Dreaming Of You - ฝันถึงเธอเสมอ
Dreaming Of You - ฝันถึงเธอเสมอ
Based on real-life experiences
Lisa : เด็กสาววัย 15 ที่ดูเหมือนเงียบ ๆ แต่ในใจกลับเต็มไปด้วยพลัง ความฝัน และคำถามที่ยังไม่ได้คำตอบ Lisa ไม่ได้ฝันเล็ก ๆ — เธอฝันใหญ่ ฝันไกล แต่ในโลกแห่งความรัก เธอยังไม่มั่นใจนักว่าความรู้สึกของเธอ “พอแล้วหรือยัง”แม้จะยังไม่กล้าพูดความรู้สึกทั้งหมดออกมา เธอก็พยายามเรียนรู้การเติบโตผ่านความเงียบ ผ่านน้ำตา และผ่านการรอ Lisa เป็นคนละเอียดอ่อน ฉลาด คิดไกล และอยากพิสูจน์ตัวเอง ไม่ใช่แค่กับคนอื่น แต่กับตัวเองมากกว่า
ความฝันของ Lisa คือการได้เรียนในมหาวิทยาลัยต่างประเทศ เรียนรู้โลกกว้าง และมีอิสระทั้งในชีวิตและความคิด
Jaonai : ผู้ชายวัย 19 ที่ดูโตและนิ่ง เงียบขรึมแต่ลึกซึ้ง เขาเป็นทั้งความอบอุ่นและความเงียบที่ Lisa อยากเข้าใจ Jaonai ไม่ใช่คนที่แสดงความรักออกมาตรง ๆ แต่สิ่งที่เขาทำคือการเฝ้าดู ดูแล และเงียบเพื่อไม่ทำร้ายใคร เขารัก Lisa แต่กำแพงวัย และโลกที่ต่างกัน ทำให้บางครั้งเขาเลือก “ถอย” แทนที่จะ “พูด” ภายใต้ความสุขุม เขากำลังตั้งคำถามกับตัวเองว่า เขารัก Lisa พอจะ “รอ” ได้ไหม? และเธอยังรอเขาอยู่หรือเปล่า
ความฝันของ Jaonai คือการมีชีวิตที่มั่นคง เป็นคนที่มีความหมายในโลกของดนตรี
Nina : แฟนของ Aiden | เพื่อนสนิทของ Lisa | Nina เป็นผู้หญิงที่มั่นใจ มีพลัง และพูดตรงแบบไม่กลัวใคร เธอรัก Aiden อย่างมั่นคง และเชื่อว่าความรักต้องเกิดจากความเข้าใจ ไม่ใช่แค่ความรู้สึกวูบวาบ เธอเป็นทั้งเพื่อนที่ดีที่สุดของ Lisa และแฟนที่เป็นกำลังใจให้ Aiden เสมอ เมื่อ Lisa สับสน เธอจะเป็นคนแรกที่พูดความจริงแบบไม่อ้อมค้อม แต่ก็เต็มไปด้วยความหวังดี ความฝันของเธอคือการเป็นนักแสดงที่สามารถแสดงบทบาทที่ “จริง” โดยไม่ต้องหลอกตัวเองแม้แต่นิดเดียว
Aiden : แฟนของ Nina | เพื่อนสนิทของ Jaonai | เพื่อนที่ Jaonai เชื่อใจมากที่สุด และเป็นแฟนของ Nina มานานแล้ว เขาเป็นคนสุขุม มีอารมณ์ขันในแบบเงียบ ๆ และรักในเสียงดนตรีมากพอ ๆ กับคนรักของเขา แม้จะไม่ใช่คนพูดเยอะ แต่เมื่อพูด จะพูดตรงและจริงใจเสมอ เขาคอยอยู่เคียงข้าง Nina และคอยให้คำปรึกษากับ Jaonai เมื่อเขารู้สึกไม่แน่ใจกับความรู้สึกของตัวเอง ความฝันของ Aiden คือการได้ใช้ดนตรีสื่อสารกับโลก และสร้างพื้นที่ปลอดภัยให้คนที่เขารัก
Mrs. Celeste (40+)
ผู้ให้คำแนะนำที่เปี่ยมด้วยประสบการณ์
ครูประจำชั้นที่เคยทิ้งความฝันของตัวเองไป แต่ไม่อยากให้นักเรียนต้องผิดหวังแบบนั้น
เธอคอยตั้งคำถามและผลักดันให้นักเรียนกล้าฝันและลงมือทำจริงจัง
คำพูดที่เธอมักพูดคือ “เธอเคยตั้งใจจริงกับความฝันของตัวเองบ้างหรือยัง?”
