.. //ร่างของน้องกันควักมาทางเสียงที่เอ่ยขึ้นอย่างรวดเร็ว
สิงค์
//มือหนาโอบเอวบางของน้องไว้อยู่ไม่ปล่อย
ทิวา
วาขอโทษครับ พอดีวาไม่ทันได้มองทาง วาขอโทษจริงๆครับ..
สิงค์
... //ปล่อยมือที่โอบเอวของน้องอยู่ ก่อนจะเดินออกไปทันที
สิงค์
//โดยไม่แม้แต่จะสนใจคำพูดหรือหันกลับมามองน้องเลยสักนิด
ทิวา
วาทำอะไรผิด..ทำไมต้องเย็นชาใส่วาขนาดนั้นด้วย
ทิวา
//เสียงและแววตาที่สั่นคลอนของน้องเอ่ยขึ้น พลางก้มหน้ากอดตุ๊กตาหมีไว้ในอ้อมแขนตนเองแน่น
Episode 2
เสียงฝนและกลิ่นหอมของดินอ่อนๆ ได้โปรยลงมา จนทำให้บรรยากาศโดยรอบเย็นไปหมด
ชายร่างเล็กที่เดิมตามหลังของสิงค์มาต้อยๆ แต่จู่ๆก็ได้พลาดจากกัน
ทิวา
เค้าไปไหนแล้วนะ.. //พยายามมองหาสิงค์ พลางกวดสายตามองไปรอบๆ
ทิวา
ทำไมมันใหญ่จังเลยนะ..เราแทบจะหลงอยู่แล้ว
ทิวา
หนาวจังเลย.. //กอดตุ๊กตาหมีไว้ในอ้อมแขนตนเองแน่น
ทิวา
//ชายร่างเล็กค่อยๆเดินจับราวบันไดมาด้านล่างอย่างช้าๆ
ทิวา
ฟึด..ฟื้ด~ //สืบน้ำมูก
ทิวา
//สีหน้าของน้องในตอนนี้ คือปลายจมูกและแก้มนั้นแดงจัด
ทิวา
//ชายร่างเล็กที่กอดตุ๊กตาหมีอยู่ ค่อยๆเดินไปนั่งลงที่โซฟา
ทิวา
อือ..~ฮัดชิ่ว!! //ฝืดน้ำน้ำมูก
ทิวา
บรรยากาศเย็นแค่นี้เอง..ทำไมเราถึงมีน้ำมูกนะ //พูดพลางมองฝนที่รินโรยลงมาไม่หยุดพัก
ทิวา
ปวดหัวจังเลย.. //ร่างบางค่อยๆล้มตัวลงนอนที่โซฟา
ทิวา
ฮึก.. //ร่างของน้องพยายามขดตัวเพื่อเพิ่มความอบอุ่นให้ร่างกายของน้อง
ยิ่งเวลาเริ่มผ่านไปนาน ฝนที่รินลงมาก็เริ่มหนักและแรงขึ้นมากๆ
ทิวา
ฮึก..!! //นอนตัวสั่นพร้อมกับนำมือของสองข้างมาปิดหูของตนเองไว้ด้วยความกลัว
ทิวา
อึก..!! ฮื่ออ~ //ร่างกายที่สั่นไปด้วยความกลัวจากเสียง ที่ดังสนั่นไปหมดทั่วฟ้า
สิงค์
//เดินลงมาด้านล่าง ภายในห้องโถงขนาดใหญ่
สิงค์
//เดินไปยังโซฟาที่ร่างของน้องนอนอยู่
ภาพที่สิงค์เห็นคือร่างของน้อง นอนขดอยู่บนโซฟา เพื่อพยายามซุกหาที่อุ่นๆ
ใบหน้าที่แดงจัดของน้อง สังเกตได้ทันทีเลยว่า ใบหน้าที่แดงของน้องมันเกิดจากฤทธิ์ของไข้อย่างแน่นอน
สิงค์
เหอะ..แค่นี้ไม่ตายหรอก //พูดจบชายร่างสูงก็ได้เดินออกไปทันที
โดยไม่แม้แต่จะหันกลับมาสนใจร่างของน้องที่นอนตัวสั่นอยู่บนโซฟาเลยสักนิด
ทั้งที่สิงค์ก็รู้ว่าบรรยากาศด้านนอกนั้นมันทั้งเย็นและหนาวเอามากๆ
