เพียงนภา
-1-
หญิงสาวคนหนึ่งเดินอยู่ด้วยอาการเศร้า เสียใจและผิดหวัง ไปตามทางโดยไม่มีจุดหมาย
ร่างบางหันมาหาคนข้างหลังที่จับแขนของเธออยู่ เธอรู้ทันทีว่าเป็นคนรักของเธอ
เพียงฟ้า
เธอจะแก้ตัวอะไรอีกเชนทร์
เพียงฟ้า
เธอพูดคำนี้มากี่ครั้งแล้ว!
เพียงฟ้าพูดด้วยอารมณ์ที่ทุกอย่างในหัวเธอมันตีกันไปหมด
เชนทร์
เราไม่ได้ตั้งใจอ่ะเธอก็รู้
เพียงฟ้า
เราจบกันแค่นี้เถอะนะ
เพียงฟ้า
เราเหนื่อยที่จะยอมรับแล้ว
เพียงฟ้า
เธอทั้งนอกใจนอกกายเรา
เพียงฟ้า
เธอคบกับเราเพราะผลประโยชน์ของเธอทั้งนั้น เธอรู้หัวใจตัวเองได้แล้วว่าเธอไม่ได้รักเรา
หญิงสาวหันหลังจากคนที่เธอรักมากแล้วรีบวิ่งออกไปจากเขา
เธอวิ่งออกมาไกลจากเขา ถึงแม้ว่าทางข้างหน้าจะเต็มไปด้วยไฟที่สวยงามแค่ไหนแต่อารมณ์เธอในตอนนี้ก็ไม่สามารถเข้าถึงความสวยงามนั้นได้เลย
ในขณะที่เธอกำลังเดินเหม่ออยู่นั้น เธอสังเกตเห็นชายคนหนึ่งที่กำลังหาอะไรบางอย่างที่พื้นถนน
ไฟที่สาดมาบนถนนนั้นทำให้เธอเห็นร่างใหญ่ร่างหนึ่งอย่าชัดเจนผ่านสายฝนที่โปรยปรายลงมาอย่างหนัก
เพียงฟ้า
//รีบวิ่งไปผลักร่างนั้นออก
“บางคนการมีชีวิตอยู่ก็ไม่รู้จะทำประโยชน์อะไรได้บ้าง สู้ให้คนที่ควรจะมีชีวิตที่มีความสุขที่ยังเป็นที่ต้องการของทุกคนอยู่บนโลกนี้ต่อไปจะดีกว่า”
เสียงเครื่องตรวจคลื่นของหัวใจที่ดังก้องอยู่ในห้องฉุกเฉินนั้นมันดังมาก ดังจนอดคิดไม่ได้เลยว่าคนที่อยู่ในห้องนั้นจะจากไปแล้วจริงๆ
เขาได้แต่นั่งคิดและโทษตัวเองอยู่ตลอด
หมอ
คุณมากับคนไข้ใช่ไหมครับ
หมอ
ปลอดภัยแล้วครับ แต่ต้องใช้เวลาพักฟื้นหน่อย
พายุดีใจมากที่หญิงสาวที่ช่างกล้าหาญยอมที่จะสละชีวิตตัวเองนั้นปลอดภัยดี
-2-
แสงแดดที่ลอดผ่านผ้าม่านโปร่งแสงนั้นส่องไปยังร่างเล็กๆที่นอนไร้สติอยู่บนเตียงคนไข้ในห้องพักโรงพยาบาล
หมอ
หมอขออนุญาตตรวจคนไข้สักครู่นะครับ
คุณหมอได้ทำการตรวจร่างกายของหญิงสาวที่นอนอยู่บนเตียงคนไข้และประเมินอาการต่างๆ
หมอ
อัตราการเต้นของหัวใจปกติดีครับ
หมอ
สมองได้รับการกระทบกระเทือนหนัก เคสนี้โชคดีที่ยังฟื้นมาได้ แต่อาจสูญเสียความทรงจำบางส่วนไปครับ
หมอ
ยังไงหมอจะคอยสังเกตอาการและเข้ามาตรวจทุกวันนะครับ
หมอ
ยินดีครับ//ก้มเล็กน้อย
พายุ
เพียงนภา พิพัฒน์พงษ์บวร
พายุ
นามสกุล เจ้าของสถาบัน แอมเบรียร์
พายุ
เธอเกี่ยวข้องอะไรกับเขา?
