ชายาราชาปีศาจ
บทที่ 1 ' 三月初三
หากวันนี้ผ่ายพ้นไป พวกเขาจะคิดถึงข้าหรือไม่?
หากงานแต่งนี้เสร็จสิ้นพวกเขาอาจจะพอใจ และมองข้าเป็นครอบครัว?
หรือถ้าหากไม่ใช่ทั้งสองอย่าง...
พวกเขา จะส่งข้าไปตายหรือ...?
ช่วงต้นเดือนสามปีนี้ไม่เงียบสงัดอีกต่อไป งานมงคลถูกจัดขึ้นอย่างโอ่อ่าอลังการ
ชาวบ้านต่างพากันมาดูขบวนสินสอดทองหมั้นเจ้าสาว นี่ยาวกว่าขนาดความยาวของมังกรดำอีกมิใช่หรือ
หาผู้ไม่รู้ก็ต้องคิดว่าต้องเป็นงานสมรสของท่านอ๋องท่านใดท่านนึงเป็นแน่
ส่วนคนที่รู้ถึงที่มาของงานแต่งนี้ คงจะโขกหัวขอบคุณเจ้าสาวผู้นี้ยกใหญ่
บัดนี้ถูกประดับตกแต่งด้วยสีแดงเนื่องในงานมงคลสมรส
ถึงแม้จะไม่ได้แต่งที่นี่ แต่หากดูหมิ่นเกียรติ์ของลูกเขยคนนี้ สกุลซูคงหาไม่เป็นแน่
ซูฮูหยิน แซ่หลิน
นี่! พวกเจ้าแต่งตัวให้คุณหนูเสร็จรึยัง ใกล้ถึงฤกษ์มงคลแล้วนะ!
ประกอบ
เจ้าค่ะฮูหยิน เสร็จแล้วเจ้าค่ะ
👱♀️ : คุณหนูตกกระป๋องผู้นั้นมาแล้ว//กระซิบ
👩 : เจ้าเบาเสียงหน่อยเถอะ//เสียงเบา
ซูฮูหยิน แซ่หลิน
นางออกมาแล้ว ท่านพี่มีอะไรจะพูดกับลูกสาวหรือไม่
ซู จ้าว
จ..เจ้าล่ะมีหรือไม่
ซูฮูหยิน แซ่หลิน
ท่านพี่--
ซู อี๋เหอ
หากไม่มี ก็หลีกทางให้ข้าเดินเถิดเจ้าค่ะ
ซู อี๋เหยา
นี่น้องรอง จะยังไงก็ต้องรู้ผิดชอบชั่วดี
ซู อี๋เหยา
ท่านพ่อให้ที่อยู่เจ้านับสิบปี เจ้ากลับพูดเช่นนี้
ซู อี๋เหยา
หากแต่งไปที่นั่นสกุลซูคงไม่ถูกหัวเราะเยาะตายหรือ
ซูจ้าวได้ยินเช่นนั้นก็หันไปดุลูกสาวคนโตด้วยท่าทางไม่จริงจังมากนัก
ซู อี๋เหอ
อาเฉียน ไม่มีอะไรจะพูด
อาเฉียน หรือ เสี่ยวเฉียน เป็นชื่อรองของอี๋เหอ บัดนี้ข้าแทนตัวเองด้วยชื่อรองเพราะเป็นครั้งสุดท้ายที่ข้าจะพูดกับคนสกุลซูในฐานะครอบครัว
ผู้เป็นน้องเล็กสุดอยากจะจับมือของอี๋เหอเป็นครั้งสุดท้าย
ซู อี๋เหอ
มิกล้าให้ว่าที่ชายาจงซื่ออ๋องต้องเป็นห่วง
ซู อี๋เหยา
อาเจิ้ง เจ้าจะเสียเวลาคุยทำไม
ซู อี๋เหยา
ปล่อยให้นางเดินไปให้จบๆ
ซูฮูหยิน แซ่หลิน
อ...เอ่อ เอาล่ะๆ
ซูฮูหยิน แซ่หลิน
เสี่ยวเฉียนเจ้าอย่าโกรธเราเลย
ซูฮูหยิน แซ่หลิน
เราเองก็ลำบากใจยิ่ง
ซูฮูหยิน แซ่หลิน
ใครๆก็รู้ว่าแคว้นเฮยอวิ๋นน่ากลัว แถมมีปีศาจ
ซูฮูหยิน แซ่หลิน
หาไม่ใช่เพราะราชาปีศาจคอยคุ้มกัน อาจมีปีศาจหลุดมา
ซูฮูหยิน แซ่หลิน
หมุษย์อย่างเราๆก็จบเห่น่ะสิ
ซู อี๋เหอ
ลูกอดีตฮูหยินที่ไม่ค่อยมีบทบาทอย่างข้า
ซู อี๋เหยา
เจ้าจะพูดถึงอดีตฮูหยินที่ตายไปแล้วให้ได้อะไร
ซู จ้าว
เจ้าขึ้นเกี้ยวไปเถอะ
ซู อี๋เหอ
คารวะ....อนุหลิน
อี๋เหอไม่ได้สนใจว่าใครจะมองนางว่าทรพีหรือไม่
เพราะหลังจากนี้ มีชีวิตอยู่เพิ่มขึ้นอีก1วันก็นับว่าดียิ่งแล้ว
การเดินทางอันยากลำบากใกล้จะสิ้นสุด เมื่อขบวนจ้าวสาวย่างกรายเข้ามาในเขตแดนแคว้นเฮยอวิ๋น
ซู อี๋เหอ
(จู่ๆอุณหภูมิก็เปลี่ยนเร็วเช่นนี้?)