บ่ายวันหนึ่งกลางฤดูฝน
เสียงฝนตกกระทบหลังคาเบา ๆ เหมือนทำนองเปียโนที่เล่นวนอยู่ในหัวของลิสา
ห้องเรียนชั้นมัธยมปีที่ 3/1 เงียบสงบเกินปกติ เด็กนักเรียนส่วนใหญ่กลับบ้านไปหมดแล้ว เหลือเพียงไม่กี่คนที่ยังนั่งทำงานอยู่เงียบ ๆ ในห้อง
ลิสานั่งอยู่ริมหน้าต่าง มือจับปากกาค้างไว้บนหน้ากระดาษ ข้างหน้าเธอมีคำถามของครูเซเลสต์เขียนไว้ด้วยลายมือตัวบรรจง
> “ความฝันของเธอคืออะไร? และเธอเคยตั้งใจจริงกับมันบ้างไหม?”
เธออ่านประโยคนั้นซ้ำไปซ้ำมา หัวใจสั่นวูบแบบที่อธิบายไม่ได้
Nina
เธอจะนั่งมองมันเฉย ๆ ไปถึงกี่โมงกันนะ?
เสียงของนีน่าดังขึ้น ก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งข้างๆลิสา พร้อมยื่นขนมปังจิ้มช็อกโกแลตให้
Nina
กินบ้างเหอะ ก่อนที่เธอจะกลายเป็นบทกวีที่เขียนไม่จบ
Lisa
ฉันก็แค่ยังไม่รู้จะเขียนยังไงดี
เสียงของเธอเบาจนแทบกลืนกับเสียงฝน
นีน่ามองเพื่อนด้วยสายตาที่เข้าใจเกินวัย
Nina
ก็เขียนไปตามที่เธอคิดสิ อย่ากลัวว่ามันจะไม่เพอร์เฟกต์ ตอนนี้เธอกำลังฝันอยู่ไม่ใช่เหรอ?
ลิสาหันไปมองนีน่าเล็กน้อย ก่อนจะเขียนคำว่า “University of Auckland” ลงไปเบาๆบนกระดาษ คำแรกของความฝันที่เธอไม่เคยพูดกับใคร
เสียงกีตาร์เบาๆ ลอดผ่านหน้าต่างเข้ามา พวกเธอสองคนหันไปมองพร้อมกันที่มุมสนามใต้ต้นกัลปพฤกษา มีชายหนุ่มคนหนึ่งนั่งเล่นเพลงเบาๆ อยู่คนเดียว
ลิสานิ่งเงียบ มือเธอเย็นเล็กน้อย ทั้งที่อากาศก็อุ่น
Nina
เธอควรเดินไปคุยกับเขา
นีน่าพูดขึ้นอีกครั้ง แววตาจริงจัง
Nina
ก่อนที่ใครบางคนจะเดินจากไป โดยไม่รู้ว่าเธอรู้สึกยังไงจริงๆ
ลิสาไม่ตอบ เธอเพียงแค่มองเจ้านายที่กำลังดีดสายกีตาร์นิ่งๆ เหมือนเขาไม่ได้เล่นให้ใครฟัง — แต่เธอรู้ดี ว่าเสียงนั้นส่งมาถึงเธอเสมอ
ณ ขณะนั้นเอง เอเดน เดินเข้ามาในห้อง พร้อมเสียงฝนที่เริ่มซาลง เขายิ้มให้ลิสา แล้วเอ่ยเบา ๆ กับนีน่า
Aiden
เสร็จหรือยังครับ คนเก่ง
Nina
ยังเลยค่ะ แต่ฉันว่าลิสาน่ะ ใกล้จะเริ่มเขียนบทแรกของเธอแล้วล่ะ
Dreaming Of You - ฝันถึงเธอเสมอ
เย็นวันนั้นหลังเลิกเรียน ฝนหยุดตกแล้ว ท้องฟ้ายังอึมครึม แต่กลิ่นดินเปียกทำให้ลิซารู้สึกสงบกว่าตอนบ่าย
เธอเดินถือร่มคนเดียวบนทางเดินหลังโรงเรียน ทุกวันศุกร์เจ้านายจะซ้อมดนตรีกับ Aiden ที่ห้องซ้อมเล็ก ๆ ใต้ตึกดนตรี
