(End) ศัตรูที่แท้จริง
ศัตรู และ มิตร
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ถ้าวันนั้นไม่ได้เจอเธอคนนี้
ผมก็คงไม่มีวันได้รับรู้เลยว่า
ดูมีระ
เรื่องที่ข้าให้เจ้าไปทำถึงไหนแล้วล่ะ
Zero
ข้าขอยอมรับผิดทุกอย่าง
ดูมีระเปิดหนังสือมนตราประจำกายก่อนร่ายมนต์ยกตัวบุรุษหน้ากากขึ้นเหนือพื้นหลายเมตร ด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความโกรธพร้อมที่จะฉีกชีวิตคนในมือเป็นชิ้นๆ
เคนจิ
ถ้าท่านจะฆ่าเจ้านั่นก็ฆ่าข้าซะด้วยสิ
Zero
/ไม่กลัวตายจริงๆเลยนะ/🔕คิดในใจ
เคนจิ
เราทั้งคู่ต่างร่วมภารกิจมาด้วยกัน
เคนจิ
ถ้าซีโร่สมควรตายข้าก็ต้องสมควรตายด้วยเช่นกัน
ดูมีระ
ข้าพึงพอใจในความกล้าหาญของเจ้าเหลือเกินเคนจิ
ดูมีระ
เอาล่ะข้าจะปล่อยเจ้าไปก็ได้
ดูมีระ
แต่ถ้ามีคราวหน้าอีกเจ้าไม่รอดแน่
เขาว่าก่อนที่ร่างจะหล่นลงพื้น
ดูมีระฉายภาพเด็กสาวซึ่งเป็นเทพวัยแรกรุ่นให้ทั้งสองดู เธอหน้าตาน่ารัก ใสซื่อดูไม่มีพิษภัยกับใครแล้วเหตุใดผู้เป็นายถึงแสดงรูปเธอขึ้นมาให้พวกเราได้ดูกัน หรือมีบางอย่างแอบแฝงกับเด็กคนนี้
ดูมีระ
จงไปจับเด็กผู้หญิงคนนี้มาให้ข้าซะ
ดูมีระ
เด็กคนนี้คือกุญแจสำคัญจงไปจับตัวมา
เคนจิ
แต่เด็กคนนี้เป็นพวกเทพ
Zero
อย่าบอกนะว่าคนอย่างเจ้ากลัวเทพน่ะ
ดูมีระ
ไปทำงานของพวกเจ้าได้แล้ว
............
รับทราบ /ทั้งคู่ตอบ/
เคนจิ
เจ้าแน่ใจเหรอว่าเด็กนั่นอยู่ในสวนแห่งนี้
Zero
นั่นอย่างไรพูดถึงก็โผล่ออกมาพอดี
เคนจิ
เด็กคนนี้ข้าขอจัดการเองล่ะกัน
บุรุษหน้ากากซัดเพื่อนตนจนสลบแน่นิ่งลงไปนอนกับพื้น
เขาว่าก่อนจะค่อยๆถอดหน้ากากที่ปิดบังใบหน้าของเขาออก
ฮายาโตะแกล้งร้องโอดโอยเรียกร้องความสนใจจากเจ้าของกิ่งไม้ที่ขว้างมาโดนหัวของเขา
จิโรกะ
ท่านเป็นอะไรหรือเปล่าคะ
ฮายาโตะ
เจ้าช่วยมากับข้าหน่อยสิ
ฮายาโตะ
ข้านึกแล้วว่าเจ้าต้องไม่ไป
ฮายาโตะ
ทำแบบนี้ล่ะเจ้าจะยอมไปไหม
ชายหนุ่มจูบดูดดื่มจนร่างภายใต้กายเริ่มอ่อนลง
ฮายาโตะ
เจ้าจงเชื่อฟังข้าจิโรกะ
เขาสั่งให้หญิงสาวมองตาและสะกดจิตเธอให้หลับไหล
ฮายาโตะ
แต่ข้าไม่ยอมให้เจ้าเป็นเหยื่อแน่
Zero
จงพาข้าไปยังอาณาจักรกูเบลล่าเดี๋ยวนี้
ปีศาจแมวสีดำแปลงกายเป็นเสือใหญ่ขนาดที่คนนั่งได้ มีปีกกางออกเหมือนค้างคาวก่อนพาเจ้านายของมันมันขึ้นท่องฟ้าทุ่งหน้าสู่จุดหมายปลายทาง
หลังจากนั้น 5 ชั่วโมง....