ผ่านมาซักพักนางรู้สึกว่าเกี้ยวจะโคลงเคลงเล็กน้อย
: นี่..ข้ากลัว
: ข้าก็เช่นกัน
: เจ้าว่าเราเอาเครื่องประดับของนางเล็กๆน้อยๆ แล้วหนีไปดีกว่าหรือไม่?
: จะดีหรือ
: เจ้าอยากตายที่นี่หรือไม่เล่า
เสียงของสาวใช้ประมาณ5-6คนกำลังตัดสินใจร่วมกัน
ก่อนที่จะมีเสียงค้นของเบาๆแล้วก็ เสียงวิ่งของพวกนางที่ไกลออกไป
ซู อี๋เหอ
สาวรับใช้พวกนั้น
ซู อี๋เหอ
นี่..พวกเจ้าได้ยินข้าหรือไม่
แปลกที่ว่า ไม่มีเสียงเท้า แต่เกี้ยวยังโคลงเคลงราวกับมีคน(?)กำลังยกเกี้ยวตามหน้าที่
ซู อี๋เหอ
ฟู่ ข..ข้าจะไม่กลัว
ก่อนที่มือของอี๋เหอจะค่อยๆเปิดม่านหน้าต่างออกอย่างช้าๆ
หอมแดง 'อีกแล้ว
คารวะนายท่านนายหญิงทั้งหลายยยยยย
หอมแดง 'อีกแล้ว
น้องหอมเปิดเรื่องใหม่อีกแล้วเจ้าค่ะ😋
หอมแดง 'อีกแล้ว
ฝากจิ้มๆหน่อยน้าาา
บทที่ 2 แคว้นเฮยอวิ๋น
มือของอี๋เหอจะค่อยๆเปิดม่านหน้าต่างออกอย่างช้าๆ
สิ่งที่เห็นอยู่ตรงหน้าคือความว่างเปล่า
แล้วเหตุใด เกี้ยวของนางจึงยังคงเดินทางไปด้านหน้าด้วยตัวของมันเอง
ซู อี๋เหอ
ม..มันคงเป็นเรื่องปกติ//เสียงแผ่ว
ซู อี๋เหอ
เมืองปีศาจนี้..อัศจรรย์จริงแท้
ซู อี๋เหอ
(ข..ข้าจะไม่กลัว)
บัดนี้ เกี้ยวที่ไร้ผู้คน มีเพียงนาง ก็เคลื่อนตัวมาถึงประตูทางเข้าแคว้นเฮยอวิ๋น
เมื่อเกี้ยวหยุดลง นางค่อยๆก้าวออกมากจากเกี้ยวช้าๆ
ซู อี๋เหอ
แคว้นเฮยอวิ๋น...
ประตูใหญ่เปิดออกด้วยตนเอง เพื่อต้อนรับชายาราชาปีศาจ
นางเดินเข้าไปโดยไม่อิดออด เพราะหากยังทำอะไรเชื่องช้า อาจทำให้พวกเขาโมโหก็เป็นได้
' นางเพียงกลัวตายก่อนพบหน้าว่าทีสามี '
เมื่อเดินเข้ามาพบว่ามีทั้งสาวใช้ องครักษ์ ที่ยืนเรียงแถวต้อนรับ
ซู อี๋เหอ
(นับว่าเขายังใส่ใจอยู่มาก)
เมื่อนางเดินมาถึงจุดสูงสุด ที่มีร่างสูงผู้หนึ่งยืนหันหลังให้นาง
คนตรงหน้านางตอนนี้คือ ซือเหยี่ยน เจ้าแห่งปีศาจทั้งปวง...
