ลอนดอน

ผมลืมตาขึ้นในห้องเช่า บนเตียงสีขาว ขนาดใหญ่ เสียงนกร้องจีบกัน เป็นจังหวะ ในขณะที่มีเสียง รถยนต์ขับผ่าน ผมลุกขึ้นออกจากเตียงแล้วไปชำระล้างร่างกายที่สกปรกมีกลิ่นเหล้าติดตัว ผมเดินเข้าห้องน้ำพรางมองกระจก ดูรูปร่างใบหน้าของตนเองหนึ่งถึงสองวินาทีก่อนที่จะก้มลงล้างหน้าที่มอมแมมจนแทบดูไม่ได้ มีเสียงหญิงสาวเดินมาทางห้องน้ำที่ผมกำลังทำธุระส่วนตัวอยู่ 'ตึก ตึก ตึก ตึก'เสียงฝีเท้านั้นหยุดลงที่หน้าประตูห้องนํ้า "นี่ คุณชักจะตื่นสายไปแล้วนะ"เสียงหญิงสาวที่เป็นภรรยาผมเอ่ยขึ้น "จิ้" ผมสถบนํ้าเสียงที่หงุดหงิดออกมา ก่อนจะหันไปมองหญิงสาว ยืนที่หน้าประตูห้องน้ำก่อนเธอจ้องมองมาที่ผม เธอมีรูปร่าง สูง สวย หุ่นดี สีผิวซีดเผือก หน้าดูมีสเน่ห์ ผมยาวดำขลับจนถึงเอว มีกลิ่นแป้งเด็ก และกลิ่นดอกไม้ติดตัวเธอโชยออกมา ผมยอมรับว่าเธอช่างดูเป็นหญิงสาวที่น่าหลงใหลจริงๆ แต่ก็เถอะ ผมแต่งงานกับเธอมา7ปีแล้ว ปัจจุบัน ผมอายุ30 เธออายุเท่าผม เราแต่งงานกันมา7ปี แต่ยังไม่มีลูก ผมคิดอยากจะมีลูก แต่เธอดันบอกยังไม่พร้อม เราไม่ได้ไปไหนมาไหนด้วยกันตั้งแต่เราแต่งงานเข้าปีที่3 แต่จู่ๆ วันนี้เธอเอ่ยปากชวนผม"นาทาน วันนี้เราออกไปข้างนอกกันไหม"เธอถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนแต่เรียบนิ่ง นัยต์ตาของเธอสีฟ้าอ่อนมีประกายนิดๆ ผมมองหน้าเธอพรางพยักหน้า "เอาล่ะ งั้นคุณก็รีบไปแต่งตัว ฉันจะพาไป"เธอยิ้มให้ผมก่อนที่จะเดินไปที่ห้องแต่งตัวของเธอ ผมเดินออกมาจากห้องน้ำ โดยที่มาผ้าขนหนูพันรอบเอว ยังไงก็นะ ผมมองเธอ เธอก็ยังส่วนสูงเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยน หรืออาจเป็นเพราะว่าผมสูง '190' มันก็น่าคิด ผมอมยิ้มเยาะ ก่อนที่จะเดินไปหยิบเสื้อผ้ามาใส่ ผมแต่งตัวเสร็จ เธอก็เดินออกมา แล้วถามผมคำหนึ่ง"วันนี้อาจจะเป็นวันที่คุณรอคอยมาตลอด คุณแต่งตัวเสร็จ ตามฉันลงไปข้างล่างล่ะ"เธอพูดจบก็ได้เดินออกไป ผมใส่เสื้อยืดสีดำกางเกงขายาว นาฬิกาที่ข้อมือ รองเท้าผ้าใบสีขาว ดูเรียบง่าย แต่ดูดี ผมเดินตามเธอออกไป

รถเก๋งคันเล็ก สตาร์ทเครื่องยนต์รอผมอยู่หน้าห้องเช่า ผมเดินขึ้นรถไป เธอเป็นคนขับ พอผมขึ้นรถเสร็จ เธอก็ขับรถออกไปในสถานที่แห่งหนึ่ง เธอจอดรถหน้าร้านอาหารไทย ภายในตกแต่งโทนมินิมอล เธอเดินนำผมเข้าไปในร้านก่อน เห็นอย่างนั้นผมจึงรีบเดินมาตามไป พนักงานที่ร้านเดินมาถามเธอว่าได้จองโต๊ะรึป่าว เธอพยักหน้าเบาๆพร้อมกับบอกชื่อ พนักงาน พยักหน้าอย่างเข้าใจ และนำพวกเราสองคนไปที่โต๊ะที่จองไว้ เธอนั่งฝั่งตรงข้ามกับผม ผมนั่งตรงข้ามกับเธอ บรรยากาศเงียบสนิทจนทำให้ดูอึดอัดเล็กน้อย จู่ๆ เธอก็หยิบใบสำคัญการหย่ามาให้ผม ผมเบิกตากว้างและมองเธออย่างสงสัย ปากชมพูของเธอกำลังอ้าปากจะบอกบางอย่าง "คือ.. ฉันว่าเราหย่ากันดีกว่า "ผมมองเธออย่างสิ้นหวังและถามเธอ"ทำไมล่ะ ผมไม่ดีหรอ หรือว่าคุณ ต้องการที่จะหย่า"เธอส่ายหน้าให้กับคำถามทุกอย่างที่ผมถามไป หลังจากนั้นมีชายสวมสูทเดินมาหาเธอสองคนพร้อมกับจ้องมองมาที่ผม เธอมองผมด้วยสายตาที่เศร้าหมอง"ฉันไม่ได้รักนายแล้วนาทาน ฉันขอโทษ"เสียงในหัวผม พูดว่า ขอไม่ให้เป็นความจริง แต่เสียงหัวใจของผม มันแตกสลายไม่มีชิ้นดี เหมือนโดนมีดมากรีดตรงหัวใจซํ้าๆ นํ้าตาผมไหลอัตโนมัติโดยที่ไม่สามารถห้ามได้ ผมสั่งให้มันหยุด แต่มันก็ไม่หยุด มันเป็นเพราะอะไร หรือเป็นเพราะว่า ตอนนี้ผมกำลังเสียใจให้กับคำพูดหญิงสาวในฐานนะ เอิ่มม.. ตอนนี้กลายเป็นอดีตภรรยาไปแล้วสินะ ผมพยักหน้าให้เธอก่อนจะเซ็นใบสัญญาการหย่าให้เธอ เธอพูดขอโทษผมอยู่อย่างนั่นซํ้าๆ ผมไม่รู้ว่าเพราะอะไร ทำไมเธอทำแบบนี้ ผมไม่เอ่ยปากพูดอะไรหลังจากคำนั้นที่เธอพูดใส่ผม ผมได้แต่ยิ้มให้เธอ ก่อนจะยื่นใบสัญญาการหย่าให้เธอและเดินออกไปจากตรงนั้นให้เร็วที่สุด ผมเดินตามทางและแวะร้านสะดวกซื้อ เพื่อซื้อ เหล้า ของมึนเมา มาดื่ม ผมนั่งอยู่บนพื้นหญ้าสวนสาธารณะ มีเบียร์กระป๋อง เหล้าวางข้างกายผม ผมกระดกดื่มไม่พัก จนเมาล้มฟุบไปนอนกับพื้นหญ้า ผมร้องไห้อีกครั้ง และทำตัวเองอยู่ซํ้าๆ ว่าทำไม เธอถึงทิ้งผม