เคนจิ
ทิ้งกันเลยงั้นเหรอเจ้าคนทรยศ
เคนจิ
ว่าแต่ตอนนี้ข้าเดินมาไกลถึงไหนแล้วล่ะ แล้วที่นี่ที่ไหนกัน
ดารุจิ
เจ้านั่นแหล่ะเป็นใคร
ดารุจิ
เจ้า...เจ้า เจ้าตื่นขึ้นมาคุยกับข้าก่อนสิ
ดารุจิ
สภาพนี้สงสัยต้องพาเข้าวังแล้วล่ะ
แมวดำพาชายหนุ่มลอบเข้าไปในวังก่อนที่ชายหนุ่มจะวางร่างบางลงบนเตียงและเขียนจดหมายวางไว้ข้างกายนาง
Zero
ควีนแห่งอาณาจักรกูเบลล่า
รูสเปีย
ที่ยัยนั่นไม่ใช่คนใน
อาณาจักรกูเบลล่าน่ะค่ะ
"ข้าขอฝากเด็กคนนี้ด้วยนะ" จาก zero
รูสเปีย
รึว่าเรื่องที่ยัยนั่นเป็นเทพจะเป็นเรื่องจริง
ราชินีซาฟานี่
ใช่แล้วล่ะแกรนรี่น่ะ...
ฮายาโตะ
เจ้าแข็งแกร่งขึ้นมากเลยนะ
ฮายาโตะ
ตอนนี้เจ้าจะจำข้าได้หรือเปล่านะ
โมริตะ
ได้เวลาซ้อมแล้วนะแกรนรี่
แกรนรี่
งั้นข้าขอตัวค่ะท่านควีน
ราชินีซาฟานี่
ตั้งใจซ้อมนะ
โมริตะ
หลบได้เยี่ยมแกรนรี่
แกรนรี่
แต่ถ้าไม่ได้เจ้าฝึกให้ก็คงแย่เหมือนกัน
โมริตะ
ไม่ต้องถ่อมตัวหรอกน่า ฝีมือเจ้าตอนนี้น่ะ
โมริตะ
ทำฝันเป็นจริงได้แน่ๆ
โมริตะ
เชื่อข้าสิ อนาคตเจ้าแค่เอื้อมล่ะ
Zero และน้องเหมี้ยวคู่ใจแอบฟังอยู่ใกล้ๆนั้น
โมริตะ
ป่ะวันนี้พอแค่นี้ก่อนนะ
ฮายาโตะ
สมกับที่เป็นเจ้าจิโรกะ
แกรนรี่
ไม่ใช่จิโรกะอะไรของเจ้าหรอกนะ
ฮายาโตะ
เล่นจำกันไม่ได้มันก็แย่น่ะสิ
เคนจิ
ทำอะไรอยู่น่ะแกรนรี่
Zeroที่แอบอยู่บนต้นไม้ใหญ่เมื่อเห็นชายหนุ่มผมยาวก็ทราบได้ทันทีว่าเป็นสหายตน
ฮิมีกะ
นั่นมันเจ้าเคนจินิเหมี้ยว
Zero
อืม...เป็นมันจริงๆนั่นแหล่ะ
ซาโกะ
ยินดีด้วยนะจ๊ะแกรนรี่
ซากุระ
เช่นกันค่ะพี่แกรนรี่
มาโมรุ
ก็เรื่องที่เจ้าจะได้เป็นองครักษ์แล้วอย่างไรล่ะ
ซากุระ
ทุกอย่างคือความความจริงค่ะ
ซาโกะ
จากนี้เจ้าเป็นองครักษ์ของข้านะ แกรนรี่
แกรนรี่
ค่ะ...จากนี้ไปข้าจะตั้งใจทำหน้าที่ให้ดีที่สุดเลย
ทันทีที่ถึงห้องแกรนรี่ก็ทิ้งตัวนอนลงบนเตียงนิ่มทันที
แกรนรี่
ในที่สุดก็เป็นจริงแล้วสินะ
ฮายาโตะ
นั่นน่ะเหรอความฝันของเจ้า
เหมือนจะเพิ่งรู้ตัวว่ามีคนเข้ามาแกรนรี่ดีดตัวขึ้นจากเตียงอย่างรวดเร็ว
แกรนรี่
เจ้า...เจ้าเข้ามาในห้องข้าได้อย่างไร
ฮายาโตะปิดปากของแกรนรี่ไว้
ฮายาโตะ
ใจดำจังนะจะไล่กันเลยเหรอ
แกรนรี่
อื้อ...อ่อย.. /ปล่อย/
แกรนรี่
นั่นเจ้า..เจ้าจะทำอะไร
แกรนรี่
ทำบ้าอะไรของเจ้าข้าเจ็บนะ
ฮายาโตะ
ไม่สมกับเป็นเจ้าเลยนะ