พิธีได้ดำเนินไปจนผ่านไปครึ่งทางแล้ว
-
นายท่านติดขัดตรงไหนหรือพระเจ้าค่ะ
ซือ เหยี่ยน
ข้าเบื่อพิธียุ่งยากพวกนี้
ซือ เหยี่ยน
ส่งนางเข้าห้องหอแล้วพวกเจ้าไปกินเลี้ยงก็พอ
พูดจบ เจ้าแห่งปีศาจก็หันหลังเดินออกจากลานพิธีทันที
นางคิดในใจ"เพิ่งชมไปไม่ถึงสองถ้วยชา¹"
-
เช่นนั้นท่านก็ทำตามที่นายท่านบอกแล้วกัน
-
ข้าจะให้สาวใช้ส่วนตัวไปส่งท่านนะขอรับ
ชิงหรัน -สช.นอ.
คารวะพระชายา😊
อาอิ๋น -สช.นอ.
คารวะพระชายา😁
-
พวกเจ้าพาพระชายาไปพักที่ตำหนักเฉียนฉ่วน
อาอิ๋น -สช.นอ.
นายหญิงค่อยๆเดินเจ้าค่ะ
เด็กสาวตัวน้อยคนนี้เอาแต่ห่วงความปลอดภัยนางตลอดทาง
แม้แต่ตอนนางสดุดก้อนหินก้อนเล็กๆ นางเด็กคนนี้กลับเตะก้อนหินนั้นแล้วตะโกนด่ายกใหญ่
ซู อี๋เหอ
เอ่อ ขอบคุณเจ้ามาก
อาอิ๋น -สช.นอ.
😁ยินดีเจ้าค่าา
ชิงหรัน -สช.นอ.
เจ้าน่ะก็หัดเดินดีๆซะบ้าง
ชิงหรัน -สช.นอ.
นายหญิงเข้าไปด้านในก่อนเถอะเจ้าค่ะ
ทั้งสามเข้ามาด้านในห้องนอนที่ตกแต่งด้วยสีแดง โดยที่อี๋เหอนั่งบนเตียง
ชิงหรัน -สช.นอ.
นายหญิงมีอะไรจะรับสั่งหรือไม่เพคะ
ซู อี๋เหอ
พวกเจ้า เป็นพี่น้องกันหรือ
อาอิ๋น -สช.นอ.
นางเป็นพี่ไม่แท้ข้าเจ้าค่ะ
อาอิ๋น -สช.นอ.
ข้าเป็นปีศาจไผ่ขาว นางเป็นปีศาจฝูหรงเจ้าค่ะ
ชิงหรัน -สช.นอ.
😊นายหญิงไม่ต้องกลัวเจ้าค่ะ
ชิงหรัน -สช.นอ.
ปีศาจหลายตนมากที่ใจดี
อาอิ๋น -สช.นอ.
ใช่ๆ พวกเราเช่นกันเจ้าค่ะ
ซู อี๋เหอ
☺️ข้าไม่ได้กลัว เพียงแค่ไม่เคยอยู่ต่อหน้าปีศาจเท่านั้น
อาอิ๋น -สช.นอ.
นายหญิง ท่านช่างสุขุมเยือกเย็นดูเข้ากับนายท่านยิ่งนัก
ซู อี๋เหอ
😳 ย..อย่างนั้นหรือ
ชิงหรัน -สช.นอ.
จริงเจ้าค่ะ
ชิงหรัน -สช.นอ.
ข้ายังไม่เคยเห็นหน้านายหญิงเลย เพราะท่านใส่ผ้าคลุมศรีษะ
ชิงหรัน -สช.นอ.
แต่ฟังจากน้ำเสียง นายหญิงต้องงามล่มเมืองเป็นแน่😸
ซู อี๋เหอ
พวกเจ้ามีแต่คนพูดเก่ง🤭
ชิงหรัน -สช.นอ.
เอาเป็นว่าเราออกไปก่อนดีกว่า
ชิงหรัน -สช.นอ.
