แทนคุณ (พระเอก) : หนุ่มหล่อสุดฮอตของโรงเรียน สุขุม เท่ และดูเป็นที่พึ่งของทุกคน

แม็ค : เพื่อนพระเอกมาดนิ่งๆ เท่ๆ ที่แก้มแอบชอบ

บาส : หนุ่ม ม.6 ที่ชอบตามจีบน้ำแบบดื้อๆ ไม่ยอมแพ้ใครง่ายๆ

เจมส์ : หนุ่ม ม.6 ที่จีนแอบตามจีบแบบออกหน้าออกตา

นายเอกและฝั่ง ม.5

สตางค์ (นายเอก) : หนุ่มน้อยใสๆ ขี้เกรงใจ แอบชอบแทนคุณมาตลอด

น้ำ : พี่สาวของแก้ม สายขี้บ่น กวนตีน แต่ใจดีและกินเก่ง

แก้ม : น้องสาวของน้ำ สายหงุดหงิดง่าย ขี้บ่น และกินเก่งไม่แพ้พี่

จีน : ช่างกินและชอบจับคู่ให้คนรักกันจนเป็นเรื่องประจำ

เจ๊แพร : สายบ่น นอน และกินเป็นชีวิตจิตใจ

เนย : ขี้แซวตัวแม่ มีผู้ชายเข้าหาเยอะ แต่จริงๆ รักเพื่อนมาก

หยก : ชอบนอน ชอบบ่น และเป็นเพื่อนรักอีกคน

โม : กินเก่งและบ่นเก่งเหมือนกัน

เพื่อนพระเอก ม.6

ปอ : เพื่อนซี้พระเอก กวนตีนแต่รักเพื่อน เป็นตัวสร้างสีสันให้ทุกวง

นางร้าย

หนูดี : สาว ม.5 สวยแซ่บ ขี้อิจฉา และคอยทำให้สตางค์ต้องลำบากอยู่บ่อยๆ

เกริ่นนำ

เสียงกริ่งโรงเรียนบางมดคอนแวนต์ดังขึ้นพร้อมกับเสียงเอะอะโวยวายของเหล่านักเรียนที่กรูกันเข้ามาในตึกเรียน สตางค์ เด็ก ม.5 ตัวเล็กยืนกอดหนังสือแนบอกอยู่หน้าห้องพลางถอนหายใจยาว… นี่ไม่ใช่วันแรกของเทอม แต่ก็เหมือนทุกเช้าที่เขาต้องเจอ – ทั้งเสียงเพื่อนๆ ที่ตีกัน กินกัน และแซวกันตั้งแต่ยังไม่เข้าเรียน

“สตางค์! นายมาช้าอีกแล้วนะเว้ยยยย!”

เสียงบ่นลากยาวของ น้ำ ดังมาแต่ไกล ตามด้วยเสียงแก้มที่หงุดหงิดไม่แพ้พี่สาว

“รีบๆ เข้าห้องไปเลย! เดี๋ยวโดนทำโทษอีกหรอก!”

สตางค์ยิ้มแหยๆ เดินเข้าห้องไปท่ามกลางสายตาของเพื่อนแก๊งตัวป่วน – จีนที่นั่งเคี้ยวขนมปังอยู่ เจ๊แพรที่กอดหมอนหลับคาโต๊ะ เนยที่ยืนแซวใครต่อใคร และหยกกับโมที่ก้มหน้าก้มตากินขนมราวกับเป็นภารกิจสำคัญ

แต่สิ่งที่ทำให้หัวใจสตางค์เต้นแรงไม่ใช่เสียงบ่นของเพื่อน หรือบรรยากาศชุลมุนในห้องเรียน… เป็นเพราะเขาเห็นร่างสูงของใครบางคนเดินเข้ามาในห้องฝั่ง ม.6 พร้อมเสียงทักทายจากทุกคน

แทนคุณ – รุ่นพี่สุดหล่อที่เป็นดาวเด่นของโรงเรียน และยังเป็น “เพื่อนร่วมห้อง” ที่สตางค์ต้องเจอทุกวัน

“เช้าแล้วนะ สตางค์” เสียงทุ้มนั้นเอ่ยเรียกเบาๆ เมื่อเดินผ่านหน้าโต๊ะเขาไป

แค่ประโยคสั้นๆ นั้นก็ทำให้สตางค์หน้าแดงซ่าน หัวใจเต้นแรงจนเกือบลืมหายใจ… ความลับที่ไม่มีใครรู้คือ เขาแอบชอบแทนคุณมานานแค่ไหนแล้วก็ไม่รู้เหมือนกัน

นี่แหละ… จุดเริ่มต้นของเรื่องวุ่นๆ ที่จะทำให้ชีวิตเด็ก ม.5 อย่างสตางค์ไม่สงบสุขอีกต่อไป

เสียงกริ่งของโรงเรียนบางมดคอนแวนต์ดังลั่นไปทั่วตึกเรียน สตางค์เด็กหนุ่ม ม.5 ตัวเล็กวิ่งกระหืดกระหอบขึ้นบันไดมาชั้นสามอย่างรวดเร็ว เหงื่อผุดเต็มหน้าผากขณะที่เขากอดหนังสือแนบอกแน่น

“มาสายอีกแล้วกู!” สตางค์พึมพำกับตัวเองก่อนจะหยุดหอบหน้าห้องเรียน

“เฮ้ย! สตางค์! กูบอกกี่รอบแล้วว่าอย่ามาสาย!!”

