รักข้ามเผ่าพันธ์ุ
ได้พี่คนแรก
เสี่ยวจิน(นอ.)
ชื่อท่านเพราะน่ะ
เจี่ยงจู
แล้วเจ้าอายุเท่าไรหรอ?
เสี่ยวจิน(นอ.)
ข้าต้องเรียกท่านว่าศิษย์พี่สิน่ะ
เจี่ยงจู
ไม่เจ้าเรียกข้าว่าพี่เจี่ยงจู
เจี่ยงจู
แล้วข้าต้องเรียกเจ้าว่าอย่างไร
เสี่ยวจิน(นอ.)
ท่านเรียกข้าว่าจินจิน
เสี่ยวจิน(นอ.)
ท่านตามข้ามาน่ะ//พูดด้วยเสียงที่ร่าเริง
แอดจะบอกว่า
()คิดในใจ
//การกระทำแล้วก็นํ้าเสียง
//+ทำด้วยหรือเช่นเดียวกัน
+ทำด้วยหรือมีกริยาเหมือนกัน
🧿🧿ซื่อจิต
เจี่ยงจู
(ข้าคิดผิดที่คิดว่ามารชั่วร้ายหรือไม่มีความเมตตาและจิตใจ)
เจี่ยงจู
(มารตัวนี้ช่างใจดีเสียจริงแถมร่าเริงพูดเพราะทำให้เวลาอยู่ใกล้รู้สึกอบอุ่น)
เสี่ยวจิน(นอ.)
นี้คือห้องนอนท่าน
เสี่ยวจิน(นอ.)
นี่คือที่นอน
เจี่ยงจู
ถ้าข้ากลับไปอาณาจักรเทพข้าจะแต่งห้องเหมือนที่นี้เลย
เสี่ยวจิน(นอ.)
ท่านก็พูกเกินไปข้าเขิลน่ะเนี่ย
เสี่ยวจิน(นอ.)
นี้คือห้องอาบน้ำ
เสี่ยวจิน(นอ.)
ข้าออกไปล่ะน่ะ
เสี่ยวจิน(นอ.)
เดี๋ยวถ้ากินข้าวข้าจะมาเรียก
อ๋อลืมบอกเลยน่ะค่ะ**คือการสื่อจิต
หลานเฟิง(พระเอก)
*เจ้าหายไปไหนมาตั้ง2วัน*
เสี่ยเย่ว(พระเอก)
*นั้นสิ*
เจี่ยงจู
*ข้าตกลงมาในอาณาจักรมารน่ะ*
เสียวจู
*พวกข้าจะไปพังอาณาจักรมารแน่*
เจี่ยงจู
*พรุ่งนี้ข้าก็กลับแล้ว*
เสียวจู
*ถ้าเจ้ากลับเจ้ามาเล่าให้พวกข้าฟังเลยน่ะ*
เสียงเด็กหนุ่มได้เรียกขึ้น
เสียงนั้นได้เข้าไปในการโทรจิต
เสี่ยวจิน(นอ.)
*พี่เจี่ยงจูลงมากินข้าวครับ*
เสี่ยเย่ว(พระเอก)
*เจี่ยงจูนั้นเสียงใคร*
หลานเฟิง(พระเอก)
*ใช่เสียงใคร*
เจี่ยงจู
*เดี๋ยวข้าเล่าให้ฟังน่ะ*
เจี่ยงจู
*ข้าขอไปกินข้าวก่อน*
เสี่ยวจิน(นอ.)
นี้ครับพี่เจียงจู
เสี่ยวจิน(นอ.)
ช่ายยายครับบบ
เสี่ยวจิน(นอ.)
พี่ไปนอนได้แล้ว
เจี่ยงจู
อืมพี่ไปนอนล่ะน่ะฝันดี
เสี่ยวจิน(นอ.)
ฝันดีเช่นกันครับ
เสี่ยวจิน(นอ.)