ใบหน้าทั้งสองค่อยๆเข้าใกล้ชิดกัน จนกลายเป็นจูบอันดูดดื่มในที่สุด
ฮายาโตะ
เวลาเจ้าหน้าแดงน่ารักดี
แกรนรี่
เจ้า...เจ้าออกไปจากห้องข้าเดี๋ยวนี้เลยนะ
แกรนรี่
ออกไป///ยังจะยิ้มอีก///
เจ้าตัวเห็นเหตุการณ์จากม่านมนตราทุกอย่าง
ดูมีระ
ทำอะไรของเจ้ากัน เจ้าซีโร่
เล่นเอาควีน ถึงกับเขินตามไม่น้อยเลย
ฮิมีกะ
ไม่รู้ไม่ชี้เหมี้ยวไปล่ะ
ดูมีระ
หนอย!!! มันน่าสาปให้เป็นแมลงนัก
🃏
🃏
🃏
🃏
🃏
🃏
🃏
🃏
🃏
🃏
🃏
🃏
🃏
🃏
🃏
โกลาหล zero ปรากฎตัว
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
แกรนรี่
เจ้า...ทำไมเจ้าถึงยังอยู่อีกล่ะ
ฮายาโตะ
ตอนแรกว่าจะไปแล้วล่ะ
ฮายาโตะ
แต่เห็นคนบางคนบ่นคิดถึงเลยว่าจะอยู่ต่อ
แกรนรี่
ใคร...ใครคิดถึงเจ้าไม่ทราบ
ฮายาโตะ
เอาล่ะในเมื่ออยากให้ข้าอยู่ข้าจะอยู่ก็ได้
แกรนรี่
หนอย...ฟังกันบ้างสิ
แกรนรี่
เห้ย!!!กล้าดียังไงมานอนเตียงข้า
ฮายาโตะ
อยู่กับข้าทำตัวให้มันน่ารักหน่อยสิ
แกรนรี่
ทำไม สั่งยังกับเป็นห้องตัวเองงั้นแหล่ะ
ฮายาโตะดึงตัวแกรนรี่นอนลงข้างๆ
แกรนรี่
ปล่อย...รู้...รู้แล้วล่ะน่า
แกรนรี่
ก็ขัดไม่ได้อยู่แล้วนี่
ฮายาโตะ
นี่ข้าถามอะไรหน่อย
ฮายาโตะ
เจ้ากับเจ้าเคนจิเป็นอะไรกันงั้นเหรอ
แกรนรี่
ไม่...ไม่ได้เป็นอะไรกันนี่แค่เพื่อน
แกรนรี่
แล้วเจ้ารู้จักเคนจิได้อย่างไร
แกรนรี่
ตัวตนของเจ้าจริงๆเป็นใครกันแน่
ดารุจิ
ยัยนั่นได้เป็นองครักษ์แล้วเหรอ
เคนจิ
เขารู้กันหมดแล้วมีแต่เจ้านั่นแหล่ะที่ไม่รู้
เคนจิ
ถามจริงไปมุดหัวอยู่ไหนมา
ดารุจิ
ไหนลองพูดใหม่สิแม่จะชกให้เลือดอาบเลย
เคียวยะ
เลิกโมโหได้แล้วไม่น่ารักเลยนะ
รูสเปีย
งั้นเดี๋ยวข้าไปตามให้ละกัน
แกรนรี่
ถ้าเจ้าต้องการอยู่ที่นี่ข้าให้อยู่ก็ได้
รูสเปีย
นั่น...นั่นพวกเจ้าทำอะไรกัน
แกรนรี่ที่เป็นฝ่ายดึงฮายาโตะมาจูบผละออกอย่างรวดเร็วด้วยความเขินอาย เช่นเดียวกับฮายาโตะที่หน้าแดงไม่ต่างกัน
ฮายาโตะ
เมืองนี้มันกระหายสงครามหรือไร
ฮายาโตะ
ถ้าข้าสู้จะได้สิ่งใดตอบแทนล่ะ
ฮายาโตะ
เอาเป็นอยู่เมืองนี้ต่อได้ไหมเล่า
รูสเปีย
เจ้าลงไปได้แล้วทุกคนรออยู่
แกรนรี่รีบลงจากห้องไปตามคำสั่งของแกรนรี่ซึ่งเป็นรุ่นพี่ทางการทหารของเมืองทันที
รูสเปีย
ถึงจะเป็นชายช้าก็ไม่กลัวหรอก
ฮายาโตะ
แต่ข้าคงไม่มีเวลาว่างมาเล่นกับเจ้าขนาดนั้นหรอก
รูสเปีย
เจ้า...เป็น..ใคร...กัน...กันแน่...
