The Angry Heart: เพราะมันปลุกเพลิงในใจ...
one¹
ไงครับเพื่อนเพื่อนนน เรามาแต่งนิยายเรื่องที่สองละน้าาาา คราวนี้จะเป็นเรื่องเต็มเลยนะครับไม่ใช่การมาโปรโมทเหมือนเรื่องก่อนเด้ออออ
เหมือนเดิมนะครับ อ่านแบบไม่ซีเรียสน้าาาา และคนในรูปก็ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับเนื้อเรื่อง ทุกอย่างเป็นสิ่งที่มาจากตัวผมเองงง และเรื่องนี้ไม่ได้มีเอ็นซีนะครับทุกคนนน
เป็นแนวสืบสวนพางงเฉยๆ แต่ว่าเป็นคู่ของชช.นะครับบ ไม่รู้จะเข้มข้นมากพ่อมั้ย5555555
และเตือนอย่างหวังผลหวังดีนะครับ คือเรื่องนี้อาจจะมีการต่อสู้หรือทำร้ายร่างกายกัน มีการใช้อาวุธหรืออะไรต่างๆ ผมไม่อยากให้ทุกคนเอาไปทำตามกันน้าาา อ่านคลายเครียดๆ ไปงงกับตัวละครเสยๆ
เปิดเรื่องผมเปิดให้อ่าน4ตอนรวดเลยยยยยยย แอบบอกว่าตอนที่5เปิดตัวนายเอกด้วยยย
พูดมากเกินไปอ่ะ ไปกันเลยดีกว่า
วันที่ 21 กันยายน พ.ศ. 2556
คุณชายอัครา
ปะป๊าครับ! ผมวาดรูปเอง
คุณชายอัครา
สวยมั้ย! //ยื่นรูปให้พ่อดู
รูปนี้เป็นรูปที่อัคราวาดเป็นครอบครัวของตัวเอง
ทัศน์ [คุณพ่อ]
ก็น่ารักดีนะ
ทัศน์ [คุณพ่อ]
หนูวาดเองหรอครับ?
คุณชายอัครา
ผมอยากเก็บไว้ดูในตอนโต
คุณชายอัครา
เพื่อวันไหนพ่อกับแม่ไม่อยู่จะได้ดู
คุณหนูลิลิน
คำพูดคำจาอ่ะเนาะ
คุณชายอัครา
ก็เผื่อเจ้ตายด้วยไง
คุณชายอัครา
ผมจะได้ดูรูปที่ผมวาด
คุณชายอัครา
แล้ว...แล้วม๊าไปไหนหรอครับพ่อ
ทัศน์ [คุณพ่อ]
ม๊าไปซื้อของ
ทัศน์ [คุณพ่อ]
เดี๋ยวก็กลับมา
ทัศน์ [คุณพ่อ]
เด็กๆไปนอนกันได้แล้วไป
คุณหนูลิลิน
ค่ะป๊า//ลากเสียง
คุณชายอัครา
ผมยังไม่อยากนอน...
มายด์ [พี่เลี้ยงคุณชายอัคราและลิลิน]
นอนได้แล้วนะคะ
มายด์ [พี่เลี้ยงคุณชายอัคราและลิลิน]
เดี๋ยวตื่นมาขอบตาจะดำแล้วไม่สวยไม่หล่อนะ!
คุณหนูลิลิน
ก็หมีแพนด้านั่นแหละ
คุณหนูลิลิน
อยากเป็นงั้นหรอ
คุณชายอัครา
จะได้มีคนดูเยอะๆ//ทำหน้าทำตา
ทัศน์ [คุณพ่อ]
ยังไงก็ฝากดูเด็กด้วยนะ
ทัศน์ [คุณพ่อ]
ฉันคงต้องทำงานอีกเยอะเลย
มายด์ [พี่เลี้ยงคุณชายอัคราและลิลิน]
ได้ค่ะ
มายด์ [พี่เลี้ยงคุณชายอัคราและลิลิน]
ป่ะเด็กๆป่ะ //จูงมืออัคราและลิลินออกจากห้อง
คุณชายอัคราและคุณหนูลิลินต้องตื่นแต่เช้าเพราะต้องไปโรงเรียน
คุณชายอัครา
อึดอัดอ่าาา...//บิดตัว
มายด์ [พี่เลี้ยงคุณชายอัคราและลิลิน]
พี่ก็ว่างั้นค่ะคุณชาย...