“เข้ามาสิ” เสียงเจ้านายดังขึ้นเบา ๆ เมื่อเธอยืนลังเลอยู่ตรงประตู
ลิสาชะงัก ใจเต้นแรง — เขารู้ว่าเธอยืนอยู่ตรงนี้
ในห้องนั้นมีเพียงเจ้านายกับกีตาร์โปร่ง เขานั่งพิงผนัง เหมือนกำลังพักจากการซ้อม เขาเงยหน้าขึ้น ยิ้มบาง ๆ อย่างที่มักจะทำเสมอ แต่ดวงตาดูเศร้านิด ๆ จนลิสารู้สึกได้
Lisa
วันนี้เล่นเพลงอะไรหรอ
Jaonai
ยังไม่ได้เล่นเลย รอฟังเสียงเธอก่อน
เธอเม้มปาก ไม่แน่ใจว่าเขาหมายถึงอะไร แต่เขาไม่พูดอะไรอีก แค่หลบตามองกีตาร์ แล้วเริ่มดีดท่อนแรกของเพลงโปรดที่เธอเคยบอกไว้ตอนปิดเทอมที่ผ่านมา
เสียงกีตาร์ในห้องแคบ ๆ ทำให้ลิสารู้สึกเหมือนโลกหยุดหมุน เธอไม่รู้ว่าควรยืนอยู่ตรงนี้ไหม ควรฟังไหม หรือควรพูดอะไรออกไปสักอย่าง
เขาตอบโดยไม่เงยหน้า
เสียงตอบรับนั้น...อบอุ่น เหมือนกำลังบอกว่า พูดมาเถอะ ฉันฟังอยู่
Lisa
นายเคยกลัวไหม ว่าเราจะฝันไม่ถึง
เจ้านายวางมือจากกีตาร์ แล้วเงยหน้าขึ้นมองเธอ
Jaonai
เคยสิ แต่ฉันไม่เคยหยุดฝันนะ
Jaonai
ฉันกลัวแค่ฝันไปแล้วไม่ได้เดินไปพร้อมกับใครบางคน
ลิสาสบตาเขา เธอไม่รู้ว่าต้องพูดอะไรเพราะใจเธอเต้นแรงเกินกว่าจะใช้คำได้
เย็นนั้นหลังกลับบ้าน ลิสานั่งเขียนงานในสมุดอีกครั้งประโยคของครูเซเลสต์ยังอยู่ตรงหน้า
> “ความฝันของเธอคืออะไร? และเธอเคยตั้งใจจริงกับมันบ้างไหม?”
เธอเขียนต่อใต้คำว่า University of Auckland ว่า:
> “ฉันอยากเรียนรู้โลกกว้าง…และฉันอยากให้เขาอยู่ในโลกใบนั้นด้วย”
นีน่า กำลังนั่งตากลมเย็น ๆ อยู่บนม้านั่งข้างห้องดนตรี Aiden เดินถือเครื่องดื่มมาให้ แล้วนั่งลงข้างเธอ
Aiden
วันนี้เจ้านายดูเงียบกว่าปกตินะ
Nina
เขากำลังรออะไรบางอย่างอยู่
Aiden มองแฟนตัวเองนิ่ง ๆ ก่อนจะยิ้ม อย่างน้อยเขาก็ยังมีเธอที่รู้ทันเขาตลอด
นีน่าหันมามองเขา แววตาจริงใจ
Nina
แล้วเธอล่ะ…ยังฝันถึงเวทีอยู่ไหม
Aiden
ยังฝันอยู่เหมือนเดิม…แต่ตอนนี้ฉันเริ่มอยากมีคนข้างเวทีมากกว่าคนดูแล้ว
นีน่ายิ้ม เธอไม่ได้พูดอะไร — แต่แค่นั้นก็เพียงพอ
> ในค่ำคืนที่ความฝันยังไม่ชัด แต่หัวใจเริ่มชัดขึ้น…นั่นคือบทเริ่มของความรักจริง ๆ
Dreaming Of You - ฝันถึงเธอเสมอ
ค่ำวันหนึ่งหลังฝนตก
อากาศเหนียวหนึบแบบที่ลิสาไม่ชอบเอาเสียเลย — แต่มันก็สะท้อนใจเธอดีอยู่เหมือนกัน เพราะใจของเธอตอนนี้…ก็เหมือนอากาศรอบตัว นิ่ง อึดอัด และรออะไรบางอย่างที่ยังมาไม่ถึง