ซาโกะ
พรุ่งนี้เริ่มทำงานได้เลยนะจ๊ะ
แกรนรี่
ว่าแต่ขอถามอะไรสักเรื่องสิคะ
แกรนรี่
ถ้าข้าจะพาคนเข้าเมืองสักคนจะได้มั้ยคะ
มาโมรุ
จะพาใครเข้าเมืองล่ะ
แกรนรี่
เพื่อน...เพื่อนค่ะ
ซาโกะ
ได้สิจ๊ะ แต่ต้องขออนุญาตจากท่านแม่อีกทีนึงนะ
ซาโกะ
ทำไมเจ้าถึงต้องยุ่งทุกเรื่องเลยล่ะ
ซาโกะ
โดยเฉพาะเรื่องที่เกี่ยวกับข้า
องค์หญิงซาโกะถามองครักษ์คู่ใจ
มาโมรุ
คงเพราะสนุกที่ได้แกล้งเจ้ามั้ง
มาโมรุ
เอ่อ..ซาโกะ ข้า..ข้าขอโทษ
ซาโกะ
เจ้าเห็นความรู้สึกข้าเป็นแค่ของเล่นหรืออย่างไร
มาโมรุ
ข้าไม่เคยคิดแบบนั้น
ซาโกะ
ไม่...ไม่ต้องมายุ่งกับข้า
แกรนรี่
ฮายาโตะเจ้าได้รับอนุญาตแล้วนะ
แกรนรี่
เจ้าจะไม่ไปทักทายพวกเพื่อนๆหน่อยเหรอ
ฮายาโตะ
ข้าไม่ชอบความวุ่นวาย
แกรนรี่
อ่ะนี่ กุญแจห้องเจ้า
แกรนรี่
อยู่ข้างๆห้องข้านะ
ฮายาโตะ
งั้นข้าเข้าห้องล่ะ
ฉับพลันจากเจ้าแมวน้อยก็กลายเป็นแมวใหญ่น่ากลัว ไม่สิเสือดำตัวใหญ่ให้เจ้าของมันขึ้นนั่ง
รูสเปีย
ตามเจ้านั่นไปเอริโอ้
เอริโอ้ในร่างนกยักษ์เร่งความเร็วตามพวกซีโร่
Zero
เจ้าล่อพวกมันเอาไว้ข้าจะลงไปข้างล่าง
รูสเปียรู้ทันเธอลงจากหลังเอริโอ้แล้วลงสู่พื้นเบื้องล่างทันที
ดูมีระ
เด็กคนนี้น่าสนใจแฮะ
ดูมีระ
ทั้งพลังทั้งสัตว์เวทย์เลย
ดูมีระ
ซีโร่เจ้าจงจับเด็กนั่นมาให้ข้า
Zero
/ฮิมีกะลงมาข้างล่างเดี๋ยวนี้/🔕กระแสจิต
รูสเปีย
ไม่ต้องนี่อาจเป็นแผนของเจ้านั่น
รูสเปีย
ข้านึกว่าเจ้าจะหนีไปแล้วซะอีก
Zero
ข้าไม่ขลาดขนาดนั้นหรอกน่า
Zero
ไปเกิดใหม่ยังไงล่ะ...