มายด์ [พี่เลี้ยงคุณชายอัคราและลิลิน]
คุณชายตัวโตขึ้นเยอะเลยนะคะ!
คุณชายอัครา
เหมือนคนแก่//หัวเราะเยาะ
คุณหนูลิลิน
ปากไหนพูด//หยิบไม้แขวนเสื้อ
คุณหนูลิลิน
ไหนปากไหนพูดเมื่อกี้
คุณชายอัครา
ผมไม่ได้พูด//แลบลิ้นใส่
มายด์ [พี่เลี้ยงคุณชายอัคราและลิลิน]
//ยิ้มเอ็นดู
ตอนนี้คุณๆทั้งสองก็ได้ไปโรงเรียนเรียบร้อย คุณชายอัคราจะเรียนอยู่ชั้นอนุบาลส่วนคุณหนูลิลินจะเรียนอยู่ป.3
ทัศน์ [คุณพ่อ]
ไอ้ลูกเรานี่ก็โตไวเนาะ
ทัศน์ [คุณพ่อ]
อัคราก็ซนจริงๆ
ทัศน์ [คุณพ่อ]
ลิลินมันก็เหมือนแม่มัน
ทัศน์ [คุณพ่อ]
เรียบร้อยอบอุ่นแถมยังชอบปกป้องอีก
ทัศน์ [คุณพ่อ]
ต่อไปฉันว่าจะเอาลูกอีกคนเนาะ
มิเกล [คุณแม่]
ห๊ะ!!//หันขวับ
มิเกล [คุณแม่]
ฉันไม่อยากเข้าโรงพยาบาลอีก
ทัศน์ [คุณพ่อ]
ก็แค่พูดเล่นน่า
ทัศน์ [คุณพ่อ]
แต่นี่ธุรกิจเราก็ใหญ่โตแล้ว
ทัศน์ [คุณพ่อ]
มีเงินใช้แทบไม่หมด
ทัศน์ [คุณพ่อ]
แถมบ้านเราก็มีที่อยู่หลายที่ ฉันเกรงว่าถ้าปล่อยไว้มันจะรกร้างไปเปล่าๆ
มิเกล [คุณแม่]
งั้นก็ลอง...
มิเกล [คุณแม่]
ทำเหมือนบ้านสมัยก่อนสิ
มิเกล [คุณแม่]
ให้คนที่ไม่มีอันจะกินหรือไม่มีบ้านมาอยู่แล้วช่วยกันดูแล
มิเกล [คุณแม่]
ให้เค้าทำกับคงกับข้าวกินเองแล้วก็ให้เงินเค้าไปดูแลพ่อแม่
มิเกล [คุณแม่]
นี่ไง เราก็ได้ทั้งผลดีและคนอื่นก็ได้ทั้งผลดี
ทัศน์ [คุณพ่อ]
ไว้ค่อยคิดดีๆละกัน
ตอนนี้ทั้งลิลินและอัคราก็กลับมาถึงบ้านแล้ว อัคราไม่ว่าจะผ่านไปนานแค่ไหนก็ยังคงซนและดื้อเสมอ
คุณชายอัครา
ป๊าาา //วิ่งเข้าบ้านแต่ต้องหยุดวิ่งเพราะเห็นอะไรแปลกๆ
คุณชายอัครา
ทำอะไร...//มองไปด้านหน้า
two²
เบื้องหน้าคือทัศน์กำลังนั่งลูบหัวเด็กผู้หญิงคนหนึ่งอยู่
รุ่นราวคราวเดียวกับลิลินแต่ว่าเด็กคนนั้นดูมอมแมมและยากไร้กว่า
คุณหนูลิลิน
อะไรอ่ะอัครา? //เดินเข้ามาและมองตามน้องชาย
ทัศน์ [คุณพ่อ]
พาเด็กคนนี้ไปอาบน้ำแต่งตัวให้ดีที
ตปก.หญิง
ค่ะ...//เดินมาอุ้มตัวเด็กไปอาบน้ำ
คุณหนูลิลิน
นี่คืออะไรคะป๊า?//เดินไปหาทัศน์
ทัศน์ [คุณพ่อ]
ป๊าแค่เห็นเด็กเค้าโดนขายกินมา
ทัศน์ [คุณพ่อ]
แล้วสงสารก็เลยรับมาเลี้ยงไว้
คุณชายอัครา
แล้วพวกเราล่ะครับ
คุณชายอัครา
ป๊ายังจะสนใจพวกเรามั้ย?
