สายลมใต้เงาอำนาจ
บทนำ
ในโลกของความแตกต่างที่ถูกสร้างขึ้นด้วยชั้นชนและอำนาจ โรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่งซึ่งเต็มไปด้วยบรรดาลูกหลานของตระกูลผู้มีอิทธิพล กลับกลายเป็นเวทีของการต่อสู้ที่ไม่เคยหยุดนิ่ง
สำหรับ ลมเหนือ เด็กหนุ่มผู้สอบติดทุนที่นี่ นี่ไม่ใช่แค่เรื่องของการเรียน แต่เป็นการท้าทายตัวเองให้ยืนหยัดท่ามกลางบรรยากาศที่เย็นชาและเต็มไปด้วยความไม่เท่าเทียม เขาคือสายลมที่แผ่วเบา ทว่าเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นและความยุติธรรมที่ไม่ยอมให้ใครถูกกลั่นแกล้ง
แต่ทุกอย่างเปลี่ยนไปเมื่อเขาได้เผชิญหน้ากับ วายุ ลูกชายของผู้อำนวยการโรงเรียน หนุ่มผู้ถูกล้อมรอบด้วยเงาอำนาจและความคาดหวังที่หนักอึ้ง เขาไม่เคยรู้จักคำว่าพ่ายแพ้และเชื่อมั่นในตำแหน่งของตนเอง ทว่าเบื้องหลังความแข็งแกร่งนั้นคือความเปราะบางที่ซ่อนเร้นอยู่
ความขัดแย้งระหว่างลมเหนือและวายุไม่ใช่เพียงแค่เรื่องของความแตกต่างทางชนชั้นหรือความเข้าใจผิด แต่คือการสู้รบของหัวใจที่ถูกบีบให้ต้องเลือกทางเดินในโลกที่เต็มไปด้วยเงาของอำนาจและความหวัง
เมื่อยายของวายุเข้ามามีบทบาทในโรงเรียน ความสัมพันธ์ของทั้งสองถูกพลิกผันอย่างไม่คาดฝัน ยายผู้มีอำนาจสั่งให้วายุขอโทษ และมอบหมายให้ลมเหนือเป็นติวเตอร์ให้กับหลานชายของเธอ
ภายใต้สายลมที่พัดผ่านเงาอำนาจนี้ ความรู้สึกที่แตกต่างและซับซ้อนค่อย ๆ ก่อตัวขึ้น ความใกล้ชิดและความเข้าใจเริ่มผลิบานท่ามกลางกำแพงของความแตกต่างและความไม่ไว้ใจ
นี่คือเรื่องราวของสองคนที่ถูกพัดพามาเจอกัน ใต้เงาของอำนาจและสายลมแห่งความเปลี่ยนแปลง — ใครจะเป็นผู้ที่ยืนหยัดและใครจะต้องกลายเป็นเพียงเงาในความทรงจำ?
สำหรับใครอ่านมาถึงตรงนี้แล้ว
ไม่มาด่ากันนะคะ หากนิยายเรื่องนี้มีข้อผิดพลาดโปรดเม้นเตือนแอดกันด้วยนะคะ ขอภาษาที่สุภาพๆนะคะ
สายลมใต้เงาอำนาจ 1
เมื่อเด็กทุนธรรมดาอย่าง “ลมเหนือ” ก้าวเข้าสู่โรงเรียนคนรวยอันดับต้นของประเทศ เขากลายเป็นเป้าของสายตา
แต่เมื่อความขัดแย้งบานปลายจนถึงคุณยายของวายุ เด็กทุนที่เคยถูกเกลียดกลับกลายเป็น “ติวเตอร์จำเป็น” ให้กับลูกผอ.ที่เขาเคยปะทะ
ท่ามกลางเงาแห่งอำนาจ และความต่างของชนชั้น ความใกล้ชิดของทั้งสองเริ่มก่อตัว กลายเป็นบางสิ่งที่แม้แต่หัวใจก็ไม่ทันตั้งรับ…
ผมนั่งลงที่โต๊ะริมสุดของห้อง บรรยากาศรอบตัวเงียบจนได้ยินเสียงแอร์ เสียงหัวใจผมเต้นเป็นจังหวะเดียวกับความรู้สึกไม่คุ้นเคยในโรงเรียนนี้