🃏
🃏
🃏
🃏
🃏
🃏
🃏
🃏
🃏
🃏
🃏
🃏
🃏
🃏
🃏
รูสเปีย ศัตรูที่เกิดใหม่
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
เจ้าตัวควักยันต์เรียกสัตว์ออกมาจากกระเป๋า
เอริโอ้
พวกเจ้าจะทำอะไรกันแน่
รูสเปีย
ช่วยข้าทีนะเอริโอ้
รูสเปียชูยันต์ขึ้นฟ้าเตรียมอัญเชิญ
ฮิมีกะ
ข้าไม่ยอมให้เจ้าไปหรอกเหมี้ยว
Zero
แมลงสังหารจัดการเหยื่อซะ
แมลงสังหารเข้าทำร้ายรูสเปียจนเลือดอาบ
รูสเปีย
พอ...ใจ...แล้วสินะ
ซีโร่อุ้มรูสเปียที่ชุ่มเลือดขึ้นจากพื้น
ฮิมีกะ
มีคนมาช่วยมันเหมี้ยว
เอริโอ้
ปล่อยข้า ข้าจะไปช่วยรูสเปีย
เอริโอ้ผู้บาดเจ็บร้องโวยวายอยู่ในกรงนก
โรบิ้น
ปล่อยไปตอนนี้ก็มีแต่ตายเปล่า
โคตะ
เจ้าต้องรักษาตัวให้หายดีเสียก่อน
โคตะ
พวกข้าถึงจะปล่อยเจ้าไป
ดูมีระ
ต่อไปเป็นหน้าที่ของข้า
ดูมีระนำมงกุฎดำสวมให้รูสเปีย
ฮายากิ
คิดถึงใครอยู่เหรอเจ้าน่ะ
ฮิมีกะ
คิดถึงฮายากิจังเลยเหมี้ยว
ฮายากิ
อุ้ย!! อย่าเลียหน้าข้าสิฮิมีกะ
ฮิมีกะ
ก็มันคิดถึงนี่น่าเหมี้ยว
ฮายากิ
โมโหทำไมข้าแค่จะถามว่าเจ้าจับใครมา
ฮายาโตะ
งั้น..งั้นก็ตามข้ามา
ฮายากิ
นายของเจ้าเป็นอะไรน่ะฮิมีกะ
ฮิมีกะ
คิดถึงคนไกลมั้งเหมี้ยว
Zero
จะดูนักโทษไม่ใช่เหรอรีบเดินดิ
ฮายากิสวมหน้ากากก่อนเดินตามซีโร่เข้าไปยังห้องคุมขังรูสเปีย
Zero-one
สิคาวาอิ รูสเปียสินะ
ซามุกิ
ข้าขอถามเจ้าหน่อยสิ
ซามุกิ
เจ้าน่ะกำลังเล็งองค์หญิงอยู่สินะ
เคียวยะ
จู่ๆถามเรื่องอะไรของเจ้า
โมริตะ
พวกเจ้ามีใครเห็นรูสเปียไหม
เคียวยะ
ใจเย็นๆรูสเปียอยู่ในวังนี่แหล่ะ
ทางด้านเอริโอ้ที่เฝ้าดูการกลับมาของรูสเปียจากอีกที่
โคตะ
ไม่นะโรบิ้น ห้ามปล่อยนะ
โรบิ้น
เจ้ารีบไปซะก่อนที่เจ้าจะไม่มีโอกาสได้ไป
เอริโอ้
ขอบใจที่ปล่อยข้านะ
โคตะ
ข้าไม่สนข้าจะไปตามเจ้านั่น
โรบิ้น
ข้ารู้ว่าเจ้านั่นจะต้องเป็นเหยื่อ
โคตะ
ทั้งๆที่รู้แต่กลับทำเนี่ยนะ
โมริตะ
ตอนที่เจ้าหายไปเจ้าไปทำอะไรมากันแน่
โมริตะมองดูเลือดที่ซึมออกมาจากแผลบนอกอีกฝ่าย
เจ้ามีแผลตั้งแต่เมื่อไหร่
โมริตะ
รูสเปียความรู้สึกของเจ้า
ฮายาโตะย่องเข้ามาข้างหลัง
แกรนรี่
ข้า...ข้าเปล่าซะหน่อย
ฮายาโตะ
ปากแข็งแบบนี้ต้องโดนจูบหน่อยแล้วมั้ง
โมริตะ
อย่าขยับตัวนักเลยเดี๋ยวเลือดจะออกอีก
ฮายาโตะ
เรื่องเมื่อกี้ข้าพูดเล่น
แกรนรี่
อย่ามาขยันพูดเล่นได้ไหม
🃏
🃏
🃏
🃏
🃏
🃏
🃏
🃏
🃏
🃏
🃏
🃏
🃏
🃏
🃏
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