ทัศน์ [คุณพ่อ]
ก็ลูกป๊าทั้งนั้น//กอดอัครา
ทุกคนนั่งมองเด็กผู้หญิงที่กำลังนั่งนิ่งไม่พูดอะไร เธอค่อยๆใช้มือจับข้าวเจ้าในจานเพราะความใช้ช้อนส้อมไม่เป็น
คุณชายอัครา
//ตาเป็นประกาย
คุณชายอัครา
ใช้มือกินข้าว//พึมพำ
เด็กหญิงคนนั้นค่อยๆนำข้าวเจ้าเข้าปากและเคี้ยว
ด้วยความที่เธอไม่เคยได้กินข้าวเจ้าที่ใหม่ๆจึงรู้สึกว่ามันอร่อยกว่าตอนที่เธออยู่กับแม่และหากินข้างทางมากๆ
ทัศน์ [คุณพ่อ]
ไม่อิ่มตักเพิ่มได้
ทัศน์ [คุณพ่อ]
คิดซะว่านี่คือบ้านของหนู
มิเกล [คุณแม่]
อ่ะๆ เด็กๆกินเลยจ่ะ กินๆ
มิเกล [คุณแม่]
มายด์กินด้วยกันนะ
มายด์ [พี่เลี้ยงคุณชายอัคราและลิลิน]
ค่ะคุณหญิง
เมื่อทุกคนทานข้าวกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว มิเกลที่รู้สึกแปลกๆจึงมาคุยกับทัศน์เรื่องเด็กคนนั้น
มิเกล [คุณแม่]
คุณคิดยังไงเอาเด็กคนนั้นมาเลี้ยง
มิเกล [คุณแม่]
ฉันรู้สึกแปลกๆยังไงก็ไม่รู้กับเด็กคนนั้น
ทัศน์ [คุณพ่อ]
รู้สึกยังไง
ทัศน์ [คุณพ่อ]
แค่เด็กคนเดียวเอง
มิเกล [คุณแม่]
ฉันห่วงลูกฉัน
มิเกล [คุณแม่]
ฉันกลัวว่าวันนึงลูกจะเป็นอะไรไป
ทัศน์ [คุณพ่อ]
เด็กมันจะทำอะไรได้
ทัศน์ [คุณพ่อ]
ฉันเห็นว่าเด็กคนนั้นน่าสงสารเลยเอามาเลี้ยงแค่นั้นเอง
ทัศน์ [คุณพ่อ]
เค้าไม่มีพิษภัยอะไรหรอก
ทัศน์ [คุณพ่อ]
พรุ่งนี้ฉันจะจ้างพี่เลี้ยงมา
ทัศน์ [คุณพ่อ]
//เดินออกไปจากห้อง
มิเกล [คุณแม่]
//หันไปหาลิลิน
คุณหนูลิลิน
ม๊ารู้สึกเหมือนกันหรอ
คุณหนูลิลิน
ว่า...เด็กคนนั้น
มิเกล [คุณแม่]
จ่ะ//ย่อตัวไปหาลิลิน
มิเกล [คุณแม่]
หนูก็รู้สึกหรอลูก
คุณหนูลิลิน
เค้าดูแปลก...ดู...ไม่เหมือนคนดีเท่าไหร่เลย
มิเกล [คุณแม่]
ถ้าเค้าทำอะไรลูกกับอัคราค่อยมาบอกม๊านะ
มิเกล [คุณแม่]
ไปนอนได้แล้วไป
ตอนนี้ทุกอย่างปกติมากๆ และเด็กคนนั้นได้ชื่อของตัวเองแล้วคือชื่อว่าพิมล หรือ คุณหนูพิมล แม้ว่าจะเป็นลูกที่ถูกเก็บมาเลี้ยงแต่ว่าทัศน์ก็รัก
อัคราเองก็มักจะไปเล่นด้วยประจำแล้วเด็กคนนั้นก็ดูไม่มีพิษภัยร้ายแรงเลยนะ มิเกลและลิลินอาจจะคิดไปเองก็ได้
คุณชายอัครา
น่ารักมากเลยอ่ะ
คุณชายอัครา
แต่ไม่มีเหรียญแล้ว...