เขาได้แต่มองป้าชื่อของเธอและคิดแล้วก็สงสัย
พายุได้เข้ามาที่โรงพยาบาลและมาหาเธอทุกวัน เขาหวังให้เธอฟื้นขึ้นมา เขามีอะไรหลายอย่างที่จะพูดกับเธอ
จู่ๆร่างเล็กๆที่เขายืนจ้องอยู่นั้นค่อยๆลืมตาขึ้นมา
เพราะเธอจำเหตุการ์ณบางส่วนได้ดีและสับสนมาก
เพียงฟ้า
ทำไม ฉันถึงไม่ตายๆไป😭
พายุทำอะไรไม่ถูกจึงโผลเข้าไปกอดปลอบเพียงฟ้าไว้
พายุ
(ทำไมถึงได้เหมือนขนาดนี้)
เขาได้ลูบหัวร่างเล็กเบาๆเพื่อทำให้เธอสงบลง
พายุ
(ฉันคงคิดถึงเธอมากเกินไป)
พายุ
งั้นเดี๋ยวผมเรียกคุณหมอให้นะครับ
หมอ
การตอบสนองปกติดีนะครับ
หมอ
จิตใจอาจจะยังบอบบางมาก สามารถหาอะไรทำแก้เครียดได้นะครับ
หมอ
ยังไงหมอขอให้นอนดูอาการอีก1-2วันนะครับ
คุณหมอพูดลายละเอียดและอาการต่างๆอย่างเข้าใจได้ชัดเจน และเดินออกจากห้องไป
เพียงฟ้า
คุณช่วยเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฉันฟังได้ไหมคะ
พายุ
(ถ้าฉันเล่า เธอคงจะเสียใจมาก)
พายุ
ผมว่าคุณพักผ่อนดีกว่านะครับ
พายุ
ผมขอตัวนะครับ คุณก็พักผ่อนเยอะๆล่ะครับ
เพียงฟ้า
คงต้องอยู่คนเดียวแล้วสินะ
หญิงสาวได้เปิดประตูเข้ามาและรีบเข้าไปสวมกอดลูกสาวของเธอ
แพรไหม
ขวัญเอ๊ย ขวัญมานะลูก//น้ำตาไหล
แพรไหม
ม๊าขอโทษที่เพิ่งมานะลูก
แพรไหม
ม๊าติดงานที่ออสเตรเลียต้องบินด่วน
เพียงฟ้า
ไม่เป็นไรเลยค่ะม๊าา
ทั้งสองผละกอดกันและมานั่งคุยกัน
พศิน
ถ้ามันทำลูกเสียใจก็ช่างมัน
พายุ
คุณหมอครับ คุณเพียงนภา…
หมอ
ครอบครัวเธอมารับเธอกลับไปตั้งแต่เช้าแล้วครับ
-3-
พายุ
ทำไมถึงได้เหมือนเธอคนนั้น
พายุได้แต่นั่งคิดซ้ำๆอยู่บนรถ
แพรไหม
ไปอยู่กับแม่เถอะนะลูก
แพรไหม
เพียงอยู่ที่นี่คนเดียว แม่เป็นห่วงเพียงนะลูก
เพียงฟ้า
เพียงอยากอยู่ที่นี่หนิคะ
เพียงฟ้า
ป๊าให้เพียงอยู่เถอะนะคะ
คนเป็นพ่อได้แต่คิดและลำบากใจว่าเขาจะทำอย่างไรดี คนนึงก็ลูกสาวที่เป็นดวงใจและเป็นสิ่งสำคัญที่สุดในชีวิตของเขา กับอีกคนเป็นภรรยาที่เขารักมากและขาดเธอไม่ได้
พศิน
ป๊าให้เพียงอยู่ที่นี่ก็ได้ลูก แต่มีข้อแม้ว่าถ้าเพียงเรียนจบเพียงต้องไปช่วยแม่ทำงานที่ฮ่องกง
สีหน้าผู้เป็นพ่อในตอนนี้กังวลใจเป็นอย่างมาก ว่าลูกสาวจะอยู่ยังไง กับอาการที่เธอเพิ่งเจอเรื่องเลวร้ายมา
และผู้เป็นแม่ได้แต่นั่งมองแก้วตาดวงใจคนเดียวของเธออย่างกลุ้มใจและคิดไม่ต่างจากผู้เป็นสามี
แพรไหม
ในเมื่อหนูเลือกที่จะอยู่ที่นี่
แพรไหม
แต่หนูต้องอยู่กับคนที่แม่ไว้ใจเขามากที่สุด
แพรไหม
เขาเป็นลูกชายของเพื่อนสนิทแม่เอง
แพรไหม
พรุ่งนี้แม่จะพาหนูไปรู้จักนะลูก
เพียงฟ้า
เพียงอยู่คนเดียวได้จริงๆนะคะ
แพรไหม
เพียงฟ้า//น้ำเสียงจริงจัง
เธอสงสัยเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ เพราะเธอรู้ว่าแม่เธอคนนี้เมื่อจริงจังขึ้นมาจะเป็นอย่างไร
เพียงฟ้า
งั้น…เพียงไปนอนก่อนนะคะ
เพียงฟ้า
//เดินขึ้นห้องนอน
ในขณะที่เพียงฟ้ากำลังหลับ แพรไหมผู้เป็นแม่ก็ได้เข้ามาและนั่งลูบหัวเธอเบาๆ
แพรไหม
แม่ไม่อยากให้เพียงอยากอยู่คนเดียว
แพรไหม
มันอันตรายเกินไปสำหรับลูก
แพรไหมยังกังวลไม่หายกับอาการของเพียงฟ้าในตอนนี้ แต่เธอรู้เช่นกันว่าถ้าขัดใจลูกสาวมากเกินไปก็คงจะไม่ดีนัก
เพียงฟ้าที่นอนอยู่บนเตียงได้มีท่าทีแปลก เหงื่อที่ออกเต็มใบหน้าและตัวของเธอ ทำให้รู้ทันทีว่าเธอกำลังฝันร้าย
เธอได้เอามือปาดน้ำตาและได้แต่คิดว่าเกิดอะไรขึ้น
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
