อาหารจานโปรดของคุณชายเเวมไพร์
ตอนที่ 1
.อาหารจานโปรดของคุณชายเเวมไพร์.
"เเก!! เเกมันไม่ควรเกิดมาด้วยซ้ำ!!"
"ตั้งเเต่เเกเกิดมา ชีวิตของฉันก็เเถบไม่มีเวลาเลยด้วยซ้ำ!!"
เสียงดังสะนั้นไปทั่วทั้งหอเช่า ซึ่งคนบริเวณนั้นก็ไม่ได้เอะอะไร เเละเหมือนการกระทำเเบบนี้จะเป็นเรื่องปกติของพวกเขาอยู่เเล้ว
เสียงดุด่ายังคงดังอยู่นานจนผ่านไปประมาณ1ชั่วโมง เสียงก็เงียบไป
คนบริเวณนั้นก็ค่อยๆกลับไปทำงานของตัวเองต่อหลังทนเสียงนี้มาเกือบ3ชั่วโมง
ก่อนจะมีหญิงวัยกลางคนเดินออกมาจาดห้องเช้าด้วยสีหน้าบูดบึ้ง
เข้าของหอพัก
เฮ้อ~เจ้าเด็กคนนั้นเป็นยังไงบ้างเนี้ย.../มองไปชั้นบน/
ดูเหมือนคุณป้าเจ้าของหอพักจะรู้อะไรบางอย่างน่ะ🤭
คุณป้าข้างห้อง
เฮ้อ~ ออกมาจากห้องด้วยหน้าตาบูดบึ้งเเบบนั้น...
คุณป้าข้างห้อง
ต้องมีเรื่องเเเน่ๆ
คุณป้าข้างห้อง
เจ้าเด็กนั้น...
คุณป้าข้างห้อง
จริงสิ! ต้องไปดูเสียเเล้ว
ว่าเเล้วคึุณป้าข้างห้องก็เดิรไปทางห้องของหญิงวัยกลางคนคนนั้นทันที
หลังเดินมาถึงห้องคุณป้าก็เคาะประตูตามมารยาท เพื่อหวังให้เด็กหนุ่มที่อยู่ข้างในเปิดประตู
"พ่อหนุ่ม!! อยู่หรือป่าว"
เสียงเคาะยังคงดังต่อเนื่องเมื่อไม่เห็นมีใครมาเปิดประตูคุณป้าก็คิดจะเดินกลับเเล้ว เเต่จู่ๆ...
คุณป้าข้างห้อง
หือ! /หันขวับไปมอง/
.......
มีอะไรหรือป่าวครับ?.../เสียงเเหบเล็กน้อย/
คุณป้าข้างห้อง
พอดีป้าเห็นว่า...
คุณป้าข้างห้อง
ห้องมันเงียบน่ะ..ก็เลยเเวะดู
.......
ถ้าไม่มีอะไรเเล้ว...
.......
ขอตัวครับ../ปิดประตู/
คุณป้าข้างห้อง
เอาเถอะ เราก็ไม่อยากยุ่งเรื่องของครอบครัวคนอื่นมาก
คุณป้าข้างห้อง
กลับห้องดีกว่า..
ว่าเเล้วคุณป้าก็เดินกลับห้องทันที
ไรท์เอง
เรื่องเเรกเลยยยที่เเต่งในแอปนี้°^°
ตอนที่ 2.
.อาหารจานโปรดของคุณชายเเวมไพร์.
.หลังจากคุณป้าเดินกลับเข้าห้องตัวเองไปเเล้ว.
ภายในห้องของหญิงสาววัยกลางคน
หลังจากเด็กหนุ่มปิดประตูอัดหน้าคุณป้าไปในครั้งนั้น ก็ได้มานั่งมองรูปภาพของเเม่ที่กำลังยิ้มอย่างมีความสุขที่เห็นเขาเกิดมา
เเต่ในขณะที่เด็กหนุ่มกำลังคิดอยู่นั้นก็ได้มีเสียงเรียกชื่อของตนขึ้นมา
"เปิดประตูให้ป้าหน่อยได้ไหมจ้ะ!"
หลังจากผ่านไปประมาณ1นาทีกว่าๆ เด็กหนุ่มได้เปิดประตูให้กับหญิงสาวเจ้าของหอพัก
พอหญิงสาวเห็นว่าประตูถูกเปิดเเล้วก็ขออนุญาตเด็กหนุ่มเข้าไปในห้อง
เจ้าของหอพัก
ป้าขอเข้าไปได้ไหมจ๊ะ
ธีร์ |น.อ|[มนุษย์]
ได้ครับ...
เจ้าของหอพัก
/เดินเข้าไปในห้องน.อ/
เจ้าของหอพัก
ห้องมืดจัง...
เจ้าของหอพัก
ว่าเเต่...หนูอยู่คนเดียวหรอ?
ธีร์ |น.อ|[มนุษย์]
ไม่ครับ...
ธีร์ |น.อ|[มนุษย์]
ผมอยู่กับ...
เจ้าของหอพัก
เเม่ของหนูชื่อ 'คุณสายใจ' ไหมจ๊ะ?
