เคราะห์รักใต้เงาเเค้น

1

ณ แดนมนุษย์

หลี่ซูหรง(นอ.)

//กำลังเดินข้ามสะพาน

มีคนกำลังยืนมองนอ.

เฉินป๋อ(ตัวร้าย)

เจ้ารู้ไหมว่าต้องทำยังไง

ชาวบ้าน(คนช่วยตัวร้าย)

รู้ขอรับ

เฉินป๋อ(ตัวร้าย)

เริ่มเลย

ชาวบ้าน(คนช่วยตัวร้าย)

ขอรับนายท่าน

ชาวบ้าน(คนช่วยตัวร้าย)

//วิ่งไปพยักนอ.ตกน้ำ

หลี่ซูหรง(นอ.)

//ตกใจ+ตกลงไป

หลี่ซูหรง(นอ.)

อืม...อืม..อืม//หายใจไม่ค่อยออก

ซุนฉือเฉิน(พอ.)

//วาร์ปมา+กระโดดลงน้ำไปช่วยนอ.

หลี่ซูหรง(นอ.)

ท่านเเม่//ในใจ

หลี่ซูหรง(นอ.)

ข้ากำลังจะตามท่านไปเเล้วนะ//ในใจ+สลบ

ซุนฉือเฉิน(พอ.)

//พยุงนอ.ได้พอดี

ซุนฉือเฉิน(พอ.)

//มองนอ.+จูบปากนอ.

จู่ๆๆๆ

ก็มีเเสงบนหัวนอ.

ซุนฉือเฉิน(พอ.)

//เลิกจูบ+มองไปที่แสง

ทั้ง2ก็ได้ลอยขึ้นมาบนบก

ซุนฉือเฉิน(พอ.)

หลี่ซูหรง//พยายามทำให้นอ.ตื่น

ชาวบ้าน

//เดินมาเห็นพอดี

ชาวบ้าน

เเม่นางคนนี้เป็นอะไรไป

ซุนฉือเฉิน(พอ.)

นางถูกพยักตกน้ำ

ชาวบ้าน

เจ้ากดท้องนาง จนกว่านางจะสำลักน้ำ

ซุนฉือเฉิน(พอ.)

//กดท้องไปเรื่อยๆ

ซุนฉือเฉิน(พอ.)

ตื่นสิ หลี่ซูหรง//ในใจ

ชาวบ้าน

เอานางนอนคว่ำลงเก้าอี้นี้

ชาวบ้าน

แกว่งเหมือนเปลเลยนะ

ชาวบ้าน

เจ้าตีหลังนางให้นางสำลัก

ซุนฉือเฉิน(พอ.)

อืม

ทั้ง2คนกำลังทำให้นอ.ตื่น

หลี่ซูหรง(นอ.)

//สำลักน้ำ+ค่อยๆลืมตา

ซุนฉือเฉิน(พอ.)

มา ค่อยๆลุกขึ้นนะ//พยุงนอ.ลุกขึ้น

ซุนฉือเฉิน(พอ.)

ต้องขอบคุณท่านมากที่ช่วยนาง//ยิ้ม

ชาวบ้าน

ไม่เป็นไรหรอก

ชาวบ้าน

ข้าชอบช่วยคน

หลี่ซูหรง(นอ.)

เสียงคุ้นหูข้ามาก//ในใจ

หลี่ซูหรง(นอ.)

//มองชาวบ้านที่ช่วย

หลี่ซูหรง(นอ.)

อาจารย์

ชาวบ้าน

หลี่ซุหรง

ทั้ง2พูดพร้อมกัน

จบ

2

ต่อ

ซุนฉือเฉิน(พอ.)

เจ้ารู้จักด้วยหรอ

หลี่ซูหรง(นอ.)

ใช่สิ

หลี่ซูหรง(นอ.)

เขาสอนวิชาแพทย์ให้ข้า

ต่อนี่สมองแอดว่างก็เลยคิดชื่อให้ชาวบ้านคนนี้ไม่ออก

เข้าเรื่อง

หลี่ซูหรง(นอ.)

เจ้าถามข้าเเล้วต่อไปตาข้าถามบ้าง

ซุนฉือเฉิน(พอ.)

ว่ามา

หลี่ซูหรง(นอ.)

เจ้าเป็นใคร

หลี่ซูหรง(นอ.)

เหตุใดถึงรู้จักข้า

ซุนฉือเฉิน(พอ.)

นี้เจ้าจำข้าไม่ได้อย่างงั้นหรอ

ซุนฉือเฉิน(พอ.)