บ่ายยยท่านพี่เจียงจู
เจี่ยงจู
ดูแลตัวเองด้วยล่ะน่ะ
ทั้งคู่กอดกันก่อนที่เจี่ยงจูจะเดินออกจากเขตเเดนของอานาจักรมาร
ทั้งคูผูกพันธ์เหมือนกับพี่น้องเลยน่ะค่ะ
เสี่ยเย่ว(พระเอก)
เป็นไงบ้าง
หลานเฟิง(พระเอก)
เจ้ามารตัวนั้นทำอะไรเจ้าริไม่
เจี่ยงจู
ข้าอยากจะแนะนำให้เขาให้พวกเจ้ารู้จักเสียจริง
เสียวจู
ดีแล้วที่เจ้าไม่เป็นอะไร
เสียวจู
เรื่องมันเป็นยังไง
เจี่ยงจูได้เล่าทุกอย่างให้ฟัง
หนิงหนิง
อ๋อเป็นอย่างนี้นี่เอง
เจี่ยงจู
ข้านึงว่าจมกองงานตายแล้วเสียอีก
แอดเปิดคิวอาโคตให้ทุกคนถามมาเลยน่ะ
การพบกันครั้งแรกของเสียวจินและหนิงหนิง
เสียวจู
ข้าไม่ได้ปากเสียซ่ะหน่อย
เจี่ยงจู
พวกข้าแค่พูดความจริง
หนิงหนิง
นานนานทีข้าจะมาหา
หนิงหนิง
ถ้ารู้งี้ข้าไม่มีล่ะ
คือเจี่ยงจูกับเสียวจูชอบแกล้งหนิงหนิงค่ะ😔😔
เจี่ยงจู
เเล้วใครบอกให้ท่านมาหาพวกข้าล่ะ
หนิงหนิงเราเป็นคนขี้โมโหน่ะค้ะ
ถ้างอลหรือโมโหก็จะนานแล้วก็หนิงหนิงเนี่ยเป็นคนเศร้าง่ายมากเลยค่ะ
หนิงหนิง
ข้าหมดความอดทนแล้ว!
เสียวจู
แล้วใครบอกให้ท่านทนกันล่ะ
หนิงหนิง
พวกเจ้าเป็นไรมากไหม
หนิงหนิง
ทำไมชอบแกล้งข้าอยู่เรื่อยเลย
หนิงหนิง
ข้าไม่อยากยุ่งกับพวกเจ้าแล้ว
เจี่ยงจู
เราแกล้งแรงไปริปล่าวน่ะ
เสี่ยวจิน(นอ.)
ข้ารู้สึกเหงาจัง
เสี่ยวจิน(นอ.)
ไม่มีใครคุยด้วยกับข้าเลย
เสี่ยวจิน(นอ.)
เราไปป่าต้องมนดีไหมน่ะ
พูดเสร็จนเสียวจินก็กางออกบินไปป่าต้องมน
นายเอกก็เดินเล่นอยู่ในป่าต้องมน
หนิงหนิง
ทำไมกันทำไมเพื่อนถึงได้แกล้งข้า
เสี่ยวจิน(นอ.)
เป็นอะไรริปล่าว
เสี่ยวจิน(นอ.)
ท่านเป็นอะไรรอปล่าว
เสี่ยวจิน(นอ.)
ทำไมถึงได้ร้องไห้กัน
หนิงหนิง
โดนเพื่อนแกล้งน่ะสิ
หนิงหนิง
เหมือนเพื่อนเขาจะไม่เห็นข้าเป็นเพื่อนเลย
เสี่ยวจิน(นอ.)
ท่านหยุดร้องไห้เถิด
หนิงหนิง
ว่าแต่เจ้าชื่ออะไร
เสี่ยวจิน(นอ.)
ข้าเสียวจิน
เสี่ยวจิน(นอ.)
แล้วท่านล่ะ
หนิงหนิง
ว่าแต่เจ้าอายุเท่าไรกัน
หนิงหนิง
ข้าจะเรียกเจ้าว่าอะไรดี
เสี่ยวจิน(นอ.)
แล้วข้าจะเรียกท่านว่าอะไร
เสี่ยวจิน(นอ.)
ครับพี่หนิงหนิง
หนิงหนิง
ข้ากลับตำหนักข้าแล้วน่ะจินจิน
หนิงหนิง
เดี๋ยวข้ามาหาใหม่
เสี่ยวจิน(นอ.)