ตามธรรมเนียม นายหญิงนั่งรอนายท่านเฉยๆก็พอเจ้าค่ะ
หลังจากสาวใช้ทั้งสองออกไป ที่ก็ผ่านมาเกือบสองชั่วยามแล้ว
นั่งรอนานจนนางเริ่มเมื่อยแล้วด้วย
ประกอบ
นายท่านให้มาบอกให้ท่านพักผ่อนได้เลย
ประกอบ
นายท่านไม่ใช่คนใส่ใจพิธีการมากนัก
ประกอบ
หลังจากนี้ขอให้ท่านทำตัวดีๆ ก็จะได้อยู่ที่นี่อย่างสุขสบายเจ้าค่ะ
พูดจบนางคนนั้นก็เดินหันหลังออกไปทันที
ซู อี๋เหอ
เหตุใดไม่บอกตั้งแต่สองชั่วยามก่อน
ซู อี๋เหอ
ปล่อยให้ข้าเมื่อยเสียนาน😾
บ่นอยู่ซักพัก นางก็เรียกสาวใช้มาเปลี่ยนเสื้อผ้า
ซู อี๋เหอ
พวกเจ้าเข้ามาช่วยข้าผลัดเสื้อที
หอมแดง 'อีกแล้ว
สองถ้วยชา¹ = บอกเวลา. 1 ถ้วยชาประมาณ10-15นาที
หอมแดง 'อีกแล้ว
สช. ย่อมาจาก สาวใช้
นอ. " นางเอก
พอ. " พระเอก
ตามนี้คั้บ
หอมแดง 'อีกแล้ว
ยังไม่ได้ตรวจคำผิดค้าบบ
บทที่ 3 ถลกหนังงู?
เช้าวันถัดมา
-
ในเรือนเฉียนฉ่วน
แสงแดดยามเช้าส่องกระทบใบหน้าอี๋เหอ ในขณะที่ชิงหรันกำลังเปิดม่าน
ชิงหรัน -สช.นอ.
😊 หลับสบายหรือไม่เจ้าคะ
ชิงหรัน -สช.นอ.
เช้านี้เกรงว่านายหญิงต้องรับสำรับคนเดียวก่อนนะเพคะ
ซู อี๋เหอ
ได้สิ ข้าไม่มีปัญหา
เมื่ออี๋เหอทานอาหารเสร็จ พวกสาวใช้ก็เก็บโต๊ะไปจนหมด
ความเงียบเหงามาเยือน เรือนนี้ช่างเงียบเหลือเกิน
ซู อี๋เหอ
(ที่นี่ไม่มีอะไรให้ข้าทำเลยหรือ..)
สุดท้ายนางก็ทนไม่ไหว เดินออกไปเดินเล่นแถวสวนใกล้ๆกับตำหนักเฉียนฉ่วนของนาง
สวนแห่งนี้มีศาลาเล็กๆไว้ให้นั่งพักผ่อนหย่อนใจ
ระหว่างทางเดินก็มีเหล่าสาวใช้คารวะนางเป็นช่วงๆ แสดงถึงความเคารพต่อพระชายา
ซู อี๋เหอ
มีที่สวนงามแบบนี้อยู่จริงด้วย😮
ซู อี๋เหอ
งดงามกว่าที่จิ้งโจวเยอะเลย...
？？？
แน่นอนสิเพคะ พระ ชา ยา
เสียงของสตรีที่ฟังดูแล้ว หยิ่งยโสโอหังดังขึ้นด้านหลังของอี๋เหอ
เนี่ยนเจิน
นี่คงเป็นพระชายาซูสินะ
เนี่ยนเจิน
สวนแห่งนี้ ปกติมีแต่หม่อมชั้นที่มาเดินเล่น
เนี่ยนเจิน
นึกไม่ถึง วันนี้กลับมีมนุษย์มาเดินอวดโฉมซะได้
เนี่ยนเจิน
แหม สตรีคนใดบ้างเห็นคนที่ตนรักแต่งกับคนอื่นแล้วพอใจ?
เนี่ยนเจิน
(ยิ่งเป็นมนุษย์อีก..)
ซู อี๋เหอ
ไม่ทราบว่า แม่นางเป็นอะไรกับสามีข้าหรือ?
นางเอ่ยถามด้วยสีหน้าที่ติดยิ้มหน่อยๆ แบบไม่ทุกข์ร้อนอะไร
เนี่ยนเจิน
ทุกคนในเฮยอวิ๋นต่างรู้ดี
เนี่ยนเจิน
ว่าข้าเป็นสตรีข้างกายราชาปีศาจ
เนี่ยนเจิน
หากท่านยังไม่รู้ก็โปรดรู้ไว้ด้วยนะเจ้าคะ
เนี่ยนเจินยิ้มให้นางด้วยสายตาราวงูจงอางหวงไข่
ซู อี๋เหอ
หึ ที่แท้แม่นางเป็นสตรีอุ่นเตียงหรือ?