พ่อกับเเม่ของเจ้าก็รู้จักข้า

ซุนฉือเฉิน(พอ.)

รู้จักดีด้วยละ

หลี่ซูหรง(นอ.)

ไม่เเน่เขาอาจจะเป็นคนฆ*าท่านพ่อท่านเเม่ข้าก็ได้//ในใจ

ซุนฉือเฉิน(พอ.)

เจ้าลองนึกดีๆดูสิ

ซุนฉือเฉิน(พอ.)

เจ้าเคยอยู่ตำหนักจินฟาน

หลี่ซูหรง(นอ.)

เจ้ารู้อะไรอีก

ซุนฉือเฉิน(พอ.)

เจ้าเป็นประมุขน้อย

หลี่ซูหรง(นอ.)

ประมุขน้อยที่ไร้พลังวิญญาญอ่ะหรอ

ซุนฉือเฉิน(พอ.)

ถ้าเจ้าไม่มีพลังวิญญาญเเล้วเมื่อกี่คืออะไร//ในใจ

ซุนฉือเฉิน(พอ.)

เหตุใดถึงเป็นเช่นนี้

หลี่ซูหรง(นอ.)

เเม่ข้าบอกว่าตอนท้องข้านางถูกผนึกพลังเทพ

หลี่ซูหรง(นอ.)

ทำให้ข้าดูดซับพลังเทพนาฃไม่ได้

ซุนฉือเฉิน(พอ.)

ข้าอยากไปหาเเม่เจ้า

หลี่ซูหรง(นอ.)

นางไม่อยู่เเล้วละ

ซุนฉือเฉิน(พอ.)

เพราะเหตุใด

หลี่ซูหรง(นอ.)

นางต*ยไปตั้งนานเเล้ว

ซุนฉือเฉิน(พอ.)

//ตกใจ

จบ

3

ต่อ

ซุนฉือเฉิน(พอ.)

ใครกันที่ฆ*าท่านอา//ในใจ

หลี่ซูหรง(นอ.)

เจ้าคือเขาจริงๆหรอ//ในใจ

ซุนฉือเฉิน(พอ.)

เจ้าไปกลับข้า//จับแขนนอ.

หลี่ซูหรง(นอ.)

ห้ะ เจ้าจะพาข้าไปไหน//ดึงแขนพอ.เพื่อลุกขึ้น

ซุนฉือเฉิน(พอ.)

กลับตำหนักจินฟานกับข้า

หลี่ซูหรง(นอ.)

เหตุใดข้าต้องไปกลับเจ้า

ซุนฉือเฉิน(พอ.)

ไปเดียวก็รู้เอง//วาร์ป

หลี่ซูหรง(นอ.)

ตัดไปที่ตำหนักจินฟาน

ซุนฉือเฉิน(พอ.)

//วาร์ปมา

หลี่ซูหรง(นอ.)

ที่เจ้าพาข้ามาก็เพื่อพาข้ามาอยู่ที่นี้หรอ//มองหน้าพอ.

ซุนฉือเฉิน(พอ.)

ไม่เเน่ก็ได้//ยิ้ม

หลี่ซูหรง(นอ.)

รอยยิ้มนี้ชั่งงดงามเหลือเกิน//ในใจ

ซุนฉือเฉิน(พอ.)

ที่ข้าพูดไปมันทำให้นางโกธรอย่างนั้นหรอ//ในใจ

ซุนฉือเฉิน(พอ.)

ทำไมนางถึงมองหน้าข้าเเบบนี้//ในใจ

ซุนเจียเสี่ยว(พ่อพอ.)

ซุนฉือเฉิน//เดินมาหาพอ.กับนอ.

ซุนเจียเสี่ยว(พ่อพอ.)

คารวะประมุขน้อยคนเก่า//คารวะ+ยิ้ม

หลี่ซูหรง(นอ.)

ที่แท้เป็นเขาที่แย่งตำแหน่งท่านพ่อ//ในใจ+มองซุนเจียเสี่ยว

หลี่ซูหรง(นอ.)

ควรเป็นข้ามากกว่าที่ต้องคารวะท่าน

ซุนเจียเสี่ยว(พ่อพอ.)

//ขำ+ยิ้ม

ซุนเจียเสี่ยว(พ่อพอ.)

ใช้ได้นิ

ซุนเจียเสี่ยว(พ่อพอ.)

เหมือนพ่อของเจ้าไม่ผิดจริงๆ//ชี้นอ.

ซุนฉือเฉิน(พอ.)

//ยิ้ม

จบ

เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!