แต่สิงกับแสดงท่าทีดูเย็นชา และไม่อยากเข้าใกล้น้องเลยสักนิด
Episode 3
ทิวา
อะ..อึก อืมม.. //เสียงงัวเงียที่แผ่วเบาของน้อง
ทิวา
อะ..ฮึก ปวดท้องจัง.. //สีหน้าและร่างกายของน้องที่ร้อนไปหมด
เพราะเมื่อคืนต้องนอนอยู่ด้านล่างคนเดียว ท่ามกลางบรรยากาศที่เย็นจัด โดยไม่มีแม้แต่ผ้าห่มหรืออะไรมาคลุมร่างของน้องเลย
มีเพียงแต่ตุ๊กตาหมีตัวเดียว ที่น้องนอนขดตัวแล้วกอดอยู่ และเป็นเพียงสิ่งเดียวที่น้องสามารถสร้างความอบอุ่นได้
ทิวา
ทำไมมันหนาวแบบนี้ ฮึก..ทรมานจัง //พยายามพยุงร่างกายที่ไร้เรี่ยวแรงของตนเองลุกขึ้นนั่ง
ชายร่างสูง ที่แต่งตัวด้วยชุดสูทสีดำ ดูภูมิฐานและน่าเคารพ
เดินลงบันไดมาพลางมองนาฬิกาที่ข้อมือของตนเอง
สิงค์
//กำลังจะเดินออกไปจากคฤหาสน์
ทิวา
อะ..ฮึก เดี๋ยวก่อนสิครับ //มองตามแผ่นหลังหนาของสิงค์
สิงค์
//หยุดการกระทำของตนเอง ก่อนจะค่อยๆหันหลังมาตามเสียงเรียก
ทิวา
ช่วยวาหน่อยได้มั้ยครับ..วารู้สึกปวดท้องมากเลย ฮึก.. //สั่นไปทั้งตัว
ทิวา
ช่วยพยุงวาไปทานข้าวหน่อยได้มั้ยครับ..แม้แต่แรงที่จะลุก วายังไม่มีเลย..
น้ำเสียงแหบพลางของทิวาได้เอ่ยขอร้องสิงค์ที่ยืนอยู่ อย่างขอร้อง
สิงค์
ใครให้นายเกิดมาแล้วอ่อนแอเองหละ..เรื่องของนาย ก็จัดการเอาเองสิ มันไม่เกี่ยวอะไรกับฉันเลยสักนิด
ท่าทางและการกระทำของสิงค์ มันดูจริงจังและเย็นชาเอามากๆ
ทิวา
ช่วยวาหน่อยนะครับ..แค่ช่วยพยุงวาไปที่ห้องครัว ตอนนี้วาปวดท้องมากเลย..
สิงค์
ถ้าลุกขึ้นเดินเองไม่ได้..ก็หิวตายอยู่นี้แหละ //พูดจบสิงค์ก็เดินออกไปโดยไม่สนใจคำขอของน้องเลยสักนิด
ทิวา
อะ..ฮึก //พยายามพยุงตนเองให้ลุกขึ้นยืน
ทิวา
อะ..กึก อึก.. //ร่างกายที่สั่นไปทั้งตัวของน้องค่อยๆ จับไปตามขอบโต๊ะแล้วพยุงตนเองเดิน
ทิวา
//มือที่เรียวบางของน้องค่อยๆเอื้อมมือไปเปิดตูเย็นออก
ทิวา
อะ..กึก ฮึก.. //ค่อยๆหยิบไข่ออกมา1ฟองด้วยท่าทางที่ดูทุลักทุเล
ทิวา
ขอแค่ได้ทานแค่นี้..เราก็จะน่าจะพอมีแรงขึ้นมาแล้วนะ ฮึก..
ทิวา
//เอื้อมมือไปหยิบกะทะมาตั้ง ก่อนค่อยๆจะเปิดเตาแก๊ส
ทิวา
ทำไมมันทรมานแบบนี้.. //มือเล็กเข้าไปกุมที่หน้าท้องของตนเองแน่นด้วยความเจ็บปวด
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
