...“ฆ่าผู้หญิงคนหนึ่งได้มั้ย?”...
...เสียงปลายสายฟังดูสงบนิ่ง แต่ในความนิ่งนั้นกลับซ่อนอะไรบางอย่างที่ไม่ปกติเอาไว้...
...มันเย็นชา เหมือนกับคนพูดไม่ได้รู้สึกอะไรกับคำว่า ‘ฆ่า’ เลยสักนิด...
...ไอรินหลับตาลงช้า ๆ ขณะยืนอยู่บนดาดฟ้าตึกสูง กลางสายลมที่พัดเอากลิ่นฝนและกลิ่นสนิมจากเหล็กเก่า ๆ มาแตะปลายจมูกเธอ...
...“ชื่อ?”...
...“หานลี่ลิน อายุยี่สิบห้า บุตรสาวเจ้าของบริษัทเหล็กกล้าจีน ตอนนี้มาอยู่ที่ไทยกับครอบครัว เพื่อเตรียมแต่งงานกับฉัน...ซึ่งฉันไม่ต้องการให้เกิดขึ้น”...
...“หึ” ไอรินหัวเราะในลำคอเบา ๆ “เจ้าสาวไม่พึงประสงค์งั้นเหรอ?”...
...“ฉันจะจ่ายให้สองเท่าของราคาฆ่าบุคคลธรรมดา”...
...“บอกชื่อสิ ฉันจะรู้ได้ไงว่าไม่ได้หลอกกันเล่น”...
...“ราชัน”...
...ชั่วขณะหนึ่ง...ความเงียบปกคลุมสายสนทนา...
...ราชัน—ชื่อที่เธอไม่คิดว่าจะได้ยินผ่านสายตรงแบบนี้...
...เจ้าพ่อมาเฟียผู้มีคดีลึกลับมากกว่าสามสิบคดีในมือ แต่ไม่เคยมีหลักฐานแม้แต่ชิ้นเดียว...
...ไม่มีใครกล้าขัดคำสั่งเขา ไม่มีใครกล้าพูดถึงเขาในที่แจ้ง......
...และตอนนี้ เขากำลังพูดกับเธอ...
...“...ฉันไม่รับงานฆ่าคนที่ยังไม่ได้ทำอะไรผิด”...
...ราชันหัวเราะเบา ๆ จากปลายสาย...
...“ใจดีจังนะ ทั้งที่เธอก็เป็นนักฆ่าไม่ใช่เหรอ”...
...“ใช่ ฉันเป็นนักฆ่า แต่ฉันก็มีกฎของฉันที่ทุกคนต้องปฎิบัติตามถ้าอยากจะว่าจ้างฉัน” ไอรินตอบเสียงเรียบ...
...เธอไม่ได้พูดเพราะอยากดูเป็นคนดี...
...แต่เพราะเธอรู้ว่า ‘คนตายไปแล้ว’ มันพูดอะไรไม่ได้อีก...
...และเธอไม่อยากให้เสียงร้องของ ‘เหยื่อที่ไม่ควรตาย’ ตามหลอกหลอนในฝัน...
...ราชันเงียบไป ก่อนจะพูดขึ้นอีกครั้งด้วยน้ำเสียงนิ่งสนิท แต่แฝงไปด้วยอะไรบางอย่าง...เจือเจ็บปวด...
...“งั้นเปลี่ยนเงื่อนไข ฉันจะไม่ให้เธอฆ่า...แต่จ่ายให้สามเท่าเพื่อ ‘แต่งงานกับฉัน’ แทน”...
...เงียบ......
...ไอรินแทบไม่อยากเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน...
...“...พูดอีกทีสิ”...
...“ฉันต้องการ ‘ภรรยาในนาม’ คนที่ไม่มีอดีต ไม่มีอนาคต ไม่มีตัวตนจริงบนโลกใบนี้...
...และเธอคือคนที่เหมาะสมที่สุด”...
...เธอควรจะปฏิเสธ...