คุณชายอัครา
น่าจะต้องกลับบ้านอ่ะ
คุณหนูพิมล
งั้น...กลับ...บ้าน
คุณชายอัครา
ง่วงพอดีนั่นแหละ
เห็นมั้ยล่ะ เด็กๆเข้ากันดีจะตาย ไม่เห็นมีอะไรให้น่าเป็นห่วงเลยซักนิดเดียว
อยู่ไปเรื่อยๆจนถึง3สัปดาห์
ในตอนพิมลกำลังหลับอยู่นั้น ห้องทุกอย่างก็ปิดไฟมืดไปหมด
คนปริศนา?
//เปิดหน้าต่างออกและกระโดดลงพื้น
คุณหนูพิมล
//แสงไฟลอดเข้าไปในตา
คุณหนูพิมล
อึก...ใคร...ใครคะ//สะลึมสะลือ
คนร้ายเริ่มล้วงมือเข้าไปเพื่อหยิบมีดในถุงผ้า
คุณหนูพิมล
//ลืมตามาเห้นคนกำลังจะใช้มีดแทงตัวเอง
เสียงเด็กกรี๊ดดังขึ้นทำให้อัครที่เดินอยู่หน้าห้องสะดุ้งโหยง
คุณหนูพิมล
ช่วย!...//โดนปิดปาก
คนปริศนา?
//ใช้มีดกรีดแขนของพิมล
คุณหนูพิมล
//น้ำตาคลอ+กัดมีดคนร้าย
เมื่อคนร้ายเผลอตัวเปิดปากของพิมิล
เธอก็รีบร้องของความช่วยเหลือทันที
คุณชายอัครา
พี่พิมล!//รีบเปิดประตู
คนปริศนา?
//ง้วงมีดขึ้นสูงและแทงมันไปที่หลังของเด็ก
three³
คุณชายอัครา
พี่พิมลเป็นอะไรมั้ย//พยุง
คุณชายอัครา
รีบออกไปกัน!//รีบพาพิมลวิ่งออกไป
เมื่ออัคราถูกจับไว้เขาก็ล้มลงอย่างแรงและรีบบอกให้พิมลไปตามพ่อมา
คุณหนูพิมล
รอก่อนนะ!//รีบวิ่งออกไป
คนปริศนา?
//ง้างมีดขึ้นและแทงไปที่อกซ้ายของอัครา
คุณชายอัครา
//จับมีดคนร้ายไว้
คุณชายอัครา
โอ๊ย!//ต้านแรงแทบไม่ไหว
คุณหนูพิมล
รีบตามมาค่ะ//รีบนำ
ทัศน์ [คุณพ่อ]
ไหน!? //มองเข้าไปในห้อง
เมื่อมาอีกที...คนร้ายก็หายไปแล้ว
มีเพียงอัคราที่กำลังถือมีดอยู่
คุณหนูพิมล
นั่น!//ชี้ไปที่อัครา
ทัศน์ [คุณพ่อ]
//มองไปที่อัครา
คุณหนูพิมล
โชคดีที่หนูหนีมันมาได้
ทัศน์ [คุณพ่อ]
//เดินไปกระชากแขนอัคราและไปนอกห้อง
คุณชายอัครา
ผมเจ็บ!//พยายามแกะมือคนเป็นพ่อ
ทัศน์ [คุณพ่อ]
ทำไมทำแบบนี้!!