เสียงตะโกนจากปลายทางเดินดังขึ้นอย่างกับครูฝ่ายปกครอง แต่ไม่ใช่…นั่นคือ น้ำ เพื่อนสาวขี้บ่นของแก๊งที่ตอนนี้วิ่งตามมาพร้อมกับ แก้ม น้องสาวตัวติดกัน

“กูบอกมันแล้ว! แต่ดู๊ ดูมันทำ!” แก้มบ่นต่อเสียงแหลม แววตาหงุดหงิดเหมือนพร้อมจะเขวี้ยงกระเป๋าใส่ใครสักคน

“ขอโทษเว้ย มันติดรถเมล์ กูรอนานจริงๆ!” สตางค์แก้ตัวเสียงแผ่ว แล้วรีบวิ่งเข้าห้องเรียน

ในห้อง ม.5/1 เพื่อนๆ เริ่มนั่งประจำที่กันเกือบหมดแล้ว

จีน นั่งแทะขนมปังอยู่หน้าโต๊ะอย่างไม่สนโลก

เจ๊แพร นอนฟุบอยู่กับโต๊ะจนเสียงกรนเบาๆ ดังแทรก

เนย ยืนพิงข้างประตู กอดอกยิ้มเจ้าเล่ห์รอแซวเหยื่อ

ส่วน หยก กับ โม ก็นั่งเคี้ยวขนมกันอย่างเอร็ดอร่อยเหมือนโลกนี้มีแค่ของกิน

“แหม~ คุณสตางค์ของเรา สายอีกแล้วจ้าาา~” เนยลากเสียงยาวอย่างจงใจ

“เนยพอเลย!” สตางค์หน้าแดงรีบเดินผ่าน แต่ไม่ทันไรเสียงกวนๆ ก็แทรกขึ้นมา

“นี่มันไม่ใช่เรื่องใหม่แล้วนี่หว่า มึงนี่ต้องให้กูไปปลุกถึงบ้านไหมสตางค์?”

เสียงทุ้มแฝงความขี้แกล้งดังขึ้นจากฝั่งห้อง ม.6 ปอ เพื่อนพระเอกเดินเข้ามาพร้อมรอยยิ้ม

“ไม่ต้องเลยไอ้ปอ!” สตางค์หันขวับ แต่ก็ต้องชะงักเมื่อเห็นร่างสูงของ แทนคุณ เดินตามเข้ามา

เงียบ…เงียบสนิทในใจสตางค์ทันที

รุ่นพี่ที่เขาแอบชอบเดินตรงมาผ่านหน้าโต๊ะของเขาอย่างสงบ เสียงทักทายสั้นๆ แต่ทำเอาหัวใจเขาแทบระเบิด

“เช้าแล้วนะ สตางค์”

“อ…อื้อ เช้าแล้วพี่แทน” สตางค์ตอบตะกุกตะกัก หน้าแดงร้อนขึ้นมาทันที

“โอยยย! กูจะตายยยยย~” เนยแกล้งกรี๊ดกระซิบข้างหู

“ทำเป็นเนียนทักทาย นี่มันชัดแล้วไหมวะว่าเขาก็สนใจ!” น้ำแซวต่อทันที

“สนใจบ้าอะไรเล่า! พี่แทนเขาก็พูดกับทุกคนแบบนี้!” สตางค์เถียงเสียงสั่น

ยังไม่ทันหายเขิน เสียงหัวเราะเยาะก็ดังขึ้นจากมุมห้อง

หนูดี นางร้ายประจำโรงเรียนยืนกอดอกยิ้มเยาะ

“หึ…ก็นึกว่าพี่แทนจะไปชอบใครที่มันดูดีกว่านี้ ที่แท้ก็แค่คนอย่างเธอ”

คำพูดนั้นทำเอาสตางค์ชะงักไปทั้งตัว

“หนูดี! ปากหมาอีกแล้วนะมึง!” น้ำลุกพรวดไปทันที

แก้มกับจีนรีบตามไปห้าม ส่วนเจ๊แพรยังหลับไม่รู้เรื่องอะไร

“อย่ามายุ่งเลยน้ำ ฉันแค่พูดความจริง สตางค์มันไม่เหมาะกับพี่แทนหรอก…” หนูดียกยิ้มร้ายๆ