วายุเดินกลับไปนั่งประจำที่เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ใครๆ ในห้องดูเหมือนจะชินกับความกร่างของเขา แต่ไม่ใช่ผม
ลมเหนือ | นายเอก
นั่งตรงนี้ก็ได้
กร | เพื่อนนายเอก
เราชื่อกรนะ ศิวกร อยู่โต๊ะข้าง ๆ นาย
ลมเหนือ | นายเอก
อืม//ยิ้มเบาๆ
เด็กหนุ่มหน้าตาดี ผมตรงๆ หวีเรียบร้อย หันมายิ้มให้ผมอย่างเป็นมิตร
ลมเหนือ | นายเอก
เราชื่อลมเหนือ...เรียกว่าลมก็ได้
กร | เพื่อนนายเอก
ยินดีที่ได้รู้จักนะ
เขายื่นมือมาชนไหล่เบาๆ ก่อนจะชี้ไปที่โต๊ะด้านหน้า
คนนั้นชื่อภูมิ แกพูดน้อยหน่อย แต่ใจดีนะ เด็กทุนเหมือนกัน
ภูมิ | เพื่อนนายเอก
ดีครับ//หันมายิ้มเบาๆให้สายลม
ลมเหนือ | นายเอก
สวัสดีเราชื่อลมเหนือ เรียกลมเฉยๆก็ได้
ภูมิ | เพื่อนนายเอก
เราชื่อภูมินะ ธนภูมิ แสงอรุณ
ลมเหนือ | นายเอก
อืม//ยิ้มให้
ประตูห้องเรียนเปิดออกเสียงดัง
หญิงสาวในชุดสูทเรียบหรู ก้าวเข้ามาในห้องพร้อมรอยยิ้มอบอุ่นแบบคุณครูที่มีประสบการณ์
อาภัสรา | ครูประจำชั้น
อรุณสวัสดิ์นะคะนักเรียนทุกคน ยินดีต้อนรับสู่เทอมใหม่
อาภัสรา | ครูประจำชั้น
และยินดีต้อนรับเข้าสู่ห้อง4/1ด้วยนะคะ
นั่นแหละครับ ผมอยู่4/1และต้องมาทนมือทนเท้ากับไอวายุลูกผอ. ไปอีกจนจบม.6
แต่ผมก็ไม่เคยสงสัยนะครับว่าทำไมไอวายุถึงมาอยู่ห้อง1ได้
อาภัสรา | ครูประจำชั้น
ครูชื่อครูอาภัสรา เป็นครูประจำชั้นของพวกเรานะคะ ใครที่เป็นนักเรียนใหม่—
กร | เพื่อนนายเอก
ยืนเลยมึง เดี๋ยวครูหาไม่เจอ//สกิด
ผมลุกขึ้นตามแรงสะกิดทันที
ลมเหนือ | นายเอก
ผม ลมเหนือ ศิลากุล เด็กทุนปีนี้ครับ
อาภัสรา | ครูประจำชั้น
ยินดีต้อนรับลมนะคะ โรงเรียนเรามีกฎเยอะนิดนึง ถ้าไม่เข้าใจอะไรก็มาถามครูได้ตลอดเลยนะ
เธอยิ้มให้ด้วยสายตาอบอุ่นอย่างน่าประหลาด มันไม่เหมือนสายตาของพวกเด็กในห้องนี้เลย
ช่วงพักเที่ยง เพื่อนๆ เริ่มทยอยออกจากห้องไปโรงอาหาร ผมกำลังจะหยิบข้าวกล่องขึ้นมากินบนโต๊ะ
ผมหยุดมือลงก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองเขาอีกครั้ง พระเอกของห้องคนเดิม ยืนเท้าเอวอยู่ตรงหน้า
วายุ | พระเอก
ทำไมไม่ไปโรงอาหาร//เสียงเรียบ
ลมเหนือ | นายเอก
เพราะไม่อยากนั่งโต๊ะเดียวกับคนที่มองคนอื่นต่ำกว่าเท้า
กรกับภูมิที่ยืนอยู่ใกล้ๆ ทำหน้าอึ้ง แต่ผมไม่สน
วายุ | พระเอก
พูดเก่งดีนะ แต่ระวังคำพูดไว้บ้าง เดี๋ยวจะอยู่ที่นี่ไม่รอด
ลมเหนือ | นายเอก
//สบตาวายุ
ลมเหนือ | นายเอก