คุณชายอัครา
ผมเห็นพี่พิมลเค้ากำลังโดนคนทำร้าย
คุณชายอัครา
แล้วพอป๊ากำลังมามันก็ยัดมีดใส่มือผมแล้วก็กระโดดหน้าต่างไป
ทัศน์ [คุณพ่อ]
เพ้อเจ้อ!!!//ตะคอก
ทัศน์ [คุณพ่อ]
ห้องของพิมลอยู่ตั้งชั้น3
ทัศน์ [คุณพ่อ]
ผีที่ไหนมันจะปีนขึ้นมาแล้วก็กระโดดลงไป
มิเกล [คุณแม่]
เกิดอะไรขึ้นคะ? ทำไมเสียงดังกันจัง//เดินมา
คุณหนูลิลิน
//เดินมาพร้อมมิเกล
คุณหนูพิมล
เค้าจะทำร้ายหนูค่ะ//ชี้ไปที่อัครา
คุณหนูพิมล
หนูกำลังนอนแล้วทีนี้เค้าก็กระโจมเข้ามาในห้อง
คุณหนูพิมล
แล้วจะเอามีดนั้นมาแทงหนู
คุณหนูลิลิน
จะเป็นแบบนั้นได้ยังไง
คุณหนูลิลิน
อัคราเค้าสนิทกับเธอไม่ใช่รึไง
คุณหนูลิลิน
เค้าจะทำแบบนั้นไปเพื่ออะไร
มิเกล [คุณแม่]
อย่ามาสร้างเรื่องตบตาพวกฉัน
ทัศน์ [คุณพ่อ]
พวกเธอนั่นแหละ!!
คุณชายอัครา
ป๊าเชื่อเด็กคนนี้มากกว่าผมหรอ
ทัศน์ [คุณพ่อ]
แกก็หุบปากไป!!
ทัศน์ [คุณพ่อ]
แกจะมาทำร้ายพิมลได้ยังไง เค้าเพิ่งมาที่นี้ได้ไม่ถึงเดือน
คุณหนูลิลิน
อัคราไม่ใช่คนแบบนั้น
มายด์ [พี่เลี้ยงคุณชายอัคราและลิลิน]
//วิ่งมา
ทัศน์ [คุณพ่อ]
หายหัวไปไหนมามายด์
มายด์ [พี่เลี้ยงคุณชายอัคราและลิลิน]
คือหนูเพิ่งไปตัดกิ่งไม้มาค่ะ
มายด์ [พี่เลี้ยงคุณชายอัคราและลิลิน]
แล้วได้ยินเสียง...ก็เลยรีบมาดู
คุณชายอัครา
พี่มายด์ทำหรอ?
มายด์ [พี่เลี้ยงคุณชายอัคราและลิลิน]
คะ?