ครับพี่หนิงหนิง
ทั้งคู่แยกย้ายกันกลับตำหนัก
ได้เพื่อนใหม่
เสี่ยวจิน(นอ.)
ไม่มีใครให้คุยด้วยเลย
เสี่ยวจิน(นอ.)
เข้าไปในป่าดีไหมน่ะ
เสี่ยวจิน(นอ.)
อะเครเข้าไป
เสี่ยวจิน(นอ.)
ข้าจะไปไหนดีน่ะ
เสี่ยวจิน(นอ.)
ขวาร้ายซ้ายดี
เสี่ยวจิน(นอ.)
ข้าไปซ้ายล่ะกัน
เสี่ยวจิน(นอ.)
(โห้ที่นี้สวยจัง)
เสี่ยวจิน(นอ.)
ข้าไปนั้งใต้ต้นไม้ดีกว่าา//พูดเสร็จก็เดินไปนั้ง
เสี่ยวจิน(นอ.)
ยังเหงาอยู่เลย
เสี่ยวจิน(นอ.)
ได้เวลาเป่าขลุ่ย
ขลุ่ยนี้เอาไว้เล่นเพลงเเละโจมตีหรือรักษาได้
เสี่ยวจิน(นอ.)
(กำลังเป่าขลุ่ย)
หลานเฟิง(พระเอก)
เสี่ยเย่ว
หลานเฟิง(พระเอก)
เจ้าได้ยินเสียงขลุ่ยไหม
หลานเฟิง(พระเอก)
ข้าว่าไปดูกันเหอะ
เสี่ยเย่ว(พระเอก)
[นั้นมันมารนี้น่ะ]
หลานเฟิง(พระเอก)
[ใช่นี้มารของจริงเลยล่ะ]
หลานเฟิง(พระเอก)
[ทำไมถึงได้งดงามนัก]
เสี่ยเย่ว(พระเอก)
[เรื่องนี้ข้าไม่เถี่ยง]
ทั้งคู่ได้เดินไปนายเอกแล้ว
หลานเฟิง(พระเอก)
แม่นางน้อยเจ้ามีนามว่าอะไรริ
เสี่ยวจิน(นอ.)
คือ..ข้าเป็นผู้ชาย
เสี่ยเย่ว(พระเอก)
เจ้าเป็นผู้ชายงั้นริ
หลานเฟิง(พระเอก)
นึงว่าผู้หญิงซ่ะอีก
หลานเฟิง(พระเอก)
เจ้ามีนามว่าอะไร
เสี่ยเย่ว(พระเอก)
ข้ามีนามว่า เสี่ยเย่ว
หลานเฟิง(พระเอก)
ส่วนข้าหลานเฟิง
เสี่ยวจิน(นอ.)
ข้ามีนามว่าเสี่ยวจิน
เสี่ยเย่ว(พระเอก)
มาเป็นเพื่อนกันไหม
เสี่ยเย่ว(พระเอก)
ไหนไหนก็รู้จักชื่อกันเเล้ว
หลานเฟิง(พระเอก)
ถือว่าเป็นเพื่อนกันเเล้วน่ะ
เสี่ยวจิน(นอ.)
ข้าต้องไปแล้วบ่ายบ่าย
พูดจบนายเอกก็บินขึ้้นท้องฟ้าไป
เสี่ยเย่ว(พระเอก)
เรื่องนี้ข้าขอไม่เถียง
เสี่ยวจิน(นอ.)
ขนลุกชะมัดเลย//เดินเข้าไปราสาท
เสี่ยวจิน(นอ.)
ข้าทำขนมกินดีไหม
เสี่ยวจิน(นอ.)
งั้นทำเลย//เดินไปเตรียมวัตถุดิบ
ตัดมาตอนทำเสร็จ(แอดขี้เกียจ)
เสี่ยวจิน(นอ.)
น่ากินอยู่น่ะเนี่ย
เสี่ยวจิน(นอ.)
ข้าไปขอท่านแม่ไปป่าดีกว่า//เดินไปที่สวนดอกไม้
แอดขอลงตอน5ตอนนี้เลยน่ะค่ะ
เสี่ยวจิน(นอ.)
ท่านแม่!!!!
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