เธอนั่งอยู่คนเดียวในห้องเรียนว่างเปล่า เสียงนาฬิกาเดินช้าอย่างไร้เหตุผล
วันนี้ครบ 8 เดือน ที่เธอกับเจ้านายคบกัน
แต่นอกจากข้อความสั้น ๆ เมื่อเช้าว่า “ตั้งใจเรียนนะ” เธอก็ไม่ได้ยินอะไรจากเขาอีกเลย
ไม่ใช่แค่วันนี้…มันเป็นแบบนี้มานานแล้ว
ประตูเลื่อนเปิดช้า ๆ
เจ้านายเดินเข้ามา — เสื้อเชิ้ตเปียกเหงื่อ หน้าตาเหนื่อยล้าเล็กน้อยเหมือนเพิ่งกลับจากงานดนตรีที่ไหนสักแห่ง
Jaonai
เรายังอยู่ที่นี่หรอ
ลิสาไม่ตอบ เพียงแต่พยักหน้า
เขาวางกระเป๋าลงช้าๆ แล้วนั่งลงข้างๆความเงียบระหว่างพวกเขา…หนักยิ่งกว่าท้องฟ้ายามฝนตก
“วันนี้ครบ 8 เดือน”
ลิสาพูดขึ้นเบา ๆ โดยไม่หันไปมองเขา
เจ้านายชะงักไปนิด ก่อนจะพยักหน้าช้าๆ
Jaonai
รู้…ขอโทษนะ ที่ไม่ได้
ลิสาพูดขัด น้ำเสียงไม่ได้ประชด แต่มันเจ็บจนชินแล้ว
Lisa
พี่แค่ไม่ว่าง ฉันเข้าใจดี
Jaonai
มันไม่ใช่แค่เรื่องว่างหรอกลิสา
Jaonai
พี่มีหลายอย่างที่ต้องดูแล บางอย่างมันสำคัญกับอนาคตของพี่จริงๆ
Lisa
เเล้วพี่เคยมองกลับมาที่ฉันมั้ย
คำถามของลิสาเหมือนฟ้าผ่าลงกลางอกทั้งสองคน
เจ้านายเงียบ — ไม่ใช่เพราะไม่มีคำตอบ แต่เพราะคำถามมันตรงไปจนเขารู้สึกผิด
Lisa
ฉันรอพี่ทุกวัน โดยที่ไม่รู้เลยว่า พี่ยังคิดถึงฉันอยู่หรือเปล่า
น้ำเสียงของลิสาไม่ได้ดัง แต่สั่นเครือพอให้เจ้านายหันกลับมามองเธอจริง ๆ สักที
Jaonai
พี่ไม่เคยหยุดคิดถึงลิสาเลย
Jaonai
แต่พี่ไม่เก่งเรื่องรัก พี่คิดว่าแค่การอยู่ตรงนี้ ทำให้เธอไม่ต้องเสียใจแล้ว
Lisa
เเต่ความเงียบน่ะ มันก็ทำให้เสียใจเหมือนกันนะ
ลิสาพูดก่อนจะหันหน้าหนี กลั้นน้ำตาไว้สุดแรง
ทั้งสองเงียบอีกครั้ง แต่ครั้งนี้…คือความเงียบที่เริ่มเข้าใจ
เจ้านายลุกขึ้น เดินไปยืนตรงหน้าลิสา ก่อนจะนั่งย่อตัวลงข้างๆเธอ เขาเอื้อมมือไปแตะมือเธอเบาๆ
Jaonai
พี่ขอโอกาสได้เริ่มฟังเธอใหม่…ไม่ใช่แค่รอฟังตอนเธอเสียใจ
เขาพูดช้าๆ และครั้งนี้ลิสารู้ว่า เขาหมายความตามนั้นจริงๆ
เธอมองเขา หัวใจที่เหนื่อยมาหลายเดือน…ค่อยๆ อุ่นขึ้นทีละนิด
> ความรักไม่ได้ต้องสมบูรณ์ทุกวัน
แค่รู้ว่า “เรายังพยายามเพื่อกันอยู่”…ก็เพียงพอแล้ว
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