...เธอไม่ใช่คนที่จะยอมเล่นละครอะไรกับใครง่าย ๆ โดยเฉพาะมาเฟีย...
...แต่เหตุผลที่ไอรินยังไม่กดวางสาย...คือเสียงของชายคนนั้น...
...มันแปลก...เย็นชา แต่กลับมีร่องรอยความว่างเปล่าจนสัมผัสได้...
...เหมือนคนที่มีทุกอย่าง...แต่ไม่มีใครเลยในชีวิต...
...“ถ้าแต่งแล้วฉันเปลี่ยนใจ จะฆ่าแกได้มั้ย?”...
...“ถ้าฉันทำให้เธอเกลียดขนาดนั้น...ฆ่าฉันเลยก็ได้”...
.........
...สามวันต่อมา – คฤหาสน์ราชัน...
...ไอรินยืนอยู่หน้ากระจกในชุดเจ้าสาวสีดำสนิท ต่างจากเจ้าสาวทั่วไปที่มักจะสวมขาวบริสุทธิ์...
...เธอเลือกชุดนี้เอง...
...เพราะสำหรับเธอ...นี่ไม่ใช่งานแต่ง แต่มันคือ 'พิธีฝังตัวตน'...
...คนที่ชื่อ ‘ไอริน’ กำลังจะตาย และเธอจะกลายเป็นคนที่อยู่ข้างกายมาเฟีย...
...เธอไม่รู้ว่าราชันคิดอะไรอยู่...
...แต่เขาจริงจังพอจะให้ทนายร่างสัญญา มีลายเซ็นของพยานครบถ้วน...
...และเธอได้เงินล่วงหน้าก้อนโตเท่ากับค่าเปลี่ยนชีวิตหนึ่งชีวิต...
...ประตูเปิดออก......
...และชายคนนั้นก็เดินเข้ามา...
...ราชัน สูงกว่าเธอเกือบสิบเซน หน้าเรียบนิ่งไม่มีรอยยิ้ม แม้แต่ตอนที่เดินเข้ามาใกล้...
...ดวงตาของเขาเหมือนหลุมดำ ไม่มีแววรักหรือหวั่นไหว...มีแต่อะไรบางอย่างที่ลึกเกินเข้าใจ...
...“ฉันไม่ชอบผู้หญิงที่พูดมาก” เขาเอ่ยขึ้นทันที...
...“ฉันก็ไม่ชอบผู้ชายที่คิดว่าตัวเองมีสิทธิ์ควบคุมชีวิตคนอื่น” เธอตอบกลับอย่างไม่ยอมแพ้...
...ราชันยิ้มมุมปาก...ไม่ใช่ยิ้มเพราะพอใจ แต่เป็นรอยยิ้มเหยียดบาง ๆ ที่บอกว่าเขาเริ่มสนใจแล้ว...
...“หึเธอนี่นะเป็นคนที่อยู่ด้วยแล้วไม่เบื่องเลย”...
...“แล้วถ้าวันนึงฉันหายไปล่ะ?”...
...เขาเดินเข้ามาใกล้...หยุดห่างแค่ฝ่ามือเดียว ก่อนจะกระซิบเสียงเบาแต่กดต่ำชวนหนาวสันหลัง...
...“ฉันจะตามหาเธอ...แล้วล่ามเธอไว้กับโซ่ที่ไม่มีวันขาด”...
...ไอรินสบตาเขานิ่ง ๆ ไม่มีความกลัวในแววตา...
...ทั้งสองต่างรู้ดีว่าการแต่งงานครั้งนี้คือการแลกเปลี่ยน...
...และสิ่งที่พวกเขาจะเจอกันต่อจากนี้...อาจไม่ได้มีแค่ ‘บทละครปลอม’ เท่านั้น...
...เพราะมีบางอย่าง...กำลังเคลื่อนไหวอยู่เงียบ ๆ ใต้เงาของคำว่า ‘ภรรยาในนาม’...
...แต่สิ่งที่ราชันพูดออกไปนั้นเค้าก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงได้พูดออกไปแบบนั้น...
...จบตอนที่1...
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