คำขู่ไม่ได้ทำให้คนกลัว มันแค่บอกว่าคนพูดกลัวจะเสียอะไรบางอย่างต่างหาก
วายุชะงักไปเสี้ยววินาที แววตาเปลี่ยน ก่อนเขาจะหันหลังกลับ เดินจากไปโดยไม่พูดอะไรอีก
ช่วงบ่าย หลังคาบเรียนสุดท้ายจบลง ทุกคนเตรียมตัวกลับบ้าน แต่เสียงหนึ่งก็ดังขึ้นจากหน้าห้อง
พิช | หัวหน้าห้อง
ลมเหนือ ครูเรียกที่ห้องพักครูนะ
ลมเหนือ | นายเอก
ครับ...//พูดไม่ออก
สายลมใต้เงาอำนาจ2
ผมเดินตามไปโดยไม่คิดอะไร จนกระทั่งเปิดประตูเข้าไปในห้องพักครู
ลมเหนือ | นายเอก
//เปิดประตู
ที่นั่งข้างครูประจำชั้น มีคนที่ผมไม่คาดคิดว่าจะเจอในวันนี้
หญิงชรารูปร่างสูงสง่า ใส่ชุดไหมเรียบหรู สายตาคมเฉียบ…เหมือนทุกอย่างในห้องต้องหยุดเพื่อให้เธอมอง
อาภัสรา | ครูประจำชั้น
ลมจ้ะ…แนะนำตัวกับคุณยายวายุหน่อย
ผมชะงัก มองไปที่หญิงคนนั้นที่ยิ้มให้ผมเพียงบางเบา
อาภาภัทร | ยายพระเอก
หนูคือเด็กที่วายุบอกว่า…แกล้งเขาใช่ไหม?
บรรยากาศในห้องเหมือนถูกปิดล็อก ทุกอย่างเงียบจนได้ยินเสียงนาฬิกาเดิน แต่ยังไม่ทันที่ผมจะตอบ…เสียงอีกคนก็ดังขึ้นจากด้านหลัง
วายุ | พระเอก
ยาย…หนูไม่อยากให้เขามายุ่มย่ามกับหนูแล้วนะ//เสียงขุ่น
ลมเหนือ | นายเอก
(อะไรของมันว่ะ)
ลมเหนือ | นายเอก
(ยังไม่ได้ทำไรเลย)
อาภาภัทร | ยายพระเอก
ขอโทษลมเหนือส่ะ//เสียงเรียบ
อาภาภัทร | ยายพระเอก
ยายบอกให้ขอโทษ
วายุ | พระเอก
ข..ขอโทษ//ไม่เต็มใจพูด
อาภาภัทร | ยายพระเอก
หนูลม...พอจะช่วยติวให้วายุได้ไหม เขาไม่ใช่เด็กเลวหรอก แค่ขาดคนพาไปในทางที่ถูก
ลมเหนือ | นายเอก
//มองหน้าวายุ
วายุ | พระเอก
ผมไม่เอาหรอก ให้เด็กที่ไม่มีหัวนอนปลายเท้าแบบนี้มาติวให้ผม
อาภาภัทร | ยายพระเอก
วายุ//เสียงเริ่มดุเล็กน้อย
ลมเหนือ | นายเอก
ผมขอเอาไปพิจารณานะครับ
อาภาภัทร | ยายพระเอก
ถ้าพร้อมเมื่อไหร่ก็โทรมาหาฉันนะ//ยื่นนามบัตรให้ลมเหนือ
อาภาภัทร | ยายพระเอก
//เดินออกไป
วายุ | พระเอก
ไม่ต้องมาเป็นติวเตอร์ให้ฉันหรอกนะ//เสียงแข็ง
ลมเหนือ | นายเอก
แล้วใครอยากเป็น
ลมเหนือ | นายเอก
เด็กไม่มีสมองอย่างนายสอนอะไรไปคงไม่จำหรอก
วายุ | พระเอก
พูดอะไรระวังปากด้วย
วายุ | พระเอก
เดี๋ยวกูจะบอกพ่อกูให้ถอดทุนมึงออกเลย
ลมเหนือ | นายเอก
ใครอยากอยู่กับเด็กเอาแต่ใจแบบมึง
ลมเหนือ | นายเอก
//เดินหนี
ผมปล่อยให้วายุยืนโมโหหน้าห้อง
ตอนนี้ผมเข้าใจแล้ว...
สายลมอาจไม่มีพลังเท่าเงา
แต่ถ้ามันพัดนานพอ…แม้แต่เงาก็ต้องไหวเอน
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
