#กูขอรักมึงได้ไหม?
แค่เพื่อน....ที่กูรัก
พอร์ช
เย็นนี้ไปกับพวกกูป่ะ
พีช
ไม่อ่ะ กูมีรายงานต้องทำ
พอร์ช
มึงนี่จริงจังกับเรื่องเรียน
ตลอดเลยว่ะ
พอร์ช
ชีวิตมหาลัยต้องบาลานซ์ดิ๊
พีช
เออ เพราะแบบนี้ไง กูเลยไม่ติด F
พอร์ช
แต่เอาจริง มึงควรไปเจอผู้คนบ้างนะเว้ย
พอร์ช
เดี๋ยวขึ้น ปี 3 เพื่อนหายหมด เหงานะ
พีช
กูก็ไม่ได้อยากมีเพื่อนเพิ่มแล้วอ่ะ
พีช
เพื่อนที่กูอยากอยู่ด้วย...ก็มีแค่บางคนเอง
พีชอ่านข้อความ...แต่ไม่ตอบ
พอร์ช
หรือมึงรำคาญกูจริง5555
พอร์ช
มึงอะต้องเปิดใจกับคนอื่นบ้าง
พอร์ช
น้องจ๋า ที่มาขอไลน์มึงวันก่อน มึงก็ไม่สนใจเลย
พีช
แล้วกูก็ไม่อยากให้ใครมาหวังอะไรจากกูแบบนึ้ด้วย
พอร์ช
มึงเลือกเยอะเกิ๊นน 5555
พอร์ช
หรือแอบมีคนอยู่ในใจแล้ววะ
พอร์ช
เอ้า หรือกูทายถูกจริงๆ ใครวะ ใครได้พีชเพื่อนกูวะ
พอร์ช
สำคัญดิ! กูเพื่อนมึงนะเว้ย
พอร์ช
เล่ามาๆ กูไม่บอกใครแน่นอน
พีช
....มึงก็รู้จักเขาดีนั่นแหละ
พอร์ช
โอมเหรอ?หรือพี่ต้น...อย่าบอกนะว่า...
พีช
กูแค่อยากเก็บไว้คนเดียวพอ
พีช
เพราะยังไง...เขาก็มีคนของเขาอยู่แล้ว
พีชปิดหน้าจอ เอนกลังพิงกับโต๊ะหนังสือ
พีช
ที่กูแม่งรักมึงทั้งๆ...ที่กูไม่มีสิทธิ์เลยสักนิด
เพราะ...กูไม่ใช่คนในชีวิตมึงไง
พอร์ช
วันนี้กูไปดูฟ้าประกวดมาด้วยแหละ
พอร์ช
ได้รอง ลำดับ 1 สวยฉิบหายเลยวะ
พอร์ช
มึงรู้ปะ ฟ้าชอบถามเรื่องมึงตลอดเลย
พอร์ช
บางทีกูก็งงว่าฟ้าสนใจมึงทำไม
พีช
หรือกูกับมึงสนิทกันเกินไป
พีช
ทำให้คนอื่นคิดอะไรไปเอง
พอร์ช
มึงกับกูเป็นเพื่อนสนิทกันนิเนอะ
พอร์ช
คนเราสนิทกันแบบนี้ปะวะ
พีช
ก็....ไม่ใช่กับทุกคนหรอก
พีช
บางคนแม่ง...รู้สึกมากกว่านั้นเว้ย
พีช
เพราะแค่คำว่าเพื่อนก็ยังรักษาไม่ได้เลย
พอร์ช
กูว่ามึงคิดมากนะช่วงนี้
พอร์ช
แต่กูไม่ได้อยากให้มึงเก็บทุกอย่างไว้คนเดียวแบบนี้ว่ะ
พีช
บางเรื่อง...พูดไป มันไม่มีอะไรดีขึ้นเลย...มีแต่พังกับพังเรื่อยๆ
พอร์ช
เพราะมึงเป็นเพื่อนที่กูไว้ใจที่สุด
พีช
เพราะคำว่าเพื่อนไง
มึงถึงพูดได้เต็มปากแบบนั้น...
พีชมองหน้าจอที่ไม่มีข้อความใหม่ก่อนจะปิดหน้าจอลง
พีช
กูไม่ใช่ใครในชีวิตมึงเลยวะพอร์ช กูรู้ดี
ปกติที่ไม่ปกติ
08:55 น.ห้องเรียนสื่อดิจิทัลขั้นสูง
เสียงแอร์พ่นลมเย็นเบาๆ ทุกคนทยอยเข้ามาในห้อง
พีชเดินเข้ามาห้องช้า แต่ทันเวลาพอดี
พอร์ช
ไอ้พีช! มานี่ดิ มานั่งนี่
พอร์ชตะโกนพร้อมเลื่อนเก้าอี้ข้างๆตัวเองออก
พีชตอบด้วยรอยยิ้มธรรมดาๆ มือข้างหนึ่งถือขนมปังอีกข้างหนึ่งถือแก้วชาเขียว
พอร์ช
ยังไม่ได้กินข้าวเหรอ
พีช
ก็เหมือนเดิมทุกวัน รีบจนลืมกิน
พีชวางของลง จัดโต๊ะ หยิบปากกามาเปิดฝาเหมือนทุกวัน
อาจารย์เริ่มมาเข้าสอน แต่พอร์ชเหลือบมองพีชที่อยู่ข้างๆ
พีชยังคงจดสไลด์เหมือนเดิม
ยังหันมาแชวพอร์ชเวลาที่พิมพ์ใน word ผิด
ยังหัวเราะเหมือนเดิมเวลาที่คนข้างหลังเผลอหลับแล้วสะดุ้ง
พีชยิ้มนิดๆ ดันแว่นขึ้นแล้วจดต่อ
แค่เงียบ...แล้วหันกลับไปหน้าจอ
พีชหยิบแก้มชาเขียวที่ละหลายเกือบครึ่งแก้ว เดินออกจากโต๊ะก่อนหันหลังกลับมา
พีช
เย็นนี้กินข้าวร้านป้าหน่อยป่ะ?
แม้ทุกอย่างจะเหมือนเดิม
รอยยิ้มยังคงมีแต่ 'ความรู้สึก' ที่ซ่อนอยู่ในใจนั้น...ไม่เคยหายไปเลย
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