สตางค์ได้แต่นั่งนิ่ง ใจหวิวๆ ทั้งอายทั้งเสียใจ แต่ยังไม่ทันจะพูดอะไร เสียงเรียบๆ ของใครบางคนก็ดังขึ้นจากข้างหลัง

“หยุดพูดแบบนั้นได้แล้ว หนูดี”

เสียงนั้นทำให้ทั้งห้องเงียบกริบ… เพราะเจ้าของเสียงคือ แทนคุณ

ทั้งห้องเรียน ม.5/1 เงียบสนิททันทีที่เสียงทุ้มเรียบของ “แทนคุณ” ดังขึ้น แม้แต่หนูดีที่มักจะถือดีและไม่เคยยอมใคร ก็ต้องชะงักค้างไปกับประโยคนั้น

“พะ…พี่แทน” หนูดีฝืนยิ้มแห้งๆ แต่แววตายังไม่ลดทิฐิ

แทนคุณไม่ได้ตอบอะไร เขาเพียงเดินตรงไปที่โต๊ะของสตางค์ที่นั่งก้มหน้านิ่งอยู่ ดวงตาคมใต้แว่นสายตาจ้องมองอย่างไม่หลบเลี่ยง

“อย่าสนใจคำพูดไร้สาระ” เสียงเขานุ่มแต่ชัดเจน “สตางค์ก็คือสตางค์ ไม่ต้องเปลี่ยนเพื่อใคร”

หัวใจเจ้าของชื่อเต้นแรงจนแทบจะหลุดออกจากอก ในขณะที่เพื่อนๆ รอบข้างต่างก็อ้าปากค้างกับความชัดเจนที่ไม่ต้องตีความ

“ว๊ายยย! แม่จ๋าาาาา! กูจะไม่ไหวแล้วเนยยยยย~!” หยกโผไปกอดเนยที่ตอนนี้ก็กรี๊ดกระซิบอยู่ไม่หยุด “ให้มันได้อย่างนี้สิวะ!” น้ำตบมือรัวๆ อย่างสะใจ ส่วนแก้มถึงกับหันไปมองหนูดีด้วยสายตาเชือดเฉือน

หนูดีหน้าเสีย แต่ก็ยังฝืนยิ้ม “ค่ะพี่แทน ฉันแค่แซวเล่นๆ เอง”

“เลิกเล่นอะไรแบบนั้นเถอะ มันไม่ตลก” แทนคุณพูดนิ่งๆ ก่อนจะหันกลับไปมองสตางค์ที่ตอนนี้หน้าแดงจัดจนจะเป็นลูกตำลึงอยู่แล้ว

“ตั้งใจเรียนนะ สตางค์” ประโยคสั้นๆ แต่กลับทำให้ทั้งห้องแตกตื่นกว่าเดิมหลายเท่า

“ครับพี่แทน!” สตางค์ตอบเสียงดังโดยไม่รู้ตัว จนเพื่อนๆ ขำกันยกใหญ่

แทนคุณยกยิ้มมุมปากเพียงเล็กน้อยก่อนจะเดินกลับไปที่ห้อง ม.6 โดยมีปอที่เดินตามไปอย่างอารมณ์ดี “โห…มึงเล่นซะมงลงทั้งโรงเรียนแล้วนะพี่แทน!”

เมื่อพี่แทนเดินไปจนลับสายตา สตางค์ก็ทรุดตัวลงกับโต๊ะอย่างหมดแรง หน้าแดงจนเหมือนโดนไฟลวก

“ไงล่ะมึง! ขนาดนี้ยังจะบอกว่าเขาไม่สนใจอีกไหม?” เนยหัวเราะอย่างสะใจ “กู…กูไม่รู้โว้ยยยย!” สตางค์เอาหน้าซุกแขนอย่างคนเขินจัด

“มันเริ่มแล้วนะเนย… มันเริ่มแล้วจริงๆ” น้ำยิ้มกริ่ม หันไปส่งสายตากับแก้มและจีนที่ตอนนี้พยักหน้ารัวๆ เหมือนวางแผนอะไรบางอย่างอยู่

แต่เรื่องวุ่นๆ ยังไม่จบแค่นั้น เพราะเสียงครูประจำชั้นก็ดังขึ้นหน้าห้อง

“เอ้า! จะเม้ากันทั้งคาบเลยไหมนักเรียน! สตางค์! ขึ้นมายืนหน้าห้องเลยลูก!”

“เฮือกกกกก!!” สตางค์สะดุ้งสุดตัว ก่อนจะลุกขึ้นอย่างหมดสภาพ

เสียงหัวเราะเบาๆ จากพี่แทนเมื่อครู่ยังดังวนอยู่ในหัวเขาไม่หยุด…

— โปรดติดตามตอนต่อไป —