ธีร์ |น.อ|[มนุษย์]
เอ่อ...
ธีร์ |น.อ|[มนุษย์]
ใช่ครับ
เเละทั้งเด็กหนุ่มกับคุณป้าเจ้าของหอพักก็คุยกันไปสักพักก่อนจะเป็นคนป้าเริ่มเข้าถามเรื่องชีวิตประจำวันของเด็กหนุ่ม
ว่าทำอะไรบ้าง กินอยู่ดีไหม
เด็กหนุ่มก็พยายามตอบเเบบอ้อมๆเพื่อไม่ให้คุณป้าสงสัยมากนัก
พอถามไปเรื่อยๆจนไม่รู้จะถามอะไรคุณป้าก็ขอตัวกลับทันที ทำเอาเด็กหนุ่มถึงกับเหว่อไปชั่วขณะ
เจ้าของหอพัก
งั้นป้าขอตัวน่ะจ๊ะ!
เจ้าของหอพัก
/เดินออกจากห้องทันที/
ธีร์ |น.อ|[มนุษย์]
ดะ เดี่-
ธีร์ |น.อ|[มนุษย์]
(อิหยังว่ะ!)
หลังจากคุณป้าออกจากห้องไปได้สักพัก
ธีร์ |น.อ|[มนุษย์]
อืม?~/คิดอะไรบางอย่าง/
ธีร์ |น.อ|[มนุษย์]
ถ้าหนี...ออกไป
ธีร์ |น.อ|[มนุษย์]
จะเป็นอะไรไหมนะ...
ธีร์ |น.อ|[มนุษย์]
อีกเดี่ยว..คุณแม่ก็กลับมาเเล้ว
"อยู่ไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้นหรอก!"
ธีร์ |น.อ|[มนุษย์]
เอาว่ะ! หนีก็หนี!
ธีร์ |น.อ|[มนุษย์]
กระเป๋า เสื้อผ้า...
ธีร์ |น.อ|[มนุษย์]
รีบเก็บก่อนที่เเม่จะมา...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ตอนที่ 3.
.อาหารจานโปรดของคุณชายเเวมไพร์.
หลังจากที่'ธีร์'เก็บกระเป๋าเสร็จเเล้วก็ได้เดินเข้าไปในครัวเพื่อหาของกิน
ก่อนออกเดินทางในเมืองอันกว้างใหญ่ หวังเป็นอิสระ
ธีร์ |น.อ|[มนุษย์]
เสร็จเเล้ว...
ธีร์ |น.อ|[มนุษย์]
ไปเลยดีกว่า..
ธีร์ |น.อ|[มนุษย์]
/หันมองนาฬิกา/
ธีร์ |น.อ|[มนุษย์]
ใกล้มืดเเล้ว...
หลังจากนั้น ธีร์ ก็ได้เดินออกจากห้องเช่าโดยระเเวงไปตลอดทางว่ากลัวจะเจอเเม่
นั้นทำให้ธีร์ถึงกับตะลึงกับความสวยงามของเมือง
ที่ไม่เคยเห็นมาก่อนนานหลายปี
ธีร์ |น.อ|[มนุษย์]
สวยมาก...
ธีร์ |น.อ|[มนุษย์]
จะ1ทุ่มเเล้ว!
ธีร์ |น.อ|[มนุษย์]
รีบหาที่ไปดีกว่า
หลังจากคิดได้ดังนั้นธีร์ก็เดินเตร่ๆไปตามทางที่เริ่มมืดมิดขึ้นทุกที
จนเดินมาได้ถึงที่ที่หนึ่ง...
ธีร์ |น.อ|[มนุษย์]
/มองลงไปข้างล่างที่มีรถสันจอนไปมาตามถนนในยามค่ำคืน/
ธีร์ |น.อ|[มนุษย์]
เเต่ถ้าอยู่ไป...
ธีร์ |น.อ|[มนุษย์]
ก็จะไม่มีความสุขเหมือนเดิมหนิ...
ธีร์ |น.อ|[มนุษย์]
เงินก็ไม่มี...
ธีร์ |น.อ|[มนุษย์]
บ้านก็ไม่..มี
ธีร์ |น.อ|[มนุษย์]
เเม้เเต่ข้าวจะประทันชีวิตก็มีไม่มาก...
ธีร์ |น.อ|[มนุษย์]
พอได้เเค่2-3วัน..
"ถ้าเหนื่อยกับการใช้ชีวิตมาก!"
ธีร์ |น.อ|[มนุษย์]
อึก!-อือ!~
ธีร์ |น.อ|[มนุษย์]
/น้ำตาเริ่มไหล/
เเต่ในขณะที่ธีร์กำลังสิ้นหวังกับชีวิตอยู่นั้น...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ไรท์เอง
ถ้าไม่ชอบหรือไม่ถูกใจสามารถทักมาถามได้เลยน่ะคับ จะถามในคอมเม้นก็ได้้้
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
![ธีร์ |น.อ|[มนุษย์]](https://up-pic.mangatoon.mobi/contribute/fiction/11332308/avatar/54363225/1752912872609.jpeg-s200webp?sign=4e1146a0eef45a03b1d587f8fba9af6e&t=688b2501)