ซู อี๋เหอ
ที่แท้เจ้า เป็นงูจริงด้วยแฮะ
ยามที่เนี่ยนเจินโกรธ ดวงตาสีดำกลมก็แปรเปลี่ยนเป็นเรียวรีคล้ายดวงตาอสรพิษ
ซู อี๋เหอ
ข้าน่ะ เคยถลกหนังงูเหลือมมาแล้ว
ซู อี๋เหอ
งูเขียวอย่างเจ้า ไม่คนามือข้าหรอกกระมัง//กระซิบข้างหู
เนี่ยนเจินกำมือแน่น แม้รู้ว่านางเป็นพระชายา แต่เนี่ยนเจินนางก็ไม่อาจปล่อยให้อี๋เหออยู่สุข
ซู อี๋เหอ
เจ้าเป็นบ้าหรือ! กระโดดลงน้ำทำไม!
จู่ๆ เนี่ยนเจินก็กระโดดลงน้ำริมศาลา แล้วทำท่าตะเกียกตะกาย แสร้งว่าจมน้ำ
ประกอบ
มีคนตกน้ำ! พวกเจ้ารีบมาช่วย!
หลังจากเหล่าอารักขาช่วยเนี่ยนเจินขึ้นมา นางก็แสร้งมองมาที่อี๋เหอด้วยสายตาหวาดกลัว
ทำเหมือนว่าข้ากลั่นแกล้งนาง
เนี่ยนเจิน
ฮึก พระชายา เหตุใดท่านต้องทำร้ายกันเช่นนี้
ซู อี๋เหอ
เจ้ามีเหตุผลหน่อย
ซู อี๋เหอ
ไม่มีคนบ้าที่ไหนอยากกระโดดลงน้ำเองด้วยซ้ำ
ซู อี๋เหอ
เจ้าสติครบถ้วนหนิ
ประกอบ
พระชายา ทำแบบนี้ไม่เหมาะสมนะเจ้าคะ
: มนุษย์คนนี้เพิ่งแต่งเข้ามาเองนิ
ซุบซิบๆๆๆ
: เอ๊ะ! นั่น.//หมอบลงพื้น
บ่าวรับใช้และทุกคนในพื้นที่ต่างพากันก้มหัวลง
เหลือเพียงนางที่ยืนงงๆอยู่
ซู อี๋เหอ
พ..พวกเจ้าไม่จำเป็นต้องขอโทษข้าเช่นนี้ก็ได้
ซือ เหยี่ยน
เกิดเรื่องอะไร
น้ำเสียงเย็นยะยือกดังขึ้นด้านหลังของอี๋เหอ
ซู อี๋เหอ
(ถือว่าหน้าแตกไหมนะ)
เนี่ยนเจิน
ฮึก..นายท่านเจ้าคะ
เนี่ยนเจิน
ม..หม่อมชั้นไม่ได้ตั้งใจทำให้นายหญิงโกรธ ฮึก
เนี่ยนเจิน
ม..หม่อมชั้นสมควรถูกลงโทษ
ซือ เหยี่ยน
รู้แล้วก็ออกไปรับโทษ
ซู อี๋เหอ
หืม? (ไม่ได้ว่าข้าหรือ?)
ซือเหยี่ยนปรายสายตามองเนี่ยนเจินเล็กน้อย
ก่อนจะมองที่องครักษ์ของตนเอง
พูดจบ องค์ครักษ์ซือคงก็พาตัวเนี่ยนเจินออกจากสวนทันที
เมื่อจบเรื่องทุกคนก็แยกย้ายทันที ด้วยกลัวว่าจะถูกลงโทษไปด้วย
ตำหนักอิ่งหวง เป็นตำหนักที่ซือเหยี่ยนใช้ทำงานน้อยใหญ่ต่างๆของแว่นแคว้น
ซือคง
นายท่าน ลงโทษแม่นางเนี่ยนแล้วขอรับ
ซือคง
เดิมทีคิดว่าพระชายาจะอ่อนแอ
ซือคง
ที่ไหนได้ นางบอกเคยถลกหนังงูเหลือมมาแล้วอีกต่างหาก
ซือ เหยี่ยน
นางว่าเช่นนั้น?
ซือคง
ยังพูดอีกว่า ถลกหนังงูเขียวอย่างแม่นางเนี่ยนไม่ใช่เรื่องยาก
ซือคง
นายท่าน ท่านยิ้มอะไรขอรับ
ซือคง
เอ่อ เช่นนั้นข้าน้อยทูลลา
ซือ เหยี่ยน
ถ้านางชอบถลกหนังงูเล่น
ซือ เหยี่ยน
เจ้าก็ไปจับมาให้นางซัก10ตัว
ซือ เหยี่ยน
เผื่อนางว่างไม่มีอะไรทำ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