คุณชายอัครา
พี่ไปตัดไม้ทำไมตอนนี้
มายด์ [พี่เลี้ยงคุณชายอัคราและลิลิน]
ก็แค่เห็นว่ามันยาวค่ะ...กลัวมันทิ่มแทงคุณๆตอนวิ่งเล่นกัน
มิเกล [คุณแม่]
งั้น...วันนี้เราแยกย้ายกันก่อนดีกว่านะ
มิเกล [คุณแม่]
อย่าเพิ่งไปคิดเลย
คุณหนูลิลิน
ป่ะอัครา//จับมืออัคราและเดินไปบนห้อง
มายด์ [พี่เลี้ยงคุณชายอัคราและลิลิน]
//ตาม
มิเกล [คุณแม่]
//มองพิมลก่อนจะเดินตามลูกไป
คุณชายอัครา
เจ้เชื่อมั้นว่าผมไม่ได้ทำในวันนั้น
คุณหนูลิลิน
จะไปทำแบบนั้นได้ยังไง
คุณชายอัครา
หรือพี่พิมลมันใส่ร้ายผมเพื่ออะไรบางอย่าง
อัคราเริ่มมีความคิดแปลกๆเหมือนกับมิเกลและลิลินที่คิดมาตลอด
คุณหนูพิมล
อะไร?//เปิดประตูห้อง
คุณหนูพิมล
ฉันคิดจะทำอะไรพวกแก
คุณหนูพิมล
ฉันก็อายุ7ขวบจะคิดอะไรแบบนั้น
คุณหนูพิมล
คิดว่าตัวเองเล่นละครเด็กกันหรอ
คุณหนูพิมล
แต่จะว่าไปเนี่ย...
คุณหนูพิมล
พวกแกก็มีครอบครัวที่อบอุ่นมานานละ
คุณหนูพิมล
ถ้าเกิดไปนอนข้างทางเหมือนกันบ้างจะเป็นอะไรไป
คุณหนูลิลิน
คิดจะทำอะไรพิมล
มิตา [พี่เลี้ยงคุณหนูพิมล]
//ล็อคประตูห้อง
คุณหนูพิมล
อันที่จริงไม่ต้องนอนข้างทางหรอก
มิตา [พี่เลี้ยงคุณหนูพิมล]
//ล้วงมีดออกจากกระเป๋า
คุณชายอัครา
เจ้...//เกาะแขน
มิตา [พี่เลี้ยงคุณหนูพิมล]
ฮึ้ย!!//ใช้มีดแทงลิลิน
คนปริศนา?
//ปีนขึ้นหน้าต่าง
คุณหนูพิมล
//ขึ้นไปนั่งดูบนเตียงสองชั้น
คนใส่หน้ากากดำเริ่มหยิบผงประหลาดออกมาจากถุง
มิตา [พี่เลี้ยงคุณหนูพิมล]
กูจะฆ่ามึงให้ตายอีลิลิน!//พุ่งเข้าไปแทงลิลิน
ลิลินโดนเพียงใบมีดเฉือนที่เอว แต่ไม่ได้ถูกแทง
คนปริศนา?
//สาดผงประหลาดใส่อัคร
ผงนั้นมันไม่โดนอัครา แต่กลับไปโดนมิตา
มิตา [พี่เลี้ยงคุณหนูพิมล]
ฮึก!
เมื่อผงนี้ถูกตัวคน มันจะทำให้รู้สึกแสบร้อนที่ผิวแล้วเกิดแผลไหม้
มิตา [พี่เลี้ยงคุณหนูพิมล]
กรี๊ดดดด
คุณชายอัครา
เจ้!//พยุงตัวลิลิน
คุณชายอัครา
ฮึก!...//จับแขนคนตัวใหญ่ไว้
คุณหนูพิมล
เอามันให้ตายวันนี้
เสียงกรีดร้องของมิตาเริ่มดังขึ้นทำให้ทัศน์และมิเกลเริ่มวิ่งมาเค่ะประตู
คุณหนูพิมล
//ทิ้งตัวลงใส่พื้นทำให้หัวพิมลกระแทกเข้ากับกระเบื้อง
คนปริศนา?
//ผลักอัคราลงใส่ลิลิน
คนปริศนา?
//ทิ้งถุงผ้าไว้กับอัครา
คุณชายอัครา
เจ้ลุกไหวมั้ย...
คุณชายอัครา
เจ้//พยุงตัวลิลิน
มิตา [พี่เลี้ยงคุณหนูพิมล]
//โยนมีดให้กับลิลิน
เสียงทุบประตูยังคงดังต่อเนื่องจนมันถูกพังออก
มิเกล [คุณแม่]
อัคราลูก! //ตกใจ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!